Afscheid van NOGENT.

Donderdagavond 11-1-2018 was ik genodigd voor de jaarlijks terugkerende eindejaarsbijeenkomst van de stad Nogent. N.a.v. een enquête was door het voltallige personeel besloten dat niet meer zittend aan tafel met een diner te vieren rond Kerstmis, maar werd het dit keer een "apéro dinatoire" zonder partners en gekoppeld aan de nieuwjaarswens van mevrouw de burgemeester.
Mevrouw begon eerst met een uitgebreide opsomming van alle activiteiten in 2017. De nieuwkomers werden voorgesteld. De traiteur had kennelijk gerekend op meer mensen want er was ruimschoots te eten en te drinken. De medailles werden uitgereikt en de twee collegae die vertrokken i.v.m. hun pensioen werden naar voren geroepen. De pers maakte was foto's en iedereen applaudisseerde. We dachten dat Madame le Maire klaar was....... totdat ze mij naar voren riep.
Ze somde op dat ik 6 jaar lang de taak van hotêsse d'accueil van het museum met verve had vervuld. Ik was dan weliswaar niet "titulaire"  slechts seizoensmedewerkster, maar aangezien ik zes seizoenen lang beschikbaar was geweest en het feit dat mijn meertalig zijn een welkome extra was, wilde ze me toch niet vergeten. Ik kreeg een leuk boeket en ging met de anderen op de foto.
Vrijdag de 18de stond het artikel in de krant, ik stond ook op de foto maar werd  niet met name genoemd (ik vond het al heel wat dat ik toch in het zonnetje was gezet, dus jammer dan). Zaterdagmiddag kreeg ik een mms van een kennisje met de rectificatie van de JHM. (zie boven)
Leuk dus, in de krant met een artikeltje over mij. Om trots op te zijn.

Wim heeft vrijdagmiddag bij Mevrouw C. de eindafrekening gekregen. Zij had gelukkig ingestemd met een verkort opzegtermijn. Wim is dus sinds vrijdag 12 januari 2018 uit dienst. Hij is begonnen met de muren van onze huiskamer te verven. We hebben gebeld met zijn toekomstige werkgever, want we wilden niet dat zij via via zou horen dat Wim al "vrij" was, ze was verrast en vroeg of hij dan morgen kan beginnen met werken. Hij heeft toegezegd.
Morgen 23 januari begint hij dus bij zijn nieuwe werkgevers. Hij krijgt meteen een vaste aanstelling met een proeftijd van 2 maanden.

Betere vooruitzichten.

De ontslagbrief met ontvangstbevestiging ging de deur uit op 29-12-2017. Wim ging werken, niemand zei iets over  de brief. Niet op vrijdag, zelfs niet op zaterdagochtend en dat terwijl we de ontvangstbevestiging in onze brievenbus vonden. We vonden dat toch wel raar.
Wim ging zaterdagavond om half vier naar de boerderij en vroeg aan mevrouw of ze de brief had ontvangen, ze antwoordde dat ze die had gekregen. Wim vroeg vervolgens of ze daar iets over wilde zeggen, nee dat vond ze niet nodig! Daarna vroeg hij wat ze van plan was met die 40 vakantiedagen, daarover wilde ze geen antwoord geven en aangezien de boekhouder vakantie had tot en met dinsdag na Oud en Nieuw wilde ze eerst wachten om met hem/haar te overleggen. Wim reageerde daar verbaasd op en zei dat het toch niet de boekhouder is die beslist over wel of niet betalen. Afijn conversatie liep danig uit de hand, dat Wim zijn spullen heeft gepakt en voortijdig de boerderij heeft verlaten. Hij was daardoor tegen vijf uur thuis en was vastbesloten; hij gaat niet meer terug werken.
We weten dat dat ons duur kan komen te staan, maar "so be it", hij heeft er geen trek in zich nog langer te laten gebruiken en als oud vuil te worden behandeld.
Ik heb aan de toekomstige bazin gevraagd of zij een verklaring kon afgeven omtrent de arbeidsovereenkomst bij haar m.i.v. 1 februari 2018. Dat was geen probleem en aan het eind van de dag zat er inderdaad een "promesse de travail" in de mailbox, per 1 februari 2018 gaat Wim dus bij hen werken voor 35 uur in de week, werkt niet op maandag en werkt 1 x in de 14 dagen het weekend. Dat is wel even heel wat anders na bijna 10 jaar met regelmaat 7/7 dagen!
Het is wel wat verder weg, maar ik reed ook iedere dag dik 45 km.
Dus we mogen denk ik niet klagen.
Maar inmiddels is er dus vanuit de boerderij geen nieuws en hopen we dat hij de maand december betaald zal gaan worden, hoe het zal gaan met die vakantiedagen , dat is een groot vraagteken.
Jl. vrijdag zijn we naar de Arbeidsinspectie geweest, ze beginnen ons te kennen daar!
Wij kunnen niets, slechts hopen dat Mme C. Wim niet aanklaagt bij Prud'homme, dat zou ze kunnen doen.  Vandaag dus nog maar een aangetekende brief gestuurd om te vragen of ze a.u.b. het opzegtermijn van een maand niet zal verlengen i.v.m. Wim's afwezigheid.
We zien het wel hebben voor hetere vuren gestaan.
---------
Woensdag de 3de januari hadden we een afspraak bij de dierenarts en hebben we afscheid genomen van onze lieve makker Dunkan. Hij bleek toch zieker dan alleen last van arthrose, zijn lever funktioneerde niet goed meer en hij was in nog geen drie weken tijd blind geworden. Het was een verschrikkelijk moeilijke beslissing, maar we gunden die schat eeuwige rust. Kan niet anders zeggen dan dat de jonge Belgische dierenarts hem (en ons) met enorm veel respect heeft geholpen.

Zo triest dat hij nog best jong was (nog geen 10 jaar oud), maar vanaf het begin hadden we in de gaten dat het geen sterke hond was. Goeie ziel, maatje van Emo, Boef en ook die kleine Nozum kon alles met hem doen. We missen je!