Soirée de la cloture de diseurs d'histoires.

Zaterdag 27 november stond al vanaf februari jl. in mijn agenda. Een opdracht in het kader van mijn lidmaatschap van "les semelles de vent" een vereniging tot nut van activiteiten in de vrije tijd. Het door de Foyer Rureaux georganiseerde evenement van de 'verhalenvertellers' dat ieder jaar in heel Frankrijk plaatsvindt wordt traditiegetrouw afgesloten met een maaltijd tussen de verhalen door en aan de vereniging was een bijdrage gevraagd en dus werd algemeen besloten dat wij het eten zouden verzorgen! Ik geef twee keer in het jaar als vrijwilliger al kookworkshops en dus kreeg ik de algehele leiding toebedeeld. Ik heb een voostel gedaan van het menu, dat werd eenstemmig aangenomen.
* Pompoen soep
* een bord TAPAS bestaande uit : een brushetta met maigret de canard en mozzarella
een terrine van feta met gegrilde paprika
een loempiaatje van comté met rauwe ham
een verrine met geitenkaas en zwarte olijfjes
een viskoekje
een pastaschelp met auberginesalade
* Tiramisu met appel en calvados
Men ging uit van 60 tot maximaal 100 aanwezigen.
De receptuur uitgeschreven, de boodschappenlijst opgesteld en de deadline van inschrijving vastgelegd op jl woensdag 20.00 uur!
Wat schetst mijn verbazing.................. 130 personen hadden zich aangemeld!Daar had niemand op gerekend en dat was dus even flink schrikken. Bij het bezichtigen van de feestzaal van Biesles kwamen tot de ontdekking dat er veel aanwezig was maar helaas dus geen potten en pannen en andere keukenbenodigheden. Slechts bestek, serviesgoed een grote koelkast en een oven, een vaatwasser en een behoorlijke aanrecht. We hebben dus de benodigde materialen een beetje verdeeld onder de deelnemers van de kookworkshop cq. kookstaf.
Zaterdagochtend 10 uur gaf iedereen acte de présence en kon het bereiden van de gerechten beginnen. Alles liep gesmeerd, totaal geen stress, alles zoals ze hier zeggen:"ZEN". Tussen de middag aten we gezellig met een groepje van 9 personen. De zaalinrichting, tafels dekken ed was niet ons pakkie aan. Wij hadden het bereiden en het opdienen toegewezen gekregen. De kookploeg veranderde een beetje van samenstelling, sommigen gingen huiswaarts anderen namen hun plek in. Om half vijf was al het werk gedaan, het zag er goed uit. De soep 25 liter pruttelde en de voorbereidingen van de mise en place gedaan. De taken van het serveren werden verdeeld, we namen met de organisatie de planning door en ik schreef het op voor de keukenploeg. De avond kon beginnen.
Helaas begon het tegen half acht enorm te sneeuwen en de telefoontjes kwamen binnen met diverse afmeldingen, we keken elkaar aan en kregen even de kriebels.
Kwart voor acht stroomden de mensen binnen en om half negen opende de voorzitter de avond. Ik mocht het menu aankondigen en toen begon het eerste van vier opvoeringen van een echtpaar, hij met gitaar zij vooral met haar stem. Heel geanimeerd maar helaas had ik geen tijd om het te aanschouwen, we moesten de soep nog afmaken en zorgen dat het in de metalen schenkkannen zou klaarstaan. Het verhalen gebeuren liep uit en we vreesden dat de soep te veel zou zijn afgekoeld maar tijdens het opdienen bleek het nog steeds flink warm gelukkig. Toen de borden werden opgehaald stroomden ook de eerste complimenten binnen! Tweede acte: intussenmaakten wij 132 borden klaar voor de Tapas! het was flink aanpoten, maar het stond prima op tijd klaar om uit te serveren. Het bedienende klupje liep zich het rotjeknor, maar iedereen had binnen notime zijn/haar bord en kon het smullen beginnen. Wijzelf aten ook mee, en het sfeertje was prima. Wat een bof dat echt alles was gelukt! Het was een groot succes.
Derde acte: even meegeluisterd gekeken, erg humoristisch en heel goed gearticuleerd dus ik begreep de grappen ook! Tijd voor het dessert de tiramisu die ikzelf samen met ene Sophie had gemaakt. Het was mooi opgesteven en dus was het snijden een makkie. Er was genoeg, iedereen smulde! Vierde acte: Daar heb ik volledig van mee kunnen genieten. Wat een humor, wat een stem die vrouw, erg leuk en een aanrader om daar volgend jaar eens wat meer in te duiken. In tussen was het kwart voor twaalf en was ik echt op! Wim zou me ophalen dus hem gebeld. Hij kwam nog voordat de grootste troep in de keuken was opgeruimd, ik heb de boel de boel gelaten, niet netjes maar ik had naar mijn gevoel mijn bijdrage wel geleverd. Moe maar voldaan huiswaarts.
Ik kan terugkijken op een zeer geslaagde avond, samen met 131 anderen!!!!!!!!
Ik ben zo stout geweest mijn visitekaartje op alle tafels neer te leggen.

De winter komt er aan.....

Volgens de krant gaat het eind van deze week al erg koud worden ze voorspellen min13 dus dat is niet mis! Als er dan ook een zonnetje bijkomt is het niet zo erg, momenteel is het namelijk erg somber, grauw en nat. Met Floyd naar buiten is niet altijd even prettig, maar we hebben geen keus. Maandagochtend ging ik vol goede moed met hem het zgn. "grote rondje" lopen en liet ik hem loslopen. Op de training zondagochtend ging het niet allemaal even vlotjes, ja als je twee weken niet gaat ben je dus terug bij AF. Wim was mee maar die raakte in de war van de opdrachten van de trainster en gaf het al snel op. Maandag bleef F in eerste instantie netjes in mijn buurt, maar ineens bleef hij een heel stuk achter en was naar hartelust aan het graven in een vossenhol. Ik op mijn hurken en in mijn handen klappen maar géén F!
Ik had een dode das zien liggen en wilde absoluut niet dat F daar aan zou gaan staan peuzelen, dus werd ik een beetje geagiteerd. Klappen en roepen dus! Er kwam een pick-up aan en daar rende hij achteraan! Van de andere kant kwam ook een auto, dat bleek AC de zoon van wim's baas die kwam het land inspecteren ivm omploegen. Toen hij in zijn auto stapte en plankgas wegreed ging F er vol gas achteraan en was ie dus na een paar minuten in een velden of wegen meer te bekennen. Het regende en het weggetje was modderig. Ik aarzelde; teruggaan, of roepen en klappen? ik was een beetje hopeloos. Ineens zag ik hem stilstaan en om zich heen kijken; hij was mij kwijt en toen begon hij het op een lopen te zetten mijn richting op. D.m.v een koekje kon ik hem vastgrijpen en aanlijnen en heb hem naar huis gesleurd, hij wilde graven, snuffelen alles behalve naar huis. Jammergenoeg is er zondag geen training
i.v.m jaarvergadering en zaterdag ben ik bezig met de maaltijd voor ?? personen dus kan ik niet naar de les. Wim gaat er vast en zeker niet heen; onder het mom van "ik begrijp dat mens toch niet"
Na dit avontuur mocht ik naar de testmiep voor mijn bilan. Manon en PB haden beiden een vragenlijst ingevuld over mijn kwaliteiten en persoonlijkheid en ook IH had haar mening gemaild. Zelf had ik er meer dan 4 uur aan gewerkt en was eerlijk en openhartig.
Mevrouw A was onder de indruk en stak dat niet onder stoelen of banken!
Voor aanstaande maandag moet ik een lijst maken met beroepen die me leuk lijken, nou dat is niet moeilijk! Als het met eten en mensen te maken heeft, of met talen spreken en tourisme dan vind ik het al leuk. Het is alleen de vraag of daar hier in de buurt werk in te vinden zal zijn.

Wateroverlast en vriendschap.

Afgelopen weekend naar Gembloux geweest. Intussen was dit voor mij de derde keer, "times flies" als je het naar je zin hebt! Ieder jaar leer ik meer mensen kennen en zijn de begroetingen bij het weerzien altijd even hartelijk. We reisden dit keer met een busje en waren in het totaal met 7 personen. Een echtpaar die zich onlangs bij de confrèrie hebben aangesloten wilden ook mee en het was even afwachten of het zou klikken; maar het was echt weer heel erg gezellig. Het echtpaar is al met pensioen, zij is voor haar leeftijd erg charmant, hij mag er ook zijn. Je kunt aan hun kleiding ed. wel zien dat het hen aan niets ontbreekt. De gebroeders H hadden een plekje voor mij tussen hen beiden in en vanaf de eerste kilometers zat de stemming er in. Helaas regende het pijpenstelen. Het was vrij druk onderweg en de 450kilometers gingen nou niet echt vlotjes. We stopten in Luxemburg, dronken een wijntje, aten een stukje worst en een plak cake met tonijn en reden weer verder. We vertelden aan R&S dat er aan de weg van Namen naar Gembloux erg veel met neon verlichte vitrines zijn, waar "dames" zitten te wachten op klandizie, ze waren ( net als wij de eerste keer) erg verbaasd. Bij de eerste de beste vitrine werden alle ruiten schoongewist van de condens om beter te kunnen zien, chauffeur PB matigde de snelheid en alle ogen waren gericht op de zeer schaars geklede dame! Zo verliepen de laatste kilometers tot aan de foyer waar de beurs gehouden wordt in lacherige stemming met veel commentaar van de aanwezige heren. De begroetingen tijdens weerzien met vele bekenden was weer allerhartelijkst. Die avond pakten we niet alles uit want we arriveerden tegen zeven uur en de beurs sloot om negen uur dus dat leek ons niet de moeite. Naar het hotel om in te checken en een restaurant opgezocht waar we super lekker hebben gegeten. Met natuurlijk weer, zoals intussen de doen gebruikelijk, een prima wijntje en een amical sfeer. Bijtijds terug naar het hotel en de volgende ochtend om half negen na het ontbijt onze tafels ingericht, klaar voor de handel en de bezoekers. Helaas viel de verkoop tegen, er kwamen 2000 bezoekers en er waren 102 exposanten aanwezig. 's Avonds het avondeten in de kantine van een school, dit keer een smakelijke maaltijd en een gezellige ambiance. Zondag begon de beurs om 10 uur dus konden we het wat rustiger aan doen, het ontbijt viel ons allemaal zwaar tegen, maar ach je kan ook niet alles hebben toch? PH verkocht zondag toch nog een paar dure stukken en ik had de taak iedere exposant aan te spreken in hun, daar waar mogelijk eigen taal, om hen uit te nodigen voor 4 en 5 juni 2011 voor onze beurs in Nogent. Reacties waren erg positief, dus goede hoop dat we op wat meer exposanten kunnen rekenen. De Nederlandse ploeg organiseert 23 april 2011 een beurs in Tiel, ze zouden het super vinden als wij daar aanwezig zullen zijn. De confrères zijn nog niet wild enthousiast, het is alleen zaterdags en de afstand vinden ze toch wel een handicap. Ik ga aanstaande vrijdag, onder het genot van een glaasje Beaujolais primeur, proberen ze over te halen, lukt dat niet dan stel ik voor daar zelf naar toe te gaan onze president PB zei meteen dat een goed alternatief zou kunnen zijn. Ik zou dan vooral scharen meenemen, daarover weet ik inmiddels al aardig wat te vertellen en daar is in Nederland misschien wel een markt voor. We zullen wel zien, als er een aantal mee zouden gaan is het natuurlijk leuker dan kan ik meteen gidsje spelen en ze de tulpen en de molens laten zien!

Donkere tijden met een lichtpuntje in het verschiet,

Het is volop herfst, maandagavond zelfs natte sneeuw. Ik heb het geloof ik al eens eerder vermeld maar doe het vandaag nog eens dunnetjes over: De verlichting van sommige auto's en de onverlichte wegen 's avonds zeker als het regent of zoals maandag dus natte sneeuw, bezorgen mij grote ergernis! Ook de markering op de wegen is hier en daar zo versleten dat ik af en toe onzeker ben. De lampen van de tegenliggers veroorzaken dat je soms verblind wordt en op de ruit van de auto geeft dat een soort kringen. Zondagavond na een gezellig avondje bios in N. regende het en dan is het rijden niet altijd even prettig. Zondag was het de hele dag erg slecht en omdat het ook in de nacht van zaterdag op zondag erg hard had geregend kon ik niet de moed opbrengen om met Floyd naar de training te gaan, achteraf gezien zwak! Maar het is vooral de weg ernaartoe die normaliter al slecht begaanbaar is, die me tegenhield. Dit is een "drukke" week; veel afspraken, vergaderingen, twee ritten met mevrouw L. en vrijdag naar Gembloux met de confrèrie.
Maandag begon met mijn voorbereidend gesprek voor de competentietest. Een vriendelijke mevrouw van mijn leeftijd (altijd prettig want ik heb het gevoel dat die zich beter in mijn situatie kunnen verplaatsen dan iemand van 25!) ze heeft me alles uitgelegd en we hebben nu zes afspraken van steeds twee uur voor de eerstvolgende zes weken, vastgezet op de maandag. Maandagavond ouderavond op school van Marieke. Dit keer gelukkig slechts twee klassen van het derde en laatste leerjaar dat scheelde een hoop wachttijd. Prof. pricipal was niet ontevreden, M scoort voor Frans ( schriftelijk)geschiedenis/aardrijkskunde en wiskunde een onvoldoende. Docent Frans adviseerde om wekelijks een dictee met haar te doen, het gaat vooral om de spellingfouten, verder is hij dik tevreden. Geschiedenis/aardrijkskunde is een nieuwe docente, jong en vastberaden zich niet gek te laten maken, dus ze heeft hoog ingezet en straft onmiddellijk! Ze vindt Marieke, die is gekozen als klassenvertegenwoordigster, mede verantwoordelijk voor de sfeer in de klas en eist van Marieke meer discipline en inzet! En toen naar de docent van wiskunde, Marieke's zwakste vak. Meneer A denkt dat omdat Marieke een hekel heeft aan het vak en het moeilijk vindt, ze de kont tegen de krib gooit en er geen moeite voor doet, terwijl als ze de les goed zou volgen ze de helft al zou begrijpen. Dus afgesproken dat M zich positiever opstelt en er werk van maakt, vooral haar huiswerk!
Met deze cijfers zou ze het allemaal nèt kunnen halen, maar ze kan en moet net wat hoger scoren. We hebben samen afgesproken dat ze zich dus wat meer op school zal storten!!!!! Helaas zijn er vervelender dingen:
Pole emploi die zorg moet dragen voor mijn salaris had mij gezegd dat er rond de 2de november werd betaald, ik kijk dus dagelijks op de site van onze bank: tot gisteren nog niets gestort en ik begon hem dus te knijpen. Aflossing van de hypotheek is op de 5de van de maand en er staat geen geld dus die kon niet worden betaald. Ik bellen met mijn persoonlijk begeleider:"nee het is echt de deur uit", ik bellen met de bank:"Nee, het is niet binnen", ik weer bellen met PE: "heus mevrouw het is de deur uit", maar nee , niets dus. Wat blijkt! Mijn vorige werkgeefster moet kennelijk een gedeelte meebetalen en dat is niet voor de 10de binnen en dus kunnen ze mijn salaris niet storten voor de 12de! Het staat dus pas de 15de op de rekening. Vanaf 30 augustus zonder salaris, dat valt dus om de dooie dood niet mee! Het is vandaag de tiende dus nog vijf dagen een pas op de plaats hoopvol uitkijkend naar de 15de!

Wintertijd en rompslomp.

We zouden naar NL gaan dit afgelopen weekend, dus afspraak gemaakt voor Floyd voor een verblijf in het pension en hem donderdagavond weggebracht. Dus even rust in de tent voor vertrek. Wim werkte nog vrijdagochtend en dus konden we tegen half elf vertrekken. Het was druk onderweg, veel vrachtwagens en diverse opstoppingen, we deden er dus beduidend langer over dan we hadden verwacht. Marieke zou het weekend met Manon en Gino meegaan naar een Tattoobeurs in Purmerend, dus was de afspraak haar in de zaak af te zetten. Daar troffen we J&L aan, altijd wel weer leuk om te zien wat een waardevolle vriendschap dat is! Het liep allemaal een beetje anders doordat wij later waren dan gepland en ook Manon's idee van samen een pizza eten liep dus volledig uit de hand. Vervelend voor J&L want die moesten bijtijds weer naar een volgende afspraak. We namen afscheid en ieder ging zijns weegs.
Wij bezochten TvW, aten een hapje bij de Chinees ( 17 jaar geleden hadden Wim en ik daar ons eerste afspraakje) en reden naar het huis van Manon. Zaterdagochtend eerst boodschappen in een steeds armoediger wordend Schiedam, toen naar Oma Bos. Achterdeur was op slot, tuin een grote bende, we gluurden door de gordijnen en zagen een opgeruimd huis. Dat was vreemd, normaal is het altijd een rommel van stapels kranten, een volle aanrecht en nu was alles bijna een soort van steriel! Paniek dus want het was zeker geen goed teken! Maar ja, wat zou er met oma zijn? Buurvrouw (ook al flink bejaard) zat op haar stoel te slapen en reageerde niet op aanbellen, andere buren waren niet thuis. Adres van"oom J" hadden we niet, Wim wist wel ongeveer waar hij woont maar geen huisnummer en over de straat twijfelde hij. We hebben dus alle flatgebouwen langsgelopen en op de naambordjes gekeken, maar helaas geen familie Bos te vinden. Toen maar naar Wim's vader, die ons wist te vertellen dat oma een knie had gebroken maar geen idee had waar ze nu zou revalideren. Telefoonboek gekeken, diverse keren geprobeerd maar steeds geen gehoor bij de overige familie. Kreeg een sms van H&E die ons uitnodigden om mee te eten, dus wij naar Schipluiden. Een vorkje meegeprikt van de preistampot en even gezellig bijgekletst. Daarvandaan eindelijk kontakt met de vrouw van JB. Oma had inderdaad een gecompliceerde been breuk opgelopen tijdens een val in huis eind augustus!!!!! en was opgenomen in Driemaashave. prettig om te weten ! 's avonds alle klokken en horloges aangepast naar wintertijd en dus een uurtje langer kunnen slapen.
Wim en ik waren het er beiden overeens dat onze auto prima rijdt, Cruise Control een heerlijke luxe is en je in Nederland in het verkeer ogen te kort komt vanwege alles waar je op moet letten: verkeersborden op elke 50 meter, fietsers, zijstraten, woonerven, de vele auto's en die verschrikkelijke verkeersdrempels.
Zondagochtend op bezoek gegaan, ze is verward en vertelt heel vaak hetzelfde, moet revalideren en wil natuurlijk terug naar haar eigen huis, maar of dat er nog in zal zitten?????? wij denken dat het beter zou zijn van niet, maar wie zijn wij????
Terug naar opa Kees, broodjes gesmeerd en de voor ons bestemde televisie in de auto gezet tussen het heimweevoer, de plantjes, de tijdschriften, de stoofperen van Els en naar het station in Schiedam gereden om Marieke op te halen. De terugreis liep een stuk vlotter dan de heenweg. Waren op redelijk tijdstip weer thuis. Maandagochtend Floyd opgehaald, die erg blij was ons te zien, gisteren naar het CTP bureau en daar afgesproken dat ik wacht op een telefoontje van het bureau wat mijn competenties gaat testen en dan nemen we weer kontakt op. Gisterenavond, dinsdag belde de mevrouw; afspraak voor aanstaande maandag. Het staat dus op de rails.