Ongeveer 48 na het krijgen van het vaccin tegen de fameuze grippeA, zit ik een beetje bij te komen achter de PC. Jeetje het viel me tegen zeg!. Heb ik al die afgelopen jaren dat ik een griepprik kreeg, omdat ik vanwege mijn COPD in een risicogroep val, nooit ergens last van gehad, zoveel vervelende gevolgen had deze prik voor me. Ik had van la République Française een oproep gekregen, wellicht vanwege mijn beroep, dat is me nog niet helemaal duidelijk. Helaas was het centrum voor het halen van deze inenting helemaal in Chaumont en omdat de enting bestaat/bestond uit twee injecties had ik daar weinig zin in, twee keer 50 km vv. op eigen kosten; wat een onzin. Ik rijd iedere donderdag naar Epinal en had onderweg in Vittel een bewegwijzering gezien naar een vaccinatiecentrum, dus besloot ik jl. donderdag de paparassen mee te nemen en op de terugweg daar te stoppen. Zo gezegd, zo gedaan! Wat een bureaucratie was het allemaal weer. Eerst een formulier met vragen beantwoorden, dan een bezoek aan een dokter die weer van alles wilde weten en toen naar de ruimte waar de prik werd gegeven. Daar stond een team van 6 verplegers/sters te wachten. En kreeg ik de prik! Ik voelde meteen al een harde schijf in mijn linkerarm daar waar geprikt was. Reed weer naar huis en had absoluut geen fut meer om de levering in de hapkar te zetten. Het was ook nog een hondenweer dus, dat liet ik voor vrijdagochtend. Ook toen al niet echt veel fut, dus het hoognodige ingeladen en op pad. Gelukkig een korte dag en ik bemerkte al onderweg dat ik me steeds lustelozer ging voelen. Heb met pijn en moeite iets te eten op tafel gezet en ben mijn bed in gekropen, had echt de zelfde verschijnselen als van een heuse griep: rillerig, hoofdpijn, spierpijn al met al zo slap als een vaatdoek. Met de hittepit al snel in slaap gevallen en vanochtend nog steeds zo gammel als een deur! Mijn huisarts gebeld en gevraagd of ik een paracetamolletje mocht innemen, dit was volgens hem geen probleem. Hij vertelde dat het een veel voorkomend verschijnsel is/was en dat het normaliter 48 uur zou duren. En nu intussen dus 48 uur later gaat het inderdaad beter. Heb weer wat fut, ben weer op een normale lichaamtemperatuur en lijk het ergste achter de rug te hebben.
Marieke staat dit alles ook te wachten, zij heeft volgende week op school de inentingprocedure, wij hebben voor haar gekozen deze prik te halen. Geen idee of het wel of niet verstandig is. De meningen zijn enorm verdeeld. Tevens gaan de geruchten dat een tweede enting misschien niet meer nodig is. We moeten de pers in de gaten houden anders binnen 3 weken de tweede enting halen. Is het allemaal overdreven????? Teveel commerciële belangen?????Wie zal het zeggen????
zaterdag 28 november 2009
maandag 23 november 2009
Zoals het klokje thuis tikt..........
We hielden het niet voor mogelijk, maar de Friese staartklok die we van mijn lieve tantetje hebben ge"orven" hangt sinds een week in de nieuwe kamer. Wat schetst onze verbazing.........
zonder enig fratsen, deed ie het meteen!!!!!!! Toen hij van het woonhuis verhuisde naar het bejaardenhuis, was ie niet aan de gang te krijgen. Een kennis is er uren mee bezig geweest en met veel pijn en moeite kreeg hij 'm aan de praat, helaas had het verzorgende personeel er kennelijk weinig zin in iedere ochtend de ketting op te trekken dus stond ie meer stil dan dat ie liep. Altijd als ik op bezoek kwam zette ik hem gelijk en trok het gewicht omhoog. Nu hangt ie dus te pronken in de kamer en tikt en slaat ie keurig. Marieke had in het begin wat moeite met het slagwerk, maar we horen haar er nu niet meer over. Er is alleen een maar..................... Atlas en beide engelen die er bovenop horen te staan, zijn destijds bij het inpakken dermate goed ingepakt dat ik ze op de zolder (waar het intussen net een brocante winkel lijkt) nog steeds niet heb teruggevonden! Zoiets is echter niets voor mij, ik zou willen blijven zoeken maar Wim zegt dat ze tzt vanzelf wel tevoorschijn zullen komen. Ik baal dus vreselijk, maar ga toch binnenkort weer snuffelen. Als de kerstspullen van zolder moeten dan is er misschien weer wat ruimte.
Of we een kerstboom neer kunnen zetten met Emo in de buurt is nog maar de vraag; onze drie vogeltjes hebben zijn aanwezigheid ook niet overleefd. De kerstboom is een nog grotere verleiding denk ik! Kregen gisteren een mail van Manon en Gino dat ze naar aller waarschijnlijkheid deze kant op komen voor Kerst. Dus "we won' t be lonely, this Xmas!!!" dat is dus heel fijn nieuws. Vond het al helemaal niet leuk, het is hier ook maar 1 dag Kerst en dan moet Wim ook nog eens gewoon melken, want de koeien doen niet aan zon- en feestdagen. Dus baalde ik al bij voorbaat. Blijk dus weer te voorbarig te zijn geweest. Dat overkomt me de laatste tijd wel vaker!
zonder enig fratsen, deed ie het meteen!!!!!!! Toen hij van het woonhuis verhuisde naar het bejaardenhuis, was ie niet aan de gang te krijgen. Een kennis is er uren mee bezig geweest en met veel pijn en moeite kreeg hij 'm aan de praat, helaas had het verzorgende personeel er kennelijk weinig zin in iedere ochtend de ketting op te trekken dus stond ie meer stil dan dat ie liep. Altijd als ik op bezoek kwam zette ik hem gelijk en trok het gewicht omhoog. Nu hangt ie dus te pronken in de kamer en tikt en slaat ie keurig. Marieke had in het begin wat moeite met het slagwerk, maar we horen haar er nu niet meer over. Er is alleen een maar..................... Atlas en beide engelen die er bovenop horen te staan, zijn destijds bij het inpakken dermate goed ingepakt dat ik ze op de zolder (waar het intussen net een brocante winkel lijkt) nog steeds niet heb teruggevonden! Zoiets is echter niets voor mij, ik zou willen blijven zoeken maar Wim zegt dat ze tzt vanzelf wel tevoorschijn zullen komen. Ik baal dus vreselijk, maar ga toch binnenkort weer snuffelen. Als de kerstspullen van zolder moeten dan is er misschien weer wat ruimte.
Of we een kerstboom neer kunnen zetten met Emo in de buurt is nog maar de vraag; onze drie vogeltjes hebben zijn aanwezigheid ook niet overleefd. De kerstboom is een nog grotere verleiding denk ik! Kregen gisteren een mail van Manon en Gino dat ze naar aller waarschijnlijkheid deze kant op komen voor Kerst. Dus "we won' t be lonely, this Xmas!!!" dat is dus heel fijn nieuws. Vond het al helemaal niet leuk, het is hier ook maar 1 dag Kerst en dan moet Wim ook nog eens gewoon melken, want de koeien doen niet aan zon- en feestdagen. Dus baalde ik al bij voorbaat. Blijk dus weer te voorbarig te zijn geweest. Dat overkomt me de laatste tijd wel vaker!
zondag 15 november 2009
Annie hou jij mijn tassie.................................
Een van mijn klanten die mij had geadviseerd over te stappen naar een andere verzekeringsmij. en bank, had me een week of wat geleden uitgenodigd voor een groots dinerdansant in BlB.
Wim die niet kan dansen en geen uitgaanstype is wilde niet mee, moet ook ´s morgens weer vroeg uit de veren en dit soort avondjes worden meestal vrij laat, dus vroeg ik vriendin GvB om me te vergezellen.
We spraken af bij de salle de fêtes tegen acht uur, op de uitnodiging stond 20.00 uur vermeld en ik was dus in de heilige veronderstelling dat het dan dus zou beginnen. Daar aangekomen stonden er nog nauwelijks auto´s op het parkeerterrein en vroeg ik me af of er echt wel 250 personen zouden gaan komen. GvB kwam op afgesproken tijd en wij dus naar binnen; de zaal was vrij kaal, nauwelijks gedecoreerd maar er stonden veel grote lange tafels gedekt met het logo van Groupama en meneer C heette ons van harte welkom. We namen plaats en wachtten op de dingen die zouden komen...................... Langzaam, heel langzaam, terwijl de tijd verstreek kwamen de andere gasten de zaal binnen. Tegen half tien! kwam het apero en de daarbij horende zoutjes. Intussen knabbelden en babbelden wij er gezellig samen op los. Er zat niet echt veel schot in het gebeuren. Tegen tien uur werd de avond geopend en begon de band te spelen. Al snel vulde de dansvloer zich en keken wij onze ogen uit naar alle creaties!!!!!! Je houdt het allemaal niet voor mogelijk hoe sommige dames zich uit kunnen dossen. Van vreselijk ordi tot grand gala! Er werd dankbaar gebruik gemaak van de dansgelegenheid, zelfs toen het voorgerecht (eindelijk!) geserveerd werd, danste men driftig voort, tango's, tcha tcha tcha's, foxtrotten enz. Leuk om te zien en mijn beentjes hadden maar wat graag meegedaan, maar er was/waren geen partners in onze buurt. Helaas dus. Omdat G zondagochtend vroeg naar PB wilde vertrekken kreeg ze het tegen elven toch wel een beetje benauwd. Ik hield een serveerster aan en vroeg of ze haar niet alvast het hoofdgerecht kon brengen i.v.m de tijd. We kregen dus beiden het hoofdgerecht en aten dat lekker op, we hadden tenslotte er voor betaald! Om solidair te zijn stapte ik met haar op, we haalden onze jassen in de vestiaire en wilden meneer C gedag zeggen. Hij was uiterst verbaasd dat wij al weg wilden. Ik legde de situatie aan hem uit en kwam er tenslotte niet onderuit om mijn jas weer op te gaan hangen en plaats te nemen aan zijn tafel, na G gedag te hebben gezegd. Ik kwam naast een tandenloos meneertje te zitten en tegenover me een deftige dame. Het orkest kondigde de "Madison" aan en de deftige dame sleurde me mee de dansvloer op. Daar stond ik temidden van allemaal vrouwen, de heren hadden zich wijselijk teruggetrokken, en leerde ik in 2 minuten de Madison!!!!!! Leuk dus.
Tussen al die 250 mensen had ik nog nauwelijks een bekende gezien, dit waren veelal mensen uit de omstreken van B. Ik spotte een klant en mijn collega/concurrent de groentenboer, die met een partner geen dans oversloeg. De kaas en sla werden uitgeserveerd, ik kreeg nog een glas rode wijn aangeboden, maar had geen BOB en moest dus voorzichtig zijn. Opaatje naast me bleek klant te zijn van mijn collega van Disal! en praatte honderuit. Ik werd op mijn schouder getikt en................................................ CT de groentenboer vroeg me ten dans.......... wauw dus!
De beentjes van de vloer, na twee foxtrotten en een kort gesprekje, zat ik weer op mijn stoel. (stiekem toch wel een beetje blij, toch nog gedanst te hebben) Ik kondigde aan nu toch echt naar huis te willen, het was inmiddels kwart over een, dus zo gezegd zo gedaan.
Een hele ervaring rijker dus, volgende keer een royaal uur later dan de uitnodiging arriveren en een danspartner mee want op z' n moeders, oftewel samen met G walsen dat is niets voor mij!!!!
Of Wim zover krijgen dat hij toch nog een keer mee zal gaan voor een cursus serie danslessen!!!!!!
Wim die niet kan dansen en geen uitgaanstype is wilde niet mee, moet ook ´s morgens weer vroeg uit de veren en dit soort avondjes worden meestal vrij laat, dus vroeg ik vriendin GvB om me te vergezellen.
We spraken af bij de salle de fêtes tegen acht uur, op de uitnodiging stond 20.00 uur vermeld en ik was dus in de heilige veronderstelling dat het dan dus zou beginnen. Daar aangekomen stonden er nog nauwelijks auto´s op het parkeerterrein en vroeg ik me af of er echt wel 250 personen zouden gaan komen. GvB kwam op afgesproken tijd en wij dus naar binnen; de zaal was vrij kaal, nauwelijks gedecoreerd maar er stonden veel grote lange tafels gedekt met het logo van Groupama en meneer C heette ons van harte welkom. We namen plaats en wachtten op de dingen die zouden komen...................... Langzaam, heel langzaam, terwijl de tijd verstreek kwamen de andere gasten de zaal binnen. Tegen half tien! kwam het apero en de daarbij horende zoutjes. Intussen knabbelden en babbelden wij er gezellig samen op los. Er zat niet echt veel schot in het gebeuren. Tegen tien uur werd de avond geopend en begon de band te spelen. Al snel vulde de dansvloer zich en keken wij onze ogen uit naar alle creaties!!!!!! Je houdt het allemaal niet voor mogelijk hoe sommige dames zich uit kunnen dossen. Van vreselijk ordi tot grand gala! Er werd dankbaar gebruik gemaak van de dansgelegenheid, zelfs toen het voorgerecht (eindelijk!) geserveerd werd, danste men driftig voort, tango's, tcha tcha tcha's, foxtrotten enz. Leuk om te zien en mijn beentjes hadden maar wat graag meegedaan, maar er was/waren geen partners in onze buurt. Helaas dus. Omdat G zondagochtend vroeg naar PB wilde vertrekken kreeg ze het tegen elven toch wel een beetje benauwd. Ik hield een serveerster aan en vroeg of ze haar niet alvast het hoofdgerecht kon brengen i.v.m de tijd. We kregen dus beiden het hoofdgerecht en aten dat lekker op, we hadden tenslotte er voor betaald! Om solidair te zijn stapte ik met haar op, we haalden onze jassen in de vestiaire en wilden meneer C gedag zeggen. Hij was uiterst verbaasd dat wij al weg wilden. Ik legde de situatie aan hem uit en kwam er tenslotte niet onderuit om mijn jas weer op te gaan hangen en plaats te nemen aan zijn tafel, na G gedag te hebben gezegd. Ik kwam naast een tandenloos meneertje te zitten en tegenover me een deftige dame. Het orkest kondigde de "Madison" aan en de deftige dame sleurde me mee de dansvloer op. Daar stond ik temidden van allemaal vrouwen, de heren hadden zich wijselijk teruggetrokken, en leerde ik in 2 minuten de Madison!!!!!! Leuk dus.
Tussen al die 250 mensen had ik nog nauwelijks een bekende gezien, dit waren veelal mensen uit de omstreken van B. Ik spotte een klant en mijn collega/concurrent de groentenboer, die met een partner geen dans oversloeg. De kaas en sla werden uitgeserveerd, ik kreeg nog een glas rode wijn aangeboden, maar had geen BOB en moest dus voorzichtig zijn. Opaatje naast me bleek klant te zijn van mijn collega van Disal! en praatte honderuit. Ik werd op mijn schouder getikt en................................................ CT de groentenboer vroeg me ten dans.......... wauw dus!
De beentjes van de vloer, na twee foxtrotten en een kort gesprekje, zat ik weer op mijn stoel. (stiekem toch wel een beetje blij, toch nog gedanst te hebben) Ik kondigde aan nu toch echt naar huis te willen, het was inmiddels kwart over een, dus zo gezegd zo gedaan.
Een hele ervaring rijker dus, volgende keer een royaal uur later dan de uitnodiging arriveren en een danspartner mee want op z' n moeders, oftewel samen met G walsen dat is niets voor mij!!!!
Of Wim zover krijgen dat hij toch nog een keer mee zal gaan voor een cursus serie danslessen!!!!!!
donderdag 12 november 2009
Gembloux 2009,
Ik ben weer terug na een heel gezellig weekend met de confrérie in Gembloux België.
We vertrokken vrijdagmiddag met het gehuurde busje met het echtpaar B en PH, GH en EJ en ik zei de gek. Proviand voor onderweg bestond zoals gebruikelijk uit: saucisson à l' ail en wijn!
Dit keer hadden we haast want het evenement dat voor de 10de keer plaatsvond begon al op vrijdagavond. Een nieuwe opzet speciaal voor jagers en verzamelaars. We pakten dus snel uit installeerden ons en jawel de eerste kopers stonden al snel voor onze neus. Intussen ken ik ook al verschillende exposanten en de begroetingen zijn allerhartelijkst. Het is een speciaal volkje hoor die messenmakers! Maar echt heel gezellig en er heerst een hele goede sfeer, zeker geen concurrentie gedoe. Iedereen gunt elkaar een goede beurs. Het is ook zo dat er heel veel verschillen zijn van wat men maakt, van kunst tot kitsch!
Na afloop gingen we naar ons gereserveerde hotel en na een afzakkertje gingen we naar bed. Na te hebben genoten van een ontbijtbuffet de volgende ochtend gingen we weer naar G. Daar was het al een drukte van belang, veel bezoekers en gelukkig voor ons ook een aantal kopers. Tussen de middag een koude schotel en ' s avonds het conviviale diner met ca. 150 man. Het eten was redelijk, de wijn niet echt super, maar we hebben weer lekker kunnen lachen. GH had een ietsepietsie teveel op, maar zijn broer hield hem goed in de gaten. Zondag na het afrekenen in het hotel, ook dit jaar was het voor mij weer gratis de confrérie heeft alles betaald, nog even met A het stadje in geweest en een lekker brood gekocht voor tussen de middag. Heb kunnen assisteren bij de verkoop van een in IJsland gemaakte bijl t.w.v. €2200, helaas spraken de kopers geen engels en dus kwamen ze me halen om te tolken, altijd weer leuk. Om 17.00 opgeruimd iedereen gedag gezegd en weer met z' n allen terug naar de Haute Marne. Een stop onderweg bij Buffalo Grill waar we lekker aten (weer niets betaald!) en rond half twaalf arriveerden we op de parkeerplaats van MlR waar Wim met met onze 4L stond op te wachten. Nu dus een week vrij helaas slecht weer en erg verkouden, misschien morgen naar Nancy nu eerst naar de ouderavond op college bij Marieke.
We vertrokken vrijdagmiddag met het gehuurde busje met het echtpaar B en PH, GH en EJ en ik zei de gek. Proviand voor onderweg bestond zoals gebruikelijk uit: saucisson à l' ail en wijn!
Dit keer hadden we haast want het evenement dat voor de 10de keer plaatsvond begon al op vrijdagavond. Een nieuwe opzet speciaal voor jagers en verzamelaars. We pakten dus snel uit installeerden ons en jawel de eerste kopers stonden al snel voor onze neus. Intussen ken ik ook al verschillende exposanten en de begroetingen zijn allerhartelijkst. Het is een speciaal volkje hoor die messenmakers! Maar echt heel gezellig en er heerst een hele goede sfeer, zeker geen concurrentie gedoe. Iedereen gunt elkaar een goede beurs. Het is ook zo dat er heel veel verschillen zijn van wat men maakt, van kunst tot kitsch!
Na afloop gingen we naar ons gereserveerde hotel en na een afzakkertje gingen we naar bed. Na te hebben genoten van een ontbijtbuffet de volgende ochtend gingen we weer naar G. Daar was het al een drukte van belang, veel bezoekers en gelukkig voor ons ook een aantal kopers. Tussen de middag een koude schotel en ' s avonds het conviviale diner met ca. 150 man. Het eten was redelijk, de wijn niet echt super, maar we hebben weer lekker kunnen lachen. GH had een ietsepietsie teveel op, maar zijn broer hield hem goed in de gaten. Zondag na het afrekenen in het hotel, ook dit jaar was het voor mij weer gratis de confrérie heeft alles betaald, nog even met A het stadje in geweest en een lekker brood gekocht voor tussen de middag. Heb kunnen assisteren bij de verkoop van een in IJsland gemaakte bijl t.w.v. €2200, helaas spraken de kopers geen engels en dus kwamen ze me halen om te tolken, altijd weer leuk. Om 17.00 opgeruimd iedereen gedag gezegd en weer met z' n allen terug naar de Haute Marne. Een stop onderweg bij Buffalo Grill waar we lekker aten (weer niets betaald!) en rond half twaalf arriveerden we op de parkeerplaats van MlR waar Wim met met onze 4L stond op te wachten. Nu dus een week vrij helaas slecht weer en erg verkouden, misschien morgen naar Nancy nu eerst naar de ouderavond op college bij Marieke.
zondag 1 november 2009
Vieze praatjes...................
Al weken spookt het door mijn hoofd.
Maar omdat het een precair onderwerp is, heb/had ik zo mijn twijfels.
Wim zegt dan al gauw:" Moet dat nou?" "Is dat nou nodig?". Dus dat is een van de redenen waarom ik het steeds niet aan durfde. Vandaag trek ik toch de stoute schoenen aan en waag ik het erop......................De sanitaire stop tijdens mijn toernee.
In de zomer is het allemaal niet zo problematisch; er zijn rustige verlaten landweggetjes genoeg, een kwestie van hapkar op de handrem, eruit via de achterdeur en me achter de bosjes verstoppen. Pas de problème dus! Maar nu het killer gaat worden, zijn blote billetjes in het gras niet echt prettig en moet ik bij hoge nood andere maatregelen treffen!
Gelukkig heb ik op de maandag een vast adres, rond de klok van twaalf bij mevr. E.L.
Haar toilet uitgerust met een prachtige foto van een Hop die haar jongen voedt en allerlei barbiepopjes voorzien van een gehaakt rokje waaronder de toiletpapierrol is verstopt. Alles redelijk proper. Dus dat is fijn.
Dinsdag stop ik rond half twaalf altijd bij de familie B. die, terwijl ik haar kamertje 100 bezoek, alvast water opzet voor een kopje thee. De wc deksel zit vastgeplakt met plakband aan het reservoir, meneer B is slechtziende en ik heb zo' n vermoeden dat hij zich anders zou vergissen en ze dus uit voorzorg maar maatregelen hebben genomen! Dus wederom pas de problème.
Woensdag stop ik in BlC bij mevr. L.T. Een vriendelijk dametje op leeftijd, regelmatig tref ik haar aan in tranen of in paniek: ze heeft erg veel hinder van haar buren die haar het leven zuur maken. Na de boodschapjes mag ik daar even naar haar badkamer, Het is er altijd heel hummelig, ze heeft geen huishoudelijke hulp en kan de huishouding niet meer bolwerken, dat is dan ook goed te zien in de badkamer!!!!! De vloer is erg vuil, het toilet daar moet je maar niet op gaan zitten en haar douche, dat is een verhaal apart!!!! Maar een uitkomst bij hoge nood, dat in ieder geval.
Donderdag mijn stop bij het echtpaar G. in V. Vogezen. ( zie mijn klantenkring).
Hun toilet met bloemetjes betegeld, een luchtroostertje waar de laatste tien jaar geen stofdoek meer overheen is geweest, stofdraden en spinnenraggen in de hoeken, een verhoogde wc bril en een wc pot die nog nooit van z' n lang zal ze leven een vleugje bleekwater heeft gezien en waar zelfs Cillit bang een zware dobber aan zou hebben. Maar het biedt uitkomst en dus moet je niet moeilijk doen toch?????? Daarna nog even handjes wassen in het fonteintje, waar twee tandenborsteltjes staan, naast het glaasje met een bovengebitje van mevr. S en de kam van meneer met de grijze haartjes van een maand geleden! Stukje zeep van voor de oorlog. Het zijn toch zulke lieverdjes die mensjes.
Vrijdags is het allemaal niet zo moeilijk: een kort ritje en dus kan ik het vaak uithouden tot thuis.
Toch overkomt het me zo nu en dan toch nog dat ik het niet red, ja en dan is het toch wel eens even lastig. Maar ik word met de week vindingrijker; die megakeukenrollen zijn een uitkomst!
Maar omdat het een precair onderwerp is, heb/had ik zo mijn twijfels.
Wim zegt dan al gauw:" Moet dat nou?" "Is dat nou nodig?". Dus dat is een van de redenen waarom ik het steeds niet aan durfde. Vandaag trek ik toch de stoute schoenen aan en waag ik het erop......................De sanitaire stop tijdens mijn toernee.
In de zomer is het allemaal niet zo problematisch; er zijn rustige verlaten landweggetjes genoeg, een kwestie van hapkar op de handrem, eruit via de achterdeur en me achter de bosjes verstoppen. Pas de problème dus! Maar nu het killer gaat worden, zijn blote billetjes in het gras niet echt prettig en moet ik bij hoge nood andere maatregelen treffen!
Gelukkig heb ik op de maandag een vast adres, rond de klok van twaalf bij mevr. E.L.
Haar toilet uitgerust met een prachtige foto van een Hop die haar jongen voedt en allerlei barbiepopjes voorzien van een gehaakt rokje waaronder de toiletpapierrol is verstopt. Alles redelijk proper. Dus dat is fijn.
Dinsdag stop ik rond half twaalf altijd bij de familie B. die, terwijl ik haar kamertje 100 bezoek, alvast water opzet voor een kopje thee. De wc deksel zit vastgeplakt met plakband aan het reservoir, meneer B is slechtziende en ik heb zo' n vermoeden dat hij zich anders zou vergissen en ze dus uit voorzorg maar maatregelen hebben genomen! Dus wederom pas de problème.
Woensdag stop ik in BlC bij mevr. L.T. Een vriendelijk dametje op leeftijd, regelmatig tref ik haar aan in tranen of in paniek: ze heeft erg veel hinder van haar buren die haar het leven zuur maken. Na de boodschapjes mag ik daar even naar haar badkamer, Het is er altijd heel hummelig, ze heeft geen huishoudelijke hulp en kan de huishouding niet meer bolwerken, dat is dan ook goed te zien in de badkamer!!!!! De vloer is erg vuil, het toilet daar moet je maar niet op gaan zitten en haar douche, dat is een verhaal apart!!!! Maar een uitkomst bij hoge nood, dat in ieder geval.
Donderdag mijn stop bij het echtpaar G. in V. Vogezen. ( zie mijn klantenkring).
Hun toilet met bloemetjes betegeld, een luchtroostertje waar de laatste tien jaar geen stofdoek meer overheen is geweest, stofdraden en spinnenraggen in de hoeken, een verhoogde wc bril en een wc pot die nog nooit van z' n lang zal ze leven een vleugje bleekwater heeft gezien en waar zelfs Cillit bang een zware dobber aan zou hebben. Maar het biedt uitkomst en dus moet je niet moeilijk doen toch?????? Daarna nog even handjes wassen in het fonteintje, waar twee tandenborsteltjes staan, naast het glaasje met een bovengebitje van mevr. S en de kam van meneer met de grijze haartjes van een maand geleden! Stukje zeep van voor de oorlog. Het zijn toch zulke lieverdjes die mensjes.
Vrijdags is het allemaal niet zo moeilijk: een kort ritje en dus kan ik het vaak uithouden tot thuis.
Toch overkomt het me zo nu en dan toch nog dat ik het niet red, ja en dan is het toch wel eens even lastig. Maar ik word met de week vindingrijker; die megakeukenrollen zijn een uitkomst!
Abonneren op:
Posts (Atom)