Wat een pestdiemist!!!!

De maand november in de hapkar zit erop! Het is omgevlogen. De afgelopen week onder allerlei weersomstandigheden, maar vooral heel veel mist. En ik als optimist dacht iedere keer: "ach het trekt wel op die mist" maar na een paar uur rijdend veranderde die gedachte in:"wat een pest die mist!" Maandag was er nog veel sneeuw op de weg en ben ik wat later van huis gegaan. Dinsdag mist en flinke nachtvorst, dus dat was krabben. Woensdag weer mist, donderdag de langste dag van de week, eerst dik anderhalf uur rijden richting Epinal met heel weinig zicht en dan daar allerlei gehuchtjes en dan weer dezelfde route terug. Dit is wel de dag met de hoogste omzet! Alletwee de hindernissen dit keer zelf genomen, dus applaus voor mezelf want het is me gelukt, in z' n achteruit de berg op met obstakels links en rechts!!!Eenmaal thuis is er ook de levering van de bestelling en dat is ook nog een flinke klus. Maar ik heb heel veel hulp van Marieke, die in ruil voor een zakcentje en iets lekkers alle spullen in de koelkasten stopt. Dat scheelt een slok op een borrel. Vanochtend weer dikke mist maar het is allemaal weer goed gegaan. (gelukkig). Omdat het eind van de maand is rekenen veel klanten ook hun kredieten af, dus ook dat tikt lekker aan. Al met al had ik deze week een omzet die beduidend hoger was dan de eerste week alleen. Denk dat de klanten (logischer wijs) eerst even de kat uit de boom hebben gekeken, maar geloof dat ik wel wordt geaccepteerd. Heel veel klanten zijn nieuwsgierig en vragen tussen een pakje boter en een kilootje kaas toch even waar ik vandaan kom. Gisteren toen ik het best koud had, ondanks thermoshirt en 4 laagjes kleding, nodigde iemand me uit voor een kopje koffie; jammergenoeg drink ik dat niet en helaas bood ze me niets anders aan! Toen ik heel nodig naar het toilet moest en aan een klant vroeg of ik naar het toilet mocht kreeg ik een aantal zelf gebakken koekjes toe + het recept en de speciale bakvorm! (volgende week graag weer teruggeven). Vandaag kwam ik onderweg een dorpsgenoot, boer van beroep, tegen hij stopte langs de kant, opende zijn deurtje en zei:" Hé, heb je het naar je zin?" en ik kon volmondig Ja zeggen. Het is (ondanks sneeuw, mist ed) erg leuk om te doen. Snorrewiets belde om 21.00 uur nog even op om te zeggen dat de dame in kwestie nog 1 maand in de ziektewet blijft dus tot 31 december vervang ik, dat staat vast. Heb wel om een contract gevraagd ook al is het er voorlopig een voor bepaalde tijd!

Thuiszorg/ thuisbezorgen......

Normaal gesproken zou ik nu al de deur uit zijn ware het niet dat er dit weekend nogal wat sneeuw is gevallen ( en dat in de novembermaand, dat voorspelt niet veel goeds voor deze winter!) en ik op aanraden van Snorrewiets het vertrek nog even uitstel! Eigenlijk zou hij me deze week vergezellen om te kijken of er nog e.e.a. valt bij te schaven; maar hij belde een minuut of 10 geleden met de mededeling dat ook hij door de sneeuw liever in de Vogezen bleef en misschien morgen komt. Dus heb ik even tijd voor mijn blog. En intussen kan het vlees in de hapkar een beetje ontdooien want ondanks de tijdschakelaar heeft het koelsysteem toch te hard gewerkt en nu is dus vlees en vis stijf bevroren. Dat is vervelend, maar het is niet anders.
De vorige week, helemaal alleen op stap is best goed gegaan, al zeg ik het zelf, niet qua omzet, die was ronduit belabberd, maar het vinden van de adressen en de gehuchtjes gingen me redelijk goed af. De kontakten met de klanten zijn over het algemeen heel plezierig: sommigen zijn erg geïnteresseerd in het hoe en waarom verlaat een mens in vredesnaam zijn geboortegrond! En het gerucht dat de Nederlandse regering dat soort activiteiten stimuleert met een oprotpremie is ook hier doorgedrongen!!!! Jeetje als dat eens waar geweest zou wezen!!!!!!!!!!
Nee, we moeten het zelf verdienen en lang niet zo eenvoudig als in Nederland, dat hebben we nu wel in de gaten. (ook in het programma van Ik Vertrek en Het roer om, zie je dat veel echtparen dachten het rustiger te krijgen, maar vaak werken ze dubbel zo hard voor heel wat minder)
Maar er staat nog steeds veel positiefs tegen over;vooral minder stress! Ik ga niet zitten klagen hoor, we hebben er tenslotte zelf voor gekozen, toch???????? En voor wat het geld verdienen met het rijden op de hapkar, het is gewoon verdomd jammer dat ik in de winter hier aan begin ik ben met sneeuw en ijzel geen held achter het stuur. JL. zaterdag moest ik Marieke ophalen in B. toen er inmiddels al een centimeter of 5 was gevallen, er wordt niet gestrooid en dus was het echt een hele vervelende klus om daar te komen, halverwege stopte ik, ik deed niets anders dan het sturen corrigeren en glibberde over de weg ( de winterbanden liggen nog in de stal!) een tegenligger stopte om te vragen of het wel ging en adviseerde gewoon rustig aan door te rijden. Ik heb Marieke gebeld en gevraagd of ze alvast richting de bakker in het dorp wilde lopen want zij was op het topje en daarheen is flink steil en dat zag moeders niet zitten! Wat was ik blij dat ik de bebouwde kom van M. weer zag. Het holletje voor het huis kon ik niet op, Wim ook niet. dus de auto's beneden laten staan. En nu dus straks toch erop uit, het dooit wel maar ik heb geen idee hoe het op de binnen weggetjes zal zijn en die kar is log, dus nog maar even wachten.
Vrijdag heb ik ook nog een goede daad verricht: Bij een gehandicapt echtpaar, dat ik vorige week met pijn en moeite had gevonden, na navraag, zat de mevrouw in haar rolstoel en wilde op de postoel maar het lukte haar niet, meneer met looprek kon haar niet helpen en dus heb ik ven voor thuiszorghulp gespeeld, haar luier laten zakken, haar op de postoel gezet, intussen de boodschappen gehaald en haar weer geholpen met opstaan, zelf veegde zij haar billetjes af, en toen weer in haar rolstoel gehesen. Meneer zou later de grote boodschap wel opruimen!
HUMANITAS/THUISZORG is er niets bij!!!!!!!! Maar dat stukje hulpverlening daar doe ik niet moeilijk over, je zal zelf maar in zo' n situatie verkeren.

Met de vlam in de pijp.......

Scheur ik door het platteland,
Met mijn 3,5 ton diesel,
en de route bij de hand,
verkoop ik boter, kaas en eieren
veelal betaald per cheque, maar ook contant! Daar moest ik vanochtend aan denken toen ik met 80 door de bocht ging en ik de flessen wijn hoorde rammelen!!!!! De klep is tot nu toe nog steeds intact, straatje keren gaat intussen prima en het raakt vertrouwd!
Na twee dagen op de hapkar, zonder snorrewiets gaat het wennen, de prijzen komen in mijn geheugen, de route af en toe even lastig maar ik geloof dat ik slechts een of twee klanten heb vergeten. Maandagmiddag was ik een keer echt de weg kwijt. Ben gestopt heb het gevraagd aan een aardig stel mensen (werd meteen genodigd op koffie en taart, want die "Hollandais zijn très sympa," volgens die meneer) en toen vond ik uiteindelijk toch het echtpaar met de vrouw in de rolstoel en de lange magere man met zijn looprek, in een uithoek van het dorp! Ik was best laat thuis, maar vanaf volgende week is de route maar de helft en doe ik de andere helft op de vrijdag. Gisterenavond naar de collega om de bestelling te faxen want de fax die ik heb gekregen deed het niet en we hebben er geen gebruikaanwijzing bij gekregen! Marieke heeft me met het instellen en de gebruikaanwijzing geholpen en ik geloof dat ie het nu doet, anders morgenavond nog een keer bij CP de bestelling doorgeven. Helaas heeft de groenteboer ons huis niet kunnen vinden en dus heb ik nauwelijks groenten, dus dat is jammer. Snorrewiets was teleurgesteld over de omzet van maandag, hij belde vanochtend nog een keer of ik echt wel goed had geteld, ja dus ik kon er niet meer van maken. De klanten zullen weer aan een nieuwe verkoopster moeten wennen en dat maakt het er niet gemakkelijker op en dan onze prijzen; die zijn voor sommige producten echt schrikbarend hoog! Maar ja als je niet meer naar een winkel/supermarkt kan en je bent op de SRVman aangewezen heb je weinig keus. Wat ik heel vervelend vind is dat er een flink aantal artikelen de UHD overschrijden en wat doe je er dan mee; af en toe mezelf en de buren maar verwennen en hopen dat snorrewiets er een creditnota voor maakt.
Vandaag hoorde ik van een klant dat CV wellicht over een dag of 10 weer aan het werk gaat. Via het MSN-contact van Marieke en haar dochter, is ze op de hoogte van het feit dat de "camion" bij ons staat en dat ik haar vervang. Het is dus heel goed mogelijk dat ik over een dag of tien even een weekje op "non-actief" ga. Zal je net zien, ik al aardig wegwijs en dan moet ik op het zijspoor!!!!!! Hebben we voor niets alles spik en span gemaakt. Maar voorlopig rijd ik nu in een opgeruimde schone hapkar en dat is wel zo prettig. Vanaf aanstaande donderdag compleet met de BEAUJOLAIS PRIMEUR die is gearriveerd (wat een nep zeg! mag niet voor de 20ste op de markt, maar staat al een maand of wat in het depot!!!!!)

Morgen, de dag van de waarheid!!!!!

Omdat ik verwacht dat ik morgenavond om deze tijd, versleten op de bank zal zitten, schrijf ik nu maar vast mijn wekelijkse blog! Morgen is het de dag van de waarheid!!!!!! Ik ga er morgen voor het eerst helemaal alleen op uit met de hapkar, zonder Snorrewiets, zonder commentaar over mijn rijstijl, zonder aanwijzingen, zonder opmerkingen, zonder zenuwachtig gegiegel, zonder gestreste telefoongesprekken, zonder ja echt heus zonder! Het zal niet eenvoudig zijn iedereen en alle adressen terug te vinden, op tijd te zijn, prijzen te vinden ed. Maar ik ga ervoor! Ik zal wel moeten. Zijn en mijn grootste vrees le HAYON of terwel de KLEP, dat is echt het aller - aller allerbelangrijkste. Woensdag heb ik ca. 10 meter gereden met jawel; de klep open en doordat hij de takken van een boom raakte en daardoor een vreemd geluid veroorzaakte dat ons beiden allarmeerde, hebben we ongelukken en grote schade kunnen voorkomen. Snorrewiets zag witter dan wit, ik volkomen van slag en ik had vooral door zijn reactie even een kwartier nodig om bij te komen van de schrik. De stresskip!!!!!!!!!!! Natuurlijk was het stom, fout, onnadenkend van mij ik kan hem niet de schuld geven maar zal aan de andere kant blij zijn als ik ongestoord mijn werk kan doen. Ik heb een groot oranje vel met het woord HAYON erop en dat plak ik op het stuur. De nieuwe camions zijn uitgevoerd met een signaal dat gekoppeld is aan de handrem; maar helaas deze camion niet en moet ik dus gewoon enorm opletten. Dus laat de beschermengelen aub in de buurt blijven. De zondag hebben we benut met de grote schoonmaak van de kar, zowel buiten maar vooral binnen was hij enorm smerig! Veel producten hebben de uiterste houdbaarheids datum overschreden en dus heb ik een lijst voor de aanvraag van een creditnota en diverse artikelen aan die en gene uitgedeeld. Kan moeilijk 8 pakken koffie zalf in de kast stoppen (we drinken niet eens koffie), de vis is naar de katten gegaan, de koekjes waren op voordat ze in de trommel zaten en de worstenbroodjes en pizza's zijn door de varkens van MB verorberd. Zonde, zonde, zonde, maar wat moet je met die troep! Dus de kar is schoon, dingen die nog maar een paar dagen mee kunnen staan apart en die zal ik proberen te slijten voor een klein prijsje. En dan afwachten wanneer CV zich hersteld meldt, waarschijnljk over 14 dagen (zal je net zien dat ik net een beetje de routes ken, de prijzen weet en aan het sturen gewend ben, ik het weer uit handen moet geven! ) ik heb haar vanochtend via MSN gevraagd of de leverancier per ongeluk mijn bestelling bij haar had afgeleverd, maar dat bleek niet zo te zijn. Was wel even pijnlijk, maar Marieke zat te msn-en met haar dochter dus dat kwam goed uit, ze vroeg of de hapkar bij mij stond en of ik wist voor hoe lang, ik heb het blauwblauw gelaten, ' t voelde een beetje naar, vandaar dat ik nauwelijks open kaart heb gespeeld; leek me safer voor alle partijen.Dus lieve mensen, doe een schietgebedje, steek een kaarsje aan, wish me luck, en duim dat ik morgenavond zonder kleerscheuren, ongelukken, lekke banden, verdwalen enzovoort uitgevloerd, maar heelhuids op de bank hang. Ik houd jullie op de hoogte! --Geplaatst door entre-bas-et-haute op Entre Bas Et Haute Weblog op 17/11/2008 18:06:00 AM

Le salon de la coutellerie à GEMBLOUX (B)2008.

Depuis un moment je suis adhérente de la confrérie de coutelier du bassin Nogentais! Et c´était prévu d´aller au salon à Gembloux le week end du 7,8,9 novembre! Ils m´ont invité de venir pour prospecter entre les exposants et les persuader de venir au salon de Nogent en 2009.
Nous sommes partis vendredi après-midi en petit car, ensemble avec M et Mme B, PH et GH.
Dés le début tout le monde était en bonne disposition pour faire la fête!!!!! Pendant l´arrêt à Luxembourg, avec une bouteille de vin rouge, le saucisson à l´ail fumé du pain et du comté on a fait des farces!!!!!! Le voyage de 4 heures de route sont bien passés et en arrivent à Gembloux, nous étions surprit par tous les vitrines avec un seul tabouret illuminé en rouge! G. commençait chanter la chanson: "Combien coûte la chienne dans la vitrine?" et nous répondions : "WAF WAF!" Dans la salle de l' exposition nous avons rencontrés beaucoup des gens et avec une verre de Champagne et des amuses nous avons portés un toast. Là on était aussi réuni avec M. et Mme V. lesquels étaient venu avec leur camping car. Après s' avoir présenter au guichet de
l' Hôtel nous avons bien mangés au restaurant Italienne.
Le lendemain après un bon petit (copieux) déjeuner, nous nous sommes installés dans la salle, malheureusement ils nous ont mis dans une petite salle, à coté de la salle principale et pendant tout le week end nous n' avons pas pu voire les spectacles sur la scène et nous sommes certain que beaucoup de visiteurs ne sont même pas venus dans cette salle, dommage alors! Nous n' avons pas pu vendre beaucoup des choses. C' est vraiment impressionnant ce que les couteliers peuvent faire avec leurs mains! Mais il faut avoir un porte monnaie assez rempli!!!!!!!!!!!
L' après-midi P et moi on fait le prospection pour notre salon en juin '09, moi assez souvent en Allemand, en Anglais et en Néerlandais et P en Français. Les gens ont appréciés! J' ai rencontrée des compatriotes, même une couple de Vlaardingen!!!!!! L' ambiance était bon et le samedi soir nous avons pris le dîner ensemble avec les autres exposants, organisé par les couteliers de Gembloux (le BKS) Dimanche matin, encore un bon petit déjeuner, retour à la salle et nous avons réessayer de vendre nos articles. Vers 17h00 le salon terminait et nous avons emballés tous nos affaires, nous avons dit adieu et au revoir au salon à Nogent. P a déjà reçu des promesses des plusieurs coutelliers. Et puis en route pour retourner en France. Encore une halte à Luxembourg pour une repas et à Montigny Wim venait pour me chercher. Je peux dire que pour la confrérie et pour moi que nous avons eu un week end très agréable, beaucoup de rigolade et de la gâterie. Maintenant nous avons que à attendre pour les inscriptions à venir et commencer d' organiser le salon et faire de la pub. Je n' ai que à remercier la confrérie pour m' avoir chuchotté comme ça!!!!!!! 1000x merci!

Messen en scharen zijn kindergevaren!

Vrijdag in de namiddag vertrok ik samen met het echtpaar B en de gebroeders H. naar Gembloux België, ze hadden een busje gehuurd voor het comfort en bepakt en bezakt gingen we op weg. In Luxemburg hielden we een sanitaire stop en daar onder het genot van een plastic bekertje rode wijn en een plakje saucisson à l´ail fumé werd het aperitief genuttigd! De eerste grapjes werden gemaakt en de toon was gezet! De reis verliep vlot en het laatste stuk vlak voor Gembloux viel het ons op dat veel huizen voorzien waren van etalages waar slechts een barkruk in stond, af en toe voorzien van een bevallige "dame" in rode neon spotlights! Later bleek dat de route tussen Namen en Brussel daar bekend om staat!!!!! Bij de zaal van de beurs aangekomen werden we met een glas champagne ontvangen en zagen we naast veel bekende gezichten van de beurs in Nogent, ook de heer en mevrouw V, die op eigen houtje met hun campingcar de reis hadden gemaakt. Het was een gezellig weerzien. We gingen op weg naar het Ibis hotel, installeerden ons en reden de stad weer in op zoek naar een restaurant voor het avondeten. Het werd een Italiaans restaurant en we aten er voortreffelijk. Alles nog steeds op kosten van de confrérie. Zaterdagochtend na een copieus ontbijt naar de zaal terug en daar richtten we de tafels in. Er waren meer dan 60 exposanten, maar helaas zaten wij in een zaaltje achteraf en hebben gedurende het hele weekend niets van alle activiteiten op het podium meegemaakt en veel publiek heeft ons zaaltje overgeslagen: Heel erg jammer dus. Vooral voor de verkoop was dat natuurlijk nou niet echt je dat! Over het algemeen was de verkoop stukken minder, vermoedelijk door de "crisis"? De sfeer was prima en toen P en ik 's middags alle exposanten langs gingen om hen uit te nodigen voor de beurs in Nogent in juni 2009, kregen we veel positieve reacties. P was zwaar onder de indruk dat ik de meesten in hun moederstaal kon aanspreken en is/was ervan overtuigd dat dat bij zal dragen aan nog meer respons. De tekst van de uitnodiging was ook door mij vertaald en hij had het allemaal heel netjes in een flyer met diverse foto's geprint. En nu maar hopen dat de inschrijvingen nu binnen zullen druppelen.
Al met al heb ik het in ieder geval erg gezellig gehad, ben ik lekker verwend, hebben we heel veel gelachen en verschillende leuke mensen ontmoet; zelfs een echtpaar uit Vlaardingen. De man maakt prachtige messen in het souterrain van hun huis in de Drevenbuurt! Het is zo nu en dan echt onvoorstelbaar wat mensenhanden kunnen maken. En als je dan de prijzen ziet!!!!!!! Mijn hemel echt soms niet normaal, maar als je liefhebber bent , ja dan heb je het er waarschijnlijk dubbel en dwars voor over! Als ik ooit nog een keer geld over heb, dan weet ik het wel waar mijn voorkeur naar zou uitgaan.
Gisteren met pijn en moeite weer aan het werk in de hapkar. Ik had niet veel animo om achter het stuur plaats te nemen, dus snorrewiets deed het eerste gedeelte. Later nam ik het toch over. Heb af en toe nog moeite met het optrekken en het achteruit rijden. De route van Maandag is niet al te moeilijk maar hoe zal het volgende week gaan als ik in mijn eentje moet? Ga ik iedereen terugvinden? niemand overslaan? niet in paniek raken?een beetje kwa tijd op schema blijven?
en weer heelhuids terug keren in M? snorrewiets heeft maar één grote vrees en die vreest hij met grote vrezen:AUB de Klep niet vergeten dicht te doen voor ik ga rijden!
De kosten van zo' n vergissing lopen in de duizenden, dus dat zou een grote ramp zijn. Hij heeft me belooft de messen te slijpen, want die zijn zo bot als Sinterklaas zijn achterwerk!!!!!!!!!!

Leve de vrouw van de SRV (Hapkar) van je hieperdepiep hoeree!!!!

Het zit erop de eerste HAPKAR dag, de langste van de week is wel de maandag, heel veel kleine gehuchtjes en vaak in zo´n gehuchtje maar 1 of hooguit 2 klanten! Maar het was wel weer gemoedelijk allemaal. Het was schitterend weer, vanochtend nog wat mist hier en daar maar de rest van de dag leek het wel lente!!!!! Dus alle laagjes kleding konden een voor een uit, nee gekheid het was dus helemaal niet kil en ik had dus teveel aangetrokken, maar beter te veel dan te weinig. Ik werd om half negen opgehaald en de afspraak is dat ik deze week de route probeer te beschrijven en volgende week de wagen bestuur en hopen dat ik alle adressen terug kan vinden, zal niet meevallen want het zijn vaak wel achteraf gelegen boerderijen of huizen. Snorrewiets blijft twee weken bij me ; dan moet ik het een week alleen zien te klaren en dan komt hij terug om de puntjes op de i te zetten.
Mevrouw V. is nog steeds in de ziektewet en zolang ze daar in zit kunnen ze haar niet ontslaan, ze moet dus nog in ieder geval 1 week komen werken en haar proberen op een fout te pakken en zo de procedure te starten voor de aanvraag van haar ontslag. Dus als ze zich hersteld meldt dan ben ik een week op onbetaald verlof, best lullig dus, maar het is even niet anders.
Meneer Snorrewiets kreeg vanochtend tijdens het toernee het ene telefoontje na het andere en dus liep onze rit enorm uit vaak heeft zijn mobiele telefoon onderweg geen bereik en moet hij dus ergens langs de kant overnieuw proberen te bellen en dat kost tijd: gevolg dat we geen tijd hadden voor de lunch. Uiteindelijk tegen kwart over twee In B. gestopt bij mevrouw Renee ( toen we nog maar pas ons huis hadden gekocht aten we daar zo nu en dan een goed burgerlijke (volgens mij is dit meer Duits dan Nederlands) maaltijd, niks bijzonders maar gewoon gewoon, jammergenoeg zat er nooit iemand anders daar te eten dus het was altijd wel heel ongezellig, qua ambiance) ze herkende me en praatte honderduit! ze maakte voor ons beiden een stuk stokbrood met ham (we hadden zelf geen brood in de kar, dus moestten we wel!) en dat aten we dus onderweg op. Ik werd pas tegen vijf uur hier thuis weer afgezet en normaal moet je dan nog alles opruimen en inpakken dus dat is best laat. De bedoeling is dat de routes worden aangepast om het beter te verdelen. Volgende week is het de 11de van de 11de en dat is een nationale feestdag, nee geen carnaval maar de herdenking van de oorlog 14-18, en dan schuift de toernee een dag op.
Aanstaande vrijdag dus met het broederschap naar de Belgique en dinsdag een dagje vrij, om bij te tanken van het weekend.
En dan weer onze beestenboel: jl donderdag had ik 's morgens in mijn goeie goed de kwartel niet vrij gelaten en dus belde ik tussen de middag wel drie keer naar huis, om dit aan Wim te vertellen, hij nam echter niet op. In de auto onderweg naar huis zei ik tegen Marieke dat ik me hierover zorgen maakte , beestje zou vermoedelijk wel van de honger en dorst zijn omgekomen als hij niet was vrijgelaten. Dus onze eerste tocht toen we aankwamen was naar het hok..............
Hok was leeg!!!!!!!!! dus mijn vermoeden was bewaarheid, althans dat dachten wij dus, maar wat bleek.......... Toen Wim 's morgens thuis kwam van het melken raasden er drie honden door het kippen/kwartelhok en die hadden dus even een razzia gehouden! Gaas kapot gevreten en een mooie bruine Barnevelder doodgebeten en het arme kwarteltje!!!!! Het waren de honden van JF!
Wim had hem erbij gehaald, maar hij verblikte of verbloosde niet echt. Gisteren hebben we een nieuw koppeltje kwartels en een rol gaas gekocht en ik heb vanochtend de rekening aan JF gegeven: Hij gaat NIET BLIJ ZIJN, maar dat is dan jammer voor hem; misschien leert hij eindelijk een keer een lesje hiervan en houdt hij die honden voortaan achter slot en grendel.