Ieder pondje, door het mondje.....

Niet werken, gezellig samen lunchen, kaakje(s) bij de thee, de flavour wave die ik op de rommelmarkt voor een prikkie kocht uitproberen; dit alles is o.a. de oorzaak van het krijgen van zwembandjes! Vroeger bekeek ik mijn moeder en zag hoe ze met een zg. corselet alle overtollige vetrandjes keurig kon verbloemen. Ik heb me er onlangs op betrapt dat mijn figuur op dat van haar begint te lijken: daar waar je borsten ophouden, begint meteen de maag die zonder enig teken meteen doorgaat in de buik. Als ik mezelf in de spiegel bekijk ben ik daar dus absoluut niet blij mee en ik moet dus nodig wat gaan doen. (Wim overigens ook hoor, maar dat is zijn verantwoording!) Dus....... sinds jl. maandag weer naar de gymclub van "Mado" een 72jarige zeer energieke dame, die zo lenig is dat ze haar benen ongeveer in haar nek kan leggen, met een figuur van een meid van 30, strak in het gympak. Daar kan je een voorbeeld aan nemen! Het viel vies tegen. De opwarmronde met een balspel ging nog, toen wat warming-up oefeningen ook nog een soort van te doen. Daarna een matje pakken en op de grond, voor bil, borst en buik! Dat was me errug.........Ben zo stijf als een plank, spieren zijn niet meer in vorm en ik al helemaal niet. Dus dat werd natuurlijk dinsdag en woensdag flinke spierpijn. CD is op vakantie naar Nederland dus die kon ik niet opbellen, toen WS gebeld en daar een afspraak meegemaakt voor een wandeling. WS en man A hebben een vakantiehuis hier vlakbij. Leuke mensen van mijn leeftijd. Ik ging met de R4, zij zaten met kennissen in de voortuin en keken stomverbaasd op, dat ik het was die eruit stapte. We hebben een flinke tocht gemaakt, eerst een steile klim omhoog, toen over een onverhard bospad en aan het einde daarvan stuitten we op een privébegraafplaats van 5 tombes, helaas met een hek afgesloten, want we hadden graag willen weten wie daar begraven liggen.(ik vraag dat nog wel een keertje na, ben te nieuwsgierig!) Het pad hield daar op, we zijn omhoog geklommen en kwamen bij de rand van een maïsveld, W wilde eigenlijk terug maar ik wilde verder en zo zijn we , met af en toe gehinderd door hoge brandnetels helemaal langs en af en toe door het maïsveld gelopen en kwamen uit op een grasveld en konden toen de verharde weg weer oppakken. Al met al een wandeling van dik 2 uur. Een glaasje fris bij haar gedronken, een rondleiding door het huis, een voormalige pastorie en toen weer met de R4 naar huis. Voor de volgende week als CD weer terug is staat zwemmen op het programma. Ik wil echt een paar kilo kwijt,want als zelfs veters vastmaken al niet meer zonder truccendozen gaat wordt het toch wel HOOOOOG tijd!

Per 8 september 2010 een nieuwe status.

11 september is intussen een datum die bij iedereen in het geheugen is gegrift. 8 september daarentegen zal ik zelf niet op de kalender zetten als zijnde te memoreren! Nee, want het is de datum van mijn definitieve ontslag bij de firma Disal!
Alle papieren zijn binnen, mijn aanvraag bij de Pole Emploi is ingediend en vanaf de 8ste ben ik dus niet meer in dienst, mag nog wel gedurende 9 maanden gebruik maken van de aanvullende verzekering via het bedrijf maar daar houdt het dan ook wel bij op. De "solde de tout compte" is binnen en ze heeft zich daadwerkelijk aan de afspraak gehouden! Dus dat is een meevaller. Verder gaat het dus als een kaarsje uit. Idioot hoor, niks getuigschrift of zo. Niets persoonlijk, ja in Frankrijk ben je als werknemer echt geen knip voor de neus van de werkgever waard! Helaas dus.
Sinds 15 mei dus thuis, eerst ziektewet, toen 15 dagen vakantie en nu dus de status van "stagaire/ demandeur d'emploi". Ik verveel me niet, ga me ook niet echt haasten om iets anders te zoeken. Kijk welregelmatig op de site van het arbeidbureau, maar zie tot nu toe niet echt iets wat me aanspreekt. Droom van een tweedehands winkeltje, huren vallen in Neufchateau erg mee. Een winkel tweedehands dameskleding (alias Kiek van vroeger) bestaat daar nog niet. Men kent wel een voor- en najaarbeurs tweedehands kleding maar dat is een Leger des Heils sfeertje. Ik ga het allemaal tijdens het intakegesprek kenbaar maken. Het is nu wachten op de uitnodiging. Intussen doe ik niet echt veel, er zijn dagen dat ik een heleboel aan zou willen pakken en uiteindelijk aan het eind van de dag denk: wat heb ik nu gedaan?, eigenlijk dus nauwelijks iets. We worden weer dikker en dat is niet de bedoeling. Heb met CD afgesproken een keer per week te gaan zwemmen. Gisteren hebben we een pittige wandeling van ca. 10km gemaakt. Voel de beentjes, maar dat kan geen kwaad. De gym is ook weer begonnen dus vanaf maandag er tegen aan, zal enorm tegenvallen, want ik ben zo stijf als een plank. Zal wel spierpijn worden. De wandeltochtjes met Floyd zijn nu nog niet erg lang, maar ook daar zal ik de nodige energie aan kunne wijden in de toekomst. Nu ben ik nog vooral bezig met plasjes in de kamer en de keuken opruimen, want zindelijk worden kost heel veel tijd en moeite.

Een noodzakelijk kwaad of een luxe probleem?

In blijde verwachting van de "oprotpremie", eigenlijk niet de juiste benaming, want van een extraatje omdat ik zonder overlast het bedrijf verlaat kan je niet spreken, zijn we dus op zoek gegaan naar een andere auto. Wim had de illusie dat de BMW toch nog wel een leuke inruilpremie zou opleveren......vergeet het maar!
Particulier verkopen is geen optie, want dan lopen we de kans dat de koper ons nog een proces aandoet omdat de auto verborgen gebreken vertoont en dat is het laatste wat we willen. Dus dan maar naar de diverse dealers in de omgeving. Intussen er al van overtuigd dat we maar beter op zoek kunnen gaan naar een Frans merk, dan weet je zo goed als zeker dat er altijd wel een garage in de buurt zit en dus viel Wim's oog op een Renault. Allereerst naar een dealer in Neufchateau, daar stond genoeg op het terrein om een keus uit te maken, maar de prijzen van occasions liggen hier duidelijk hoger dan in Nederland. We hebben wel degelijk een max. prijs in ons hoofd en dat willen we persé niet overschrijden. Toen nog naar een dealer in Nogent, daar reden we proef met 3 verschillende modellen, de een te klein voor Wim's postuur, de ander een fijne royale auto, maar Wim wil toch liever een stationcar en de derde ver boven het budget.Deze dealer wilde ons voor de BMW 800 euro teruggeven! de aflegger! daarvoor rijden we hem liever zelf op! Dus dan toch maar weer terug naar de eerste, die bood overigens voor de BMW nog de netste inruilprijs; zij doen veel zaken met de Oostbloklanden en die hebben interesse in dat type auto. Dat komt goed uit. Er stond een nette break uit 2004, we hebben daarmee proefgereden en die heeft ruimte genoeg, is dus 5 jaar jonger en slechts 125.000 km op de teller. We denken er dus nog even over na. In ons straatje staan, als alle jongelui thuis zijn tegenwoordig 11 auto's,merk: óf Renault, óf Peugeot, óf Citroën dus dan valt een ander merk wel erg uit de toon! We kunnen absoluut niet zonder auto en naar Nederland met de R4 is geen optie! Helaas zullen we de HY of de ID/DS even in de koelkast moeten zetten, we kunnen niet alles tegelijk.
Wim is druk met het opbouwen van de tweede garage, die wordt een flink stuk groter dan de eerste en biedt straks voldoende ruimte.