het zit er bijna op.....

De zes weken werken in de kassen bij Eric zitten er bijna op; het is inmiddels de laatste week. Het is omgevlogen, wat heb ik het leuk gehad, af en toe best zwaar, warm en druk, maar zo leuk!!
Het werk is heel erg gevarieerd, klanten helpen, de camion klaarmaken voor opa C. (die vier keer per week vanuit zijn camionette bloemen, aardappels en groenten verkoopt), zaaien, stekkies verpotten,  plantjes oppotten, water geven, er is heel veel te doen.
In het begin was het vooral verkopen van eenjarige zoals geraniums, petunia's, begionia's, vlijtige liesjes, fuchsia's enz.. Nu is de periode aangebroken dat mensen koolplantjes komen kopen, witte kool, spitskool, savooi kool, rode kool, bloemkool, broccoli, spruitjes, knolselderij en sla. Ik vind het nog steeds moeilijk daar het verschil in te zien de blaadjes lijken zo verschrikkelijk op elkaar, ik vrees dat er een paar klanten zullen zijn die straks i.p.v. savooiekool ineens bloemkool zien groeien! hahaha, jammer dan! De sperziebonen, twee soorten en bonen die je moet doppen (demi-sec) heb ik in kleine plastic tray-

tunnel van begonia's/dahlia's

alle diverse tomaten

kleine eenjarigen

geraniums hang/ en staand

de glazen kas vol geraniums en hangplanten

buiten

tjes gelegd op de aarde en daarna  weer bedekt , 8/9 stuks per holletje en dan zet Eric later die "mottes" meteen in de volle grond, dat werkt uitstekend. (goede tip voor moestuinliefhebbers). Water geven aan alle planten is een dagtaak, een zware klus en een gevecht met slangen, koppen en koppelingen. In het begin was ik zelf natter dan de planten, maar heb het nu wel door blijf met een paar laarzen redelijk droog.
Tussen de middag ga ik naar huis om samen met Wim te eten, dat is wel zo gezellig.
Het zal dus best gek zijn vanaf volgende week niet meer dagelijks er heen te gaan. Wel blijf ik standby, opa C  moet geopereerd worden aan zijn hand en dan moet Eric de marktjes doen. Hij gaat me vast en zeker daarvoor nog bellen. We hebben af en toe flinke discussies, hij wil graag Nederlands praten en vraagt mij dan zinnetjes op te schrijven. het is echt de bovenste beste.
Wim begrijpt het geloof ik niet helemaal dat ik het werk graag doe en daar zelfs als gepensioneerd zijnde ieder dag naar toe ga. Maar mijn motto: Liever tussen de geraniums, dan erachter" daar sta ik volledig achter. Ondanks lage rugpijn, mijn spataderen en sinds van de week ook een zonallergie!
Ik heb een contract getekend tot 30 juni en ik maak dat vol/af. Dat was de afspraak en mocht E me verder nog nodig hebben dan mag hij altijd bellen. het enige nadeel is mijn vuile handen iedere dag weer, met handschoenen werken kan ik niet.
Ik heb een week of wat geleden, toen de verkoop van planten langzaam aan terugliep de suggestie gedaan om een dag "uitverkoop" te houden, om op die manier aan vaste klanten toch nog wat te kunnen slijten, anders staat het daar in de kassen weg te kwijnen en dat is toch erg zonde vind ik. Maar E is niet overtuigd en wil ook geen aasgieren die even de boel komen opkopen. Ik blijf erbij dat er nog veel geld in de diverse planten zit en het aantrekkelijk zou kunnen zijn er een dag voor uit te trekken en uitverkoop te houden. Misschien lukt het me toch nog om hem te overtuigen?

de glazen kas vol met prachtige geraniums diverse kleuren + soorten

Wéér verhuizen.......

De 18de, vorige week maandag kregen de jongelui de sleutel van hun nieuwe optrekje. De overdracht was om 13.45 uur en nam heel veel tijd in beslag, de meneer van het woningbureau had een laptop om de staat van alles in te vullen! Helaas was er in de drie weken tussen de bezichtiging en de oplevering niets gedaan; geen controle van de verwarmingsketel, het keukenblokje hangt uit z'n voegen (maar dat stond niet op de lijst voor vervanging, helaas) en de tuin was dus niet gemaaid! Het stond zo hoog; Ach ja, jammer vergeten, maar ik stuur binnen 8 dagen iemand langs!
We hadden hier thuis al heel wat dozen staan en die zaten achterin de auto, samen met een vriend van M hebben wij de auto's geleegd en heeft Wim de kleine vrachtwagen, die ik bij Eric had opgehaald,vol gestopt in Neufchateau. Wat een mazzel dat we die mochten gebruiken. Twee keer helemaal vol gepropt en met alle kleine auto's bijna 90% van de spullen kunnen verhuizen. De flat in N'chateau was een grote puinhoop. Helaas hebben de jongelui niet eerst even bepaalde dingen van te voren schoongemaakt. Gevolg...... de koelkast ging vuil mee en is gewoon weer volgestopt zonder er eerst een doekje door te halen. (maar dat moeten ze zelf weten). het is niet groot, 3 kamers een badkamer en een keuken een tuintje rondom en een grote garage. Maar heerlijk rustige buurt. Wel moeten ze nu beiden iedere dag met twee auto's heen en weer.
Vandaag heb ik me opgeofferd en ben ik samen met M het appartement gaan schoonmaken voor de oplevering die morgen plaats zal vinden. Was heel hard nodig. Hopelijk krijgen ze de borg dit keer wel terug!!! Ouki vindt het buiten heel erg leuk.
Wim heeft vorige week geholpen met het maaien, want ook die afspraak kwam Hamaris niet na!!!
Het ziet er al een stuk beter uit buiten nu.
Hopelijk is dit huisje een keer een blijvertje voor een tijdje want sinds 2013 is dit nu de zesde keer dat er verhuisd wordt.

Ouki.

De jongelui in Neufchateau hebben sinds een kleine maand een nieuwe huisgenoot: een prachtige Weimaraner pup. Een vriend van M heeft een volwassen exemplaar en ze waren daar op slag verliefd op en hebben zodoende elkaar voor hun verjaardagen deze pup cadeau gegeven.
Wij (Wim en ik) vinden/vonden dat nu niet echt een goed idee, maar wie zijn wij om ons daarmee te bemoeien??
In een appartement, met twee poezen, weinig vrije tijd en ook nog eens midden in de stad.
Maar goed, zij zijn er gelukkig mee.
Het is een prachtig hondje met een pittig karakter waar wij al twee keer op mochten passen.
Een keer een weekend want toen was er een uitje van M's werk en deze afgelopen week toen de jongelui na het tekenen van een samenlevingsovereenkomst een royale midweek samen op vakantie gingen naar België en Nederland. Wij hadden in de stal nog de bench staan die we ooit voor Floyd hadden gekocht en die hebben ze meegenomen naar N'chateau.
Dat weekend was het te doen, Ouki (zo heet hij) luistert niet echt geweldig en geniet van rennen en doen in de tuin. Onze katten waren niet echt blij, maar we hebben het gered die 3 dagen. Uitlaten is lastig want hij springt van voor naar achter en zit met regelmaat verstrikt in zijn eigen lijn.
Deze afgelopen dagen was het jammer genoeg redelijk intensief qua begeleiding, correcties en hadden we de indruk dat het zo'n zelfde karaktertje is als Floyd! Ik was verre van blij. Was al moe voordat ik naar de kassen vertrok!!! Spark, Nozum en Emo hebben we die dagen weinig of niet gezien, die waren het huis uit gevlucht. De enige die  zich er helemaal niet druk om maakte is Bob onze aanloopkater. Die interesseerde het niets. Ook al sprong Ouki bovenop hem, Bob ging gewoon z'n gang. Aardbeien plukken, of andere tuinklusjes kon ik vergeten. Overal zat hij met z'n neus bovenop. De konijnen hadden ook een moeilijke week. Ouki had niet in de gaten dat ze in een kooi zitten die rondom gemaakt is van stevig draad. Hij wilde steeds maar graven, tot grote ergernis van Wim. Wat was ik blij dat ik Ouki af en toe even in de bench kon doen, even rust voor hem en voor ons. De jongelui kwamen zondagavond terug uit Nederland en hebben alles ingepakt en zagen ook dat het beestje erg snel opgewonden is. Ik heb voorzichtig door laten schemeren dat als zij niet met hem naar puppytraining gaan hij hier niet meer welkom is. Wij hebben geen behoefte meer aan het opvoeden van een pup. Mochten we ooit nog aan een hond als huisdier denken dan wordt het zeker geen pup maar een volwassen hond en ook niet zo'n ras wat toch veelal voor de jacht gebruikt wordt.
Wij hebben daar geen goede herinneringen aan, jammer genoeg.

Maar de jongelui hebben een nieuwe woning gevonden met een tuintje en krijgen volgende maandag de 18de de sleutel. Ouki zal daar in ieder geval naar buiten kunnen. Het is weer een stukje dichterbij M'celles. Maar ze zullen dus iedere dag beiden met een auto naar hun werk moeten, wij hopen dat dat in de praktijk niet teveel tegen zal vallen want het is toch 30 kilometer 's ochtends en 's avonds. Maar zij zijn vooralsnog erg blij met deze sociale huurwoning. Volgende week dus voor de tigste keer verhuizen, hopelijk dit keer voor een wat langere periode dan tot nu toe het geval was. Het appartement in het oude ziekenhuis waar ze nu zitten is een groot appartement, maar er wonen hele rare lui in dit complex. Er gebeuren daar vreemde dingen. We zullen zien.