Jo met de banjo. +Lien met de mandoline....

Kaatje met haar mondharmonicaatje, Truitje met haar luitje........ Ja met zo'n soort kluppie was ik zondag op stap. Het leken de bos- en heidestappers wel! Nee zonder gekheid ik had me voorgenomen dit keer nu eindelijk eens mee te gaan met de wandelgroep van Les semelles, er stond een tocht van 10km op het programma en dat moest te doen zijn leek me. Het was mooi weer, er werd een locale bui voorspeld maar we hebben het drooggehouden. Verzamelen in E bij de kerk en toen op pad. Totaal 15 man/vrouw waaronder vele bekenden. Twee stops onderweg bij historische plekken met tekst en uitleg. Allemaal heel interessant en in mijn straatje: nl. de metallurgie! Een meneer die vroeger bij MARLE werkte en in een klein atelier aan zijn woonhuis, heupprotheses maakte en daar erg veel over wist te vertellen. Gemaakt van voornamelijk titanium en er bestaan wel 380 verschillende modellen. Precisiewerk tot op de millimeter nauwkeurig! Al met al een hele leuke middag en de stijfheid in de benen valt ook vandaag nog steeds mee.Dus zeker voor herhaling vatbaar. Zaterdag was ik genodigd bij de familie B. om net als twee jaar geleden mee te eten en daarna de berg op voor het plukken van narcissen. Reuze gezellig weerzien met iedereen, lekker en te veel gegeten en de klim naar boven overleefd! De hoeveelheid narcissen was overweldigend: wat een lieve lust zo'n tapijt van geel. Heel heel veel meer dan twee jaar geleden! Ze staan op z'n Frans in het raamkozijn buiten! Vrijdagmiddag was erg enerverend! Ik kreeg tegen drie uur een telefoontje van college. Het was tijdens de Engelse les helemaal uit de hand gelopen. Kreeg mevrouw B. aan de telefoon die compleet over de rooie mij erg opgewonden vertelde dat Marieke straf had verdiend en toen mevrouw B haar maande in de hoek te gaan staan dit weigerde!!!!! Ze deed het niet want ook haar ouders vonden dit geen straf voor een adolescent! Het schoollokaal was te klein, de juf wist er geen raad mee! Dit had ze in haar hele loopbaan nog niet eerder meegemaakt. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat wij deze strafmaatregel niet begrijpen en dat we er als de juf gekalmeerd was er nog maar eens over moesten praten. De juf eiste van Marieke op zijn minst excuses!
We zouden er maandag na de Conseil de Classe over spreken. Marieke was bij thuiskomst niet echt onder de indruk. Gisteren, maandag na de Conseil de Classe bleef mevrouw B met Monsieur le Principal ( zichtbaar fan van Johnny Halliday!) achter in het lokaal. Mevrouw B. vertelde nogmaals hetzelfde verhaal en was wederom geagiteerd, Marieke stond er timide bij en durfde weinig te zeggen, vermoed vanwege aanwezigheid directeur!. Ze heeft haar excuses aangeboden, ik heb haar gevraagd een volgend keer als er zoiets gebeurd ( wat ik absoluut niet hoop) Marieke de klas uit te sturen om haar te laten afkoelen i.p.v haar in de hoek te zetten. Mevrouw B. blijft erbij dat als een leerling zich als een kleuter gedraagt hij/zij ook als kleuter moet worden behandeld! Directeur verwacht Marieke vandaag om 11 uur toch nog op zijn bureau. Kan slechts hopen dat het daar bij blijven zal.
Nog 3 maanden en dan is het schooljaar voorbij en komt er een nieuwe fase: het LYCEE!
We zijn zaterdag nog samen wezen kijken bij een ander lycee in Chaumont, een oud gebouw, met nog heuse slaapzalen, slechts gescheiden door hele dunne wandjes en weinig comfort. Docenten uiterst vriendelijk, nieuwbouw zou in 2013 klaar moeten zijn. Nu iedere middag en avond 15 minuten heen en terug naar ander gebouw voor de maaltijden. Wij waren niet echt onder de indruk. Marieke's keuze staat eigenlijk ook al vast. Ik blijf volhouden alle opties te bekijken dus volgende week het lycee in Neufchateau.

Pijn en moeite.

Donderdag 24 maart, een beetje gevroren aan de grond vannacht maar intussen een strakblauwe lucht en het zou rond de 17 graden moeten worden! Zo op het eerste gezicht dus het begin van een mooie dag; helaas de werkelijkheid is anders. Ik schrok om kwart voor zeven wakker, luisterde of ik de douche boven hoorde, maar het was muisstil in huis. Ik vloog uit bed en riep onder aan de trap naar Marieke's kamer haar naam, er kwam een klein slaperig stemmetje en ik begreep onmiddellijk dat ze zich wéér had verslapen. Gisteren namelijk ook al. Ik rende naar boven en spoorde haar iets te fanatiek naar haar zin aan om op te schieten. Maakte in de keuken haar ontbijt klaar en toen het allemaal te lang naar mijn idee duurde holde ik weer naar boven. Fout! Ik kan me beter maar niet mengen in haar zaken! Het gaat de laatste anderhalve week niet goed met haar, veel erge boze buien ook op school. De docent Engels had haar zelfs in de hoek gezet!!!! Belachelijk natuurlijk want een leerling van bijna 16 zet je niet als een kleuter in een hoek en ik heb me voorgenomen daar aanstaande maandag tijdens de Conseil de classe ook wel iets van zeggen. Dat is te zot! Ze heeft het erg moeilijk, slaapt slecht en reageert met boosheid! dat is niet goed. Maar tegelijkertijd ook vreselijk verdrietig.
Ook ik begin er een zwaar hoofd in te zien; sollicitatiebrieven worden niet beantwoord. Het getuigt van weinig respect dat men niet eens de moeite neemt om je te melden dat je het niet bent geworden, althans dat vind IK. Ik blijf trouw kijken naar alle advertenties maar zie ook weinig schokkends dus ben ik nu mijn huiswerk aan het maken en bereken kostprijzen van diverse belegde broodjes en heb een lijstje gemaakt met de keukenbenodigheden en de prijzen opgezocht. Kontakt gehad met de "beste worstmaker" van Nederland en hij heeft me wat nuttige tips gegeven en me voorgesteld een aantal produkten zelf te gaan maken. Ik herinner mij zijn gebraden gehakt en de roastbeef versgebraden uit de oven en kan me de geur nog herinneren!!!!
Misschien komen hij en zijn vrouw op weg naar hun huis in LdF hier langs met wat voorbeelden. Ze moeten daar wel wat kilometers voor omrijden. In mijn hart begin ik me er zo langzamerhand mee te verzoenen dat dit toch de toekomst zal zijn: een eigen tokootje want kans op een baan daar krijg ik een hard hoofd in. Als Marieke in september naar het Lycée gaat zullen de kosten van het internaat en de schoolbenodigdheden ons boven het hoofd stijgen. WW is dus geen optie.
Wim heeft al zijn energie de afgelopen dagen gestopt in het eraf hakken van de stuclaag op de muur aan de achterkant. Die is nu kaal en ziet er prachtig uit, kan gevoegd gaan worden maar zouden we dat zelf kunnen???????? Een megaklus! Gisteren begon hij vol enthousiasme aan de muur van de voorkant, helaas zijn we een aantal lelijke plekken tegengekomen dus daar moeten we nog met een prof over praten hoe we dat kunnen aanpakken. Het puin is echter een ander probleem, alles zit onder het stof en er ligt een enorme berg puin. ( voorlopig de laatste zegt ie dan, dat zegt ie dus al 10 jaar!!!!!!) Ik heb de buurboer gestrikt, die heeft beloofd vandaag de manitout neer te zetten met de grote klep daar kan het dan in gegooid. Maar of ie echt komt dat is altijd weer de grote vraag! Fransen he!!!!!

Veertien jaar geleden, 14-3-97!

Was het onze trouwdag, in een bescheiden gezelschap trouwden we in het gemeentehuis van Maassluis. Daarna vertrokken Wim en ik naar Londen. Marieke, toen bijna 2 bleef bij kennissen. Wat vliegt de tijd. Wat is er veel gebeurd in die veertien jaar. Lief en leed. Gisteren aten we een taartje en nodigden onze overburen daarbij uit. Het was hun eerste zondag samen, de dochter en kleinkinderen zijn na vijf weken weer terug naar hun huis. De twee zonen waren naar voetbal. Ze waren zichtbaar blij even onder de mensen te zijn. Jammergenoeg eist Floyd op zo'n moment erg veel aandacht en is hij in eerste instantie veel TE enthousiast en moeilijk tot de orde te roepen. Ook voor hen zijn de afgelopen jaren, sinds we hier definitief wonen erg bewogen geweest. Zij verloren veel familieleden. Ook onze familiekring is een stuk kleiner geworden,het overlijden van o.a. mama, tante Corretje, Ted en nog vele anderen. Maar ik heb zelf het gevoel dat het hele gebeuren van hun zoon Arnaud er toch uiteindelijk voor ons allemaal het meest heeft "ingehakt", er zijn momenten dat je er niet aan denkt en dan ineens flitsen de beelden weer door mijn hoofd en ik merk dat het bij Marieke hetzelfde is. Ze heeft het er moeilijk mee. We hadden een afspraak bij slachtofferhulp. Ik had aan de telefoon al duidelijk uitgelegd waar het allemaal om ging, maar toen ik aan het bureau van de psychologe zat kreeg ik te horen dat dit niet binnen haar werkkader lag en we dus aan de verkeerde bel hadden getrokken!!!!!Balen dus. of typisch Frans?????Samen met haar hebben we een afspraak kunnen maken met een soort van Jeugdzorg en daar ga ik vandaag met Marieke heen. Hoop dat dat haar helpen zal met de verwerking van dit alles.
Op alle sollicitaties nog steeds geen reactie, halverwege deze week kwam er als pleister op de wond toch nog een briefje van de burgemeester van Nogent. Ze bood haar excuses aan voor de late reactie. (denk dat JMR haar even op haar nummer heeft gezet!) Het is echt vreselijk vervelend als je naar aanleiding van een sollicitatiebrief gewoon helemaal niets hoort, vind het super onbeleefd. Woensdag naar juf voor businessplan, ben benieuwd wat dat gaat worden.

Stront aan de knikker.

Al een week of twee heb ik de indruk dat onze strontvermaler (sanibroyeur) de geest gaat geven en druk ik iedereen op het hart absoluut niet te veel wc-papier te gebruiken. Ik heb soms het gevoel dat we het ongeveer per meter gebruiken. Er gaan enorme hoeveelheden per week doorheen en dat kunnen onze septic tank en de broyeur niet echt goed aan. Gisteren liep de wc bij iedere spoeling nauwelijks leeg en de broyeur ging pas malen na een paar minuten i.p.v. meteen. Alarm dus.
Vanochtend de moed gevat en alles weggehaald en het ding uit de nis achter de wc gehaald, altijd een vervelende klus want het is allemaal vrij krap en slecht bereikbaar ( foutje in de constructie maar daar kom je vaak te laat achter!) de sani opengemaakt en ja die zat natuurlijk weer vol met kalk. We hebben hier enorm hard water en dat is echt een ramp, waterkokers, pannen, douche en boiler alles heeft er veel last van en wijzelf ook want je huid moet echt na iedere douchebeurt in de bodylotion om uitdroging te voorkomen.Maar eerst die broyeur: dat is een smerige, onsmakelijke klus maar we hebben het voor elkaar gekregen, hij is weer zo schoon als goud! ( uitdrukking van papa; het is overigens zijn geboortedag vandaag!) Alles weer teruggezet en even flink gevloekt omdat de sok/mof altijd de rotste klus is; maar het is volbracht en het lijkt te helpen. Ik juig niet te vroeg want dat is vragen om problemen.
Gisteren was het prachtig weer, wel een frisse wind maar toch een lang rondje gelopen met hond en man. Daarna de thuiskapper en ons grietje is weer superblond! Later op de dag nog op de site van PE gekeken en daar stond weer een passende advertentie op. ( in de wereld van de coutellerie)Meteen mijn super CV en motivatiebrief uitgeprint en vandaag verstuurd. GH gebeld en gevraagd of hij een goed woordje voor me kan doen. Hij is altijd nogal vergeetachtig maar ik help het hem onthouden! Het gaat me nu echt vervelen en september nadert en dan is het uit met de pret. Ik moet iets vinden en anders toch een eigen toko want met een WW uitkering dreigt er een faillisement en dat is het laatste wat we willen!

Ik pak de draad weer op...

Na de desillusie van mijn sollicitatie pak ik de draad weer op en heb een afspraak gemaakt met mevrouw L. van het bureau Alexis, ook had ik een consult bij mijn nieuwe persoonlijk begeleider want meneer A.F is gemuteerd. We maakten kennis en keken samen op de site naar de vacatures en ik heb vandaag op twee daarvan gereageerd. Ook hij was verbaasd dat ik tot op heden geen post heb ontvangen van de Mairie over de afwijzing ( absoluut niet netjes!) Ik heb gisteren ook gebeld met de eigenaresse van het privé museum te Biesles, zij zoekt iemand voor rondleidingen in de maanden juli- augustus en september op zondagmiddagen. Een betaald bijbaantje wat me best leuk lijkt en als er niets tussen komt dus graag wil doen, elke ervaring is er één!
Ons weekend Maassluis is aardig in het water gevallen: wat een regen, meer dan vreselijk! Marieke heeft zich goed geamuseerd op het muziekfestjn in België. Thuis gekomen had het hier ook geregend en hebben we sinds vandaag enorm last van storm, het spookt aardig. Ik zou eigenlijk aan de schonmaak moeten, maar kan het niet opbrengen. Heb geen zin. Als er van uitstel maar geen afstel komt.