We zijn er nog niet vanaf van de winter. Het is weer opnieuw koud, guur en er valt weer sneeuw! De zoutvoorraad dreigt op te geraken en dus is het niet echt geweldig om op pad te moeten. Gisteren nam ik daarom de péage, want ik had geen zin in de kleine binnenwegen naar Epinal! kost 1,50€ maar het bespaart me van een hoop ellende! Klanten waren blij dat ik langskwam, hadden het stiekem gehoopt maar rekenden er niet op. Ik ben echt dolblij met mijn sneeuwbanden want dat scheelt echt, een slok op een borrel!!!
Hier in huis valt het mee, behalve in de kamer waar de computer staat daar is het flink koud als we de zibro niet aansteken. De laptop heeft het weer begeven en dus zijn we genoodzaakt om als we iets met de computer willen het hier te doen. Valt vies tegen. Wim is al aan het aftellen voor zijn verjaardag en zoals ieder jaar wil hij een groot kado!!! Hij denkt altijd groot, maar tegelijkertijd geen idee wat dat GROTE kado zal moeten zijn. We wachten dus met spanning op zijn, zoals hij het noemt verlenglijstje!
Zelf wacht ik vol spanning op de post, heb via Internet her en der spulletjes besteld voor het maken van "zeepkettingen", had een hobbyblad gekocht en ja toen begon het toch te kriebelen. Ik was meteen verkocht, maar dat soort spulletjes daarvoor moet ik hier erg ver rijden en via Internet is dus de oplossing, jammer dat de portokosten vaak zo tegenvallen. Mijn handen jeuken en zou het liefste nu beginnen, maar de spullen zijn er nog niet dus.... geduld is zulk een schone zaak. Vanmiddag met M naar de huisarts, van de week had ze zomaar ineens een grote bobbel achter haar oor en moest ik haar van de verpleegkundige van collège op komen halen en meteen naar de dokter. Hij wist niet goed raad ermee en dus heeft ze antibiotica en een ontstekingremmer, grote kans dat het van een kou is. Vanmiddag gaan we voor haar moedervlek, eens horen wat we daar aan gaan/moeten doen. IJs en weder dienende want voorlopig is er nu (het is kwart over acht) nog niet gestrooid!
vrijdag 29 januari 2010
dinsdag 19 januari 2010
Misbruik maken van de situatie,
Mijn hapkar moest in de revisie; de garage zou er twee volle dagen voor nodig hebben om de koppeling te vernieuwen. Het was heel heel hard nodig want sommige holletjes kwam ik nauwelijks meer op! Soms niet harder dan 20 km p/u!!!!! Had het gevoel af en toe eerder achteruit dan vooruit te rijden! Dus afspraak gemaakt voor jl. donderdag en vrijdag, Veel klanten gebeld om hen te vertellen dat ik of helemaal niet kon komen of langs zou komen op een andere dag. Het logische gevolg was: twee vrije dagen. Dat kwam dus heel gunstig uit. We hadden een weekendje Rotterdam in gedachten, vooral ook omdat mama de 19de haar 87ste verjaardag viert (vandaag dus). Ik regelde dus voor Wim een weekend vrij en vroeg op college toestemming voor Marieke. We konden dus vrijdagochtend weg. Maar helaas werd Perusse woensdag erg ziek, Wim ging met hem naar de veearts (een dierenarts kan je hem niet noemen, hij houdt alleen van koeien!) Schweitzer constateerde dat de hond er niet best aan toe was, ouderdom en waarschijnlijk iets aan zijn nieren, dus kregen we een stel injecties mee. Ook geen lolletje om die te moeten geven, maar we hadden weinig keus. Toen was er het probleem of we hem dan wel bij de Gaec konden achterlaten, want normaliter houdt hij het daar niet erg lang vol. Vaak is hij al binnen 20 minuten weer naar M gelopen. Dit keer echter was hij echt te zwak en wilden we graag dat ze zouden proberen hem binnen te houden, om erger te voorkomen. Dus mevrouw C gebeld en de situatie aan haar voorgelegd. Ze beloofde dat ze alles zou doen om de hond binnen te houden en hem aan de lijn uit te laten. Dus brachten we het doodzieke dier vrijdagochtend bij de boerderij. Ook mevr. C had het idee dat hij het niet lang meer zou maken. Inmiddels zijn we weer thuis en lijkt hij een stuk te zijn opgeknapt, gelukkig!
Vrijdagmiddag bezochten we Oma B en opa K. bestelden Chinees, een rijsttafel voor 3 personen, want opa K had zijn appeltjesdag! We hadden een maaltijd voor minstens 6 personen dus verdeelden we later de bakken en namen een gedeelte mee naar T. Ons bedje was weer zoals altijd keurig gespreid. Heerlijk lux hoor zo'n onderkomen. Marieke zou zaterdag een stel meiden opzoeken in Haarlem, haar treinkaartje had ik via internet al uitgeprint en betaald. Dus moesten we bijtijds op. Zij zette haar mobiel op wekstand. Helaas bleek zaterdagochtend dat ze zich flink had vergist. Het werd dus stressen. Maar ze haalde de trein. Wim en ik reden naar Rotterdam Centrum, wat een heisa zeg, het was megadruk en we stonden al snel vast in een file. Zijn we niet meer gewend dus hij ergerde zich groen en geel! Deden onze heimweeboodschappen bij Bas, ook daar stonden we voor de kassa in een ellenlange rij, reden toen naar het huis van EB ,maar die is van de aardbodem verdwenen lijkt het. Of we onze vier stoelen ooit nog zullen zien, geen idee.
Toen naar Schiedam even langs Kijkshop, Hema (rookworst), Xenos. Alle boodschappen hadden we gehaald en toen, ja wat toen. We stopten bij het huis van de heer en mevrouw H, die bleken niet thuis. Ja meer vrienden hebben we niet dus daar sta je dan. Manon gebeld en daar waren we welkom. Tussendoor reed ik naar het station om Marieke op te halen en daar stonden ook J en zijn moeder om even gedag te zeggen. Dat was dus een hele leuke verrassing! Z,e beloofden een keer langs te komen dus daar rekenen we op! Terug bij M&G aten we met z'n allen dit keer van de shoarmazaak die het thuis bezorgd, het smaakte goed. Reden bijtijds naar Maassluis.
Zondagochtend alles weer in de auto gepropt en naar mama gereden. Of ze ons herkende blijft een vraagteken. Ze was nog niet aangekleed, wilde 's morgens naar de huiskamer om te ontbijten, dat vond ze kennelijk belangrijker dan wassen en aankleden. Toen we afscheid namen zei ze nog dat ze morgen naar huis zou gaan, ze wilde hier niet langer blijven tussen al die gekken! Ik had zaterdags aan Wim voorgesteld om via Middelburg naar huis te rijden. Zo konden we een bezoekje afleggen bij Oom J en tante A. Zo gezegd, zo gedaan. We werden hartelijk ontvangen met thee en een lekkere sandwich. Na een uurtje stapten we in de auto en gingen huiswaarts. Al met al een snelle rit van 5 en een half uur. Weinig verkeer en droog weer. Het was dus al met al weer een vol weekend. Voorlopig hoeven wij weer even niet naar Nederland en genieten we van een wereld zonder files, zonder verkeerdrukte,zonder stoplichten, zonder verkeersborden, zonder boodschappenwagentjes en een voor toeristen vriendelijker parkeerbeleid! In Rotterdam valt er zonder chipknip niet te parkeren, dus riskeerden we tot drie maal toe een bekeuring vanwege onbetaald parkeren. Gelukkig heeft de politie ons niet bekeurd. Vergeet ik nog te melden dat bij thuiskomst Perusse aardig was opgeknapt, dus nu maar hopen dat dat zo zal blijven hij is tenslotte al 11 jaar oud!
Vrijdagmiddag bezochten we Oma B en opa K. bestelden Chinees, een rijsttafel voor 3 personen, want opa K had zijn appeltjesdag! We hadden een maaltijd voor minstens 6 personen dus verdeelden we later de bakken en namen een gedeelte mee naar T. Ons bedje was weer zoals altijd keurig gespreid. Heerlijk lux hoor zo'n onderkomen. Marieke zou zaterdag een stel meiden opzoeken in Haarlem, haar treinkaartje had ik via internet al uitgeprint en betaald. Dus moesten we bijtijds op. Zij zette haar mobiel op wekstand. Helaas bleek zaterdagochtend dat ze zich flink had vergist. Het werd dus stressen. Maar ze haalde de trein. Wim en ik reden naar Rotterdam Centrum, wat een heisa zeg, het was megadruk en we stonden al snel vast in een file. Zijn we niet meer gewend dus hij ergerde zich groen en geel! Deden onze heimweeboodschappen bij Bas, ook daar stonden we voor de kassa in een ellenlange rij, reden toen naar het huis van EB ,maar die is van de aardbodem verdwenen lijkt het. Of we onze vier stoelen ooit nog zullen zien, geen idee.
Toen naar Schiedam even langs Kijkshop, Hema (rookworst), Xenos. Alle boodschappen hadden we gehaald en toen, ja wat toen. We stopten bij het huis van de heer en mevrouw H, die bleken niet thuis. Ja meer vrienden hebben we niet dus daar sta je dan. Manon gebeld en daar waren we welkom. Tussendoor reed ik naar het station om Marieke op te halen en daar stonden ook J en zijn moeder om even gedag te zeggen. Dat was dus een hele leuke verrassing! Z,e beloofden een keer langs te komen dus daar rekenen we op! Terug bij M&G aten we met z'n allen dit keer van de shoarmazaak die het thuis bezorgd, het smaakte goed. Reden bijtijds naar Maassluis.
Zondagochtend alles weer in de auto gepropt en naar mama gereden. Of ze ons herkende blijft een vraagteken. Ze was nog niet aangekleed, wilde 's morgens naar de huiskamer om te ontbijten, dat vond ze kennelijk belangrijker dan wassen en aankleden. Toen we afscheid namen zei ze nog dat ze morgen naar huis zou gaan, ze wilde hier niet langer blijven tussen al die gekken! Ik had zaterdags aan Wim voorgesteld om via Middelburg naar huis te rijden. Zo konden we een bezoekje afleggen bij Oom J en tante A. Zo gezegd, zo gedaan. We werden hartelijk ontvangen met thee en een lekkere sandwich. Na een uurtje stapten we in de auto en gingen huiswaarts. Al met al een snelle rit van 5 en een half uur. Weinig verkeer en droog weer. Het was dus al met al weer een vol weekend. Voorlopig hoeven wij weer even niet naar Nederland en genieten we van een wereld zonder files, zonder verkeerdrukte,zonder stoplichten, zonder verkeersborden, zonder boodschappenwagentjes en een voor toeristen vriendelijker parkeerbeleid! In Rotterdam valt er zonder chipknip niet te parkeren, dus riskeerden we tot drie maal toe een bekeuring vanwege onbetaald parkeren. Gelukkig heeft de politie ons niet bekeurd. Vergeet ik nog te melden dat bij thuiskomst Perusse aardig was opgeknapt, dus nu maar hopen dat dat zo zal blijven hij is tenslotte al 11 jaar oud!
zondag 10 januari 2010
Mijn pensioen"gat".............
Sinds een paar dagen is het mijn liefhebbende echtgenoot in zijn bol opgekomen, dat ik straks als ik 65 zal zijn, het aan hem te danken zal hebben dat ik überhaupt zal kunnen stoppen met werken! Aangezien hij zo'n stuk jonger is en nog jaren zal moeten werken, heeft hij het idee dat hij dus degene is die mijn pensioengat zal moeten dichten!!!!!!!!
Dit alles is in zijn bol opgekomen nadat Manon een kleine opsomming had gedaan, wat ik eventueel zal gaan ontvangen en we begrepen dat het een miniembedrag zal zijn en dat het dan dus wel eens knap lastig zal gaan worden om daar van te kunnen leven. Manon heeft dan nog geen rekening gehouden met de door mij in Frankrijk opgebouwd pensioen, alhoewel ik het idee heb dat ik in die 10 jaar ook geen wereldbedrag zal hebben opgespaard.
Wim is mij dus,vanaf het moment dat hem eea is duidelijk geworden, continu aan het stangen.
Hij vergeet alleen dat in de jaren na de geboorte van Marieke, HIJ degene was die ouderschapsverlof opnam en een halve baan had terwijl IK fulltime werkte!!!! Als ik straks pensioengerechtigd zal zijn, mag hij aan de bak!!!!!! Gelukkig zijn we aan elkaar gewaagd en weet de een voor de ander wie, wat zegt! hahahahaha.
Hij stangt ook Marieke, want in Frankrijk is het nog steeds te doen gebruikelijk dat de kinderen voor hun ouders zorgen, als de ouders dit zelf niet kunnen. Marieke heeft zoiets van............. Ja sorry hoor daar ga ik niet aan beginnen!!!!!!
In gedachten houdt hij zich dus al bezig met de verkoop van dit huis, in de hoop er wel het vruchtgebruik van te krijgen en er in te kunnen blijven wonen totdat.......
Ook dat is iets wat in Frankrijk vaker voor schijnt te komen.....
Of misschien ergens anders een klein huisje te huren.
Maisoncelles is tegen die tijd volgens hem uitgestorven, de huidige bewoners waarvan velen al op zekere leeftijd, zullen er tegen die tijd niet meer zijn. De jongelui zijndan naar de grote stad vertrokken.
Of misschien moet hij dan maar terug naar................
Of misschien ben ik wel in staat om langer door te blijven werken.........
Want tegen de tijd dat hij 65 zal zijn, is er vast en zeker geen pensioen meer,
Heeft ie straks 45 jaar gewerkt voor NOP.
Hij staat net over mijn schouder mee te lezen en vind dat ik te negatief ben over hem, wat zullen al die lezers wel niet van hem denken! Gelukkig moet hij er zelf ook om lachen. Maar of ik maar wel even in de gaten wil houden dat het een serieus probleem zal zijn!!! Dus lieve allemaal:
als jullie ons giro nummer willen voor de actie: "HELP WIM AAN ZIJN PENSIOEN"dan doe ik dat graag.
Dit alles is in zijn bol opgekomen nadat Manon een kleine opsomming had gedaan, wat ik eventueel zal gaan ontvangen en we begrepen dat het een miniembedrag zal zijn en dat het dan dus wel eens knap lastig zal gaan worden om daar van te kunnen leven. Manon heeft dan nog geen rekening gehouden met de door mij in Frankrijk opgebouwd pensioen, alhoewel ik het idee heb dat ik in die 10 jaar ook geen wereldbedrag zal hebben opgespaard.
Wim is mij dus,vanaf het moment dat hem eea is duidelijk geworden, continu aan het stangen.
Hij vergeet alleen dat in de jaren na de geboorte van Marieke, HIJ degene was die ouderschapsverlof opnam en een halve baan had terwijl IK fulltime werkte!!!! Als ik straks pensioengerechtigd zal zijn, mag hij aan de bak!!!!!! Gelukkig zijn we aan elkaar gewaagd en weet de een voor de ander wie, wat zegt! hahahahaha.
Hij stangt ook Marieke, want in Frankrijk is het nog steeds te doen gebruikelijk dat de kinderen voor hun ouders zorgen, als de ouders dit zelf niet kunnen. Marieke heeft zoiets van............. Ja sorry hoor daar ga ik niet aan beginnen!!!!!!
In gedachten houdt hij zich dus al bezig met de verkoop van dit huis, in de hoop er wel het vruchtgebruik van te krijgen en er in te kunnen blijven wonen totdat.......
Ook dat is iets wat in Frankrijk vaker voor schijnt te komen.....
Of misschien ergens anders een klein huisje te huren.
Maisoncelles is tegen die tijd volgens hem uitgestorven, de huidige bewoners waarvan velen al op zekere leeftijd, zullen er tegen die tijd niet meer zijn. De jongelui zijndan naar de grote stad vertrokken.
Of misschien moet hij dan maar terug naar................
Of misschien ben ik wel in staat om langer door te blijven werken.........
Want tegen de tijd dat hij 65 zal zijn, is er vast en zeker geen pensioen meer,
Heeft ie straks 45 jaar gewerkt voor NOP.
Hij staat net over mijn schouder mee te lezen en vind dat ik te negatief ben over hem, wat zullen al die lezers wel niet van hem denken! Gelukkig moet hij er zelf ook om lachen. Maar of ik maar wel even in de gaten wil houden dat het een serieus probleem zal zijn!!! Dus lieve allemaal:
als jullie ons giro nummer willen voor de actie: "HELP WIM AAN ZIJN PENSIOEN"dan doe ik dat graag.
zaterdag 2 januari 2010
Oliebollen en champagne.......
Donderdag, oudejaarsdag dus, reed ik mijn rit door de Vogezen en hoopte dat ik een beetje op tijd klaar zou kunnen zijn. Thuis had zowel Wim als Marieke, al aangegeven er vanuit te gaan dat ik zoals ieder jaar oliebollen zou bakken! Ja de pakken oliebollenmix stonden in de kast, maar het is toch ieder jaar weer een hele klus. De vette troep, de geur van frituurvet en de tijd die het kost om een stapel te bakken; daar zag ik nog het meest tegenop. Maar ach, wat doe je als liefhebbende echtgenoot en moeder................. je zet je bezwaren opzij en gaat ervoor!
Al bezig zijnde moest ik ineens denken aan al die keren dat we op de HtVlaan met een aantal aan het oliebollen bakken waren. Lol, gezelligheid, lekker smikkelen, het deeg wat de pan uit rees en de varianten op de krentenbol die werden uitgevonden! Ieder jaar weer een festijn op zich. Thuis had je er dan geen troep van en daar op school had niemand er verder last van. Maar ja dat is verleden tijd, geen idee of HvdP en consorten dit in ere hebben gehouden, toch eens aan E. vragen!!!!! Ik had er al een aantal gebakken toen er gebeld werd en MC voor de deur stond met de vraag of ze 's avonds langs mochten komen om met ons het nieuwe jaar in te luiden. Beiden spraekn we af dat we mevr. en mej. G er liever maar niet bij wilden hebben, al dat gepraat over ziekten, de doden ed. daar hadden we geen behoefte aan. Ze kwamen tegen half elf, gek genoeg ging het in eerste instantie toch over de zelfmoordgevallen in onze buurt ( er zijn in de laatste 6 maanden 5 personen geweest die het niet meer zagen zitten en zich hebben opgehangen, triest genoeg ook twee familieleden van de fam. B uit ons dorp) Daarna werd het gelukkig gezelliger en om twaalf uur gingen de fles cider en champagne open, we proostten en zoenden en wensten elkaar Bonne Année en bonne santé! Omdat de koeien er niets van hebben dat het een feestdag is, maakten we het niet té laat, want Wim moest er gewoon om kwart over vijf uit. Marieke sliep een gat in de dag en ik sliep uit tot half negen!!!!!!!!!!! Nieuwjaarsdag verliep zoals een zondag, geen drukte, rustig en verder niets bijzonders. Vandaag ben ik begonnen met het eerste gedeelte van de inventarisatie in de hapkar een k.. klus. al dat getel en geweeg. Morgenochtend de rest van de hapkar. heb voordat ik aan dit draadje begon de kerstboom afgetuigd. Het was voor Emo echt een te grote uitdaging, we deden alle mogelijke moeite om hem uit de kamer te houden, maar als hij de kans kraag dan zat hij in no-time halverwege de boom en ondanks onbreekbare ballen vonden we dat toch niet echt geslaagd. Het is meteen weer kaal in huis, dat wel, maar ook wel weer lekker opgeruimd.
De kop is er dus vanaf van 2010, laten we hopen dat het een goed jaar zal zijn en zoals we iedereen toewensen bovenal dus een gezond jaar. Dat is toch echt het voornaamste, dat is een ding wat zeker is.
Al bezig zijnde moest ik ineens denken aan al die keren dat we op de HtVlaan met een aantal aan het oliebollen bakken waren. Lol, gezelligheid, lekker smikkelen, het deeg wat de pan uit rees en de varianten op de krentenbol die werden uitgevonden! Ieder jaar weer een festijn op zich. Thuis had je er dan geen troep van en daar op school had niemand er verder last van. Maar ja dat is verleden tijd, geen idee of HvdP en consorten dit in ere hebben gehouden, toch eens aan E. vragen!!!!! Ik had er al een aantal gebakken toen er gebeld werd en MC voor de deur stond met de vraag of ze 's avonds langs mochten komen om met ons het nieuwe jaar in te luiden. Beiden spraekn we af dat we mevr. en mej. G er liever maar niet bij wilden hebben, al dat gepraat over ziekten, de doden ed. daar hadden we geen behoefte aan. Ze kwamen tegen half elf, gek genoeg ging het in eerste instantie toch over de zelfmoordgevallen in onze buurt ( er zijn in de laatste 6 maanden 5 personen geweest die het niet meer zagen zitten en zich hebben opgehangen, triest genoeg ook twee familieleden van de fam. B uit ons dorp) Daarna werd het gelukkig gezelliger en om twaalf uur gingen de fles cider en champagne open, we proostten en zoenden en wensten elkaar Bonne Année en bonne santé! Omdat de koeien er niets van hebben dat het een feestdag is, maakten we het niet té laat, want Wim moest er gewoon om kwart over vijf uit. Marieke sliep een gat in de dag en ik sliep uit tot half negen!!!!!!!!!!! Nieuwjaarsdag verliep zoals een zondag, geen drukte, rustig en verder niets bijzonders. Vandaag ben ik begonnen met het eerste gedeelte van de inventarisatie in de hapkar een k.. klus. al dat getel en geweeg. Morgenochtend de rest van de hapkar. heb voordat ik aan dit draadje begon de kerstboom afgetuigd. Het was voor Emo echt een te grote uitdaging, we deden alle mogelijke moeite om hem uit de kamer te houden, maar als hij de kans kraag dan zat hij in no-time halverwege de boom en ondanks onbreekbare ballen vonden we dat toch niet echt geslaagd. Het is meteen weer kaal in huis, dat wel, maar ook wel weer lekker opgeruimd.
De kop is er dus vanaf van 2010, laten we hopen dat het een goed jaar zal zijn en zoals we iedereen toewensen bovenal dus een gezond jaar. Dat is toch echt het voornaamste, dat is een ding wat zeker is.
Abonneren op:
Posts (Atom)