Een uitstapje ivm familiebezoek.

Een paar weken geleden kreeg ik een berichtje van Calvin Veltman mijn familielid die tegenwoordig in Montréal Canada woont. Hij zou samen met zijn vrouw Sylvie weer in Frankrijk zijn voor haar werk en vroeg of ik het leuk vond om samen met Wim met hen te lunchen!
Hartstikke leuk natuurlijk maar..... Zij zouden in Strasbourg verblijven en dat is hier toch dik drie en een half uur vandaan. Daarbij kwam ook nog dat de dagen waarop zij daar zouden zijn, midden in de week vielen. Niet zo handig voor Wim dus.
Alleen met de auto, was een optie, maar het leek me toch te vermoeiend. Dus op zoek naar mogelijkheden met de trein.
Moeilijk, moeilijk, moeilijk of verschrikkelijk, belachelijk duur.
Na veel gezoek besloten om met de auto naar Nancy te rijden en daar een rechtstreekse trein naar Strasbourg te nemen. De ticket viel mee qua prijs en parkeren was ook niet al te kostbaar. Ik vertrok bijtijds, je weet maar nooit, toch?
Parkeergarage was vlakbij het station en ik had nog tijd voor een bakkie thee en een croissant.
Aangekomen op het perron in Strasbourg zag ik Calvin al staan, niet veel veranderd en de begroeting was allerhartelijkst. Het was inmiddels lunchtijd ,hij kende de weg en nam me mee naar een gezellig restaurant aan het water midden in het centrum. Sylvie had de hele dag conferences en kon er niet bij zijn. We lunchten met een lekker glas Riesling en wandelden daarna door de stad. Ik had een afspraak gemaakt met een oud collegaatje om haar een bezoekje te brengen om de baby te bewonderen en dus nam ik om 5 uur afscheid van mijn neef hij dropte me met ticket en al bij en in de tram. Ik had haar huis snel gevonden en samen haalden we baby E. af in de crèche. Het was een gezellig weerzien en GJ is net een poppenmoedertje. Schattig om te zien. Om iets over zes ging mijn trein terug naar Nancy. GJ ging met me mee naar het station en daar stapte ik weer in de trein.
In Nancy ging het met onze Tomtom volledig mis, ik ben ruim drie kwartier aan het etteren geweest, steeds weer leidde de TT mij terug naar de parkeergarage!!!! Ik werd flink nijdig en nam op een gegeven moment een gok in de richting van Epinal. daar kwam ik ineens een naam van een dorp tegen dat ik ken en zo belandde ik uiteindelijk op de Nationale naar Neufchateau, jammer genoeg dus geen tolweg maar in ieder geval de goede kant op naar huis. Ik stopte bij Mc Donald's en kocht in de drive een frietje, had trek. Thuisgekomen deed ik (niet zo aardig) mijn beklag over de TT tegen Wim, lullig natuurlijk want hij kon daar ook niet veel aan doen.

De volgende dag ging ik eerst naar een vergadering met de CCAS groep om het vervolg af te spreken van de kooksessies met de voedselbank. 's middags weer naar de kassen en ging ik door met het verpotten van de kool en de slaplantjes. Erik vroeg of ik i.p.v. zaterdagmiddag , zaterdagochtend de tent kon runnen want hij had een medische afspraak. Zodoende kon ik 's middag toch mijn gezicht laten zien in Biesles waar we een opendag hadden met de messenvrienden. Ik had toen ook al een beetje last van een zeurende pijn in mijn kaak. Zaterdagavond thuis kreeg ik veel meer pijn, ik probeerde of er een tandarts weekenddienst had, helaas dat was niet het geval. Die nacht sliep ik voor geen meter. Ik mocht zondagochtend vanaf 9 uur bellen , maar toen nam de dienstdoende tandarts niet op.
Ik bleef het proberen want inmiddels was de pijn ondragelijk aan het worden. Om iets voor elf kreeg ik een tandarts aan de telefoon die me zei dat hij niets kon doen, behalve antibiotica voorschrijven. Ik stemde daarmee in, belde onze apotheek en mevrouw ging het voor me regelen. Wim haalde de medicijnen op. Helaas weinig van te merken en de pijn werd alleen maar erger. De nacht was verschrikkelijk en maandagochtend 9 uur had ik de tandartsassistente aan de telefoon, ik was ten einde raad. Ze noteerde de afspraak om 14.30 uur. Wim ging gelukkig mee, ik had zo'n pijn.
Tandarts zag mijn tranen en zei dat hij me er maar beter ineens vanaf kon helpen door de kroon, waaronder een abces zat er meteen maar uit te halen. Mij kon het op dat moment niets meer schelen ik wilde van die afschuwelijke pijn af. Ik kreeg een paar verdovingsprikken en daarna begon hij te wrikken, rukken, duwen trekken en brak de kroon in stukken, de wortels moesten er ook uit en hij liet me zien dat het zakje met de ontsteking er ook uit was! Het was pijnlijk maar in ieder geval een stuk minder dan een kwartier of wat daarvoor. We spraken af dat ik dit eerst maar laat genezen en dat we in september elkaar zullen zien om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Bridge, implantaat ????
Het is nu een dag verder, buiten is het 37°, verschrikkelijk heet dus en Erik stuurde een sms dat ik er verstandig aan deed om thuis te blijven want hij kan me geen werkplek bieden uit de zon! En we willen natuurlijk niet dat ik nog een keer een appelflauwte krijg.
Dit is de laatste officiële werkweek van mijn contract. Denk dat ik dus vermoedelijk niet mee zal werken, het blijft de hele week zo heet, Hittegolf! Code Oranje.

Project CCAS en een appelflauwte.

Jl vrijdagmiddag was Algerije aan de beurt, dit keer drie dames die zouden koken, twee voor de "kefta" en een die "griwech" koekjes zou maken. SH was al een dag of wat van te voren zwaar in de stress. Ze was niet volledig op de hoogte van het hoe en het wat, omdat zij niet op de vrijdag ervoor aanwezig was geweest tijdens het bespreken. Ik probeerde haar gerust te stellen, wat me slechts gedeeltelijk lukte. Jammer genoeg was het merendeel van de mensen weer eens te laat (het half uurtje van Nogent heet het hier!) dat is toch wel storend en jammer.
SH en ik zorgden dat alles klaar stond, mevrouw ZB zou voor de kefta zorgen, er was 2.5 kilo halal gehakt en 6 halal kippenpoten, wij vonden dat redelijk veel maar meteen werd aan ons uitgelegd dat als je in Algerije kookt dan kook je altijd veel, want als er onverwacht iemand aanbelt kun je die persoon ten alle tijden eten aanbieden! Over gastvrijheid gesproken!!!
Samen met een Portugese, een Spaanse, twee Franse vrouwen troffen we de voorbereidingen. De een schilde de aardappels de ander maakte de uien schoon en tot mijn grote verbazing werden ook de rauwe eieren in de schaal eerst gewassen!! (heel normaal vond men dat,ik had dat nog nooit gezien of gedaan) de uitleg die erachter zit is echter zo gek nog niet😄
We hadden het fornuis al vast aangezet want dat is niet echt een topper, dus Big Fat Mama ZB kon de grote pan op het fornuis zetten en beginnen met het aanbraden van het vlees. Het was een hele gezellige gemoedelijk sfeer. Ik ben en blijf super enthousiast over dit gebeuren. Die samensmelting van diverse culturen, de samenhorigheid, eten wat verbroedert het is echt zoo tof!
Mevrouw K. maakte het deeg en liet ons uitgebreid zien hoe je die koekjes maakt met behulp van een deegrollertje. Daarna moest er plek gemaakt worden op het fornuis voor het bakken van de koekjes in hete olie. En een pannetje met honing om ze daarna in te dopen. Al met al liep het allemaal op rolletjes en lukte het om op tijd de grote pan op tafel te zetten om iedereen te kunnen laten proeven!!
In het totaal een vrouw of 15 om de grote pan heen, iedereen met een lepel om te proeven. Super, Frans, Spaans Portugees, Kameroen, Nederlands en Frans en natuurlijk Algerijns en Marokkaans.
Volgende keer Hongarije!!!
Hopelijk met nog meer toeschouwers en deelnemers!
En toen werd het ineens weer bloedheet qua temperatuur!
Dus in korte broek en topje naar de kassen gisterenmiddag.
Al snel had ik het erg warm, hoedje op en af en toe een slok water.
Erik wilde dat ik samen met Coralie 100 tomatenplanten in de onderste tunnel zou gaan neerzetten.
Dus de planten op de kruiwagen geladen en met het gereedschap (een schep en een latje) vol goede moed aan de slag. De tunnel van plastic is een 25 meter lang (misschien zelfs wel langer) en alleen aan voor en achterkant open. We begonnen achterin, daar voelde je nog een zuchtje wind! Ik zette de plant neer, legde het latje er tegenaan om de afstand tussen de planten te bepalen en zette de tweede plant neer. Coralie maakte het gat in de aarde, nou aarde????? meer woestijnzand dan aarde!! dus een stoffige aangelegenheid en naarmate we  omhoog liepen werd het steeds maar heter! ik moest ook terug om de lege potten te verzamelen. Het was echt zo verschrikkelijk heet, niet normaal. Ik denk dat we een stuk of 25 planten klaar hadden en ik weer terug fging om de volgende bakken te halen toen ik merkte dat het niet goed met me ging...... Duizelig, hartkloppingen, misselijk!
Noem het maar een appelflauwte of zo, maar het ging niet goed, dus ik zei dat tegen C en die was zo lief om te zeggen dat ik even ergens in de schaduw moest gaan zitten. ook zij was flink bezweet. (ik denk dat dat mijn probleem is/was ik transpireer namelijk nauwelijks!). Ik ben op de stoel gaan zitten, C ging nog even verder. Er moest ook water gegeven worden meteen na het poten!
Ik ging naar het kantoor, deed mijn polsen onder de ijskoude kraan en voelde me weer een beetje opknappen. Erik keek me stomverbaasd aan, wat had ik het zo heet?????? Ja het was warm maar dat je daar naar van wordt ??????
Maar goed, hij had C nodig op het land want daar was hij samen met zijn vader (86!!) wortels aan het zaaien!!!! C jon nog net de ene rij tomaten afmaken en heeft in haar eentje water gegeven en is naar het land gegaan. We zeiden nog tegen elkaar dat dit geen werken is onder die omstandigheden! Erik en zijn "pappie" zijn niet anders gewend! Maar zou het niet verstandiger zijn om dit soort klussen 's ochtends vroeg te doen????? Die anderhalve klant die koolplanten komt kopen kan toch wel even wachten?

griwech

"Big Fat Mama"

Tegenprestatie.

Tijdens de bruiloft van GH, beloofden we CvO en ik  om in het weekend van 2 juni AS te helpen bij een receptie en een diner tijdens de bruiloft van de DGS van Nogent. Gisteren was het dan zover. Vorige week ging ik samen met AS even bij hem langs op het stadhuis om de details door te nemen en het uurloon af te spreken. Dus stonden CvO en ik om half vijf bij de salle de fêtes in Mandres, daar zat alles nog op slot en samen met de DJ wachtten wij totdat er iemand de deur kwam openen.
Het was de bedoeling dat CvO en ik de receptie zouden doen, serveren van champagne en hapjes en dat AS om half acht CvO zou aflossen voor de bediening van het diner. (De burgemeester van Nogent zou nl.. ook aanwezig zijn en die wil niet dat haar personeel zwart werkt dus voor AS te riskant om er tijdens de receptie al te zijn).
Het was de warmste dag van het jaar geloof ik en de serre waar de glazen stonden leek een broeikas.Snel alle schuifpuien opengezet en vast water en limonade klaar gezet in afwachting van de gasten en het bruidspaar. Toen deze aankwamen openden wij de flessen bubbels en probeerden we zo voorzichtig mogelijk te zijn en niet veel van het kostelijke goedje te verspillen, CvO had dat iets meer moeite mee.
De keukenprinses was een tante van het bruidspaar en was niet echt heel zeker van haar zaak helaas, maar goed de hapjes gingen er goed in en we schonken 42 flessen champagne leeg!
CvO vertrok om half acht en AS was keurig op tijd. We wasten alles af, glazen weer terug in de kast, ruimden de serre op. Inmiddels was het half negen en niemand maakte aanstalten om aan tafel te gaan. In eerste instantie zouden we blijven tot een uur of éen. Maar ik voorzag dat het wel wat later zou gaan worden er zat totaal geen schot in. Eindelijk iets voor negen uur ging men aan tafel, er waren activiteiten tussendoor gepland en dus was er veel tijd tussen de diverse gangen van het menu.
AS is een kanjer,zij nam binnen no-time de hele regie in handen. De keukenprinses was niet echt erg praktisch ingesteld en AS regelde het allemaal vlekkeloos, gaf tips en aanwijzingen daar waar nodig.
We waren maar met z'n twee voor het bedienen van 52 volwassenen en 8 kinderen! Ren je rot dus.
Halverwege wisselde ik van schoenen. At een paar hapjes in de keuken maar had weinig appetit! Dronk veel mineraalwater en snakte naar een wijntje, niet gedaan! De "chef" kwam even overleggen of het goed was dat hij op ons rekende tot 2 uur. Wij stemden in.
Het dessert was een fantastische pièce montée van soesjes en nougat en aardbeientaarten, die gingen aan onze neuzen voorbij. Snap niet dat men dat dan niet aan je aanbiedt, maar goed typisch Frans dus. We schonken de koffie, wasten nog een flink aantal glazen af. De "chef" gaf ons ieder onze envelop en we zeiden gedag, kregen nog wel een doosje met amandelbonen als dankdatuerwasje.
Ik kwam om kwart voor drie, versleten thuis. keek in de envelop en ontdekte dat ik niet correct betaald was/ben. Jammer genoeg begon Coco om 5 uur al te blaffen en ging ik om halfzes naar de bank in de woonkamer dommelde daar wat totdat Wim uit bed kwam en ging terug naar mijn mandje, daar sliep ik tot half elf! Ik ontdekte tot mijn grote schrik dat ik mijn Hte Marnais mes van AV op de bar heb laten liggen, die zal ik wel kwijt zijn!!! Dus Tel uit je winst! voor niets gewerkt vrees ik! Dus toen toch maar een sms gestuurd naar de bruidegom, het ontbrekende geld wordt geregeld en hij zal kijken of mijn mes nog ergens ligt ( DENK van niet!!! Vrees van niet)
Het is buiten heel erg warm, ik ben moe en Wim wilde perse aan de garagedeur werken. Dus af en toe vraagt hij om hulp. Helaas ging het een halfuur geleden flink mis en kwam ik met twee vingers klem te zitten tussen sponning en garagedeur. AUwwwwwww. Snel trouwring afgedaan en arnica geslikt, is erg gevoelig. Maar valt mee en de deur zit erin.