Sinds van de week is het zomer. De temperaturen liegen er niet om, het is af en toe echt TE warm, om te werken wel te verstaan dan natuurlijk. We hebben in het museum geen airco, ook de ventilatie is nou niet echt geweldig. Achter me aan de balie staat een ventilator, maar dat helpt
ook niet echt bar veel. Bezoekers hebben het ook warm. Men is aan het bestuderen, hoe e.e.a. verandert c.q.. aangepast zou kunnen worden. Misschien maak ik het nog mee????
Helaas is het de laatste week misschien mede vanwege het warme weer, erg rustig qua bezoekers. Dat geeft mij de gelegenheid een extra blogje te schrijven en mijn ongenoegens te uiten over de laksheid van menig Franse onderneming.
Vorig jaar vroegen wij aan een aannemer uit Clefmont om voor ons een offerte te maken voor de voorgevel. Wim haalde de voegen en het oude stucwerk van de muur en het zag er niet echt best uit.
Monsieur C. kwam ergens in juli met een offerte en we ondertekenden deze en er werd toegezegd dat voor de winter de muur gedaan zou worden. De herfst kwam, niemand gezien, opgebeld en geïnformeerd; nee hij had niet veel tijd en in de winter doen ze dat soort werk niet. Het zou voorjaar worden. We voelden dat het in de winter hier en daar toch wel wat lastiger was om het huis warm te krijgen, helaas.
2017 begon, het werd voorjaar.
Ik informeerde maar weer eens hoe het er voor stond. Er werd me verteld dat hij onze gevel in zijn planning had opgenomen, kon alleen nog niet zeggen wanneer. Wim maakte intussen ook de keukenmuur kaal, die ziet er overigens een stuk beter uit, mooiere stenen en meer regelmaat in het stapelwerk. We besloten om deze meteen me te laten stucen, dus belde ik weer op en deelde hem dat mee. was prima, we moesten alleen een kleur kiezen en dan zou de boel in werking worden gezet.
De week daarna bracht monsieur C de stalenkaart, stukjes van 3x4 ( wel 100 verschillende tinten. Hoe kies je op die manier een kleur??????
Wij gingen bij een andere bewoner kijken die hetzelfde bedrijf had gekozen een paar jaar geleden en besloten het net zo te laten doen als zij. Weer gebeld en doorgegeven, monsieur zei dat hij in de loop van de volgende week de steiger zou komen plaatsen. het werd vrijdag.................niemand gezien.
Maandagochtend een week geleden, voor ik naar mijn werk ging, weer de telefoon gepakt met de vraag hoe het nou zat.
Nee mevrouw Bos er is iets tussen gekomen, eind van de week zetten wij de steiger neer.
Nu is het sinds vorige week "zomer" en nog geen teken van leven. Inmiddels twijfelen Wim en ik over de afwerking, heeft monsieur het allemaal wel goed begrepen???? Er is een verschil tussen " pierres apparentes" en "pierres en vue". We zullen weer moeten overleggen, want anders ... Stel dat ze komen en ze doen het niet zoals wij het in ons hoofd hebben??????? Oei
We zijn ons intussen er van bewust dat bij een volgende offerte we een soort deadline overeen moeten komen en een datum op de offerte moeten zetten. is het niet gedaan voor die datum, dat gaat de deal niet door. Nu kunnen we weinig anders dan wachten.
jammer want een Nederlandse kennis had het ook voor ons kunnen doen, was vermoedelijk sneller en goedkoper geweest. We hopen dat hij de achterkant voor zijn rekening wil nemen. het is nu wachten op zijn prijsopgave.
maandag 26 juni 2017
zondag 18 juni 2017
Honkvast.
Zitten wij nu sinds 2007 definitief in M'celles en reden we de jaren daarvoor met regelmaat heen en weer van Schiedam naar M'celles; ons kind is minder honkvast!
Vertrokken naar Lille nog voor het eindexamen lycée, eerst in een aggenebbies appartement, waar het qua hygiëne en comfort te wensen overliet. Nieuwe bail, wij stonden garant en betaalden de borg. Pa en Ma mochten natuurlijk helpen verhuizen. Toen via internet een nieuw onderkomen voor het stel in Marquette les lille gevonden en wederom alles inpakken en verkassen van twee hoog boven naar... twee hoog boven. Een betere locatie, in een betere buurt en een wat schappelijkere huisbaas. Een nieuw contract enz.. en steeds met een opzegtermijn van 3 maanden.Toen ineens september 2015 verhuizen naar Epinal. Nieuw huurcontract, alles opnieuw op de rit voor huursubsidie , nieuwe huisarts enz.. Een opleiding en een appartement gevonden op het heetst van de snede. Relatie was gestrand en dus werd er veel achtergelaten en weer kon er verhuisd worden. Ook daar weer twee grote trappen op. Dit appartement was wel wat royaler, maar de huisbaas heeft daar wel de goedkoopste verf en voorzieningen gebruikt ( een douchecabine staat op drie houten blokken) het raam in de keuken is van enkel glas en al snel bleek dat de verwarmingsketel voor water en verwarming op gas erg onvoordelig stookt= dikke facturen in de winter!). Begin mei werd ons verteld dat de huur was opgezegd en dat M per 2 juli aanstaande iets anders nodig had. poeh we zagen de bui al hangen..... weer verhuizen.
Het nieuwe appartement is nu in Neufchâteau, dus niet meer zo ver weg. Een net appartement, een strenge huisbazin, een contract via een bureau (extra kosten dus!). Weer een garantstelling getekend en de huur is op 15 juni jl.. ingegaan. Samen met EV een lieve meid hebben ze de afgelopen weken al heel heel heel veel spullen verhuisd en tijdelijk opgeslagen in de garage van de flat van E's broer! dat scheelde wel een hoop gedoe en tijd. Wel moet er in Epinal nog het een en ander gebeuren en dus ben ik inmiddels twee keer op en neer geweest om te helpen met inpakken en sjouwen en alvast wat schoon te maken. Ik heb 5 wasmachines gedraaid met vuil wasgoed, gelukkig was het mooi weer en kon alles buiten drogen. Via leboncoin een keurige koelvrieskombinatie gevonden.
Helaas is het keukengedeelte erg klein en slecht geoutilleerd. Ik kon van een collega een gasfornuis overnemen voor slechts 20€, onderweg realiseerde ik me ineens dat ik een vreemd soort stekker had gezien en daar verder geen aandacht aan had geschonken. Ik stopte langs de kant van de weg en inderdaad er zat een speciale stekker aan die in het appartement niet zit en het fornuis was op gas met een gasfles en dat leek Wim niet echt handig en veilig, dus gasfornuis weer doorverkocht.
Nu moeten ze het voorlopig met de oude kookplaat doen, maar dat is niet echt handig want er is geen plaats voor. Dus gaan ze samen op zoek naar een fornuis. Ik was jl. vrijdag even langs, er stonden nog heel veel boodschappen tassen met spullen, want de keuken heeft geen kastjes!
Van een kennis kan ik een gedeelte van een keuken krijgen dus dacht ik daar maak ik ze blij mee............ ziet er nog keurig uit en hij geeft het voor niets weg. Maar toenkreeg ik vanochtend te horen dat E voor haar verjaardag (gisteren) van haar ouders een keukenbuffet heeft gekregen. dat staat er nu. Ik ga straks, na mijn werk, toch langs bij PH om wat kastjes te halen al was het maar voor bij ons op de zolder. Kastruimte heeft een mens nooit genoeg.
Voor onszelf heb ik gisteren een tweede withouten kast gekocht voor in onze slaapkamer, met de centjes van de overnachting van het gezin J. (wat een dotjes die drie meisjes, het was heel erg leuk om hen eens in het echt te zien)
Vertrokken naar Lille nog voor het eindexamen lycée, eerst in een aggenebbies appartement, waar het qua hygiëne en comfort te wensen overliet. Nieuwe bail, wij stonden garant en betaalden de borg. Pa en Ma mochten natuurlijk helpen verhuizen. Toen via internet een nieuw onderkomen voor het stel in Marquette les lille gevonden en wederom alles inpakken en verkassen van twee hoog boven naar... twee hoog boven. Een betere locatie, in een betere buurt en een wat schappelijkere huisbaas. Een nieuw contract enz.. en steeds met een opzegtermijn van 3 maanden.Toen ineens september 2015 verhuizen naar Epinal. Nieuw huurcontract, alles opnieuw op de rit voor huursubsidie , nieuwe huisarts enz.. Een opleiding en een appartement gevonden op het heetst van de snede. Relatie was gestrand en dus werd er veel achtergelaten en weer kon er verhuisd worden. Ook daar weer twee grote trappen op. Dit appartement was wel wat royaler, maar de huisbaas heeft daar wel de goedkoopste verf en voorzieningen gebruikt ( een douchecabine staat op drie houten blokken) het raam in de keuken is van enkel glas en al snel bleek dat de verwarmingsketel voor water en verwarming op gas erg onvoordelig stookt= dikke facturen in de winter!). Begin mei werd ons verteld dat de huur was opgezegd en dat M per 2 juli aanstaande iets anders nodig had. poeh we zagen de bui al hangen..... weer verhuizen.
Het nieuwe appartement is nu in Neufchâteau, dus niet meer zo ver weg. Een net appartement, een strenge huisbazin, een contract via een bureau (extra kosten dus!). Weer een garantstelling getekend en de huur is op 15 juni jl.. ingegaan. Samen met EV een lieve meid hebben ze de afgelopen weken al heel heel heel veel spullen verhuisd en tijdelijk opgeslagen in de garage van de flat van E's broer! dat scheelde wel een hoop gedoe en tijd. Wel moet er in Epinal nog het een en ander gebeuren en dus ben ik inmiddels twee keer op en neer geweest om te helpen met inpakken en sjouwen en alvast wat schoon te maken. Ik heb 5 wasmachines gedraaid met vuil wasgoed, gelukkig was het mooi weer en kon alles buiten drogen. Via leboncoin een keurige koelvrieskombinatie gevonden.
Helaas is het keukengedeelte erg klein en slecht geoutilleerd. Ik kon van een collega een gasfornuis overnemen voor slechts 20€, onderweg realiseerde ik me ineens dat ik een vreemd soort stekker had gezien en daar verder geen aandacht aan had geschonken. Ik stopte langs de kant van de weg en inderdaad er zat een speciale stekker aan die in het appartement niet zit en het fornuis was op gas met een gasfles en dat leek Wim niet echt handig en veilig, dus gasfornuis weer doorverkocht.
Nu moeten ze het voorlopig met de oude kookplaat doen, maar dat is niet echt handig want er is geen plaats voor. Dus gaan ze samen op zoek naar een fornuis. Ik was jl. vrijdag even langs, er stonden nog heel veel boodschappen tassen met spullen, want de keuken heeft geen kastjes!
Van een kennis kan ik een gedeelte van een keuken krijgen dus dacht ik daar maak ik ze blij mee............ ziet er nog keurig uit en hij geeft het voor niets weg. Maar toenkreeg ik vanochtend te horen dat E voor haar verjaardag (gisteren) van haar ouders een keukenbuffet heeft gekregen. dat staat er nu. Ik ga straks, na mijn werk, toch langs bij PH om wat kastjes te halen al was het maar voor bij ons op de zolder. Kastruimte heeft een mens nooit genoeg.
Voor onszelf heb ik gisteren een tweede withouten kast gekocht voor in onze slaapkamer, met de centjes van de overnachting van het gezin J. (wat een dotjes die drie meisjes, het was heel erg leuk om hen eens in het echt te zien)
maandag 5 juni 2017
Veiligheid en condities op de werkvloer.
Ik heb een hele interessante baan, dat weet iedereen nu wel zo'n beetje volgens mij. Veel variatie, geen werkdag is dezelfde en naast het ontvangen van bezoekers, de verkoop van diverse artikelen en de contacten zijn er ook speciale dagen in mijn planning gereserveerd voor zgn.. "conservatie".
(dat heet in de reserves snubbeken, stukken in de olie zetten, merken nakijken , foto's maken en archiveren). De laatste maanden vanaf het begin van het seizoen zijn FM en ik erg druk bezig geweest met het maken van accessoires voor de theaterstukjes die werden opgevoerd tijdens de Museumnacht. We hebben genaaid, gezaagd, geplakt, geknipt en dingen gefabriceerd van klei; o.a. namaak blinis met kaviaar en nep verrines.
De museumnacht was voor zowel de schoolkinderen, als voor onze collega AM een beproeving, maar het was zeer geslaagd. We hebben van 18.30 uur tot 24.00 uur 457 bezoekers mogen ontvangen! AM heeft vanaf september 2016 bijna tweewekelijks de schoolkinderen bezocht of zij kwamen hier om te oefenen. Ze heeft er enorm veel tijd en energie ingestoken. Van hogerhand, nauwelijks enige steun! De dag voor de museumnacht opperde ik dat ze toch minstens een bloemetje verdiende, als blijk van waardering voor al haar moeite en haar inzet. FM zei dat we niet om onze "bazin" heen konden en stelde voor het dus aan haar te vragen. het antwoord, was schokkend.
LG vond het niet goed, nergens voor nodig en als AM een bloemetje verdiende dan verdiende zijzelf ook minstens een bloemetje i.v.m. het boek wat ze aan het schrijven is!! We waren met stomheid geslagen. PS kwam langs en hij vond het een goed idee en wilde ook meedoen. We hebben uiteindelijk met heel veel moeite LG ervan kunnen overtuigen toch een bloemetje te kopen. De manier waarop dat is gebeurd zal ik jullie besparen, het boeketje is onofficieel gegeven na afloop van de museumnacht. Ik moest wel een dag of wat later toch nog even op haar kantoor komen, met gesloten deuren werd me nog even een keer duidelijk gemaakt dat dit de eerste en de laatste keer was geweest dat er een bloemetje was overhandigd. We worden voor ons werk betaald en als er iets tegenover zou moeten staan is het aan burgemeester en wethouders. Ik verzeker jullie; dan kunnen we lang, heel lang wachten!
Al sinds het begin van mijn job hier, maak ik me zorgen over de veiligheid van de bezoekers en mijzelf. We werken in het weekend altijd alleen. Hebben sinds een half jaar een soort telefoontje in geval van nood. ik gebruik dat eigenlijk niet. Toch komt het weleens voor dat er mensen onwel worden en een fatsoenlijke EHBO kast of iets hebben we niet. Onze nooduitgangen zijn toegankelijk maar eenmaal buiten sta je achter een gesloten hek en kun je nergens heen. We hebben op eigen verzoek al twee keer brandpreventie instructies gehad van een collega die tevens brandweerman is. Vuurtjes blussen kunnen we nu wel. Sinds het verlaten van Nederland is mijn BHV diploma echter verjaard en aangezien reanimeren ieder jaar verandert en we nu ook te maken hebben met defibrillators die overal aanwezig zijn (maar niemand weet hoe die te bedienen) heb ik al vaker gezegd wel weer eens een cursus te willen doen.
Zodoende was ik afgelopen donderdag en vrijdag naar een SST cursus. Het was in Chalons sur Champagne zo'n 125 km hiervandaan. Vroeg vertrokken want het begon om 9 uur. AM kon niet mee, de cursus was vol. Er waren nog 10 andere cursisten, een heel gemêleerd gezelschap. De instructeur een gepensioneerde brandweerman met ruim 45 jaar ervaring op het gebied van bedrijfshulpverlening zat vol humor en hield de groep flink bezig, veel informatie met hier en daar een grap er tussendoor.
De eerste dag veel theorie, we aten tussen de middag in de kantine van de prefecture, ruim 1300 maaltijden worden daar per dag verstrekt. (we reden met elkaar, want het was midden in het centrum)Er was veel te veel keus op alle gebied. Voor elk wat wils. Ook al was het grootschalig het was zeker niet slecht. In de groep zat een stoer type, vond haar verdacht veel weghebben van M. Zij bleef net als ik ook overnachten en met ons nog een klein dik proppie, van origine uit Spanje, we konden het met z'n drietjes goed vinden. 's- Avonds moesten we zelf een restaurant opzoeken en gezien het prachtige weer, aten we in een Italiaans restaurant op een terras! Heel geanimeerd en lekker gegeten op kosten van de baas. Ons hotel was prima, keurige kamer en een goed stevig uitgebreid ontbijt.
Dag twee was veel praktijk; stabiele zijligging, veel rollenspellen en oefeningen en natuurlijk reanimatie. Eén cursist op de gang en die moest uit zien te vinden wat er met de patiënt aan de hand is en dan actie ondernemen. Iedereen was aardig nerveus, want dit onderdeel bepaalde of je de situatie goed had ingeschat en of je juist handelde. En of je Ja of Nee je certificaat zou krijgen.
De defibrillator, bleek toch wel heel anders dan dat ik altijd had gedacht. In films zie je mensen na een shock met (althans daar lijkt het het meest op, soort strijkijzers), mensen met een hartstilstand een electroshock krijgen. Defibrillatie is het zodanig toedienen van een elektrische schok dat het hart van een patiënt die bewusteloos is ten gevolge van bepaalde ritmestoornissen (ventrikelfibrilleren of ventrikeltachycardie) stil komt te staan, zodat de normale regelmechanismen van het hart de controle weer over kunnen nemen. Bij een normaal kloppend hart kan het effect averechts zijn Moderne defibrillators kunnen dit onderscheid echter zelf maken en zullen geen schok afgeven als het hart normaal klopt. Het apparaat, praat je stap voor stap door de uit te voeren handelingen.
Al met al allemaal dus heel leerzaam .Nu hopen al deze informatie niet nodig te hebben, maar in het geval van nood, fijn om deze bagage bij je te hebben.
Ik heb mijn certificaat niet meteen gekregen, deze wordt me toegestuurd. deze sticker wel!
(dat heet in de reserves snubbeken, stukken in de olie zetten, merken nakijken , foto's maken en archiveren). De laatste maanden vanaf het begin van het seizoen zijn FM en ik erg druk bezig geweest met het maken van accessoires voor de theaterstukjes die werden opgevoerd tijdens de Museumnacht. We hebben genaaid, gezaagd, geplakt, geknipt en dingen gefabriceerd van klei; o.a. namaak blinis met kaviaar en nep verrines.
LG vond het niet goed, nergens voor nodig en als AM een bloemetje verdiende dan verdiende zijzelf ook minstens een bloemetje i.v.m. het boek wat ze aan het schrijven is!! We waren met stomheid geslagen. PS kwam langs en hij vond het een goed idee en wilde ook meedoen. We hebben uiteindelijk met heel veel moeite LG ervan kunnen overtuigen toch een bloemetje te kopen. De manier waarop dat is gebeurd zal ik jullie besparen, het boeketje is onofficieel gegeven na afloop van de museumnacht. Ik moest wel een dag of wat later toch nog even op haar kantoor komen, met gesloten deuren werd me nog even een keer duidelijk gemaakt dat dit de eerste en de laatste keer was geweest dat er een bloemetje was overhandigd. We worden voor ons werk betaald en als er iets tegenover zou moeten staan is het aan burgemeester en wethouders. Ik verzeker jullie; dan kunnen we lang, heel lang wachten!
Al sinds het begin van mijn job hier, maak ik me zorgen over de veiligheid van de bezoekers en mijzelf. We werken in het weekend altijd alleen. Hebben sinds een half jaar een soort telefoontje in geval van nood. ik gebruik dat eigenlijk niet. Toch komt het weleens voor dat er mensen onwel worden en een fatsoenlijke EHBO kast of iets hebben we niet. Onze nooduitgangen zijn toegankelijk maar eenmaal buiten sta je achter een gesloten hek en kun je nergens heen. We hebben op eigen verzoek al twee keer brandpreventie instructies gehad van een collega die tevens brandweerman is. Vuurtjes blussen kunnen we nu wel. Sinds het verlaten van Nederland is mijn BHV diploma echter verjaard en aangezien reanimeren ieder jaar verandert en we nu ook te maken hebben met defibrillators die overal aanwezig zijn (maar niemand weet hoe die te bedienen) heb ik al vaker gezegd wel weer eens een cursus te willen doen.
Zodoende was ik afgelopen donderdag en vrijdag naar een SST cursus. Het was in Chalons sur Champagne zo'n 125 km hiervandaan. Vroeg vertrokken want het begon om 9 uur. AM kon niet mee, de cursus was vol. Er waren nog 10 andere cursisten, een heel gemêleerd gezelschap. De instructeur een gepensioneerde brandweerman met ruim 45 jaar ervaring op het gebied van bedrijfshulpverlening zat vol humor en hield de groep flink bezig, veel informatie met hier en daar een grap er tussendoor.
De eerste dag veel theorie, we aten tussen de middag in de kantine van de prefecture, ruim 1300 maaltijden worden daar per dag verstrekt. (we reden met elkaar, want het was midden in het centrum)Er was veel te veel keus op alle gebied. Voor elk wat wils. Ook al was het grootschalig het was zeker niet slecht. In de groep zat een stoer type, vond haar verdacht veel weghebben van M. Zij bleef net als ik ook overnachten en met ons nog een klein dik proppie, van origine uit Spanje, we konden het met z'n drietjes goed vinden. 's- Avonds moesten we zelf een restaurant opzoeken en gezien het prachtige weer, aten we in een Italiaans restaurant op een terras! Heel geanimeerd en lekker gegeten op kosten van de baas. Ons hotel was prima, keurige kamer en een goed stevig uitgebreid ontbijt.
Dag twee was veel praktijk; stabiele zijligging, veel rollenspellen en oefeningen en natuurlijk reanimatie. Eén cursist op de gang en die moest uit zien te vinden wat er met de patiënt aan de hand is en dan actie ondernemen. Iedereen was aardig nerveus, want dit onderdeel bepaalde of je de situatie goed had ingeschat en of je juist handelde. En of je Ja of Nee je certificaat zou krijgen.
De defibrillator, bleek toch wel heel anders dan dat ik altijd had gedacht. In films zie je mensen na een shock met (althans daar lijkt het het meest op, soort strijkijzers), mensen met een hartstilstand een electroshock krijgen. Defibrillatie is het zodanig toedienen van een elektrische schok dat het hart van een patiënt die bewusteloos is ten gevolge van bepaalde ritmestoornissen (ventrikelfibrilleren of ventrikeltachycardie) stil komt te staan, zodat de normale regelmechanismen van het hart de controle weer over kunnen nemen. Bij een normaal kloppend hart kan het effect averechts zijn Moderne defibrillators kunnen dit onderscheid echter zelf maken en zullen geen schok afgeven als het hart normaal klopt. Het apparaat, praat je stap voor stap door de uit te voeren handelingen.
Al met al allemaal dus heel leerzaam .Nu hopen al deze informatie niet nodig te hebben, maar in het geval van nood, fijn om deze bagage bij je te hebben.
Ik heb mijn certificaat niet meteen gekregen, deze wordt me toegestuurd. deze sticker wel!
Abonneren op:
Posts (Atom)