Ik zit er een beetje doorheen......

Ja, valt niet mee om dat te moeten toegeven maar ik ben vorige week mezelf flink tegen gekomen. Begon het allemaal met een boel gedoe met de Truus van de weckmaaltijden, ze vroeg wat ik voor haar kon klaarmaken. Het was vrijdagavond en dus na even nadenken reageerde ik in een messenger bericht dat ik een "potée lorraine", linzen met eend en appel en... omdat ik twee weken geleden een voor en een achterpoot van een wildzwijn had op mogen halen eventueel een stoofpotje met wild zwijn. Ze vond het okay. Ik liet wel meteen weten dan ik nauwelijks lege weckpotten had dus dat ze daar zsm voor moest zorgen. Ik deed zaterdagochtend meteen de boodschappen, het was het weekend dat Wim moest wereken en dan kon ik op mijn gemakje kokkerellen. Ze berichtte terug dat ze zondag aan het eind van de dag langs zou komen potten brengen. De 3 egrechten waren eind van de zondag klaar ik kon 14 lege potten vullen maar moest de rest dus koel wegzetten. Deed toch die 14 maar in de ketel, kon maar klaar zijn, toch? Wie er kwam....... Geen S. dus geen potten. Shit Maandag stond er een dag stoken op mijn agenda, we hadden zaterdags de sleutel al opgehaald en de tonnen neergezet, zwaar werk. T T de zoon van opa C die mij altjd hielp had beloofd ons te assisteren. Ik liep zondags nog even bij hen langs, maar hij was de hort op zijn moeder zou het aan hem doorgeven! Maandagochtend... wij waren om 8 uur klaar, niemand te zien. Ik raakte beetje flink geirriteerd en zette een stomme opmerking op FB. "Stomme Fransen houden zich nou nooit eens aan hun afspraken!" Gevolg een reactie van MC, ze vroeg wat er aan de hand was, haar man B was thuis en ze vroeg aan hem of hij ons wilde gaan helpen. Dat deed hij, heel aardig. Onderweg richting Audeloncourt, kwam TT ons met zijn autootje tegemoet, Ja ja hij kwam er aan eerst even ontbijten! Inmiddels was het tegen 10 uur, maar we konden wel alvast de vaten legen en de bain marie vullen. Uiteindelijk brandde er een klein vuurtje (het hout bleek toch nog TE vochtig)en zat er weinig schot in de zaak. We hadden een boel tijd verloren. Het was koud, en volgens de berekening van TT zou de eerste druppel pas tegen een uur of twee uit de ketel lopen. Dat was ook zo. Het vuur was voor het mooi niet heet genoeg, wij koud en ongeduldig en om de beurt gingen we huiswaarts om iets te eten, te plassen. Het was heel fijn dat BC zo aardig was om erbij te blijven want TT had duidelijk wel iets anders te doen dan erbij te blijven. Omdat we dit keer fruit hadden van twee jaar was de koperen chaudron echt bomvol en dat scheelt enorm veel schuren en boenen. We hadden veel minder tijd nodig om over te gaan tot de tweede stook. We zijn gestopt bij 67 procent en thuis heb ik aangelengd tot 48. In het totaal dus 17 liter. Waarom weet ik niet, maar ze is niet helder zoals andere jaren. Maar de smaak......prima! Thuisgekomen nog steeds geen lege weckpotten en ik baalde. Ik had het koud, was bekaf en lag met een hittepit om 20.00uur onder mijn dekbed. Waar ging het mis????? de koude, het vocht, de stinkende rook of mijn ergernissen, stress, niet van anderen op aan kunnen. Geen idee, vermoedelijk een aaneenschakeling van factoren in combinatie met een pijnlijk abces aan mijn wijsvinger en de medicijnen voor mijn hartritmestoornisje. geen idee, maar ik was de hele week niet vooruit te branden, geen eetlust, koud, hoofdpijn en nog steeds niet 100% opgeknapt. Vrijdagochtend heb ik de stoofpot van zwijn (ruim 2.5 kilo vlees) en de rest van de potee in de vuilisbak gegooid. Ze zoeken het maar uit. Meneer zelf wil me spreken, ik heb gezegd pas na het weekend, geen idee wat hij van me wil maar ik geef mijn receptuur niet prijs en ga ook niet meer voor ze verder. Ik wil zaken doen, waar iedereen wijzer van wordt en me niet hoef te ergeren aan hun laksheid. Ik heb een ticket gekocht voor een bezoekje aan mijn prachtige kleinzoon, daar kijk ik vol verlangen naar uit!

Kerst 2021/Oudejaarsavond

In eerste instantie opperden de jongelui deze kant op te komen voor Kerst, Wim en ik vonden dat een hele onderneming met een kleintje, maar als ze het willen wie zijn wij dan om te zeggen dat niet te doen? De plannen kregen vastere vorm tot het moment dat bleek dat zij nergens een plek konden vinden voor hun beide honden. En die twee ook mee op reis was nou niet echt een ged idee. Dus stelde Wim voor de rollen om te draaien. Helaas was hij niet vrij met Kerst en zodoene sms-te ik naar zijn bazin. Hij kreeg zaterdags en zondags vrij en zocht ik een oplossing om eerder te gaan. Manon en André gingen totaal onverwacht op wintersport en reden op de terugweg hier langs voor een nachtje want A moet thuiswerken en nog inloggen voordat hij verder zou reizen terug naar Schiedam. Manon kon me zodoende woensdagochtend naar het station brengen. Ik vond na lang zoeken een treinkaartje Chaumont-Parijs-Nantes. Niet goedkoop maar wel snel kwa reistijd. Dus tassen gepakt en wat te eten. Op advies van Jacqueline meldde ik me aan bij storytel voor onderweg. Downloadde twee boeken om off line te kunnen luisteren. (achteraf gezien IDEAAL!). Ik was ruimschoots op tijd op het station, trein bleek vertraging te hebben van dik een kwartier, dat kwam het overstappen van Paris Est naar Montparnase niet ten goede te komen, ik moest flink haasten! Op het station controleerde men de pass sanitaire en mijn e ticket en bleek ik in de laatste wagon van de TGV te zitten, helemaal aan het einde van het perron. Tijd om nog iets te drinken te kopen was er niet. De coupé was flink vol en mijn gereserveerde stoel was aan het raam en gelukkig in de goede richting. Ik at mijn broodjes en luisterde naar het verhaal van Amalia (Claudia de Breij) en vond het leuk en vlot geschreven en verteld door Claudia zelf. Ik kwam op afgesproken tijd aan op station Nantes, maar waar moest ik heen uitgang Noord of Zuid. Emma gebeld die waren nog onderweg. Maar het werd Noord. Het duurde nog even want er was weinig plaats op de arrete-minute. Maar een snelle stop op de taxistandplaats en ik kon instappen, E lag heerlijk naast me te slapen. Aangekomen brachten ze me naar mijn hotelkamer. ( we konen niet naar de B&B want zij ontvingen alle kinderen en waren vol) zodoende informeerde M bij de baas van het hotel en die bood ons een gratis kamer aan. M zocht een luxe kamer voor 6 personen en het zag er perfect uit. Het werden gezellige dagen. We aten vooral veel dingen die Wim niet lust; lekker kaasfondue en raclette. Ik genoot van E. een heerlijk mannetje. Hij had af en toe wat last van krampjes en moest dan veel huilen. Beide ouders zijn snel overbezorgd, wat is het dan moeilijk om me er niet in te mengen! Wim was er zaterdag tegen het middaguur, was heel vroeg weggegaan Coco was in Neufchateau want ton ton Christian was zelf naar familie en kon haar niet huisvesten. We pakten de cadeautjes uit en deden spelletjes. Zondagochtend werden we tot onze grote verbazing om half elf wakker, dat was ons nog niet veel vaker overkomen, zullen het nodig hebben gehad. (toch?0 Maandag vertrokken we om een uur of twaalf, broodjes mee en een thermoskan heet water. Ik was begonnen aan het breien van een vestje voor E en bedacht dat ik daar in de auto wel lekker mee verder kon. Ja hoor dat ging prima, grappig om te zeggen dat ik ontdekte dat met het breien van een toer er twee kilometer van de nog te rijen afstand af ging. ( GPS). Wim rijdt natuurlijk perfect en ik werd er absoluut niet misselijk van en schoot flink op! Thuisgekomen alles uitgepakt opgeruimd in de wasmachine een kop erwtensoep uit de vriezer gegeten en op tijd naar bed. Vergeet ik te zeggen dat wij zondags een sms van André ontvingen die schreef dat hij bij thuiskomst zich niet lekker voelde en een zelftest had gedaan en positief was. Hij maakte onmiddellijk een afspraak voor een officiele test voor maandags. Dat zorgde toch wel even bij ons allevier voor wat paniek! Thuis dus ook meteen een zelftest gedaan en dinsdagochtend bij de apotheek een officiele.............. GODZIJDANK beiden negatief!!!! De treinreis ( mbv storytel) vond ik zeker niet onaangenaam dus voor herhaling vatbaar. Ik ga achter een seniorkaart aan en dan kan ik vrij goedkoop naar de Vendee reizen. Dan hoef ik niet zo lang te wachten om dat kleine mannetje weer te kunnen knuffelen. Hij groeit zoo hard.