Eind van de maand oktober in zicht.

Het is 12 uur, ben in het museum en eet tegelijkertijd mijn boterhammetje. Officieel heb ik twee uur lunchpauze maar vandaag slechts 1 uurtje! Ik heb nl. in de afgelopen maanden 7 uur te weinig gewerkt en die moet ik dus voor het einde van het contract (31 oktober) inhalen! Ik mag dus zo meteen op de laptop de foto's van de inventaris gaan bijwerken en nummeriseren. Fijn, maar niet heus. Vandaag, morgen en overmorgen dus 1 uur extra werken en dan vanavond ook nog de commissie "cultuur" vergadering op het stadhuis om te laten zien waar we ons het afgelopen seizoen mee bezig hebben gehouden, buiten de receptiebalie om! Vind het een beetje flauw maar heb geen keus, anders had ik donderdag nog een hele dag terug moeten komen. Wat dat betreft kan mijn bazin er ook wat van hoor, zelf komt ze iedere dag te laat, gaat regelmatig eerder weg maar wij, arme werknemertjes hebben ons aan de uren te houden. Ik laat me niet kisten en accepteer het zonder tegengas.
Jl. zaterdag was het de laatste werkdag op het VVV kantoor, ook dikke pret maar niet heus; eerst nog graag even alle artikelen van de "boutique" tellen voor de balans. Stel je voor meer dan 1600 ansichtkaarten tellen want de inventaris moet kloppen!
Ik kreeg eind vorige maand zomaar ineens te horen dat het kantoor geen centjes meer heeft om een personeelslid te betalen en dus sluit m.i.v.. 1 november in ieder geval tot en met december 2013. Hoe dat volgend jaar zal gaan; ze weten het nog niet. In ieder geval willen ze meer regelmaat in de openingsdagen en niet de ene maand zus en de andere maand zo (begrijpelijk) maar ze hadden natuurlijk wel even contact kunnen opnemen met mijn cheffin i.v.m. een planning die voor beiden haalbaar zou zijn. nee ze lieten het op z'n beloop en nu klaagt men. Wim zou zeggen :"Fransen hè!"
Inmiddels hebben wij wel in de gaten dat logisch nadenken niet hun sterkste kant is. Marieke ondervindt een beetje hetzelfde, met name voor wat betreft haar huursubsidie. Een grote papierwinkel en het gaat over vele schijven dus niemand weet, wat een ander doet of heeft gedaan! Geduld en nog eens geduld moet je hebben. Vrees dat ik begin volgende week hetzelfde zal ervaren bij het arbeidsbureau. Ook al heb ik trouw iedere maand mijn loonstrookjes opgestuurd, vast en zeker dat ze ze overnieuw gaan kopiëren en dat het weer een lange tijd zal duren voordat ik een WW uitkering gestort zie op de bankrekening. Dus water en droog brood eind oktober, vrees ik! Zal niet de eerste keer zijn dat het vertraging oploopt en ik weer terug zal mogen komen met dit of dat formulier enz..
En dan dus vier maanden werkeloos. Dat zal ook niet meevallen, na 7zeven en een halve maand meer dan fulltime aan het werk. Kan me aan mijn hobby's wijden en heb wel (gelukkig) twee workshops " koken " op het programma staan tegen eind november op de basisschool. Dat is altijd een hele klus maar tegelijkertijd ontzettend leuk om te doen.
Ik zal me niet vervelen, maar het is wel een hele wending in je dagelijkse leventje. Aanstaande woensdag tussen de middag doen we met elkaar wat gezelligs tijdens de lunchpauze, beetje mini "afscheid" iedereen zorgt voor iets te eten en een glaasje erbij. Dat alles in de verwachting hier zo rond 15 maart weer te kunnen beginnen.

Wie een kuil graaft......

We zaten er al een hele tijd tegenaan te hikken, maar waren afhankelijk van verschillende factoren: 1) iemand met een graafmachientje, 2) een definitieve afspraak met die iemand met het graafmachientje, 3) mooi weer en vooral héél belangrijk de centjes om dit alles  ook daadwerkelijk uit te voeren. Wim trof eerst alle voorbereidingen: het verplaatsen van diverse struiken en planten, Een klus op zich. Meerdere keren bespraken we hoe, wat, waar en wanneer het zou moeten/kunnen gebeuren.
Jl. vrijdag was het zo ver. LL kwam om 10 uur en heeft met zijn machine de geul gegraven, Een enorme lading grond, vette zware klei, heel heel heel veel puin en grote graspollen later was de geul gegraven. (sneller dan gedacht, maar jammer genoeg niet goedkoper omdat het eerder klaar was!) Ik kwam om iets voor een uur thuis en toen was hij al bezig de  graafmachine op de aanhanger te rijden! Hij heeft het snel en gemakkelijk verdiend, naar mijn mening , maar ja, zelf hadden we dit met de schop nooit voor elkaar gekregen. Ik haalde 's middags bij Gédimat de vergaarbakken en Wim zaterdag de pvc buizen. Zaterdag regende het verschrikkelijk en we waren dolblij dat LL de afspraak van zaterdag naar vrijdag had vervroegd, anders was het nooit gelukt in die stromende regen. Vanochtend viel er nog wat miezer maar we moesten er toch aan geloven, Wim wilde graag dat ik hem zou helpen en morgen moet ik werken dus dit was dé gelegenheid om hem te assisteren. Wat een klus, eerst de "regards" erin
en toen een voor een de pvc pijpen, verlijmen, maar we stonden tot onze knieën in de bagger zooi. Onze kaplaarzen wogen tien kilo meer vanwege alle klei die bleef plakken.
Maar het is gelukt, de bakken liggen erin, de pvc pijpen ook en een groot gedeelte is al dichtgegooid met grond. De vele stenen hebben we zoveel mogelijk er tussen uit gehaald en op een muurtje achter het huis gelegd. De grootste, vervelendste en moeilijkste klus komt nog; de pijpen moeten nog door de muur!!! En dan.............. ja dan???? De aansluiting op de put in de straat is volgens ieders zeggen een klus voor onze gemeente. Krijgen we de burgemeester zo gek dat hij dat voor zijn rekening neemt???? Onze buurvrouw heeft gemakkelijk praten, zij zal toch ook nog het een en ander moeten gaan doen, haar regenpijp komt uit in onze tuin en als zij de grens zo strikt wil maken tussen haar en onze tuin, dan zal ze zelf moeten zorgen dat het regenwater bij haar geloosd gaat worden!!!! Ze krijgt een keurig schrijven van me, we zijn nl. al een poosje niet meer "on speaking therms!" Ze stond vanmiddag echter wel met haar neus op het raam van haar veranda gedrukt om te kijken wat wij aan het doen waren. Ik heb (heel gemeen) heel uitgebreid en overdreven naar haar gezwaaid, ik kon het NIET laten!