Sous vide koken, familie reunie, Noord Holland.

N.a.v een mailtje over het aflopen van de grafrechten van de begraafplaats van Bergen op Zoom, kwam ik in contact met wat neven en nichten van mijn vaders kant. Ik vond dat het wel weer eens tijd werd om elkaar te treffen en gooide een balletje op. Een van de neven reageerde en nam het op zich om een datum vast te stellen. Via een app. (datumprikker) lukte dat toch nog redelijk snel. Het lag nog ver weg, maar het kon maar vast staan.
Het werd uiteindelijk het weekend van 21 september 2019.
Dat kwam mij heel goed uit want ik wilde erg graag deelnemen aan een cursus "sous-vide" koken en die was er o.a. op vrijdag de 20ste. Dus schreef ik me daarvoor in. Wim kon een dikke 10 dagen vrij nemen (heeft nog een aardige hoeveelheid vrije dagen staan) en dus regelden wij hier alles voor de beestenboel. Coco naar het pension, Peppie naar M&E, de kippen zouden in de gaten worden gehouden door M&R. dus we konden donderdagochtend op weg. Slapen zouden we doen zoals altijd bij TvW in Maassluis. Ook maakte ik een afspraak om vanaf de reünie 's zaterdags, door te rijden naar Venhuizen waar C&E wonen. Zij nam deel aan een expositie en wij konden dan ook eens haar beeldhouwwerk zien en C zijn fantastische tuin.
Ik ging met OV naar Houten voor de cursus, die werd gehouden in e Slagersvakschool, een prachtig pand met een fantastische keuken. Er waren 18 deelnemers, het merendeel profs. Ontvangst met appeltaart en daarna dik twee uur theorie. We verkasten naar de keuken, daar was Chefkok Eddy heel druk in de weer. Hij had alles al voorbereid en 95% van de producten sous-vide gegaard. Wij keken toe en mochten de borden opmaken. Hij vertelde veel, legde dingen uit, gebruikte veel, voor mij althans, nieuwe preparaten w.o. MYCRYO een poeder gemaakt van cacaoboter, dat verhit kan worden tot 200 graden. Fantastisch spullie (meteen besteld op internet!) in Nederland verkrijgbaar bij Hanos, Zegro enz... Google maar eens en kijk naar het filmpje waar twee chefs het gebruiken om o.a. langoustines in te bakken.
Het werd een 9 gangen menu, dat onwijs goed smaakte. Ik miste mijn wijntje, dat wel. Tegelijkertijd vond ik het ook verschrikkelijk jammer dat wij zelf eigenlijk weinig in de praktijk hebben gedaan. Dat was ook wel mijn kritiek op de uitgeschreven enquête. Dat vond ik jammer maar ik ga hier thuis experimenteren, want ik heb nog nooit zulke asperges en artisjokken gegeten, zo puur van smaak! Waanzinnig.
Op het station Schiedam stond Wim te wachten samen met "oom" Ed. We aten met z'n drietjes in het Zonnehuis en weer was er voor Ed geen vegetarische burger. We verdenken ze ervan dat het op de kaart staat maar dat ze het gewoon niet hebben.
Zaterdagochtend eerst boodschapjes gedaan, daarna op weg naar Kudelstaart naar het huis van neef W.S. waar wij elkaar zouden treffen voor de reünie. Het was prachtig weer dus konden we heerlijk buiten zitten. Alle neven en nichten op een na waren er met/ of zonder aanhang. W.S en P.B hebben het fantastisch georganiseerd. Het was een heel aangenaam samenzijn.

De neven en nichten

Tante Mien in het midden en neven en nichten met hun partners.

Na een prima bbc namen we afscheid en kregen een map met de gehele stamboom met veel extra informatie samengesteld door W.S en E.P. chapeau hoor daar hebben ze veel tijd in gestopt.

We kwamen tegen tienen bij C&E aan. Schattig huisje en een plaatje van een tuin. Zondag gingen we eerst met C. aan de wandel richting IJsselmeer, onderweg veel kraampjes met van alles en nog wat te koop. Wat een leuk dorp met prachtige huizen. Daarna gezamenlijk geluncht en naar de expositie die gehouden werd in de Hervormde kerk. E. maakt prachtige stukken uit speksteen, marmer enz..

We reden om iets voor vieren terug naar Vlaardingen, keken nog even bij Wim's vader en hadden met Manon afgesproken gezamenlijk te eten. Was gezellig. Gelukkig heeft ze een nieuw doel voor ogen en je kunt zien dat ze daar zin in heeft. (fijn)

Maandag via Dirk, de laatste boodschapjes richting kringloopwinkel in Roosendaal daar nog even rondgeneusd en toen terug naar huis.

Een druk, vol, gezellig en waardevol weekend om op terug te kijken. Dankzij de mooie foto's van de reünie en de map met onze stamboom en de receptuur van de cursus heb ik veel om na te genieten. Iedereen bedankt.

runder picanha met bearnaisesaus

geitenkaas met as met een sausje .

een sorbet van komkommer met een crumble en een foam van gember met limoen

Maisoncelles/gaspilage/verspilling.

Onvoorstelbaar, het is niet te geloven; er wordt een muur gebouwd bij het stadhuis aan de overkant. Je wilt niet weten wat dat kost; en dan die verschrikkelijke bureaucratie, verspilling, arrogantie van meneer de burgemeester 9de galbak, voelt zich de "president" van Maisoncelles. Er is door een bureau d'etude een plan uitgeschreven en alle materialen zijn daarin vernoemd. De inspecteur van het architectenbureau is er wekelijks. De firma die het metselwerk heeft aangenomen (overigens familie van Wim's bazin) kan er zelf ook niet overuit. Ik heb de mannen iedere ochtend voorzien van koffie. In het begin stond zelfs de deur van de feestzaal op slot en moesten ze buiten hun eten opeten en ergens in de bosjes plassen! Gelukkig kwam daar na een poosje verandering in, zeker toen zij werkten terwijl we in een hittegolf zaten. het werken bij dat soort temperaturen zou verboden moeten worden, maar de tijd drong. Ze metselden meer dan 1500 betonblokken, alles moest volgens het draaiboek en toen de vrachtwagen kwam met de levering van het betonijzer werd iedereen even stil.
Er zit meer ijzer in dan in de Tour Eiffel, het begon op de Chinese muur te lijken.  We verbaasden ons iedere dag opnieuw. Inmiddels heeft de buurvrouw verkering en die beste brave man is al vrij snel bij haar ingetrokken. We gunnen het haar, al de ellende die zij de afgelopen 6/7 jaar heeft meegemaakt........ Ze kon wel wat gezelligheid gebruiken. Hij is erg joviaal, een flinke kletsmajoor en gearriveerd op de eerste dag van de bouw van onze muur! Legendarisch dus. Inmiddels hebben we al heel wat met elkaar gelachen om al die schetsvertoningen. De metselaars doen vrolijk mee en steken hun mening niet onder stoelen of banken. (de burgemeester van M'celles is "un grand CON" ). Joel, zo heet hij, is jammer genoeg niet erg gezond en loopt sinds een dikke twee weken met twee drains. Hij geneert zich nergens voor en stapt gerust in zijn onderbroek met de twee katheterzakken over zijn arm naar buiten. Ook hij heeft het nodige commentaar over de manier waarop er gebouwd wordt en gesurveilleerd door de burgemeester. Toppunt: vandaag werd het hekwerk geleverd. Er werd gemeten, gekeken, nog een keer gemeten, uitgelijnd en...... uiteindelijk afgewezen! Hekwerk werd geleverd keurig ingepakt en uiterst voorzichtig en ging in een vrachtwagen gegooid terug naar de fabriek! Wim en ik stonden perplex. Dit is toch niet normaal?  De muur kost 112.000 euro, daarvan wordt dik 80% gesubsidieerd maar dan nog? Wie is HIJ dat hij zoveel macht heeft om dingen zoals dat hekwerk te weigeren? En dan hebben we het nog niet gehad over die gezellige locoburgemeester, onze overbuurvrouw. Zij zit aan hem vastgekleefd, twee handen op een buik. Ze staat bij iedere scheet mee te kijken en is volgens mij in een en al verering als het gaat over de invloed en de macht van Monsieur le Maire.
Op 28 september is er voor de bewoners een "apéro dinatoire" om de muur "in te wijden" Maar  dan wel zonder ons.

Nozem spoorloos en Bienvenue Peppie.

Waren we zo gewend aan Nozem, lekker dier, een eigenwijs mormeltje maar  helaas is hij sinds een kleine twee maanden van de aardbodem verdwenen. Niets zo onaangenaam als het niet weten of hij nog leeft. De eerste avonden riepen we voor het slapen gaan nog even een paar keer zijn naam....... maar nee hoor.
MB vertelde dat ook bij hen twee katten spoorloos zijn (?) blijft dus raadselachtig.
Wim zegt al jaren, alles wat dood gaat wordt niet meer vervangen maar ook hij had er moeite mee.
Emo had helemaal geen affiniteit met Nozem en zal in haar hart blij zijn het rijk weer alleen te hebben.
Begin juli ging ik naar een lezing in het museum van AV en deed daarvoor nog even boodschappen toen mijn mobieltje ging. Het was oud collega AM die me vroeg of ik niet iemand wist die een kitten wilde. Ik zei dat ik eraan kwam en zou nadenken. Ja en dan kom je ineens oog en oog te staan met zo'n klein pluizenbolletje en ben je verkocht natuurlijk. Toch wilde ik niets zonder Wim beslissen en belde hem op. Hij vond het okay dat ik hem meenam. Ze hadden een transportmandje voor het beestje en zo ging hij mee naar huis. Dit jaar 2019 is het jaar van alle dierennamen met een P, en na veel dubben noemden we hem (want het is een katertje) Peppie. Hij is echt zoo schattig om te zien met een paar eigenaardige strepen op zijn rug. Hier en daar een beetje oranje-geel.
het is ongelofelijk om te zien hoe goed het gaat met Coco samen, ze slapen, spelen met elkaar. Super vertederend om te zien.
Inmiddels al twee keer naar de dierenarts geweest voor de nodige vaccinaties  (kassa!). Maar het gaat goed. Groeit prima en is een klein knuffelkontje. Zodra je hem oppakt begint hij te spinnen. Maar inmiddels heeft hij ook al de nodige keren hoog in de gordijnen gezeten en wil eigenlijk heel graag naar buiten. Hij snapt alleen nog niet hoe de deur opengaat en zit dan ook regelmatig bijna klem tussen muur en de deur.

heerlijk in het stokbroodmandje.