Prépensioen, VUT of in de WW?????

Nog 17 dagen en dan loopt mijn CTP af! Ongelofelijk hoe snel het is gegaan zo'n jaar, echt bizar maar waar. Vanaf 9 september heb ik dus de status werkeloos te zijn. Ik zal niet meer worden gevolgd door mijn persoonlijk begeleider in Neufchateau en zal vanaf die datum toebedeeld zijn aan Chaumont. Ben benieuwd hoe vlot die overdracht zal gaan. Frankrijks bureaucratie kennende zal het wel een heel gedoe worden. Ik heb intussen wel door dat het accepteren van een baan op niveau van het minimumloon me eerder geld zal kosten. Vooral vanwege de reiskosten die aardig oplopen en niet vergoed worden. Ik ben nu heel kritisch waar ik op solliciteer, ben absoluut liever aan het werk dan hier achter de Hollandse geraniums; maar we moeten wel reëel blijven!
De banen liggen niet voor het oprapen, zijn of ver weg of onregelmatige tijden en ik wil niet in een werkkring terechtkomen waar ik ook nachtdiensten zou moeten draaien zoals me onlangs werd aangeboden in de kaasfabriek. Denk dat ik daar nooit meer aan zou kunnen wennen. Volgens meneer M. van PE heb ik recht op een uitkering tot juni 2013 en tegen die tijd zal ik me eens moeten gaan verdiepen in mijn pensioenregeling hier in Frankrijk. Hier gelden het aantal trimesters die je in het totaal hebt gewerkt dus hoe dat zal gaan, daar weet ik niets van. In een telefoongesprek is me aangeraden terug te bellen als ik 62 en 3 maanden oud ben!
Wim is sinds jl. maandag weer aan het werk en dat viel vies tegen tijdens de hittegolf van de afgelopen dagen. We slapen slecht vanwege warmte en de enorme hoge luchtvochtigheidsgraad. Vannacht heerste er een vreselijk heftig onweer en deden we ook nauwelijks een oog dicht. M al helemaal niet, die is een aantal jaren geleden heel erg bang gemaakt door onze gezellige buuf, die zelfs afraadt om water te tappen als het onweert. Hier is iedereen panisch en trekt meteen stekkers van vaatwas-machines, wasmachines, diepvriezers, koelkasten, televisie en telefoon eruit. Wij zijn erg laconiek als ik zo rondom ons heen kijk. Floyd heeft er ook niets van. Het is inderdaad wel erg naar om de harde slagregen op de veluxramen te horen kletteren. Het heeft volgens mij ook nog even heel hard gehageld. We zijn dus al met al laat in slaap gevallen, maar waren toch netjes op tijd op de autorijschool voor M.'s tweede autorijles.

The Veltman family in Maisoncelles.

We verwachtten hen zondag in de middag; de taart was gebakken het avondeten al voorbereid en vrijaf van het museum. Dus helemaal in de startblokken voor de ontvangst van mijn achterneef, zijn vrouw en hun dochter. Tegen vijven stopte er een klein Peugeotje voor de deur, ze hadden het gevonden. Een hartelijke begroeting en een overenthousiaste Floyd, die weer helemaal uit zijn dak ging van al die mensen.
We namen een aperitief en aan conversatie geen gebrek. Hun Frans is moeilijk te verstaan vanwege een rare tongval en dus spraken we op ons verzoek verder in het Engels. De twee meiden keken de kat uit de boom, maar het leek te klikken. Ik had een derde bed opgemaakt voor S-A in de kamer bij haar ouders maar al snel kwam de vraag of ze bij M kon slapen ( mijn vader snurkt was haar motief!) We hebben uitgebreid Italiaans gegeten, alles viel in de smaak. We bespraken de mogelijkheden voor de maandag ( een nat. feestdag hier in Frankrijk de 15de augustus) Ze vonden het idee om naar het museumpje te gaan leuk en een kijkje bij vriendje GH vonden ze ook een goed plan.
We gingen vrij laat naar bed en de meiden zijn nog lang wakker gebleven. Maandagochtend een uitgebreid ontbijt en met twee auto's op pad. We bezochten het museum daarna een bezoek aan het atelier van GH en door naar Chaumont. We kregen een lunch aangeboden en kozen met z'n allen voor pizza. Wim keerde huiswaarts en wij reden door naar Langres en liepen een rondje remparts en de hoofdstraat. Ze vonden het erg interessant allemaal en namen veel foto's. Thuisgekomen stak Wim de bbq aan en grilden we saté en aten een Indische rijsttafel. Ze vonden het heerlijk. Samen met Cal bekeken we de route op de computer voor hun reis naar Straatsburg en we gingen bijtijds naar bed. Dinsdagochtend om 10 uur namen we afscheid; jammer dat het van korte duur was. We vonden het echt heel erg aangenaam hen hier te hebben en we hopen dat er ooit een tegenbezoek zal kunnen plaatsvinden in Montreal (Canada) Marieke heeft ontdekt dat er nog 7 andere nichten en neven ( achter-achter) bestaan en we hebben enorm veel plezier gehad bij het zien van een You-tube filmpje van een van die nichtjes die een winkel heeft waar ze ballonnen verkoop voor allerlei feesten en partijen. We hebben in een deuk gelegen om de uitdrukking: Out the door! Ik hoop dat Manon in de gelegenheid zal zijn om nog met hen te lunchen volgende week als ze in Amsterdam zullen zijn. Sylvie blijft daar nog een hele maand, Cal en Sarah-Anne vertrekken de 24ste vanaf CdG retour naar Montreal.

Retourtje Parijs, mensen, mensen, mensen.

Jl. zaterdag was het zover. Na twee keer uitstellen en nieuwe treinkaartjes kon ik dit keer weer naar Parjs om dochterlief op te halen op Gare du Nord. Als moederkloek had ik er geen prettig gevoel bij haar de metroreis van Nord naar L'Est alleen te laten maken en moest ik weer per trein naar Parijs. Niet dat het voelt als een straf maar het kost toch altijd een hele dag, zere voeten en een hoop geld! Ik had de fout gemaakt steeds Prem's kaartjes te kopen via internet en die zijn niet in te wisselen of te ruilen, ga je niet dan ben je dus je centjes kwijt. Maar ik ging wel! Met de trein van 10.22 uur vanaf Chaumont. Toen ik de trap afliep naar perron2 zag ik aan de andere kant een mevrouw de trap afkomen die ik herkende. Een vlotte vrouw, voormalig onderwijzeres, bij de tijd en een gezellige gesprekspartner. Zij werd vergezeld door haar man; maar die bleek niet mee te gaan op reis. Zij moest ook naar Parijs en dus zaten we gezellig naast elkaar en ging de heenreis al kletsende heel snel aan ons voorbij. Zij ging een weekje bijkomen in een monastère in Bayeux (normandië) volgens haar een goedkope manier van vakantie, zonder verplichtingen van gebed ed. wel wat licht corvee. We namen op Gare de l'Est afscheid en ik ging richting Nord om daar op Marieke te wachten. Ook zij was keurig op tijd en we stalden haar zware tas in de bagagekluis en gingen naar Forum des Halles om een rugzak te kopen, shopten verder en aten een hapje. De terugreis ( 1ste klas) ging vlot en we kwamen weer keurig op tijd aan in Chaumont, daar stortte het bakken uit de hemel. Aangezien we in een van de laatste wagons zaten, stapten we uit daar waar er geen dak meer op het perron zat, we waren binnen no time doorwaternat. Ik adviseerde Marieke om te wachten zodat ik de auto kon gaan halen, er stond een clubje mensen in de stationshal allemaal met paraplu's en ik was zo brutaal om er een te leen te vragen zodat ik wat minder drijfnat de auto kon halen. Het was geen probleem toen ik eraan toevoegde dat mijn dochter achter hen stond. De auto gehaald, de paraplu netjes teruggeven en op weg naar huis. Het was echt noodweer. De buien die tegenwoordig vallen lijken bijna tropisch! Het is momenteel meer herfst dan zomer! Ons huis is vochtig en de regenmeter zit regelmatig 's morgens tot de nok toe vol! Jammer dus. Gisteren had ik in het museum een leuke ontmoeting met een mevrouw die schrijft voor een tijdschrift dat wekelijks te koop is en zij wilde een reportage maken van en over het museumpje. ( ze vond mijn privéstory ook danig interessant dat ze mij ook wil interviewen leuk he????) Dus de nodige informatie over la Tour aan haar verstrekt, daarna kwamen meneer en mevrouw de B. zelf ( terug uit Parijs) met hun petekind en haar echtgenoot. Toen kwamen er nog 3 bezoekers uit M. helaas met een klein meisje die het allemaal niet echt interessant vond. En terwijl ik het groepje van 3 en het meisje rondleidde praatte mevrouw de B. de oren van haar familie's hoofd af! Ik hoorde beneden weer voetstappen en toen kwamen er nog 2 jongelui. De een bleek een jongeman die heeft meegeholpen met de restauratie van de toren die een kennis mee had genomen voor een bezoekje. Deze man werkt als sommelier bij Paul Bocuse!!!!!! ik meteen razend geinteresseerd en heb hem even gesproken over de Haute Cuisine en El Bouli! Leuk joh! echt heerlijk zulke ontmoetingen! Eindelijk bezoekers en leuke reacties in het gastenboek. Volgend weekend komt mijn familie uit Canada en ik wil proberen hen ook mee te nemen naar het museum. Hopelijk klikt het tussen de twee teenagers.

Vakantieperikelen en ergernissen.

Marieke is nu ruim twee weken aan de kust in Normandië en wij hebben zo'n beetje het rijk alleen! Het was oorspronkelijk gepland als een weekje op bezoek bij een vriendin maar het bevalt zo goed dat er een flink aantal dagen aan zijn geplakt. Helaas waren de treinkaartjes al besteld en omdat ik goedkope aanbieding tickets had konden we ze niet ruilen; dat was wel even jammer. Ik zorgde dus voor nieuwe treinkaartjes en stuurde Marieke's ticket per post aan haar door. Helaas is tot op vandaag (royaal een week later) de envelop nog niet op haar logeeradres aangekomen! Balen dus! zojuist een nieuwe poging gedaan en het kaartje wordt nu rechtstreeks naar haar gestuurd. Laten we hopen dat het nu wel goed gaat. Anders sta ik straks in Parijs wachtend op een dochter die niet komt! zou die wezen! We kregen van het weekend de fam R. voor een nachtje te logeren. Een gezellig weerzien. Zaterdag was de bruiloft van M&B, het was kil in de kerk. M zag er mooi uit, Le vin d'honneur in het weiland van haar grootouders vond ik zeer onpersoonlijk en erg rommelig. De cateraar had alles neergezet, behalve de drank die stond nog in de kelder er waren serveersters maar die hadden het te druk met andere dingen, ik vrees dat de helft van de bezoekers de hapjes en drankjes alleen uit de verte hebben gezien en anderen zich hebben vol kunnen stouwen met drank en lekkers. Geen toast op het bruidspaar, geen felicitaties iedereen zette hun cadeau op een grote tafel en de enveloppen gingen in een soort urn. Zo jammer vind ik dat! Het enige leuke was de optocht door het dorp met toeters en dergelijke en een prachtige witte cabrio beatle. In het museum had ik het heel gezellig met tata Laure en er kwamen drie bezoekers.
eindelijk!!! Wim heeft vakantie vanaf volgende week maandag en ik...... ja eigenlijk nu iedere dag! Nee, van het arbeidsbureau mag ik even wegblijven tot de 22ste augustus. Ik heb daar bleek tijdens mijn laatste bezoek ook recht op 35 vakantiedagen, dat is meer dan als je een baan hebt. Hoe krom kan het allemaal zijn. Het hele systeem deugt van geen kant! Maar ik doe alsof mijn neus bloedt. Voorlopig ga ik niet solliciteren, alleen als het heel erg interessant lijkt; een baan voor het minimumloon accepteer ik niet meer. Het klinkt onaardig en is ook niet netjes, maar ik heb er even helemaal tabak van! De twee maanden bij de bakker hebben meer geld gekost dan opgeleverd en dan heb ik het nog niet over de diesel in de auto die er nog bij komt!
Dus voorlopig even helemaal niets. Wel heb ik een klein tripje in het vooruitzicht; het lijkt eigenlijk meer op een blind date. Maar daarover later meer. Voorlopig is het vandaag mooi weer en zijn Wim en ik samen op de fiets gestapt. We hebben dik 16 kilometer gefietst en even thee gedronken bij C&S als tussenstop. Voor herhaling vatbaar.