Ze is nu sinds de 9de maart bij ons, maar het gaat niet over rozen. Ze is zo ontzettend angstig en schrikt van ieder voor haar onbekend geluid. Ze loopt keurig aan de lijn, maar is snel afgeleid bij t minste geringste. Dat heeft nu twee keer geleid tot vervelende situaties. De eerste keer liep ik in de schemering met haar het weggetje af naar beneden richting wasplaats, dat ging goed totdat er ineens in de verte een tractor aan kwam......... ik wist niet wat ik meemaakte; ze raakte zo enorm in paniek dat ze om me heen draaide mij daardoor omver trok en hoe ze het voor elkaar kreeg weet ik niet maar uit haar halsband los kwam en het op een rennen zette. Ik stond op en maande de tractor om stil te staan. De chauffeur ( E.K, veelal met een neut op achter het stuur) begreep het eerst niet, ik schreeuwde sta stil en zet ajb de motor uit. Intussen was Coco nergens meer te zien!
Het zette de motor uit en ik liep richting de weg naar Levécourt, ik zag Coco in de verte, toen zij ook mij had gezien ben ik heel langzaam en steeds haar roepende richting huis gelopen, ze volgde en voor de deur stond ze stil. Ze wilde niet naar binnen. Ik ben toen naar de keuken gegaan en heb met de bak kattenbrokken staan schudden, dat had effect Coco was binnen!!!! En ik een pijnlijke duim.
De volgende dag M opgebeld en gevraagd of hij niet nog zo'n tuig (harnas) overhad, dat had hij dus heb ik die een beetje gefatsoeneerd en daar zit Coco in ieder geval een stuk beter in en kan ze niet zomaar eruit. Haar uitlaten is dus niet gemakkelijk, ze heeft teveel te ruiken , horen en zien en gunt zich geen tijd om haar plas te doen. In de tuin loslopend, gaat dat soms wat gemakkelijker. heel anders dan Dunkan of Perusse die plasten bij iedere grasspriet. Coco doet een grote plas en soms maar drie keer op een dag. Helaas dus ook al een paar keer in huis. En wat kan ze hard rennen, dat is niet te geloven het lijkt wel een hazewindhond.
's Nachts was het in het begin wat moeilijk allemaal, ze blafte flink, dat wordt beetje bij beetje gelukkig beter. Wim's nachtrust is al niet top.
Twee weken geleden op vrijdagmiddag was ik op het knustelklubje toen mijn mobieltje ging: Wim.
Hij stond bij de dokterspost, of ik hem kon komen halen want hij mocht geen auto meer rijden!
Ik erheen en wat bleek: het zelfde als wat ik had meegemaakt...... een tractor!
Wim had de lus van het tuig vastgepakt, maar Coco draaide rondjes van paniek en Wim's middelvinger zat in de lus klem, gevolg een uit de kom gedraaide middelvinger. Het zag er zooo akelig uit. We moesten naar de Eerste Hulp in Neufchateau. Daar bleek het razend druk te zijn, heel veel wachtenden voor ons en zo nu en dan nog een "spoedje". Wim's hand werd steeds dikker en blauwer. Hij werd na lang wachten geroepen, ik mocht niet mee. Na het maken van foto's hebben ze geprobeerd de vinger weer op z'n plek te krijgen, dat lukt niet. Er moest een chirurg bij komen, na plaatselijke verdoving is het met veel pijn gelukt. Hij kwam met een spalk weer terug uit de behandelkamer. Een briefje met een "arret de travail" voor 7 dagen!
Inmiddels is hij weer gaan werken, maar vinger is nog erg gezwollen. Hij zal voorzichtig moeten zijn en maar hopen dat de koeien niet schoppen.
Coco heeft inmiddels wel in de gaten dat ze ons kan vertrouwen, maar ze is en blijft erg bang. Auto's gaat nu wel. Helaas is haar behoefte doen nog steeds een probleempje. Nu is ze sinds eergisteren ook nog verschrikkelijk aan de diarree, dus dat is geen pretje, ik heb het idee dat ik niets anders doe dan opruimen en soppen.
Ik heb inmiddels ook verschillende keren naar de vorige dierenarts en fokker gebeld. Zij weten van niets!! Ze heeft natuurlijk anderhalf jaar in een box gezeten, af en toe vrij lopend in een omheinde tuin, ze is dus niet gesocialiseerd, daar zullen wij aan moeten werken. Maar die angst zouden we die kunnen verminderen???
Ik heb gebeld met een "comportementaliste" die komt in principe maandagavond langs, maar zei meteen al aan de telefoon dat we geen wonderen moeten verwachten.
Jammer wat het is zo'n lieverd.
vrijdag 29 maart 2019
zondag 10 maart 2019
Uitbreiding levende have,
De folder van Gamm Vert kwam binnen, een anderhalve week geleden met daarin een aanbieding van legkippen, ze hadden diverse soorten en dit keer ook Sussex voor slechts een tientje per stuk dat was niet duur voor een legkip die al bijna aan de leg is! Dus na overleg met Wim hoeveel we er zouden nemen belde ik op. Ik kreeg een vriendelijke verkoper aan de telefoon die vertelde dat hij niet wist wanneer ze zouden worden geleverd maar hij zou mijn bestelling van 5 stuks noteren. Ik noemde onze naam, die begreep hij niet dus ik spelde op mijn manier de B van Bernard de O van Otto en de S van Simon! Het stond genoteerd en hij zou bellen als hij meer wist.
Een par dagen later belde er een medewerkster van Gamm Vert; of ik het was die kippen had besteld.
Ja dat was ik! Ze vertelde dat ze dinsdag de 5de rond vijf uur er zouden zijn. Ik reed dus dinsdag naar Bourbonne met in de kofferbak een kartonnen doos. Ik sprak de meneer achter de kassa aan en die zei:" Aha u bent Madame Bernard, Otto, Simon uit M'celles? Ik bevestigde dat en legde hem uit dat onze achternaam BOS is en dat ik het had gespeld om het te verduidelijken; dat bleek dus anders te zijn opgevat. 😊 Hij nam de doos aan en ging mijn kippen halen. Intussen stond er een echtpaar bij de kassa en de meneer sprak heel gebroken Engels en wat hakkelig Frans door elkaar. Ik kon het niet laten en vroeg of hij toevallig Nederlands sprak, wat het geval bleek te zijn. De beste man vertelde mij een afgrijselijk verhaal over een stel huurders in hun huis en de schade die deze hadden gemaakt. Het huis was compleet vervuild en overal hadden beesten gebivakkeerd, paarden, geiten, kippen. Het huis was een grote zwijnenstal en overal zat ongedierte. Hij zocht dus naar bestrijdingsmiddel en ontsmettingsmiddel. Ik overlegde met de verkoper en we hebben hem kunnen helpen. Gelukkig. Het zal je toch gebeuren. Hij liet me foto's zien met tranen in zijn ogen. Wat verschrikkelijk.
De kippies zaten in de doos en die paste precies onder de hoedenplank, ik had het toch wel een beetje benauwd, want ik herinnerde mij ineens het avontuur met Spark die uit zijn transportkooi was gekropen!
Ik ben zonder problemen thuisgekomen heb de in het donker een voor een op de stok gezet om te voorkomen dat de anderen moeilijk zouden gaan doen.
Wim keek bijna iedere dag op Leboncoin én naar een vervangende auto, de Saxo moet volgende week APK gekeurd, én naar advertenties van labradors die weggedaan worden i.v.m scheiding of andere toestanden. Een paar keer zagen we iets wat ons aansprak en reageerden wij via sms, maar tot onze grote verbazing kwam er vaak tijdens zo'n gesprek tussen neus en lippen door uit de mond vallen dat ze een bijdrage vroegen (veelal een vrij hoog bedrag). Vorige week donderdag zag ik weer een advertentie dit keer van een fokkerij, zij hadden verschillende kleuren Labradors en er stond voor een "redelijke prijs". Ik reageerde en vertelde dat ik al een paar keer zwaar teleurgesteld was door die vraagprijzen. De vriendelijke dame legde me uit dat dat een nieuwe wetgeving is, <>
Stijlloos hoor, althans dat vind IK.
Zij had diverse honden waaronder een labrador vrouwtje van anderhalf die niet door de keuring was gekomen, ze kan hier dus niet mee fokken en deze hond mocht gratis weg. Ik vertelde dit 's avonds aan Wim en we overlegden of dit misschien iets voor ons zou zijn. Wim leek het okay en dus spraken we met Mme af dat we zaterdagochtend om 10 uur zouden komen kijken.
Het was (dat is bij ons wel vaker het geval) ver weg dus bijtijds op en op pad met de Kangoo van Mme L., die heeft nl een rek in de achterbak om te voorkomen dat een hond uit de kofferbak springt. Ik had op internet gezocht en de fokkerij gevonden, een impossant geheel. We werden ontvangen door en medewerkster die de hond ging halen. Heel voorzichtig en best angstig kwam de hond met moeite door de voordeur, ze kende haar verzorgster erg goed, maar was tegenover ons vrij schuchter. Haar naam: "Noix de Coco" wat kokosnoot betekent. Beetje lang voor een hond vo(i)nden wij. Ze kreeg een nieuwe halsband en riem, we kochten een zak met hondenvoer waar ze aan gewend is en Wim tilde haar in de kofferbak. Jammer genoeg was door een foutje van mij de terugweg een stuk langer dan de heenweg, maar het verliep geruisloos, ze gaf geen kik onderweg.
Thuisgekomen heeft ze de keuken en de woonkamer verkend, Wim nam har mee om te plassen en ik maakte haar bak met eten klaar. We gingen naar de woonkamer en Wim zette de televisie aan, dat vond ze heel vreemd, ze stond stokstijf stil en bleef naar het scherm kijken. Ze is uiteindelijk gaan liggen. Doodop en ze heeft de eerste nacht eigenlijk best goed doorstaan, samen met Emo in de keuken. De oude bench is te klein, van de week even kijken hoe we en wat we voor haar gaan aanschaffen. Morgen onze dierenarts even bellen , ze moet nog een vaccin en wellicht gesteriliseerd.
Ze blijft op haar hoede, heeft (nog) niet in huis geplast en is heel erg zachtaardig. We zullen haar wel moeten opvoeden want buiten haar box heeft ze nog niet veel anders gezien.
Ze heeft veel weg van Dunkan , alleen heeft ze hele bijzondere ogen. Beetje zoals Ouki van M&E.
Een par dagen later belde er een medewerkster van Gamm Vert; of ik het was die kippen had besteld.
Ja dat was ik! Ze vertelde dat ze dinsdag de 5de rond vijf uur er zouden zijn. Ik reed dus dinsdag naar Bourbonne met in de kofferbak een kartonnen doos. Ik sprak de meneer achter de kassa aan en die zei:" Aha u bent Madame Bernard, Otto, Simon uit M'celles? Ik bevestigde dat en legde hem uit dat onze achternaam BOS is en dat ik het had gespeld om het te verduidelijken; dat bleek dus anders te zijn opgevat. 😊 Hij nam de doos aan en ging mijn kippen halen. Intussen stond er een echtpaar bij de kassa en de meneer sprak heel gebroken Engels en wat hakkelig Frans door elkaar. Ik kon het niet laten en vroeg of hij toevallig Nederlands sprak, wat het geval bleek te zijn. De beste man vertelde mij een afgrijselijk verhaal over een stel huurders in hun huis en de schade die deze hadden gemaakt. Het huis was compleet vervuild en overal hadden beesten gebivakkeerd, paarden, geiten, kippen. Het huis was een grote zwijnenstal en overal zat ongedierte. Hij zocht dus naar bestrijdingsmiddel en ontsmettingsmiddel. Ik overlegde met de verkoper en we hebben hem kunnen helpen. Gelukkig. Het zal je toch gebeuren. Hij liet me foto's zien met tranen in zijn ogen. Wat verschrikkelijk.
De kippies zaten in de doos en die paste precies onder de hoedenplank, ik had het toch wel een beetje benauwd, want ik herinnerde mij ineens het avontuur met Spark die uit zijn transportkooi was gekropen!
Ik ben zonder problemen thuisgekomen heb de in het donker een voor een op de stok gezet om te voorkomen dat de anderen moeilijk zouden gaan doen.
Wim keek bijna iedere dag op Leboncoin én naar een vervangende auto, de Saxo moet volgende week APK gekeurd, én naar advertenties van labradors die weggedaan worden i.v.m scheiding of andere toestanden. Een paar keer zagen we iets wat ons aansprak en reageerden wij via sms, maar tot onze grote verbazing kwam er vaak tijdens zo'n gesprek tussen neus en lippen door uit de mond vallen dat ze een bijdrage vroegen (veelal een vrij hoog bedrag). Vorige week donderdag zag ik weer een advertentie dit keer van een fokkerij, zij hadden verschillende kleuren Labradors en er stond voor een "redelijke prijs". Ik reageerde en vertelde dat ik al een paar keer zwaar teleurgesteld was door die vraagprijzen. De vriendelijke dame legde me uit dat dat een nieuwe wetgeving is, <
Stijlloos hoor, althans dat vind IK.
Zij had diverse honden waaronder een labrador vrouwtje van anderhalf die niet door de keuring was gekomen, ze kan hier dus niet mee fokken en deze hond mocht gratis weg. Ik vertelde dit 's avonds aan Wim en we overlegden of dit misschien iets voor ons zou zijn. Wim leek het okay en dus spraken we met Mme af dat we zaterdagochtend om 10 uur zouden komen kijken.
Het was (dat is bij ons wel vaker het geval) ver weg dus bijtijds op en op pad met de Kangoo van Mme L., die heeft nl een rek in de achterbak om te voorkomen dat een hond uit de kofferbak springt. Ik had op internet gezocht en de fokkerij gevonden, een impossant geheel. We werden ontvangen door en medewerkster die de hond ging halen. Heel voorzichtig en best angstig kwam de hond met moeite door de voordeur, ze kende haar verzorgster erg goed, maar was tegenover ons vrij schuchter. Haar naam: "Noix de Coco" wat kokosnoot betekent. Beetje lang voor een hond vo(i)nden wij. Ze kreeg een nieuwe halsband en riem, we kochten een zak met hondenvoer waar ze aan gewend is en Wim tilde haar in de kofferbak. Jammer genoeg was door een foutje van mij de terugweg een stuk langer dan de heenweg, maar het verliep geruisloos, ze gaf geen kik onderweg.
Thuisgekomen heeft ze de keuken en de woonkamer verkend, Wim nam har mee om te plassen en ik maakte haar bak met eten klaar. We gingen naar de woonkamer en Wim zette de televisie aan, dat vond ze heel vreemd, ze stond stokstijf stil en bleef naar het scherm kijken. Ze is uiteindelijk gaan liggen. Doodop en ze heeft de eerste nacht eigenlijk best goed doorstaan, samen met Emo in de keuken. De oude bench is te klein, van de week even kijken hoe we en wat we voor haar gaan aanschaffen. Morgen onze dierenarts even bellen , ze moet nog een vaccin en wellicht gesteriliseerd.
Ze blijft op haar hoede, heeft (nog) niet in huis geplast en is heel erg zachtaardig. We zullen haar wel moeten opvoeden want buiten haar box heeft ze nog niet veel anders gezien.
Ze heeft veel weg van Dunkan , alleen heeft ze hele bijzondere ogen. Beetje zoals Ouki van M&E.
zondag 3 maart 2019
Het is inmiddels al weer maart.
De februari maand is alweer voorbij, na de week skivakantie was er een redelijk volle agenda. Aquagym en Italiaanse les gingen weer van start en had ik een paar afspraken met CvO, om haar bij te staan naar verschillende instanties. Ook nog een opdracht voor een hoofdgerecht voor 20 personen en tegelijkertijd kon ook Mme L van die gelegenheid gebruik maken en at zij met haar bezoek het zelfde gerecht: "jachtschotel". Gelukkig viel het ook dit keer in de smaak. Ik ging met Wim mee naar de huisarts, hij was/is een beetje down. Ondanks ons nieuwe matras (waar we blij mee zijn) slaapt hij slecht of onregelmatig. Zijn bezoek bij de cardioloog en de uithoudingsvermogenstest vertelden ons niets nieuws. Wel is hij weer wat kilootjes aangekomen en is hij op dit moment, (op zijn manier) aan het lijnen. We hebben uitgebreid de tijd gehad om met haar te overleggen, tegelijkertijd heeft ze hem iets gegeven tegen een hardnekkige huiduitslag vermoedelijk gekregen van de kalveren! Hij heeft nu tabletjes om wat beter te slapen. Ook ging ik met Mme L naar het ziekenhuis voor het maken van röntgenfoto's, ze zag er verschrikkelijk tegenop. Ik had van te voren geïnformeerd of ik met haar auto tot aan de ingang mocht rijden om haar uit te laten stappen (taxistandplaats en depot minute) dus het ging allemaal heel vlotjes. Ze kon er maar niet over uit dat ze zich nauwelijks uit hoefde te kleden en de foto's van nekwervels en schouders waren in een vloek en een zucht gemaakt. Onderweg terug ben ik met haar langs het toekomstige huis van M&E gereden, ze vond het leuk dit te kunnen zien en was enthousiast over de buurt en het huis. Thuisgekomen wilde ze me natuurlijk zoals altijd weer veel te veel betalen, ik vind dat heel lastig. Ik doe het graag voor haar en vind dat het normaal is dat ze me betaald voor de tijd die ik daarvoor nodig heb. Maar ze wil ook betalen omdat het zo prettig is dat ik met haar mee ga; NO WAY!!! Iedere keer weer is dat ter discussie. Komende woensdag gaan we met de resultaten naar de reumatoloog.gek genoeg laat ze iedere keer van alles onderzoeken, maar als ze er dan medicijnen voor krijgt of advies dan volgt ze dat niet op of neemt de medicijnen toch maar niet!!! Dat schiet dus niet echt op. Wim heeft zijn verjaardag niet thuis "gevierd" maar was naar zijn vader. Wel heeft hij zijn kadoos gekregen, een molen HO voor bij de trein, een leuk t shirt en nog een bouwplaat voor een helikopter. Inmiddels ben ik er achter dat hij Dunkan toch wel heel erg mist , hij kijkt bijna dagelijks op Leboncoin, of er niet ergens een labrador is die mensen weg willen doen. Helaas tot nu toe erg ver weg van hier. Maar we hebben geen haast. Moet eerlijk zeggen dat ik het wandelen en de gezelligheid ook wel mis, maar tegelijkertijd is het toch ook weer een handenbinder. We zien het wel. Op het knutselclubje heb ik iets heel leuks gemaakt met 3 hyacintenbollen. Dit keer had ik een hoop bekijks, de dames waren aangenaam verrast. Ze gaan nu langzaam open. Zo leuk! Ik ben inmiddels al twee keer naar het bos geweest, de narcissen staan als potloodjes boven de grond nog een paar dagen en alles is weer geel! Zo fantastisch.
Abonneren op:
Posts (Atom)