Eindelijk uit de "Impasse"

Toen we ons huis kochten stond er op de verkoopakte een adres "rue de la Mairie", eenmaal geïnstalleerd in M'celles, bleek al snel dat iedereen onze straat kende als " Rue de Camp"! Gaf toen al wat verwarring, maar was te behappen. In het telefoonboek staat ook nog steeds Rue de camp!
Vlak voordat onze vorige burgemeester afgezet werd, heeft hij nog snel onze straat een andere naam gegeven. Vroeger, heel vroeger stond er aan het eind van de straat ( die nu dus doodloopt) een kersenboom naast een dakpannenfabriek. Hij noemde onze straat vanaf dat moment de Impasse du Cerisier!
Bij de EDF en andere instanties was het een heel gedoe, het was aan ons om het te laten veranderen.
Het telefoonboek, taak van de huidige burgemeester, is echter sindsdien nooit aangepast.
De huidige burgemeester (zeker niet onze vriend) nam de taak op zich om straatnaamborden aan te schaffen en samen met de locoburgemeester werden soms op een paal, soms op een muur de borden opgehangen c.q. neergezet. Zelfs een heel klein achterafstraatje kreeg een naambord. Maar tot onze grote verbazing, onze straat bleef kaal. Geen bord. Vrij snel stapte ik op een vrijdagochtend (openingstijd stadhuis) naar hem toe en vroeg waarom wij geen straatnaambord hadden. "Ja, er moet eerst een betonnen plaatsje gestort worden voor de vuilnisbakken" was het antwoord. Wij verbaasd, want dat betonnen plaatsje bestond al toen wij er voor het eerst kwamen. Daarna nog een keer tijdens de een of andere gelegenheid het aan de loco gevraagd, :" Ja, het ligt in mijn garage, ik ga het zo snel mogelijk ophangen"! Maanden later, nog steeds geen bordje!
regelmatig hadden koeriers een probleem en reden rondjes door het dorp, konden ons niet vinden. Ergernis dus. Op de dag van "solidariteit" (door de burgemeester en zijn clan op poten gezet) werd een begin gemaakt met het af bikken van de stuclaag van de muur rondom het stadhuis, want die begon uit zichzelf af te brokkelen. Wij dachten dat er nu in ieder geval een plek zou zijn om het bord  aan de muur te hangen. Niet dus! Inmiddels ruim 3 jaar later, nog steeds die ergernis; waarom overal wel en bij ons niet????? We weten dat hij geen fan van ons is, maar zijn rechterhand (de zus van onze overbuurvrouw) woont verdikkeme ook in onze straat. Waarom trekt zij nou niet eens aan de bel??? Een maand of 5 geleden naar aanleiding van iets anders, wees ik menner de burgemeester er nog weer eens op " Oh ja dat is waar het bordje, ik zal eraan denken" Wim en ik begonnen te twijfelen of het bord er echt wel zou zijn, hadden ze het misschien vergeten te bestellen?????
Vorige week was ik het ineens zoo zat en ik schreef een gepeperde brief. Maandagochtend deed ik hem op de post, wilde 'm niet in zijn privé brievenbus stoppen. Adresseerde de brief aan: Meneer de burgemeester en zijn wethouders.Donderdag kwam ik thuis en werd door Wim geattendeerd op....................
ONS STRAATNAAMBORD!!!!!!! Het hangt op, boven de brievenbussen en het plaatsje voor de vuilniscontainers!!!!!!! Dus zo moeilijk was het uiteindelijk toch niet.

Kleur bekennen.

Deur zit er dus in, inmiddels is bij de overburen door de timmerman ook de nieuwe deur geplaatst, dus zitten we er beiden heel netjes bij. Die van ons staat in de grondverf. Was nog een heel gedoe, verf is hier best duur en de kwaliteit vaak prut.  Dus op zoek naar grondverf op terpentine basis lukte, maar toen Wim met verven wilde beginnen bleek de verf helemaal te zijn gescheiden er lag een laag water ( zo leek het) boven en een dikke drap onderin het blik. Roeren hielp vrij weinig en dus werd hij lichtelijk geïrriteerd want de verf droop van de kwast. Ik een briefje geschreven, omdat hij bang was dat men hem niet zou verstaan. Hij weer terug naar GP decor! Daar zette de verkoper het blik drie keer in de machine om het goed te mengen. terug gekomen is hij opnieuw begonnen, niet razend enthousiast maar het zit erop. Deur is nu spierwit. Meteen commentaar van mevrouw B. :" hij blijft toch niet wit"???? Nee maakt u zich vooral geen zorgen we liggen nog in de clinch over de daadwerkelijke kleur mijn man en ik.
Dilemma dus.
Wim heeft toch vaak wel een andere smaak als ik, in eerste instantie wilden we so wie so geen blauw. (zo als alle medelanders) en gingen we uit van bordeaux rood. Maar....................... in Neufchateau staat een mooi statig pand dat onlangs volledig is gerenoveerd en daar hebben ze de deuren en de luiken een kleur gegeven die je niet kan benoemen. Ik ben er heen geweest en heb omdat men niet opendeed een briefje in de brievenbus gestopt in de hoop een reactie te krijgen; niet dus!!!
Toen we daarom jl. donderdag op visite gingen bij W&H in de Meuse en nadat ik een kleurenwaaier van de schilder van de stad had geleend, ben ik met waaier en al voor de deur aan het vergelijken gegaan. kleurnummer opgeschreven en vanaf dat moment op zoek naar DIE kleur!!!!
Dat bleek niet eenvoudig, de kleurenwaaier is van een verffabrikant en dat nummer is nergens te krijgen alleen bij hen, maar zij zijn (natuurlijk, het zal niet zo zijn) op vakantie de hele maand augustus. Via internet een verffabriek gevonden in nederland met redelijke prijzen, ook hij herkende daar echter niet het nummer. Via google en een Ral waaier toch de kleur gevonden en nu loopt de bestelling. Om het spannend te houden: het is geen grijs, het is geen bruin en het is geen kaki!!!!!
En nu maar hopen dat het straks niet verschrikkelijk tegenvalt.

Een buiten(deur)kansje!

Afgelopen winter werd de tocht en het slecht sluiten van de voordeur een steeds groter wordend probleem.
Het hout aan de onderkant (waar Wim al twee weldorpels op had geschroefd) rotte langzaam maar zeker steeds verder en de ruiten zakten naar beneden omdat ze geen houvast meer hadden. Nu de zon er van de zomer op stond te branden wilde hij ook bijna niet meer. We hadden inmiddels al hier en daar geïnformeerd maar de prijzen, daar schrokken we enorm van! Dus aan een van de vriendjes die timmerman is, gevraagd of hij is kon doen. AV kwam kijken maar vertelde meteen dat restaureren meer zou kosten dan een nieuwe deur! Hij stelde voor bij de firma R in Longchamp een offerte te vragen; zo gezegd, zo gedaan! Maar ook daar pvc of hout, een dikke 1800€!!! Jammer dan dat kunnen we er helaas niet aan uitgeven. Toevallig bleek dat de buren ook een offerte hadden aangevraagd, hun deur , weliswaar niet zo rot als die van ons, tocht ook aan alle kanten en ook zij wilden voor de winter een oplossing! Ik dacht slim te zijn en vroeg of twee deuren tegelijkertijd plaatsen misschien voordeliger zou zijn. Meneer R deed een geste: hij wilde wel 5% korting geven! Wim en ik waren het erover eens dat we iets anders moesten verzinnen, dit alles was voor ons geen optie.
Wim zit regelmatig te kijken op le boncoin, naar auto's, onderdelen en meer van dat soort zaken en kwam op een vrijdagochtend een week of wat geleden een exotisch houten in goede staat verkerende voordeur tegen, voor een aantrekkelijke prijs en in de maten die leken op de oude deur van ons. Was alleen een beetje uit de buurt en net voordat we op vakantie zouden gaan. Ik belde toch naar het telefoonnummer en kreeg een meneer aan de telefoon, die me vertelde dat hij net toevallig die dag vlak bij ons in de buurt was! Hij ging ook de week daarna voor enkele dagen op vakantie en wilde even bedenktijd om te kijken wat de mogelijkheden waren, hij zou in de loop van de dag terugbellen. En inderdaad hij belde terug en vroeg of wij er mee in konden stemmen als hij diezelfde dag de deur nog bij ons zou komen brengen voor een kleine meerprijs! Dat leek ons (ook omdat het dik 30° was) een prima plan. Hij kwam diezelfde avond de deur brengen. Reed overigens in een kekke auto die gepimpt was helemaal in de stijl van DC shoes en Ken Blocks' Gymkhana!!! ik had daar nog nooit van gehoord, maar die auto was echt te gek!!! (meteen op internet gegoogeld en me verbaasd) De deur zag er nog perfect uit. We gingen op vakantie en toen we donderdagmiddag terug kwamen, kreeg Wim ineens de geest. Hij begon ineens de oude deur te slopen en samen met André heeft hij de deur kunnen plaatsen. Ding is echt loodzwaar. Cilinderslot zit erin met 4 sleutels en alles past alsof het er voor gemaakt is. Nu nog verven. In Neufchateau staat een woning die recent is gerenoveerd, de kleur van de luiken en de voordeur spreken mij enorm aan, moeilijk uit te leggen ik vind het een "taupe"kleur! Langs geweest maar niemand thuis, briefje in de bus gedaan met de vraag welke kleur of het RAL nummer het is, maar nog geen respons. We willen geen blauw zoals iedere Nederlander in Frankrijk.Eerste gedachte was ossenbloedrood, maar deze kleur dat taupe dat ziet er zo chique uit in combinatie met de grote stenen! Dus aan de schilder van de "service technique" een kleurenwaaier gevraagd en nu zodra ik even kan rijd ik naar Neufchateau om die kleur ernaast te houden en dan op zoek naar verf! Tweede probleem: verf is kwalitatief niet best, op terpentinebasis ook nog eens poepieduur, dus een nieuwe uitdaging staat ons nog te wachten, voorlopig staat ie in de grondverf, sluit ie perfect en lijkt het in huis ook nog eens een stuk lichter!

Echt vakantie, dankzij een oppas.

Door schuiven en ruilen hebben we het met de collegae van het museum voor elkaar gekregen; een aantal dagen aaneengesloten vakantie! Ik had vanaf vrijdag 26 juli tot en met zondag 4 augustus vrij. We wilden graag van de gelegenheid gebruik maken om langs te gaan bij Marieke op de camping, maar onze beestenbende en de planten gaven zoals iedere keer weer problemen om echt van huis te kunnen. We hebben aardige buren maar die verwaarlozen de boel en vergeten vaak zelfs de eieren te rapen!  Maar toen  neef A.B.C.v D hier de week ervoor een slagroomgebakje kwam brengen (ik had hem via FB weer regelmatig , onder de knop) en hij zelf aangaf het hier prima naar zijn zin te hebben, kwamen we gezamenlijk overeen dat hij de honneurs waar zou komen nemen!
 Hij is helaas  werkloos en vindt het heerlijk om met zijn cabriootje te rijden als het zulk mooi weer is. Dus dat was afgesproken!
Deze maand hebben we qua bezoekers geen klagen: eerst kwam A dus, daarna een hereniging met een vriendin van heel lang geleden waar ik twee keer mee naar Salou ben geweest! Zij (ook via FB) leek het leuk om deze kant op te komen met haar man, dus datum geprikt en zo vond er dus een weerzien plaats na dik 35 jaar! Het klikte en was enorm gezellig!(+mijn kledingkast is overvol met tweedehandsjes, waar ik heel erg blij mee ben!!)  Toen kregen we ook in diezelfde week J en L, zij maakten een tussenlanding op weg naar het zuiden, het was een dolle boel die avond met z'n zessen! Manon en A kwamen de zondag voor vertrek naar Marieke, Manon reed zelf die kant ook op en knoopt er een langere vakantie aan vast.
Ik had een B&B besproken in de buurt van Vernioz en Manon zou op de camping bivakkeren. Helaas is de airco in de auto kapot dus het werd een rit van dik 350km afzien op de heen en de terugweg. Het is al weken prachtig weer, maar ook erg warm en dan is het in de auto geen pretje. Marieke(inmiddels hersteld van haar acute blindedarm + operatie) heeft haar werk weer hervat, ze staat achter een kleine receptiebalie en heeft het goed naar haar zin, ze heeft een leuk klein chaletje met een collegaatje en heeft een muisje in een kooitje aangeschaft voor gezelschap (bèhhh). Het stel beheerders van de camping zijn redelijke jong en lijken heel geschikt. De camping zelf is een grote Nederlandse kolonie! Zou ons ding niet zijn, maar ieder zijn meug! Ons B&B was netjes, een beetje moeilijk te vinden en een typische, aparte dame als gastvrouw!
We hebben met z'n vieren Vienne bezocht, mooie stad. Hebben beide avonden heel uitgebreid en lekker gegeten (kassa!) en dinsdag zijn Wim en ik er samen op uit getrokken. We reden naar St.Antoine-L'abbaye, een middeleeuws dorpje en daarna door naar de Grotte de Chorance, dat laatste was een ware belevenis, in eerste instantie beetje eng maar een prachtig schouwspel van licht en stalactieten/stalacmieten!!!! We hebben er echt van genoten, wat een bijzondere wereld, we zaten dik 300 meter onder de top van de berg en als je dan die rivier ziet die er door stroomt , echt wonderbaarlijk! Al met al een fantastische tocht. Woensdag gingen we nog even bij Marieke langs en daarna zijn we doorgereden naar de Cher, naar V&H. Lekker bijgekletst, gegeten, geslapen en de volgende ochtend bijtijds vertrokken. Weer was het slopend in de auto, wat een hitte! we kwamen om 15.00uur hier weer aan, alles had onze afwezigheid overleefd en A had het erg naar zijn zin gehad vooral ook met de hond van onze overburen! hij komt vast en zeker nog wel eens buurten en heeft zijn oppashulp aangeboden indien nodig, dus dat is een geruststellende gedachte.