Een illusie armer, een ervaring rijker,

Vandaag dus de laatste dag van het 2 maanden contract bij de bakker en toen ik vanochtend de deur uitstapte had ik nog geen idee wat me te wachten stond. De bakker zelf was maar even aanwezig en moest dus naar het ziekenhuis voor een MRI scan. Normaliter komt de bakkersvrouw tegen half negen maar zij vergezelde waarschijnlijk haar man want ze kwam niet voor kwart over elf binnen. Ik had het druk in mijn eentje en het schoot naar mijn gevoel ook niet echt op. Ik at een croissant en maakte een glas thee en stopte mijn glas en het doosje thee vast in mijn tas. Toen het sluitingstijd was, riep de bazin me bij zich en ik moest een aantal paparassen tekenen o.a. de solde de tout compte, ofterwel een eindafrekening. Ze schreef de cheque uit en zei verder niets. Het brandde op mijn tong en dus stelde ik de "hamvraag": "verwacht u me terug in september?" Ze antwoordde;"Nee, mijn man heeft een bakkersleerling aangenomen en denkt dat hij het daarmee zal kunnen redden, ik ben het er niet mee eens, maar gezien zijn rugklachten ga ik er maar niet tegenin" Ja, daar stond ik dus, met mijn goede gezicht in de plooi, verslagen teleurgesteld en boos tegelijk, achterlijke kerel had dat toch al een aantal dagen geleden kunnen zeggen, of zie ik dat verkeerd?????? Hij had vermoedelijk het lef niet! de kl.............. Ze zei nog even dat ze mijn CV en telefoonnummer op haar bureau had liggen, voor het geval dat. Ja dat schiet lekker op. Ik twee maanden gewerkt, voor minder dan mijn CTPuitkering en het verschil nog helemaal niet gestort gekregen en dan weer op straat gezet. Het is TE zot voor woorden, toch???? Maar ja wat moet je, wat kan je, helemaal niets. Dus weer dagelijks op zoek naar een baan.
Ik heb er dan weliswaar weer een regel bij op mijn CV maar daar zat ik nou niet echt op te wachten.

Adressen kwijt!

Aan Familie, vrienden en kenissen.
Door een niet zo'n slimme actie ben ik heel veel mailadressen kwijt, dus als jullie tijd zin en gelegenheid hebben mail me dan even zodat ik je adres ( opnieuw)kan opslaan.
Bvd.

Blanche, bien cuit, petit ou grand.

Ja dat is waar het bij de bakker dus de hele ochtend om gaat. Iedere klant heeft zo zijn gewoontes! De een wil zo ongebakken mogelijk, lijkt meer op deeg dan op brood, de ander wil het liefst bijna zwartgeblakerd en keihard. Het is geen doen om dat van iedere vaste klant in zo'n korte tijd al in het koppie te hebben op een paar uitzonderingen na. Ik vraag dan vaak, wilt u van het bovenste of van het onderste schap, dan heb ik even tijd en kunnen ze kiezen. Als ik zelf al naar het bovenste vak nijg en een stokbrood wil pakken, zijn er al mensen die aangeven nee liever die tweede van rechts of zo! Veel klanten die werkelijk iedere dag hetzelfde komen halen. Vaak dan met gepast geld. Ze hebben verder geen geld bij zich, dus dan kan het niet missen. Er worden ook dagelijks diverse spaarpotten geleegd met het kleine koperen geld wat in Nederland al is afgeschaft, dat is dan tellen en ik betrap me erop dat ik dat vaak toch nog in mijn hoofd in het Nederlands doe, stom hè! Ik ben echt verbaasd over het belang van brood voor de Fransman, zij kunnen echt niet zonder. Ook zijn er klanten die slechts een keer per week komen en het brood dan invriezen zodat ze iedere dag toch vers brood hebben. Wij zijn inmiddels ook al aangestoken want ik neem dagelijks een stokbrood mee naar huis en dat gaat schoon op. Het is lekker knapperig en hapt zo lekker weg! Niet gezond denk ik, weinig vezels te bekennen maar wel lekker met een plakje ham of een Frans kaasje. Dat zal straks wel weer afzien worden als ik eind van de maand weer op straat sta. De bakker heeft nog steeds geen uitsluitsel gegeven. En ik; ik vraag er niet meer naar. Ik wil niet mijn hoofd stoten. Ik zie wel. Kijk weer dagelijks op internet op de site van het arbeidsbureau. Tot nu toe weinig interessants. (Wel van de week mijn contract getekend voor de drie maanden museumpje in Biesles op zondagmiddagen.)
Wat ik ook grappig vind is het verschil van portemonnees; de heren vaak een klein beursje, de dames met veel grotere gevallen. Betalen dan ook vaak met groot geld, geven een briefje van 20 euro voor een stokbrood en de heren gepast of zo klein mogelijk. Als er gebak gehaald wordt dan betaalt men veel met de nog steeds in omloop zijnde cheques. Wij hebben geen pinapparaat, dus ja dan is het toch nog steeds een handig en wettig betaalmiddel.
Verder heb ik van de week mijn elastieken band voor mijn rug aan de bakker uitgeleend, hij vergaat van de rugpijn, volgens zijn vriend de sophroloog komt het van zijn nieren maar daar gelooft de baas niet in. Hij heeft het er flink moeilijk mee en we hebben het de hele week met minder brood moeten doen want hij kon echt niet meer op zijn benen staan. Zijn humeur wordt er in ieder geval niet beter van.

Hamsteren voor het Pinksterweekend.

Wat een gekkenhuis was het het afgelopen weekend bij de bakker, een agenda vol met bestellingen voor allerlei lekkernijen en een mega/aantal baguettes die men had gereserveerd. Ook was er zondag in Nogent de zogenaamde "cavalcade"; een soort optocht met versierde auto's en praalwagens en ook de twee camions van de bakker zouden meerijden. Zaterdag was het al een stuk drukker dan normaal en ik kwam redelijk aan het eind van mijn latijn thuis.Marieke was zaterdagavond uitgenodigd bij de fotograaf en die was wezen karten, had gebarbecued en daarna nog naar de lasergame in Chaumont. We hadden afgesproken uiterlijk om 2 uur thuis te zijn, maar dat werd dus pas tegen 3 uur. Mijn moederinstinct zorgde ervoor dat ik om iets na 2 uur wakker werd en constateerde dat ze nog niet veilig thuis was. Ik sms'te maar kreeg geen antwoord. Had, althans dat dacht ik, de voordeur opengelaten; maar kreeg een telefoontje dat ze aan de overkant was want alle deuren waren op slot! weer wakker dus. Kan niet zeggen dat ik erg lekker ontspannen heb geslapen, volgend keer slaapt ze maar daar. Is voor ons die de volgende dag weer vroeg op moeten wel zo prettig.
Zondag was nergens mee te vergelijken. Je kon duidelijk merken dat voor de Fransen het eten toch wel erg belangrijk is en men sloeg dus ook massaal in. Velen kregen bezoek en dan is het eten toch wel het allerbelangrijkste! Ik ben een half uur eerder weggegaan van huis om in te springen daar waar nodig. Ik maakte alvast dingen in orde en berekende diverse bestellingen op voorhand, om vergissingen te voorkomen. Ik heb een lichtblauw vermoeden dat er meer dan 2000 baguettes de deur zijn uitgegaan! We zaten zonder lege meelzakken voor de grotere hoeveelheden brood en het was schipperen om iedereen van brood te voorzien.Ik had voor een meneer een grote brioche apart moeten houden en had dat helemaal over het hoofd gezien! foutje maar gelukkig bleek er, na een telefoontje, in de camion van M. nog een te bemachtigen en had ik uiteindelijk geen boze klant ook al moest meneer er nog een keer voor terugkomen. De bakker zelf liep op zijn tandvlees en had erge rugpijn. Mevrouw maakte de taarten en ik deed de winkel, kwam aan de normale huishoudelijke taken niet toe ( vond ik niet zo erg!) en was heel heel blij toen het kwart over twaalf was. Geen dank je wel of iets, zij waren allen druk met de camions en het laden van limonade, bier en confetti. Ik vertrok met stille trom. Ben thuis na het middageten even in de tuin op de ligstoel in slaap gevallen en had geen puf meer om nog terug te rijden voor het kijken naar de praalwagens. Jammer dan! Ik had genoeg mensen gezien die ochtend, ik vond het wel welletjes. Maandag een complete rustdag gehouden en vanochtend dus weer op tijd op. De bakker was er nog slechter aan toe dan zaterdag, geen idee hoe dat zal aflopen. G. kwam hem helpen en dat betekent dan stokbroden met deuken, allemaal anders van maat en bijna niet rechtop in het vak te zetten. Zo erg dat het zelfs de klanten opvalt!

Salon de la coutellerie in Nogent + kruimels!

Het afgelopen weekend was het beurs in Nogent. Met als grootste attractie het op de markt brengen van LE NOGENTAIS, het mes door de confrérie ontwikkeld en gemaakt. Ik moet zeggen ik vind het een prachtig stukje vakmanschap. De eerste honderd (genummerde) exemplaren gingen als broodjes over de toonbank. Gisterenavond tijdens de vergadering en evaluatie bleek dat er dik 1400 bezoekers waren geweest en er in het totaal nu 220 messen zijn besteld. Helaas moeten mijn vriendjes dus nu er erg hard aan gaan trekken om voor eind september bij iedereen het bestelde mes te kunnen afleveren. Dat is nog een pittige klus. Ik stond beide dagen na mijn werk bij de bakker, achter de bar. Was weliswaar zwaar, maar zoals altijd gezellig. Een weerzien met veel bekenden ende maaltijd 's avonds met 70 personen een succes. De hotelschool had een exclusief menu samengesteld en het was echt weer super lekker.
Zondagmiddag bracht Wim, Marieke naar me toe en zij bleef om te helpen achter de bar. In het begin schuchter maar naarmate de middag vorderde werd ze meer en meer ontspannen. Ze werd aangesproken door een vrouw, later bleek fotograaf van beroep, die haar voorstelde in te stemmen met een fotoshoot. Ze vond Marieke "cool" en wilde haar graag als model. We hebben even gesproken over de details en het doel en ze gaf haar mailadres. Marieke heeft bij thuiskomst meteen op de site gekeken en vond het VET om mee te mogen doen.
Afspraak gemaakt voor vanmiddag en ik heb haar dus om 2 uur afgeleverd bij L'Abbaye de la Crête. Een ruîne maar wel speciaal. Marieke was even nerveus, maar ik denk dat als ze straks thuiskomt ze best opgetogen zal zijn. Al met al erg goed voor haar imago!
En dan nog even de bakker:
Zondagochtend was ik niet in topvorm, het diner zaterdagavond + de drukke zaterdag waren duidelijk nog niet uit mijn systeem. Het was druk in de bakkerij en ik kwam niet echt op gang. Ik heb mijn werk in een soort roes gedaan en was blij dat ik 's avonds op tijd naar bed kon. Dinsdagochtend kwam de baas met een nieuw aangepast contract en keek erg streng. Ik had zondag mijn werk niet naar behoren verricht want ze hadden kruimels onder de toonbank gevonden en dat was dus absoluut niet de bedoeling. De werkster had dus opnieuw onder de toonbank moeten stofzuigen en dat was niet haar werk maar het mijne! Ik moest dus beter mijn schoonmaakwerk doen, want als er controle komt dan zou dat niet best zijn! Ik schudde bedeeds dat ik begreep wat hij bedoelde en beloofde beterschap. Hij zei dat als ik in september terug zou willen komen dan moest ik dit goed in mijn oren knopen. Hij had ook tegen de meneer van Pole Emploi gezegd dat hij daar nog geen beslissing over neemt, niet eerder dan eind juni. Wel erg lullig dus allemaal.
Nou moeten jullie weten dat de stofzuiger die in de winkel staat aan alle kanten met plakband is getaped, de turbo het niet meer doet en ik wel tien keer over een kruimel moet gaan om hem daadwerkelijk op te zuigen en ik dus zowat plat op mijn buik onder de toonbank lig. Maar ik zal zondag vast steken hebben laten vallen. Ik zal dus opletten en nog beter mijn best doen met schoonmaken dan ik al deed.
Ik ga toch vanaf half juni op internet verder kijken of er nog andere interessante banen zijn, stel je voor dat hij toch liever een bakkersknecht heeft dan een winkeljuf; dan sta ik toch weer op straat.