Het hondje van de buren...............................

Zondag half een, de bakker komt toeterend het dorp in. Wij zijn geen klant het brood is absoluut geen aanrader! Ze stopt bij de buurvrouw. Ik ben boven op zolder de dozen met serviesgoed van mijn moeder aan het uitzoeken en hoor ineens een vreselijk gejank, ik ren de trap af, kom buiten en zie het hondje van de buuf op straat liggen vreselijk hard jankend! De bakkerskar gaat aan de achterkant open, de mevrouw kijkt door haar deurtje en zegt:" Is er iets?, oh die hond, van wie is die? ik heb hem niet gezien!" Wim en ik gaan dichterbij en op hetzelfde moment komen de buuf, J en B naar buiten, ze kijken en doen niets! Wim wil Poupette oppakken, maar B zegt:" Nee, zou ik maar niet doen, straks bijt ie nog!" Het beestje heeft duidelijk de hele kar over zich heen gekregen, de achterpootjes liggen er heel raar bij. De bakkersvrouw stapt weer achter het stuur en vervolgt haar toernee! Niemand doet iets, wij zeggen beiden dat ze zo snel mogelijk de dierenarts moeten bellen, maar men geeft aan dat dat op zondag niet veel zin heeft(?) B. komt dichterbij en zegt dat hij hem wel zal doodmaken! Wim en ik reageren nogal heftig; is ie helemaal gek geworden, dat kan ie toch niet maken????? B tilt het beestje aan zijn halsband op en legt hem op de garageoprit! De buren staan schaapachtig te staren en doen niets. Nogmaals geven wij aan dat het beestje naar een dierenarts moet, maar niemand doet iets. We geven weer aan dat ze het niet kunnen maken hem zelf af te maken en lopen terug naar ons huis. Allebei toch wel behoorlijk ontdaan!
Als de buuf straks langskomt en begint te simpen over het verlies van haar geliefde Poupette nou dan is ze dus bij ons aan het verkeerde adres!!!!!!! Ik begin steeds meer begrip te krijgen voor Brigitte Bardot. Zij heeft getracht het dierenleed in F. onder de aandacht te brengen; helaas had het weinig resultaat. De dierenbescherming zou hier heel veel werk hebben. Maar of de bevolking zich er wat van aan zou trekken??????
Ik geef jullie op een briefje dat in de loop van deze week in de achtertuin een grafje wordt gegraven en dat de beide dames met heel veel tranen dagelijks dit verschrikkelijke drama zullen herdenken!

Een lucky day?????

Wat een geluk dat we sinds deze afgelopen maandag zomervakantie hebben, want we moesten met spoed naar Rotterdam i.v.m. de overplaatsing van mijn moeder van het verzorgingsflat naar de verpleegafdeling. Men krijgt normaliter een week de tijd om de kamer leeg te maken en kaal op te leveren en die week was al voor 85% voorbij, toen we hiervan op de hoogte werden gesteld.
Dus dat betekende de aanhangwagen aan koppelen, de hond wegbrengen naar zijn en Wim´s baas!, alles regelen voor de beestenbende en slaapplaats regelen bij TvW.
De hapkar was zaterdag al gehaald door mijn vervanger, die de camping absoluut niet zag zitten, maar van de bazin wel zal moeten. (of hij dat ook echt doet??????) Dus niets stond ons meer in de weg. De heenreis verliep ondanks de aanhangwagen, toch nog redelijk vlot. De kamer leegmaken, we hadden dat voor maandag gepland, ging mede dankzij de fa. v. M best vlot, de fa. v.M slaat voorlopig even wat grote spullen voor ons op want we hebben geen idee wat we er allemaal mee moeten. We kunnen het wel weer op de zolder zetten; maar wat dan........... We hebben wat kleine spullen bij mijn moeder op de kamer gezet, om het wat op te leuken, helaas wilde mijn moeder er niets mee te maken hebben. Ze was zowel maandag als dinsdag onredelijk, boos op ons en continu aan de wandel om de uitgang te vinden. Gelukkig was ze gisteren toen we gedag gingen zeggen, aanspreekbaar en ze wenste ons een goede reis! Maar helaas die reis verliep verre van vlot. Het was heet, niet al te druk maar net voorbij Brussel kwamen we in een enorme opstopping terecht. Via de radio kwamen we erachter dat er een blokkade was van boze boeren, die de weg van Brussel tot Namen hadden afgesloten! We kwamen met een giga omweg over de binnenwegen toch in Namen maar stonden ook daar weer vast. Het was warm onderweg en met de aanhangwagen doen we er so wie so altijd al langer over maar deze terugreis was de langste in al die jaren vise versa!!!!!!!! meer als 8 uur! echt vreselijk.
Wim heeft in M'sluis nog zijn slag kunnen slaan en kocht bij G. een aantal onderdeeltjes voor ons Renaultje4. Net voor we weg gingen bleek die niet meer te starten. OB denkt dat de startmotor het leven liet. Dus dat was flink balen. Wim heeft hem helemaal schoon gemaakt en flink gepoetst: hij ziet er uit om door een ringetje te halen. Vandaag gingen we samen voor de derde keer met het papier van de notaris in onze zak, weer naar de prefecture voor het op naam zetten van het kentekenbewijs. De eerste keer was het kantoor dicht. De tweede keer trof Wim die vervelende dame van de Peugeot en de BMW en die stuurde hem terug want er ontbrak een bewijs van de notaris. Dat hebben we via email kunnen opvragen en dat haalden we dus op weg naar, vanochtend op. Helaas............................... het was weer niet volledig! De dochter des huizes moet ook toestemming geven, want zij is erfgename!!!! Je wordt er toch niet goed van? Ik had gelukkig de tegenwoordigheid van geest om terplekke het telefoonboek te vragen en haar op te bellen, met het verzoek om naar de prefectuur te komen en een handtekening te zetten. Dat deed ze gelukkig, zodat de ambtenaar ons toch het grijze felbegeerde kentekenbewijs kon overhandigen. Hij is nu echt van ons. Wim startte vanmiddag en.............................. hij doet het weer!!!! is dit nu eindelijk eens een lucky day? Alle goede dingen bestaan uit drie, toch?
vanochtend werden we gewekt door de bezorgers van de wasmachine, die heeft de hele dag op volle toeren alles gewassen. Het kentekenbewijs voor elkaar en het autootje dat het wonder boven wonder ineens weer doet! Of hebben we te snel gejuigd???

Mobiel bereikbaar, op twee of op vier wielen.......

Dankzij een soort van marktplaats maar dan op Franse leest geschoeid, hebben wij onze brakke Peugeot kunnen verkopen en waren we driftig op zoek naar een vervangend vervoermiddel. Het is nl. echt zwaar ongemakkelijk om het allemaal met 1 auto te rooien! Het klinkt een beetje snobistisch want het bezitten van twee auto´s betekent weliswaar: twee keer verzekering en twee keer tanken en dat loopt in de papieren, maar we hebben het nu een maand of drie aangekeken en het went dus niet! De mobylette liet het ook al een paar keer afweten en dat was dus compleet afzien voor Wim, die moest al duwend met een geblokkeerd achterwiel weer terug naar de boerderie om vervoer naar boven te regelen! Het is en blijft natuurlijk een oud beestje, dus ja........ Ik had dus de afgelopen weken al hier en daar rondgebazuind dat we zoekende waren naar een oud wagentje, liefst een Renaultje 4 of een C15 zoals we ooit hadden. Wim keek dagelijks op internet en in alle kranten; maar de meesten waren of te duur of veel te ver weg van hier. Totdat....................................
een van mijn klanten van mijn vrijdag tournée me attendeerde op het bestaan van een Renaultje 4 bij een van de buren (ook een klant) dus ben ik op mijn vrije zaterdag in burger weer naar haar toegereden en daar heel bescheiden een visje uitgegooid of zij eventueel er over had nagedacht die Renault te verkopen. Ik heb haar overleden man gekend en wist dat het wel wat gevoelig lag allemaal, maar toch. ( deze mevrouw is overigens die van de po stoel uit een blogje uit het verre verleden ) Ze keek me verrast aan en zei dat het wel heel toevallig was dat zij er nog een hadden staan en wie me dat had verteld. Uiteindelijk was ze wel in voor de verkoop maar ze wilde eerst nog met haar schoonzoon en dochter overleggen. Dus ik opgewonden naar huis, Wim was er wel voor te porren en zo gingen we die zondag nog even bij haar langs en hebben we de Renault uit de stal gereden, helaas zat er geen accu in dus moesten we in de loop van de week nog een keer terug, schoonzoon heeft er veel verstand van dus met behulp van startkabels kreeg hij het beestje aan de praat. Het motortje liep als een trein! Hij zit zwaar onder de zwaluwenkak en is vies van binnen maar daar kunnen we wel aan poetsen! Hij is sinds 11 april 1985 op de weg, heeft slechts 77000 km gereden en we kopen hem voor een net prijsje. Als het goed is, gaat Wim hem aanstaande donderdag met OB naar het keuringstation brengen. In eerste instantie konden ze het kentekenbewijs nergens meer vinden, maar gelukkig was dat bij ons tweede bezoek toch boven water. Dat scheelt hen een hoop rompslomp! Dus binnenkort tuffen we weer door la campagne met een authentiek wagentje, als het allemaal meezit.
Jl. zaterdag hebben we overigens Marieke ( ze gaat op collège over van 5 naar 4!) opgegeven voor brommerrijles bij de autorijschool, ze heeft op collège haar attestation gehaald en nu dus alleen nog een formatie nodig van 5 lesuren op een autorijschool. Ze zal haar best moeten doen met de theorie en dan haalt ze hopelijk haar brommercertificaat! Mag zij dus legaal ook op de mobylette, nadat die eerst goed wordt nagekeken! En vanaf dat moment zijn we dus alledrie weer mobiel!