Vandaag zaterdag de 13de en ik werk in museum, het seizoen raakt teneinde en het bezoekersaantal is duidelijk stukken minder geweest dan vorig jaar. Gisteren bijvoorbeeld de hele dag geen mens gezien tot iets over vijven, toen stapten er nog snel twee Belgen binnen. Zo'n dag duurt dan wel verschrikkelijk lang, maar ja je kunt de mensen moeilijk van de straat plukken!
Vanochtend is het wel ene beetje druk, een groep van 20 personen en zo meteen nog ene groep van om en nabij de 15. Zij wilden eigenlijk ook om 10 uur komen, maar ik heb aan de telefoon netjes uitgelegd dat dat wat moeilijk is, twee groepen op dezelfde tijd. Dus hoop dat ze inderdaad doen wat er is afgesproken en tegen 11 uur hier zullen zijn. (heb een poosje geleden een keurig geformuleerde zin opgeschreven om duidelijk te maken dat twee groepen op hetzelfde tijdstip de kwaliteit van het bezoek niet echt bevordert, het is een prachtige volzin geworden die ik dan even spieken kan als het euvel zich voordoet!)
Dit is mijn laatste echte werkweek van het seizoen, de maand oktober is het museum voor individuele bezoeken gesloten en ontvangen we slechts groepen op afspraak. Daarna gaan de deuren dicht en moet alles in het werk gesteld worden om de nieuwe "tijdelijke" expositie op te zetten. Ik heb het lichtblauwe vermoeden dat onze "conservatrice" nog weinig concreets op papier heeft voor het wijzigen van decor, het afbreken van de oude en het inrichten van de nieuwe tentoonstelling. Maar dat is niet mijn probleem. Ze is niet echt sterk in het maken van een planning en AM maakt zich wel verschrikkelijk veel zorgen want zij is vaak degene die dan de klappen op moet vangen. Tegelijkertijd gaat ASdC natuurlijk met zwangerschap verlof dus dat scheelt haar ook een hoop hulp. Ik heb nog steeds geen antwoord of ik in de winterperiode terug mag komen voor bijvoorbeeld twee dagen per week. Het gemeentebestuur werkt niet echt zo vlotjes. Ik wacht het af, financieel gezien is het geen vooruitgang en zal de WW wel weer lekker moeilijk gaan doen, hen kennende!
Voor mezelf zou ik het wel fijn vinden om te helpen inrichten, maar af en toe is "mevrouw" heel erg lastig. Dus of het altijd mee zal vallen??????
En dan de week van de 21ste september eindelijk na zo veel jaar eens samen echt op vakantie. Met het vliegtuig naar Faro Portugal en staat er ene bezoekje aan W&M vB op het programma. Ook zij zijn in 2007 geëmigreerd, dus ben nieuwsgierig naar hun verhalen en nieuwe woonplaats.
Wim ziet een beetje op tegen het vliegen, vooral na het verschrikkelijke ongeval van de MH17.
(Maar als we gaan gaan we in ieder geval samen) Zijn blij dat C&EV in ons huis zullen zijn om de beestenboel te verzorgen. Wel ben ik bezig alles op papier te zetten voor hen, want zij komen zondag pas erg laat aan en wij vertrekken per auto naar Orly maandagochtend dus veel tijd voor een uitgebreide overdracht zal er niet zijn.
Maar CV is vaker bij ons geweest, dus ik heb er het volste vertrouwen in dat het goed zal gaan.
Wij gaan proberen even alles te "vergeten" en tijd te maken voor ontspanning, cultuur snuiven en misschien ook wel lekker eten? Eigenlijk kunnen we het ons niet permitteren, maar we zijn er zooo aan toe! We hebben onszelf vanaf 2007 niet echt veel gegund, vorig jaar het reisje naar Marieke in Vernioz en omstreken en het bezoek aan de vrienden in Zwitserland, maar verder niet echt iets schokkends. Nu dus met het vliegtuig (een supergoedkoop ticket, maar het addertje onder het gras van de bagage die je apart moet betalen) naar Orly, auto daar parkeren want op de terugweg komen we zo laat aan dat een trein niet meer rijdt. Een auto huren en B&B voor de overnachtingen op het verblijf bij W&M na. Wim heeft nog zo ontzettend veel vakantiedagen staan, die hij nooit en te nimmer op zal kunnen nemen en die op een gegeven moment ook verjaren, dus gevraagd er een aantal uit te betalen. Hebben we in ieder geval een beetje zakgeld.
Marieke's verhuizing heeft toch wel een flinke aanslag op onze portemonnee gepleegd. Maar ach je gunt het eerder je dochter dan jezelf, toch?
zaterdag 13 september 2014
vrijdag 5 september 2014
Wat een vooruitgang.
Zaterdagochtend nam ik afscheid van Manon want die wilde na wat boodschappen in de supermarkt toch ook op huis aan. En ik moest dat weekend werken. Vond het jammer maar het was niet anders.
Halverwege de ochtend kreeg ik een telefoontje van haar, ook zij vond het uiteindelijk niet leuk om zo weg te gaan zonder een momentje voor onszelf, dus stelde ze voor naar Nogent te komen en samen ene hapje te eten. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen naar "le Campagnard" en omdat we beiden niet echt erg veel eetlust hadden bestelden we een pizza roquefort/rauweham en deelden we die. Het was echt super lekker! Tegen mijn principes een glas thee erbij i.p.v. een wijntje en konden we toch nog fijn even samen kletsen. Om vijf voor twee stonden we weer voor het museum en vertrok ze naar Schiedam. Altijd weer fijn om haar in mijn buurt te hebben.
De rest van de week verliep rustig, wel stond de achterkamer inmiddels vol met spullen voor Anne-Laure en Marieke. Donderdag bracht Wim Dunkan, met de Renault vier, naar het pension en 's-avonds pakten we de auto in. Vrijdagochtend om half zes eruit en om kwart over zes op weg naar Marquette-lez-Lille, dat is dus weer een paar kilometers meer dan het oude adres.
De sleuteloverdracht in aanwezigheid van een "huissier" zou om 10 uur plaats hebben. Omdat we toch best wat spullen hadden, waaronder Marieke's matras reden we dus meteen nar het nieuwe optrekje van de dames! Leuke buurt, voor Marieke een eigen parkeerplaats op ene klein binnenplaatsje en in het pand twee trappen op en dan ben je bij hen. Wat een verschil!!!!! het is niet echt enorm veel ruimer, maar er zijn veel veluxramen, dus veel licht, het is er schoon, je kunt luchten en op de een of andere manier is het er ook knus, met de eiken balken en de indeling.
We begonnen met sjouwen, want ook de saxo zat vol! Van pa B geen spoor! (hadden dat ook eigenlijk niet verwacht) De poesjes (3) zaten in hun vervoermandjes en bleven redelijk rustig. Na veel , trappen op en af was alles boven en vertrokken Wim en Marieke en ik beiden weer naar het oude huisje. Daar was het onaangenaam benauwd en een grote puinhoop. Auto's weer vol en op nieuwe adres alles weer uitgeladen. Pa B kwam met een nieuwe koelkast met vriesgedeelte en samen met Wim brachten ze die naar boven. Ook wilde hij per se het oude, vieze, niet uitziende matras per se naar het nieuwe apart brengen. Marieke was in alle staten, het was vies en ze hadden het niet meer nodig. Pa B had in z'n hoofd het op de mezzanine te leggen voor logees (zijn andere dochter zeker!) nou echt niet, wij waren er alledrie faliekant op tegen. Het heeft heel erg veel voeten in de aarde gekost hem ervan te overtuigen dat hij het beter mee terug kon nemen. Ook zijn vriendin was erbij, maar handjes uit de mouwen nee dat was er niet bij. Ze haalden nog de wasmachine op en brachten weer de lattenbodem mee van het te grote ledikant, maar ook dit ging hier weer niet de trap op naar boven, dus wat moest er dan mee??????? Meenemen wilde hij niet, dus aan het eind van de dag stond het nog steeds beneden in het pand en heeft Marieke er een papier opgeplakt dat het tijdelijk daar staat. Nu hopen dat het verkocht kan worden of weggehaald want huiseigenaar gaat dit vast niet leuk vinden. Wasmachine was natuurlijk een k....klus, maar het is gelukt en een kwartiertje later draaide ik de eerste was! Meneer B en zijn vriendin hadden geen tijd meer dus vertrokken (?) Meisjes hadden het overzicht een beetje verloren! maar er kwam schot in de dozen en de tassen, alles kreeg een plek
en nadat we met z'n viertjes het houten ledikant hadden neergezet, restte nog het opmaken van het bed. helaas bleek er geen schoon linnen goed voorhanden en toen ik het dekbedhoes verwijderde schrok ik me een hoedje! Het dekbed en de kussens zagen er niet erg fris meer uit. Wassen en op laten drogen was geen optie dus het werd vuilnisbak en zijn we met twee autoos naar IKEA gereden. die zit vlakbij en daar hebben Wim en ik voor de dametjes een nieuw dekbed, dekbedhoes, matrasbeschermer, twee nieuwe kussens gekocht en nog wat kleine losse spulletjes. Zo konden ze 's avonds in een schoon fris huis in een schoon bed slapen! We hebben met z'n viertjes in de cafetaria gegeten en op de parkeerplaats elkaar gedag gezegd. We reden om 21.00 uur weg uit Lille en op de Tom tom zagen we dat we niet voor 2.00 uur thuis zouden zijn. Onderweg, we waren bijna halverwege, typte ik een smsje in voor Marieke en toen voelde en hoorde ik een enorme klap: een vos op de bumper, maar schade valt gelukkig mee, je schrikt je kapot! Gelukkig is en blijft Wim een super chauffeur, hij bleef kalm en beheerst, ik weet niet hoe mijn reactie geweest zou zijn! We waren om kwart voor twee thuis, moe en versleten. Gelukkig waren we zaterdags beiden vrij en konden we het er 's ochtends even van nemen.
De meisjes hadden de eerste nacht niet echt geweldig geslapen, dankzij de poesjes die nog aan de nieuwe situatie moesten wennen, maar ze zitten er keurig bij. Nu hopen dat A-L met het anti-wagenziek bandje van de Hema niet al te veel last zal hebben van wagenziekte tijdens de dagelijkse rit van en naar de faculteit!
Halverwege de ochtend kreeg ik een telefoontje van haar, ook zij vond het uiteindelijk niet leuk om zo weg te gaan zonder een momentje voor onszelf, dus stelde ze voor naar Nogent te komen en samen ene hapje te eten. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen naar "le Campagnard" en omdat we beiden niet echt erg veel eetlust hadden bestelden we een pizza roquefort/rauweham en deelden we die. Het was echt super lekker! Tegen mijn principes een glas thee erbij i.p.v. een wijntje en konden we toch nog fijn even samen kletsen. Om vijf voor twee stonden we weer voor het museum en vertrok ze naar Schiedam. Altijd weer fijn om haar in mijn buurt te hebben.
De rest van de week verliep rustig, wel stond de achterkamer inmiddels vol met spullen voor Anne-Laure en Marieke. Donderdag bracht Wim Dunkan, met de Renault vier, naar het pension en 's-avonds pakten we de auto in. Vrijdagochtend om half zes eruit en om kwart over zes op weg naar Marquette-lez-Lille, dat is dus weer een paar kilometers meer dan het oude adres.
De sleuteloverdracht in aanwezigheid van een "huissier" zou om 10 uur plaats hebben. Omdat we toch best wat spullen hadden, waaronder Marieke's matras reden we dus meteen nar het nieuwe optrekje van de dames! Leuke buurt, voor Marieke een eigen parkeerplaats op ene klein binnenplaatsje en in het pand twee trappen op en dan ben je bij hen. Wat een verschil!!!!! het is niet echt enorm veel ruimer, maar er zijn veel veluxramen, dus veel licht, het is er schoon, je kunt luchten en op de een of andere manier is het er ook knus, met de eiken balken en de indeling.
We begonnen met sjouwen, want ook de saxo zat vol! Van pa B geen spoor! (hadden dat ook eigenlijk niet verwacht) De poesjes (3) zaten in hun vervoermandjes en bleven redelijk rustig. Na veel , trappen op en af was alles boven en vertrokken Wim en Marieke en ik beiden weer naar het oude huisje. Daar was het onaangenaam benauwd en een grote puinhoop. Auto's weer vol en op nieuwe adres alles weer uitgeladen. Pa B kwam met een nieuwe koelkast met vriesgedeelte en samen met Wim brachten ze die naar boven. Ook wilde hij per se het oude, vieze, niet uitziende matras per se naar het nieuwe apart brengen. Marieke was in alle staten, het was vies en ze hadden het niet meer nodig. Pa B had in z'n hoofd het op de mezzanine te leggen voor logees (zijn andere dochter zeker!) nou echt niet, wij waren er alledrie faliekant op tegen. Het heeft heel erg veel voeten in de aarde gekost hem ervan te overtuigen dat hij het beter mee terug kon nemen. Ook zijn vriendin was erbij, maar handjes uit de mouwen nee dat was er niet bij. Ze haalden nog de wasmachine op en brachten weer de lattenbodem mee van het te grote ledikant, maar ook dit ging hier weer niet de trap op naar boven, dus wat moest er dan mee??????? Meenemen wilde hij niet, dus aan het eind van de dag stond het nog steeds beneden in het pand en heeft Marieke er een papier opgeplakt dat het tijdelijk daar staat. Nu hopen dat het verkocht kan worden of weggehaald want huiseigenaar gaat dit vast niet leuk vinden. Wasmachine was natuurlijk een k....klus, maar het is gelukt en een kwartiertje later draaide ik de eerste was! Meneer B en zijn vriendin hadden geen tijd meer dus vertrokken (?) Meisjes hadden het overzicht een beetje verloren! maar er kwam schot in de dozen en de tassen, alles kreeg een plek
en nadat we met z'n viertjes het houten ledikant hadden neergezet, restte nog het opmaken van het bed. helaas bleek er geen schoon linnen goed voorhanden en toen ik het dekbedhoes verwijderde schrok ik me een hoedje! Het dekbed en de kussens zagen er niet erg fris meer uit. Wassen en op laten drogen was geen optie dus het werd vuilnisbak en zijn we met twee autoos naar IKEA gereden. die zit vlakbij en daar hebben Wim en ik voor de dametjes een nieuw dekbed, dekbedhoes, matrasbeschermer, twee nieuwe kussens gekocht en nog wat kleine losse spulletjes. Zo konden ze 's avonds in een schoon fris huis in een schoon bed slapen! We hebben met z'n viertjes in de cafetaria gegeten en op de parkeerplaats elkaar gedag gezegd. We reden om 21.00 uur weg uit Lille en op de Tom tom zagen we dat we niet voor 2.00 uur thuis zouden zijn. Onderweg, we waren bijna halverwege, typte ik een smsje in voor Marieke en toen voelde en hoorde ik een enorme klap: een vos op de bumper, maar schade valt gelukkig mee, je schrikt je kapot! Gelukkig is en blijft Wim een super chauffeur, hij bleef kalm en beheerst, ik weet niet hoe mijn reactie geweest zou zijn! We waren om kwart voor twee thuis, moe en versleten. Gelukkig waren we zaterdags beiden vrij en konden we het er 's ochtends even van nemen.
De meisjes hadden de eerste nacht niet echt geweldig geslapen, dankzij de poesjes die nog aan de nieuwe situatie moesten wennen, maar ze zitten er keurig bij. Nu hopen dat A-L met het anti-wagenziek bandje van de Hema niet al te veel last zal hebben van wagenziekte tijdens de dagelijkse rit van en naar de faculteit!
Abonneren op:
Posts (Atom)