La maison du curé, de pastorie..... een inspirerend weekend!

Op FB zag ik een vermelding langskomen op de groep "Rondom de Vogezen", er werd een weekend georganiseerd in Vougécourt. De tekst sprak me aan:

Ik schreef me in en was reuze benieuwd wie en wat ik daar aan zou treffen. Ik reed zaterdag ochtend, nadat ik afscheid had genomen van G&J die weer huiswaarts gingen, via BlB naar Vougécourt. Een klein uurtje. Daar aangekomen parkeerde ik de auto op een pleintje, ik zag huisnummer 1 maar dat leek totaal niet op de fotos die ik op FB had gezien en besloot dus maar op te bellen. S nam op en zei dat ze naar buiten zou gaan dan kon ik zien waar ik de ingang kon vinden. Bleek dus toch het huis te zijn waar ik voor stond. Binnen waren er al enkele dames en we stelden ons aan elkaar voor. De tafel stond vol met koffiekopjes, thee en een schaal lekkers. De andere vrouwen stroomden ook binnen en er was een jongen bij van 13. In totaal waren we met 12. Ik kwam hier ook EvdP tegen van het Nana schilderen. Onze twee begeleidsters stelden zich voor en we deden een kennismakingsrondje, tevens werd er ons naar ons haakniveau gevraagd. Er werd eerst iets verteld over het Crochet Along project en over Jane Crawfoot. We kregen wat voorbeelden te zien en ieder kreeg een tasje, waarin de materialen voor het weekend en een map met de patronen. Alles keurig en gezellig verzorgd. Ieder van ons moest eerst een proeflapje haken. Beginnen met 20 lossen, daarop 4 rijen halve vasten, 4 rijen vasten, 4 rijen halve stokjes, 4 rijen stokjes en aan het eind een rand picootjes. Op basis van deze proef werden we ingedeeld in twee groepen, beginners en gevorderden. Ik bleef met nog 3 anderen in de eetkamer, de anderen vertrokken naar de salon. De twee begeleidsters J en M bleven in de buurt. We pakten ons tasje uit en begonnen met het maken van de "vergeet-me-niet". Tegen half een kwam er een grote soepterrine op tafel, manden stokbrood, een quiche en een glutenvrije taart, flessen wit , rood, water en limonade. We lunchten gezellig met elkaar er was voor elk wat wils. Geanimeerde gesprekjes tijdens het eten en na het afruimen gingen we weer vrolijk verder. Om iets voor half vijf werd de tafel opnieuw voorzien van allerlei lekkers voor het apéritief. Lekkere kaas, nootjes, olijfje en de wijn kwam terug op tafel. Iedereen was enthousiast en ik was inmiddels al een aardig eind op weg met mijn bloem. We zeiden elkaar gedag en ik reed, stomme maps, een andere vervelender weg terug naar huis, met een laag zonnetje wat ik erg hinderlijk vond.

Ik had na het avondeten geen zin meer en keek dus televisie. Op tijd naar bed want de avond ervoor met G&J was het redelijk laat geworden. Dag 2 begon met de rit naar V, ook dit keer gewoon via BlB. Aankomst om iets over 10. Ik was weer een van de eersten. Er stond op de tafel een schaal met weer allerlei lekkers dit keer de zoete, maar verrukkelijke blondies van J. We keken een fimpje over en met JC en gingen weer aan de slag. S. de zoon van P was ook al aardig op weg en had de smaak te pakken. Ik maakte de vergeet me niet af en begon vol goede moed aan de aster. Dat viel niet mee, dus uithalen en opnieuw beginnen, ik al een eindje op wegtoen bleek dat ik een verkeerde kleur had genomen, weer uithalen. Maar het lukte met behulp van J om het voor elkaar te krijgen. Tegen half een verscheen de lunch op tafel: een aubergine dip, kikkererwtenpompoencurry met rijst en raita met flatbread. Het smaakte prima. Na de lunch pakten we de draad weer op, ieder op haar eigen tempo.Tijdens de borrel evalueerden we met elkaar onze bevindingen. Ik vond het echt vreselijk leuk, heel inspirerend, een leuke groep vrouwen en een super goed georganiseerd weekend. S stelde voor een whats'app groep te starten en we wisselden onze telefoonnummers uit. Wetend dat J&M voor raad en daad voor ons beschikbaar zijn. De rit terug verliep wéér niet hetzelfde als de heenweg(?), wéér een andere route. Ik was om iets voor zessen thuis en mijn handen jeukten om de aster af te maken. Ben razend enthousiast vind de Fruitgarden deken een beauty en ondanks dat ik het vermoedelijk niet allemaal alleen zal kunnen, maar mischien mbv de videoos eruit kom heb ik in overleg met M vanochtend op een Franse website de bollen wol besteld. De parchement and caramel deken spreekt me zo aan.

https://www.stylecraft-yarns.co.uk/Content/Downloads/CAL0533Fruit_Garden_Intro_DUTCH_V2.pdf

In een woord; Triest!

Toevallig kwam het ter sprake bij mme.L vorige week en kreeg ik er deze week mee te maken: Iemand overlijdt en is niet gelovig, dan is er dus een probleem. Het is gebruikelijk om door middel van een mis, afscheid te nemen van de overledene, maar als je niet gelovig bent dan weet men er hier op het platteland geen raad mee. De uitvaartondernemer die heeft een aannemersbedrijf en vandaag staat zijn kruiwagen in zijn busje en daar komt hij de volgende dag bij jou mee en daar zitten dan de kandelaars, de schraag en de overige attributen in om iemand bijvoorbeeld thuis op te baren en dan de overledene naar de kerk te brengen voor de mis. Best raar vond ik dat de eerste keer dat wij dat meemaakten. De meeste ouderen worden op de begraafplaats in hun familiegraf begraven, cremeren is nog niet echt gebruikelijk. Met de gemeenteraad van M'celles zijn we al een jaar of wat bezig om een zg. "jardin de souvenir" en een urnengalerij te laten plaatsen, maar 2 van de wethouders zijn het hier niet mee eens, dus het is nog steeds een punt van felle discussies! Er is dan voor iemand die niet voor een religieus afscheid kiest weinig anders dan meteen naar het graf en dan een kort praatje. heel kil en akelig. Mm.L vertelde over het gebeuren tijdens het overlijden van haar man, hij was joods, ze zegt dat hij als een hond is begraven! vreselijk vindt ze dat nog steeds. Van de week overleed, door verstikking in zijn sandwich, een Engelse kennis. Hij had 14 jaar geleden een hersenbloeding overleeft en was gedeeltelijk gehandicapt. (de verstikking was hier ook een gevolg van bleek). Mijn vriendin GvB belde me op, ze vroeg wat adviers omtrent e.e.a en was niet op de hoogte dat het crematorium in Nogent sinds oktober 23 operationeel is, dus dat kwam voor de familie goed uit. Dichtsbijzijnde is anders Dijon. Met de uitvaartondernemer, mbv de vriend van G (fransman) hebben ze getolkt, de uitvaartondernemer sprak alleen Frans en dus vertaalde B het in gemakkelijk frans naar G en zij legde het allemaal uit in het engels aan SC. (echtgenoot van PC). Zaterdagochtend ging ik naar Varennes om samen met G haar speech te vertalen, S wilde graag dat alles in het frans en het engels gedaan zou woden, G was daar wat onzeker over maar het werd een mooi soort van "gedicht". Onderweg in de auto bedacht ik me dat de laatste zin die ze iedere keer herhaalde in het frans mooier kon, ik stopte de auto belde haar en ze nam het van me aan. De bijeenkomst was om 10 uur en er was geen "nazit", dat leek me niet prettig, vooral voor mensen die van ver komen. Geen koffie of thee na afloop, géén crematiecake! G en ik overlegden en zij kon S ervan overtuigen om dan iets in de zaal van de gemeente te doen. Ik regelde via de messenclub de percolator, bracht die de dag voor de uitvaart naar een ontmoetingspunt waar G die overnam. Ik stelde voor om ipv een gift aan het survivalfonds, twee plateaux mini broodjes te maken, dat vond S heel fijn. De dienst in het crematorium was netjes, de persoon die de leiding had sprak ook alléén frans en dat gaf wat verwarring. De ambiance was keurig, kan niet anders zeggen. Er was genoeg belangstelling. Na afloop reden we dus naar Marcilly naar de zaal, daar was men vergeten de percolator aan te zetten, dus ging iedereen meteen aan de cremant. Ik wilde mijn broodjes nog even laten staan, maar iemand zette die toch op de grote tafel. In een vloek en een zucht, waren beide schalen leeg. Veel complimenten, S super blij met deze geste. Ik heb aan een Nederlands echtpaar mijn visitekaartje gegeven, wie weet Het is dat ik er de leeftijd niet meer voor heb maar anders zou ik eens een praatje in het crematorium gaan maken.

Les Mesdames du passé,

Eind januari was de 95ste verjaardag van Mme. Bernadette Delorme, de moeder van Christophe, mijn Au-Pair "kind". Ik stuurde, zoals ieder jaar een kaart. Twee dagen later ontving ik van C. een messenger bericht dat zijn moeder op haar geboortedag was overleden, na een fikse longontsteking. Helaas dus. Ik neem/nam me al jaren voor een keer bij haar langs te gaan, maar het is er jammer genoeg dus nooit van gekomen. Sneu en niet erg sympa van mijn kant. De rouwkaart viel gisteren in de bus. De begrafenis is donderdag as. om 11 uur in Montparnasse. Had er eigenlijk wel heen willen gaan, maar dat zou betekenen dat ik om 6 uur in Chaumont met de trein moet anders zou ik het qua tijd niet redden. Ik heb zodoende een condoleancekaart gestuurd en daarop vermeld dat ik helaas er niet bij zal kunnen zijn en heb per telefoon (God zegen de greep!) een rouwboeket besteld. Op 2 februari wer Mme.L 88 jaar. Ik had voor haar een amaryllisbol gekocht, een klein tulbandje gebakken, een stukje verse vis en een leuke diamond painting verjaardagskaart in mijn mandje en ging haar feliciteren. Het eerste wat ze zei was dat het als het aan haar lag dit de laatste verjaardag zal zijn, voor haar hoeft het niet meer. Ze klaagt de laatste tijd veel, te veel over haar conditie; haar handen die ze niet meer goed kan gebruiken ( zij wijt het aan haar mediciatie) en ze is ook wel eenzaam. Ze vond het allemaal lief en aardig van mij. We zaten even samen aan de keukentafel en ze vertelde over een familielid en over vroeger. Ook zei ze dat haar hulp F eind van de maand maart er twee weken niet zal zijn en daar zit ze nu al over in. Ik heb haar beloofd dat ik in zal springen daar waar nodig. Dat stelde haar gerust. Ik had haar verteld dat Wim en ik zondag 10 maart as. een weekje gaan oppassen op onze kleine man in de Vendee, iets waar we samen erg naar uitkijken. Een buitenkansje waar wij nooit van gedacht hadden dat dit ons zou ten deel vallen. Ik heb in de buurt een studiootje gehuurd, want 24/24 dat is voor ons allen een beetje te veel van het goede. A. komt oppassen dus daar zijn we ook blij mee.