Nog een kerstboom te gaan.

We zijn al op een week na, eind september. Wat is het hard gegaan dit seizoen werken in het museum. Madam" la responsable" heeft haar 2 boeken en 5 boekjes af, na bijna twee jaar ons het leven zuur te hebben gemaakt en zichzelf te hebben opgesloten in haar ivoren toren op de eerste verdieping. De rust is een beetje weer gekeerd maar behalve bezoekers ontvangen is er weinig gedaan met de stukken in de reserves, dus geen inventarisatie, in de olie zetten enz.. tot op heden.
Wel een hoop gedoe gehad over onze extra uren nu we een prikklok hebben en dus iedere minuut geteld wordt. FM en ik hebben in de afgelopen maanden dus erg veel overuren gemaakt (die in de voorgaande jaren nooit uitgekeerd werden). Al twee keer heb ik ze uitbetaald gekregen, maar deze laatste maand is dat door personeelszaken geweigerd. Dit tot zeer grote ergernis van ons allebei.
Toen we hierover wilden praten, kregen we meteen lik op stuk, Mme was het er niet mee eens dat we die overuren zouden opnemen als vrije dagen want dan zou de burgemeester haar zeker op het matje roepen om tekst en uitleg te vragen.  Ze vraagt nl.. ieder jaar extra uren voor ons, omdat ze ons zo heel hard nodig heeft (?) en als wij dan overuren op zouden nemen, staat ze voor haar gevoel in haar hemd! We hadden aan het begin van het seizoen al laten weten dat wij eind september alles rond wilden hebben i.v.m. het arbeidsbureau; om problemen te voorkomen. Ieder jaar is het in november zwaar hommeles want dan hebben we weer gezeur over aantal uren enz. en de berekening van onze WW.
Ik kreeg een dikke anderhalve maand geleden van het arbeidsbureau een brief waarin staat dat ik als ik 65 jaar en 9 maanden oud ben ik geen recht meer heb op WW.  =18 januari 2018. Daar was ik niet zo blij mee. Ik ben in de telefoon geklommen om  te proberen een afspraak te maken met de pensioenkas. Hoop gedoe, maar een paar dagen later en 35€ armer (speciaal nummer) had ik de juiste persoon aan de telefoon.Afspraak gemaakt en er heen.
Aardige mevrouw die uitgebreid de tijd nam om alles door te nemen. Samen het dossier ingevuld en tot de conclusie gekomen dat ik per 01-02-2018 met pensioen kan. Het bedrag dat ik zal krijgen is berekend naar het aantal werkzame jaren in Frankrijk en het bijtellen van het aantal trimesters dat ik in Nederland heb gewerkt zit ik zoals dat heet "a taux plein"  in het totaal, met aftrek van het baren van twee kinderen, 164 trimesters gewerkt =het maximum wat je kunt hebben. het bedrag viel mij nog een soort van mee, hoe het zit met de AOW in Nederland en de ABP dat gaat Manon voor me bekijken. Dat gaat op 18-04-2018 in.
Een groot voordeel is dat M nu al vanaf 2 juli bij Leclerc werkt en zijn contract weer is verlengd en zoals het er nu voor staat ,na meerdere maandcontracten, grote kans heeft op een vaste aanstelling.
Dat scheelt ons een flinke slok op een borrel.
Mijn besluit om dus geen nieuw contract meer aan te gaan voor een volgend jaar in het museum staat vast. Ik ben niet 65 jaar geworden om me door twee tantes van net in de 30 te laten bekoeioneren.
Ze bekijken het maar.
Nog welgeteld 21 werkdagen en ik zeg "Aju parapluie".

Drukke business.

Had even niet echt veel tijd dus kwam mijn blog in het slop. Een druk programma naast werken ook nog een lang weekend alleen nar Nederland. ten eerste had ik natuurlijk van Manon een ticket gekregen voor het jubileumconcert van Neil Diamond in Ziggo Dome op zondag 10 september. Wim plaagde mij al sinds april dat er een grote kans in zat dat Neil (76) misschien al voor die tijd zou overlijden, of in een rolstoel op het podium zou verschijnen! Ik plande het weekend en ruilde om zodoende donderdag ervoor en maandag en dinsdag erna vrij te kunnen zijn. Helaas zaten wij zoals wel vaker met de kippen, Dunkan en Wim's werk en daarom besloot ik uiteindelijk om dan maar alleen te gaan. Eerst nog gekeken op blablacar en sncf voor een treinkaartje maar dat eerste kwam niet goed uit qua tijden en de trein daar hangt toch wel een flink prijskaartje aan. Dus ging ik "comme une grande" alleen met de auto. Zag er een ietsiepietsie tegenop maar eenmaal in de flow van het verkeer op de snelweg wende het toch vrij snel.
Ik nam de tijd, stopte met regelmaat en ondanks het slechte weer ging het best voorspoedig. Ben nadat ik aan Wim via sms het adres had gevraagd  gestopt bij AvG in Mijnsheerenland. De verbazing en verrassing dat ik bij haar voor de deur stond was enorm! Na een bakkie thee en een praatje pot naar het huis van Manon gereden. Mijn spullen neergezet en naar Rijswijk gereden om samen met H&D te eten en toen op weg naar het Paard van Troje in Den Haag voor een concert met Franse chansons. Was erg erg leuk. Daarna moesten we met de bus terug naar Rijswijk. Maar............... het goot bakken uit de hemel en de bushalte bleek te zijn opgeheven i.v.m. werkzaamheden op Hollands Spoor. Ik heb nog nooit zoveel water uit de lucht zien vallen, het was echt verschrikkelijk! De straten stonden blank en wij waren alledrie tot op ons ondergoed verzopen!In de bus leek het wel of we door de autowasstraat reden, het gutste langs de ramen. De volgende ochtend hoorde ik van de enorme wateroverlast op de radio. Ik wilde terug rijden naar Schiedam via de nieuwe A4, maar die heb ik door het noodweer niet gevonden, maar kwam toch veilig in Schiedam aan. Zaterdag had ik een afspraak met M&J in Ridderkerk, ik parkeerde in de parkeergarage en had wat moeite met de volle en zware tas met van allerlei dingen uit onze kelder. Wat een weerzien en wat een prachtige luxueuze flat. We hebben heerlijk uitgebreid kunnen praten over van alles en nog wat, na de heerlijke lunch ging J even een kleine siësta doen en hadden M en ik "quality time" samen. Ik ben iedere keer weer zwaar onder de indruk van haar geloof en de diepgaande gesprekken over diverse problemen. Ze geeft me veel stof tot nadenken en het vertrouwen dat ik met haar dingen kan delen. (zo enorm waardevol) Ik ging tegen half zes terug richting Schiedam, we aten bij hamashi heerlijk Japans , mijn voormalige buurtjes van de Hoogstraat hebben het dik voor elkaar, een mooie zaak met inmiddels 10 man personeel! Ze waren aangenaam verrast mij te zien. Zondagochtend op ons gemakje gegeten en Manon zou Manon niet zijn wanneer ze niet kan regelneven en nam dus de volledige dagplanning uitgebreid door. Ik had VIP kaarten gekregen voor het Rijksmuseum van D&H en vond het dé gelegenheid om daar een bezoek aan te brengen. Dus dat hebben we gedaan. vandaar uit reden we naar een Surinaams/Chinees restaurantje in de Bijlmer en hebben daar met z'n allen (M&M, D&H en ik) heerlijk gegeten. Toen op weg naar de parkeerplaats van Ziggodome voor het concert van Neil Diamond! We waren keurig op tijd, maar werden door wat mensen gewaarschuwd dat tassen niet mee naar binnen mochten, waardeloos dus. We deden alle dingen in de rugzak en M&M liepen terug naar de auto.

 Het concert was echt FANTASTISCH, zijn stem was nog net als 40 jaar geleden! helaas zaten we vrij hoog op de tribune Maar we konden op een groot scherm kijken. D had verschrikkelijk last van hoogtevrees, dus dat viel voor haar niet mee. Maar we hebben genoten, meegzongen en geapplaudiseerd tot onze handen roodgloeiend waren. Een performance van twee uur zonder pauze, okay hij loopt niet mer zo soepel, maar dat is geen wonder als je 76 bent, maar zijn stem............ wauwwwwww. Het was onvergetelijk. Maandagochtend deed ik mijn boodschappen heel uitgebreid bij o.a. Dirk van de Broek, Aldi en Lidl en ging nog op bezoek bij TvW. 's middags ben ik spontaan even langs gegaan op de Rietkraag bij J&C K. Hij is een royaal jaar geleden getroffen door een herseninfarct. Vreselijk als je ziet hoe iemand van nog maar net begin in de 60 zo getroffen is. Ze waren blij verrast, dat soort bezoekjes zijn waardevol als je merkt dat het erg iop prijs wordt gesteld. maandagavond samen met manon gegeten, ik heb een spaghettipompoen (uit eigen tuin) klaargemaakt met geitenkaas en honing , was lekker. Dinsdagochtend vroeg mijn brood voor onderweg klaargemaakt om om 11 uur in Breda te zijn om daar mijn passagier op te halen die mee terug zou rijden naar zijn moeder in Varennes. Was keurig op tijd en ook daar weer stromende regen. De terugreis verliep al kletsend redelijk vlot. Ik heb het er goed afgebracht en het viel me ook zeker niet tegen  zo alleen, ga ik vast en zeker t.z.t. nog eens doen.
 HB had er 's maandags dik 11 uur over gedaan; veel vrachtverkeer en ongelukken onderweg en was dus pas tegen half acht bij Wim om onze achterpui te gaan voegen. V en ik deden er beduidend korter over, wij waren om half vijf in Maisoncelles.
Hij heeft de hele week tussen de buien door gewerkt, maar het resultaat is heel erg naar onze zin.