Donderslag bij een pikzwarte hemel!

Jl. Woensdagavond rond half elf begon het verschrikkelijk te spoken ; enorme windvlagen, hagelstenen zo groot als knikkers en slagregen ! Het was bijna angstig ! De straat leek in no-time op een rivier. Marieke kwam naar beneden, vond het maar niks. Onze « pensionaire » had er nauwelijks last van. In de keuken liep het water langs de muur en boven bij Marieke moesten er pannetjes en handdoeken aan te pas komen. In de kamer gutste ook het water uit de schoorsteen. Niet best dus allemaal. De wind sloeg onder de pannen en we vreesden het ergste voor ons dak. Besloten tegen twaalven toch maar naar bed te gaan, het ergste leek voorbij. Tegen vijf uur de volgende ochtend, brak er opnieuw een hevige storm en onweer los. Een grote knal en de stoppen vlogen eruit ! Al snel bleek dat de neufbox was gecrasht : gevolg geen telefoon en geen internet meer. (wel lekker rustig, maar ook vervelend vooral geen telefoon) We hebben natuurlijk wel allemaal onze mobiele telefoon, maar helaas weten veel mensen niet ons nummer. Internet kan op mijn werk, voor het hoognodige. Maar het is toch wel bizar wat een gewoonte het is geworden om alles via internet op te zoeken.  We gingen uiteindelijk niet meer terug naar bed, was nauwelijks meer de moeite, achter ons huis was een enorme knotwilg in tweeën gespleten door de bliksem en de boom lag over de weg. Ik keek even bij de kippen en zag tot mijn grote verbijstering drie dode kippen liggen in de ren. Dacht in eerste instantie dat ze misschien ook door de bliksem waren getroffen, maar kwam er snel achter dat dit het werk moet zijn geweest van een beest. Ze bleken nl. alle drie onthoofd ! Even later stond ik samen met de buurvrouwen te kijken naar het in stukken zagen van de knotwilg en het afvoeren van de takken en de stronken toen ik me bedacht dat het wel erg stil was in de ren. Ik opende het nachthok en trof daar een nog grotere ravage aan ! Bloed, veren en nog meer kadavers zonder kop !

Ik heb Wim gebeld en hem voorbereid op een vervelende opruimklus bij thuiskomst. Ik kreeg geen hap ontbijt door mijn keel,het was té erg. Later bleek dat er nog een van de elf de strijd heeft overleefd, toevallig net de minst aantrekkelijk van het spul. We vermoeden dat dit het werk is geweest van een marter, er zijn geen sporen gevonden van een hol, graven of iets en iedereen zegt dat het onthoofden en het opzuigen van het bloed veelal het werk is van een marter of bunzing. Een vos neemt zijn slachtoffers mee. We willen dus op zoek naar een aantal nieuwe kippen, maar schrokken van de vraagprijs, men vraagt rustig voor een legkip 12 euro.  Ik heb gisteren op internet gekeken en vermoedelijk komt er aanstaande maandagavond tegen 6 uur een meneer uit Nogent die er in ieder geval vier voor ons heeft à 5 euro per stuk, dat is nog te doen. 

Vandaag is het zondag en rommelmarkt in M. Ik heb samen met Wim een paar schragen neergezet buiten voor de deur en wat spullen uitgestald, niet veel soeps maar het proberen waard. Het is kil, grauw en onaangenaam en weinig uitbaters om ons heen te zien. Zit al sinds half zeven, maar nog weinig activiteit gezien. De eerste bezoekers zijn veelal verzamelaars van militaire spullen, postzegels, ansichtkaarten en dat soort zaken. Zie wel wat het gaat worden, heb niets te verliezen tenslotte.

 

 

Een « pensionaire ».

 

Vorige week op het VVV kantoor belde er een mevrouw op, zij vroeg of ik haar kon informeren over kamers in en om Nogent voor haar dochter die een week stage zou gaan lopen op een manege in Nogent. Ik informeerde nog op het stadhuis omdat daar ook regelmatig kamers worden aangeboden, maar dat bleek alleen voor meer dan een maand huren te zijn. Zoals afgesproken belde ik haar terug met de mededeling dat ik niet echt veel verder was gekomen en zei dat ik anders wel een logeerkamer aan kon bieden in ons huis. Ik rijd tenslotte iedere dag naar Nogent voor mijn werk,

 dus dat zou voor mij geen probleem zijn haar in huis te nemen. Mevrouw zou het in overweging nemen en noteerde ons telefoonnummer (ze sprak Nederlands) en ik gaf haar ons adres van de website zodat zij een indruk kon krijgen van ons huis en meer. Vrijdagavond ging de telefoon en belde mevrouw me op om te zeggen dat ze het erg fijn vond als we iets voor haar dochter konden regelen, ze had niets kunnen vinden en de stage begon al maandag. We kwamen tot overeenstemming en ‘s maandags maakte ik kennis met moeder en dochter. Ik haalde L ’s- avonds op en we reden naar huis. Ik liet haar haar kamer zien en daarna aten we gezamenlijk. Het bleek een heel vriendelijk rustig typetje, spreekt Nederlands en Frans dus we wisselden het een beetje af. Ze is de hele week gebleven en vrijdagochtend bracht ik haar voor de laatste keer naar de manege, we namen afscheid en ik zei haar dat als ze ooit nog weer een keer naar Nogent kwam voor een stage ze altijd van harte welkom is. We hebben zo een beetje B&B gespeeld en ik moet zeggen dat het mij niet is tegen gevallen. We krijgen van e zomer een paar logés maar het blijft me toch maar in het hoofd spelen om dit verder uit te kristalliseren, kijken of het toch niet haalbaar zou zijn, de kamer boven wat vaker te kunnen « verhuren ». Het is net dat beetje extra wat af en toe heel hard nodig is.

Een zaterdag in LILLE!

Omdat ik niet ieder weekend vrij ben en niet zomaar even vrij kan nemen hadden we een probleem. Marieke wilde naar Lille om zich alvast te oriënteren, i.v.m. woonruimte. Na overleg met FM kreeg ik het voor elkaar om zaterdag 1 juni te ruilen met haar en werkte ik de vrijdag ervoor. Omdat M met AL samen wilde gaan wilde ze er vroeg bij zijn, dus vier uur opstaan en vijf uur weg van hier. Het is een dikke 400 kilometer naar Lille, maar een geluk de hele weg is 130km per uur toegestaan dus dan gaat het redelijk vlot. We kwamen tegen half tien aan bij het station L'Europe. Al was redelijk snel gevonden en toen op naar adres nummer 1. We besloten te lopen, dan zie je nog wat van zo'n stad die je niet kent! Alle adressen die M had uitgezocht waren van makelaars. Dat is jammer want dat kost beduidend meer dan via particulieren. makelaars vragen ook commissie en dat liegt er allemaal niet om. Eerste adres bleek in een uitgaansbuurt. Veel kroegen, nachtclubs en een beetje hummelig om te zien. Appartement was boven een nachtclub. Niet zo geslaagd dus. De buurman van een café stond zijn ramen te zemen, dus bij hem geïnformeerd of de buurt erg lawaaierig was. Nou dat was zeker het geval, hij vond het niets voor twee meiden. Belde nog even heel aardig naar een kennis die misschien ook nog iets te huur had maar dat was al niet meer vrij. De makelaarster kwam en wij bezochten het appartement. Flink wat trappen op want het was op de bovenste verdieping. Het rook er niet fris en alles was erg stoffig. Op zich een royaal en licht appartement, maar de disco opent iedere donderdag vrijdag zaterdag en zondag om middernacht! Dat vonden we geen van alle een optie. Op naar het volgende adres: dat was in dezelfde straat alleen helemaal aan het eind in een rustigere buurt. De Ingang was via een Klein hofje, met heel veel planten, zag er keurig uit, wenteltrap naar boven en het apart. Klein maar netjes. Huurprijs en garantie + kosten daarover valt niet te onderhandelen en als je het wilt hebben vanaf september; moet je NU al gaan betalen! Dat loopt dus enorm in de papieren en dat kan bruin niet trekken! AL en M hadden nog twee adressen en Wim en ik ook. Dus opgesplitst en ieder zijn weegs. Onze adressen lagen in een wijk vol buitenlandse mensen en we vonden het er niet echt zo aangenaam, eerste appartement Klein, viezig en onaantrekkelijk. Tweede was qua inrichting beter maar jeetje als je toch rijk bent en je koopt een pandje, je zet in iedere kamer een douchecabine en op elke etage op de gang een toilet dan kan je slapend rijk worden. We hebben het verkeerde beroep gekozen je kunt beter huisjesmelker worden!!!!! We troffen elkaar weer op het station wisselen van gedachten en waren blij dat we de reis hebben gemaakt. We weten nu in ieder geval in welke wijk je NIET moet zitten en wat je krijgt voor je geld. Ze zullen toch echt eerst op de schoolresultaten moeten wachten en dan verder gaan ondernemen, alhoewel het i.v.m. M vakantiebaan een lastig gedoe zal gaan worden. Ze heeft weinig tijd om iets te zoeken. Laten we maar hopen dat de schoolresultaten gunstig zullen zijn.