Disal, de supermarkt op wielen.......

Jl vrijdag was ik op het hoofdkantoor van de firma van de (zoals wij het inmiddels hier thuis noemen) "HAPKAR"! Omdat de bazin zeker wil zijn van mij, mijn kunnen en mijn motivatie moest ik vandaag en mag ik morgen nog weer mee op pad met meneertje M. Dus gisteren op de foire van MlR een lekkere polarfleece gekocht; om het in ieder geval maar niet koud te hebben. En vanochtend dus om 8.30 uur bij hem ingestapt. Het was erg mistig en flink fris het had in sommige laaggelegen dorpjes zelfs al gevroren! Dit keer dus een flinke tournée die uiteindelijk tot kwart voor vijf zou duren. Het is het einde van de maand dus iedereen die op rekening koopt moest vandaag afrekenen. Nou er kwamen aardige bedragjes binnen!!!!!! Veel klanten vragen direct of ik degene ben die het gaat overnemen, en daar zit 'm nou net nou de kneep! Er is nog helemaal geen zicht op wanneer dat zou kunnen gaan gebeuren. Vervelend genoeg, want als de dame, om wie het allemaal spant, zich niet voor de volgende periode ziekmeldt dan heb ik maar een pas op de plaats te maken en dat kan ik me eigenlijk niet permitteren. Dat zou minstens 5 weken zonder salaris zijn! En dat terwijl het Office de Tourisme van Langres me al per 1 oktober had kunnen gebruiken. Dus wat is wijsheid, kan Disal me de garantie geven dat ik daadwerkelijk bij hen in dienst kan komen? Ik neem morgen aan het einde van de dag kontakt op met de bazin, een jonge vrouw die na het dodelijk ongeluk van haar vader (de stichter van het bedrijf) het bedrijf heeft overgenomen. Ze moet hoop ik kunnen begrijpen dat ik niet zo in onzekerheid kan blijven afwachten. De meeste klanten zijn mensen op een zekere leeftijd en zijn blij even een praatje te kunnen maken, want soms is die hapkar het enige waar ze de deur voor uit komen. De grootste omzet zit in de diverse soorten kaas en desserts, maar er is van alles te koop: worst, vlees, vleeswaren, kruideniersartikelen, eieren en fruit. Het vinden van de juiste prijs is nog niet gemakkelijk, maar alles heeft z' n tijd nodig. Na de lunch nam ik het stuur over! Het is een redelijk grote semi vrachtwagen ( waar je nog net met een B rijbewijs in mag rijden) en het is wennen aan de breedte van de kar, de hoogte en natuurlijk de smalle wegen. Af en toe moet je op een erf keren en dat is ook een kwestie van wennen. In een klein plaatsje hier niet al te ver vandaan moest ik dus keren, meneertje M wees me waar ik dat het beste moest doen, dus ik in z' n achteruit maar................ net iets te ver en dus ging het achterwiel in de berm en jullie raden het al, die was zacht! De kar weegt een heleboel ton dus even eruit draaien dat was eenvoudig gezegd maar niet eenvoudig om te doen. Gelukkig heeft het ding achterwielaandrijving en met veel gas lukte het, maar het stonk daarna flink van het maken van erg veel toeren! meneertje M was even net zo over z' n toeren als de wagen! maar gelukkig zakte zijn adrenaline vrij snel en konden wij onze tournée vervolgen zonder enige schade! Morgen dezelfde route als vorige week, maar we moeten morgen ook tijd gaan besteden aan het werven van klanten want een beetje tournée moet minstens, ja schrik niet, 10 mille per maand opbrengen anders is het voor D niet rendabel en dan sta je dus na een x aantal maanden op straat! Een contract is 35 uur per week alles wat je meer doet wordt niet betaald maar boven de 10 mille krijg je provisie bovenop je basisloon. Het enige waar ik nog tegen aanhik is de winterperiode want de routes zijn over het algemeen wel veelal binnendoor. Maar voorlopig dus nog even een pas op de plaats.

Iedere gek heeft z´n gebrek!

Ik heb mezelf er al vaker op betrapt en vraag me af of het echt kwaad kan. Misschien zijn er deskundigen onder mijn lezers die me gerust kunnen stellen of er een remedie tegen weten.
Maar laat ik eerst mijn gebrek uit de doeken doen: Het is me opgevallen dat ik bij het ophangen van de was ( niets lekkerders dan tussen de schone naar "natuur" ruikende lakens te kruipen, dat kon op de Koemarkt niet!) de knijpers tel! De noten zijn weer volop aan het vallen en tijdens het opraken; ja wel, loop ik de noten te tellen! Doordat ik nu even een pas op de plaats maak in afwachting van een andere baan, ben ik druk voor Marieke aan het breien geslagen, ze wilde graag net als een vriendinnetje beenwarmers en een soort overmouwen met een gaatje voor je duim. Dus naar Neufchateau gegaan en daar bij een Phildar winkel leuke wol gekocht met veel kleurtjes en breinaalden. Heb ik altijd al een leuke bezigheid gevonden, dus aan de slag de overmouwen zijn al klaar en nu dus aan de beenwarmers bezig en wat doe ik............ je raadt het al ik tel de steken! Nergens voor nodig want het is recht toe recht aan, maar kennelijk kan ik het niet laten!!!!! Dus lieve mensen wat denken jullie? Moet ik naar een dokter? Zijn er medicijnen voor/tegen? Is het tijd voor therapie? Of krijg ik dan onherroepelijk last van ontwenningsverschijnselen? Wie geeft me een tip? een suggestie???
Zelf heb ik geen idee waar dit euvel vandaan komt, okay, ik heb op het moment niet echt veel omhanden. Wacht met spanning op de telefoontjes en twijfel of het rijden met die kruidenierswinkel iets voor me zal zijn, zelf heb ik daar het meest oren naar want het zou een baan kunnen betekenen die voor mij tot aan mijn pensioen zou kunnen duren; het Office daarentegen is weer iets voor helaas maar tijdelijk, omdat het een vervanging is voor een zwangerschapsverlof en daarvoor moet ik iedere dag weer vv 80 kilometer reizen. Met die rijdende AHwinkel start ik vanaf huis (grootste probleem zal het vinden van een parkeerplaats inclusief elektra zijn!) dus als je dan de deur uit gaat ben je al meteen aan het werk, geen reiskosten e.d. Maar afwachten is iets waar ik al heel mijn leven moeite mee heb, ik ben meer van hupsakee Gaan met die banaan! Dus misschien is dat de reden van mijn "gebrek"? Wie zal het zeggen?

Inpakken en wegwezen......................

Was ik jl. maandag nog een soort van optimistisch over mijn baan als serveerster; nu donderdag na 3 avonden samenwerken met JP heb ik het helemaal gehad!!!!! Na mijn vrije dinsdagavond, viel het destemeer tegen er weer tegenaan te moeten, maar vol goede moed ging ik gisteren weer op pad. Netjes in het zwart gekleed, schoon en verzorgd kwam ik op de receptie aan. Meneer B. was aanwezig en had me in eerste instantie niet eens herkend! Vroeg hoe het ging en ik zei tegen hem dat ik het niet mee vond vallen. Hij haalde z' n schouders op: met andere woorden "alles went!" Ik opende de bar, er stond een enorme berg vaat, die ik eerst opruimde en maakte voor de chef en zijn assistente een kopje espresso. JP kwam tegen kwart voor zes aankakken, helemaal gestressed ( hij was aangehouden door de politie en daar baalde die van)
Hij liet me even tussen twee peuken door weten dat hij vanavond wel 100 couverts aankon! De eerste aanvaring was er al na nog geen 10 minuten toen een Nederlandse mevrouw haar take-away bestelling door wilde geven; we doen dit NIET voor zessen, dus waar was ik nou in hemelsnaam mee bezig!!!! Ik blijf de neiging hebben me te excuseren, stom natuurlijk maar legde toch voor alle duidelijkheid maar even uit dat mevrouw haar maaltijd graag om kwart over wilde komen ophalen en dus maar alvast bestelde en afrekenen wilde. Fout 1! Toen kwam er aan de bar een echtpaar zitten, keurig netjes aangekleed en duidelijk geen campinggasten, nee het waren de ouders van JP. Hij bestelde een bier en zij een Perrier Menthe, in tapte een grote pils zette het voor meneer neer, toen bleek dat hij een kleine had willen hebben. Fout 2! Er volgde een woordenwisseling tussen vader en JP dat resulteerde in een heftige discussie en een paar akelige opmerkingen over en weer. De spanning was te snijden. Toen kwam mevrouw van de take-away de kip terug brengen die volgens haar niet te eten was. Ik naar de keuken waar de chef een stuk van de kip plukte en in zijn mond stak gevolgd met de mededeling dat er met die kip niets mis was. Wat wilde mevrouw????? Mevrouw wilde graag haar geld terug: niets vervanging of zo gewoon niet goed, geld terug. Ik vroeg hoe ik dat moest oplossen met het kasverschil, het kwam er op neer dat ik maar even iets anders van 10 euro moest vergeten aan te slaan. Okay dan! Intussen liep het restaurant flink vol en de bar ook want het was buiten aardig fris. Dus ik had het zo druk als een klein baasje! Take-away bestellingen, biertjes tappen, mocht zelfs twee keer een bestelling in het restaurant opnemen en toen waren er twee entrées klaar voor tafel 11. Ik nam ze mee en werd onderweg toegesnauwd dat ik WEER het broodmandje had vergeten! Fout3! Ik excuseerde me bij tafel 11 en maakte het mandje klaar om weg te brengen en legde het puntje van de baguette op zij voor mijzelf, het was intussen al tegen negenen en ik had trek. Op de terugweg naar de bar stak ik het korstje in mijn mond: weer een snauw ,"er wordt hier niet gegeten als je met klanten bent!" Fout 4. Prompt liep mijn ergernis aardig hoog op en liet ik van de weeromstuit drie wijnglazen vallen: KAPOT dus en dat was Fout 5! Het gevolg was dat hij me verder alleen nog maar commandeerde en liet afruimen en afwassen. Ik liep intussen op mijn tandvlees en kreeg steeds meer last van mijn rug. De plek (ik ben in Schiedam een keer vreselijk van de trap gevallen en door de ambulance op een brancard afgevoerd compleet met kraag omdat ze dachten dat ik mijn ruggenwervel had beschadigd) op mijn rug stond als het ware in de brand. Toen gezin B. naar hun chalet ging kwamen de vriendjes weer een voor een binnen druppelen, er werd nog even gemeld dat ik een keuze moest maken welke pizza ik wilde; gatver niet weer! en toen begon de eindeloos lijkende afwas. Een vriendelijk stel Nederlanders maakten een opmerking over het humeur en het gedrag van JP, iets wat ik alleen maar kon bevestigen: hij was echt heel onvriendelijk. Ik at aan een tafeltje alleen een koudgeworden pizza, de chef en assistente kwamen aan de bar, de buitendeur ging op slot en iedereen stak, ondanks het rookverbod, een sigaretje op! Niemand vraagt of je daar last van hebt. Allemaal aan de drank en ik maar afwassen; ik baalde als een stekker! Nadat ik de bar had schoongemaakt, de stoelen op de tafels gezet, alles had afgedroogd, de koffiemachine schoon, de biertap weer fris en geveegd, meldde ik me. De fooienpot werd verdeeld door 4 en ik kreeg 16 euro. Heb mijn spullen gepakt, heb gedaggezegd en ging stuk naar huis. Kwam om vijf voor 12 binnen en had onderweg besloten dat ik dit niet blijf doen. Geld verzoent de arbeid, maar ik laat me niet door een knul van 25 commanderen: NO WAY José!
Dus vanochtend, met lood in de schoenen, meneer B. opgebeld en hem gezegd dat dit niet mijn ding is, dat ik hem graag terwille had willen zijn maar dit werk is het niet voor mij. Hij was duidelijk teleurgesteld en heeft een probleem, maar dat mag hij zelf oplossen. Ik heb het in ieder geval geprobeerd. Heb gisterenochtend een leuk gesprek gehad met een meneer van een rijdende kruidenierswinkel, die binnenkort iemand zoekt om zo' n wagen te "behappen" of terwel " tournees" te doen, ze moeten echter eerst van een werkneemster af zien te komen maar op zich heb ik naar zo iets wel oren, ik ga hem straks nog even bellen (pappen en nathouden, zou mijn vader gezegd hebben!)

The morning after the night before.........................

Hier zit ik, brak achter de computer. Ik heb een kater zonder het gebruik van alcohol! De eerste avond zit erop, het viel niet echt mee; het bezoekersaantal viel voor JP tegen, ik vond 11 tafels in het restaurant bezet een hele klus; hij niet hij vond het een makkie. Ik was keurig op tijd, hij kwam te laat. Hij was de Slowaakse meisjes weg wezen brengen naar de bus die hen in ca. 20 uur naar Slowakije terug moet brengen. Had het er niet gemakkelijk mee want na 3 maanden met elkaar is het voor hem dus even wennen ook aan mij! Hij liet me wel even duidelijk weten dat ik de gasten nu niet hoef te animeren, het zijn weliswaar klanten maar het gaat nu om omzet!!!!!
Hij heeft me even snel uitgelegd hoe ik de kassa moet bedienen, dat valt wel mee wijst zich eigenlijk vanzelf. De tafels dekken ook geen punt, de bar dat vergt wel even een beetje uitleg en
bier tappen dat kan ik nu best wel aardig. Verder moet ik alles nog even vinden; wat staat waar enz. Maar dat komt wel goed. Maar dan de keuken en vooral de CHEF vond hem al nooit zo sympa, maar nu als chef is hij nog erger. Een grotere mopperkont bestaat er volgens mij niet!
Ik kreeg uitleg over het vasthouden van de borden en het doorgeven van een bestelling en waar de bonnen heenmoeten. Het lastigste is nog even de nummering van de tafels (niet echt veel logica) en dan weten aan wie wat uit te serveren. De borden zijn (zoals het hoort) heet, dus voorzichtig zijn en zeker er niet mee vallen! Het is allemaal goed gegaan. Kreeg zelf tegen tienen een pizza, naar keuze, die ik aan een tafeltje heb opgegeten, ik had best trek dus het smaakte wel. Aan de bar kwamen een stel vrienden van JP ongeveer de hele avond hangen en teren op 1 colaatje, ze gingen vijf minuten voor sluitingstijd, gelukkig, weg. Toen moest er nog afgewassen, opnieuw ingedekt, stoelen op de tafels,geveegd, gedweild, bar netjes, afwasmachine leeg, al met al een heleboel klussen. Ik had het wel gehad en JP gaf me toestemming om te gaan. Ik was de enige auto op de weg, in het aardedonker maar was ruim 30 minuten later thuis. Wim had gewacht en ik ging doodmoe naar bed, kon niet slapen en was nog niet uitgerust toen de wekker ging om Marieke naar school te helpen, zij had de nieuwe wekker (van de rommelmarkt gisteren, samen met een tweedehands drumstel!!!) niet af horen gaan, foutje van Wim volgens haar die eraan gezeten had. Dus ik was blij dat ik mijn wekker wèl had gehoord, haar de deur uit geholpen en snel terug naar bed. Om half tien werd ik wakker door mijn eigen mobymuis! nog steeds toe aan een gezonde nachtrust: toch de dag maar begonnen en nu haasten om op tijd te zijn voor de gym. Geen zin maar misschien wel lekker voor een stram lijf!

Het staartje van een wisselvallige zomer,

Maisoncelles, de tweede maandag in september in een joggingpak achter de computer voor een blogje. Het is buiten licht bewolkt, de zwaluwen zijn nu al druk met het zich verzamelen lijkt het, er zijn onnoemelijk veel slakken in de tuin en op de straat, ik denk vanwege de hoge luchtvochtigheid en gisterenavond hebben we voor het eerst weer de granulekachel laten branden. Het is al aardig kil in huis en omdat de zomer nou niet echt zo schokkend was heeft het huis (vooral de stenen muren) niet echt de gelegenheid gekregen om zich op te warmen ter voorbereiding op een strenge winter. Vorige week hebben we iedere dag een beetje meer geprobeerd om de broodoven op te stoken, helaas zit er ergens achter de gipswand hoog boven bij de duiventil toch ergens een lekje want alles werd aardig blauw/grijs van de rook dus daar moet Wim nog eens naar kijken, wel jammer want het zou een leuke bijkomstigheid zijn om daar af en toe eens een lekkere pizza in te bakken! Maar wat niet is kan nog komen. Voorlopig is hij erg druk met het opbouwen/metselen van een eerste garage. De BMW staat te veel stil en met die vocht is het gewoon zonde.Straks als het echt gaat vriezen hoeft er een in ieder geval niet te krabben!!!! Het was een hele toer om de vergunning te krijgen, maar na dik twee maanden hebben we toestemming gekregen.
Vanaf aanstaande donderdagmiddag ga ik voor een tijdelijke job (in het restaurant van de camping) terug naar La Liez! De baas belde me want als de Slowaakse stagiaires vertrekken heeft hij onderbezetting en zit dan enorm omhoog. Voor de goodwill (maar ook vanwege het salaris, dat we goed kunnen gebruiken)heb ik Ja gezegd, het baantje op zich vind ik geen punt; serveren en dergelijke, maar de tijden zijn vervelend van 17.00 tot uiterlijk 23.00 uur en dan nog terug naar hier een driekwartier, de volgende ochtend Marieke naar school helpen zal NIET meevallen, maar met een gelukkie kan ik dan nog even terug naar bed???? Ik zal wel voor hen het avondeten moeten voorbereiden, want tot nu toe heeft Wim zich als keukenprins nog niet zo bewezen! Marieke en Wim hopen dat als E.B. komt dat ze dan de ideale kok in huis hebben, eerlijkgezegd geloof IK daar niet in want die heeft de laatste drie, vier jaar geleefd op magnetron en diepvriesmaaltijden van AH!!!!!! Ik ga voor mezelf nog even na of ik met de anderen op de camping mee-eet voordat de dienst begint. We hebben afgesproken dat de directeur contact opneemt met de directeur van het OdT van Langres, die belde nl of ik eventueel een zwangerschapsverlof zou willen vervangen: NOU GRAAG DUS!!!!! We hebben de afspraak gemaakt dat indien hij mij per oktober nodig heeft, ik eerder kan stoppen dus dat is netjes. Salaris ed. blijven hetzelfde. Bonus nog niet gezien, ben benieuwd of ik ondanks het akkefietje met M er toch nog voor in aanmerking kom. Er restten mij dus nog 3 avonden in familiekring: samen eten, afruimen, bekvechten, teeveekijken, hond uitlaten en vanaf donderdag dus weer aan de bak! Hoef gelukkig niet in een zwart rokje en wit bloesje, wel graag netjes; nou dat kan geregeld!

La Rentrée,

Nog plusminus 15 uur en dan is die hele lange zomervakantie voorbij!!!! Halsreikend kijk IK uit naar de terugkeer van de drie R´s; nl. die van rust,regelmaat en ritme! Doordat ik dit jaar op de camping aan het werk was en Marieke vrij vaak met me meeging, heb ikzelf veel en vaak met haar op getrokken en daar komt nu dus een einde aan want Morgen is het de grote dag voor haar La Rentrée van het College Louis Bruntz! Ze heeft al via internet uitgevogeld dat ze terecht zal komen in 5eme2. Nog geen idee wie er in haar klas zullen zitten, ze hoopt natuurlijk op al haar klasgenootjes van vorig schooljaar; maar de school kennende zullen ze wel lekker gehutseld hebben. Dus als ze morgen na een halve dag (want het is woensdag) zullen we alle details wel horen. Ook de grote vraag wie dit jaar haar prof. principale zal zijn.
zoals te doen gebruikelijk zijn we dus vandaag nog inkopen wezen doen voor een aanvulling op haar garderobe. Ze wilde graag wat meer meidenkleding en dus gingen we samen vanochtend naar Dijon en hebben bij de H&M een aantal leuke dingen kunnen kopen. ( nu maar hopen dat ze ze ook daadwerkelijk aan gaat trekken) We hadden hiervoor een toelage gekregen dus die is nu wel op. Haar schriften, pennen, nieuwe rugzak en dat soort zaken hadden we al een aantal weken geleden aangeschaft. Dijon is een mooie stad, alleen de TOMTOM maakte er weer eens een potje van, wat een onding, die laat MIJ altijd omrijden of stuurt me de verkeerde kant op. Ik ben natuurlijk ook erg eigenwijs, dus was het weer een en al opwinding en irritatie!!!! Zondag gingen we ter afsluiting van de vakantie met zijn drieën naar Parijs. Ook met die geweldige GPS toen liet ze ons al royaal 25 kilometer voor de Boulevard Périferique al binnendoor een beetje louche buurt rijden en dat leek me toen ook al vreemd, maar we zijn er toch gekomen. We hebben vooral voor Marieke de "hotspots" aangedaan, het leek wel op zijn Amerikaans, alles snel ff zien, erop of erin was voor haar niet zo nodig, de Tour Eiffel toch tè hoog!, de Sacre Coeur tè veel kerk, nou ja je kent het wel, lekker overdwars ge puber dus. Het summum: in de metro was iemand aan het zingen, ik herkende het melodietje en zong een regeltje mee: FOUT dat doe je toch niet je schaamt je toch dood voor zo' n moeder!!!! Ja het was weer echt gezellig zo met het gezin erop uit. Moeten we vaker doen! Ik ben nu echt wel toe aan vakantie en aangezien ik nog geen zicht heb op een baan ga ik de komende dagen alleen de dingen doen die mij leuk lijken, alhoewel er ook wel wat te huishouden valt in ons huishouden want we krijgen bezoek en dan moet het spik en span zijn!