Wim 50 +eau de vie de mirabelles

23 Februari werd Wim 50 jaar, zoals altijd wilde hij dat niet vieren, hij heeft niets met feestjes en wil alleen een "groot" cadeau. Vaak begint hij al begin januari mij de vraag te stellen :Wat krijg ik voor mijn verjaardag?", en ieder jaar is het weer erg moeilijk iets passend voor hem te vinden. Ik vond 50 toch wel heel speciaal en heb een beetje om ons heen gelobbyd om zo in ieder geval wat verjaardagpost te ontvangen. (Matt vond dat niet gepast, maar ik wenste Wim ook wat extra's)
Hij heeft van mij een nieuwe portefeuille gekregen (was hard nodig) en een prachtige foto van Dunkan afgedrukt op canvas. Ik bakte een lekkere citroen-meringuetaart en verder dus inderdaad een flink aantal verjaardagskaarten en zelfs een die helaas te laat kwam, met een leuke toepasselijke slinger en ballonnen. Iedereen bedankt!

Vandaag 27-2-2018 was voor mij de alambic gereserveerd en had ik een afspraak gemaakt met opa Claude om te gaan destilleren. De paperassen waren een week geleden al opgestuurd naar de douane.We hadden de grote en kleine ton gisteren al naar Audeloncourt gebracht en OB kwam de sleutel tegen een uur of zeven hier brengen. Dus alles stond klaar. Hout mocht ik aan de overkant van de stapel pakken, dat zat allemaal aan elkaar gevroren want het is buiten lekker aan het vriezen. (hebben dus weer eens geen warm water in de badkamer, omdat we zijn vergeten de kraan te laten lopen gedurende de nacht!!!; lekker slim dus!). We waren om iets voor tien uur klaar om te beginnen, helaas bleek het hout dat ik had meegebracht niet droog genoeg en wilde het vuur niet echt goed branden. Opa C. reed terug naar huis om hout te gaan halen. Intussen amuseerde ik me met het kloven van het hout wat ik had meegebracht. De bain mariebak was nog vol water dus dat scheelde vullen. het droge hout van Claude vatte meteen vlam en de ketel werd langzaam warm. We konden de tonnen niet samen tillen dus leegde ik die met behulp van een emmer in de koperen ketel. We draaiden de deksel erop en dan komt het lange wachten. Het enige wat je moet hebben is dus geduld. Ik had heet water, nescafé en theezakjes bij me en dronken we beiden een bakkie. Intussen pratend over koetjes en kalfjes.
tegen half twaalf druppelde het eerste destilleervocht uit het kraantje.

Dat was toen rond de 65° alcohol. De emmer was gevuld tot iets over de 9 liter
toen we stopten. Daarna (intussen was Wim ook gearriveerd) moest de ketel geleegd voor de tweede passage, dus eerst de gloeiende as uit de foyer, dan voorzichtig alles losmaken, de stoom laten ontsnappen en de pruimenprut eruit gieten, dat is natuurlijk gloeiend heet en moet mee terug naar huis om daar ergens weg te gooien. Hadden we maar varkens! Wim voerde onze tonnen af.
We spoelden alle onderdelen en deden de alcohol terug in de ketel en voegden daar water aan toe voor de tweede passage. We stopten toen de alcoholthermometer 15° aangaf. We deden nog een keer een proef met de thermometer en wilden een alcoholpercentage van max.52° dus moesten we er wat water aan toevoegen. We goten het over in mijn mooie "bonbonne" en dan komt de vervelendste klus: het schoonmaken en boenen van de koperen ketel.

Omdat wij de laatste stokers waren, moest alles spik en span. Dat vergt de
nodige energie, alles is stoom om je heen, gloeiend heet water dat uit de bainmariebak loopt op een koude vloer. Beslagen bril, Natte voeten en doorweekte handschoenen. En dan maar schuren met het schuursponsje.
Ook het grote vat waar de alcohol in afkoelt met het spiraal mocht leeg,
Met een baco de moer losgemaakt en toen spoot het koude water zover dat ik doorweekte schoenen had. Maar goed allemaal voor het goede doel, toch? We maakten de foyer leeg, ruimden de as op. ketel blonk weer als een zonnetje. Vloer geveegd, watermeter afgesloten, waterstand opgeschreven; kranen opengedraaid i.v.m. de vorst. We waren 13.30 uur klaar.
De "bonbonne" met 6 liter eau de vie van 52° mag pas vanavond na 19.00 uur opgehaald worden. Van de week met de papieren naar de douane om te declareren en te betalen. Ik heb mijn voorraadje dus weer aan kunnen vullen.

Vrije tijds besteding.

Ook al ben ik nu  "gepensioneerd" van uitslapen is weinig sprake, nu is dat nooit echt "my piece of cake" geweest, maar daar Wim er vroeg uit moet en hij mij altijd gedag zegt, lig ik na 5 uur meer te woelen dan nog te slapen. Ik ga er dan ook meestal tegen zevenen uit. Hij zegt dan altijd :"dan heb je wat aan je dag!", haha.
De ochtend begint dan met wassen, aankleden en ontbijten, de afwasmachine leeghalen, de kattenbakken (we hebben er tegenwoordig met vier dus TWEE!) schoonmaken. Mail nakijken en wat rommel opruimen. Vorige week zaten we nog steeds in de rommel dankzij Wim's enthousiaste verfmanie. De keuken, woonkamer en slaapkamer zijn klaar. Hij gaat t.z.t beginnen aan al het houtwerk. Het knapt enorm op, de nieuwe kleuren bevallen ons goed.
We hebben eind november de oudste, grootste, doodse notenboom om laten halen. Er lag dus heel veel hout in de tuin, wij gebruiken dat niet en dus zette ik een advertentie. het heeft even geduurd maar er is een Portugese meneer, die sinds december iedere zaterdag , met kettingzaag aan het werk ging, soms vergezeld van zijn ouders. Ik bracht hen dan een kopje koffie en babbelde even met ze, aardige lui en sinds gisteren is het hout helemaal weg. Wel hebben ze voor mij een aantal mooie plakken gezaagd; net iets te groot voor een happenplank die nu in Nederland zo populair zijn! Maar enorm leuk als bijzettafel, t.z.t want het zal nog wel een poosje duren eer het hout helemaal is gedroogd. We moeten dus alleen de laatste rommel opruimen, maar dat heeft geen haast.
Wim is dus op maandag vrij en afhankelijk van zijn of mijn programma kunnen we dan samen iets ondernemen. Tot nu toe nog niet echt veel schokkends gedaan, maar het moet ook nog even wennen.
Ik ga trouw naar mevrouw Littmann, ze gaat achteruit vind ik, veel arthrosepijn en ik erger me aan de manier waarop ze door haar hulpje wordt bedonderd. FH doet nl. alleen de dingen die zij leuk vindt en verder is het een grote stoffige bende. Maar ja FH woont naast haar en Mme L. is deels afhankelijk van haar, mocht haar iets overkomen. Alhoewel ik geregeld merk dat mevrouw L  daar erg over twijfelt. Soms komt het i.v.m. mijn verplichtingen slecht uit en slaan we een weekje over. Mijn Italiaanse les in Langres op woensdagmiddag (een groepje van 5/6 dames en een hele vriendelijke docent, gezellige rustige manier van werken en veel herhalen) en aquagym op vrijdagmiddag gooien soms wat roet in het eten. Mme L. heeft sinds drie weken twee keer in de week fysiotherapie aan huis, dus daar moeten we ook rekening mee houden en ze wil ook graag even een siëstaatje doen na het middageten. Maar over het algemeen lukt het wel om iets af te spreken. Altijd weer fijn om haar van dienst te kunnen zijn. Nu staat haar Kangoo hier voor de deur want die moet  gereviseerd worden van de week. Aan Wim en mij de taak dit te regelen. Afspraak staat voor aanstaande woensdag.
Nozum wordt groot en heeft zijn zinnen gezet op Emo, zij is flink de dupe van al die katers in huis. ook Spark en Emo kunnen niet samen in een ruimte, dus Emo is veel buiten of op ons bed!
best sneu. Nozum wordt dus binnenkort gecastreerd, hopelijk is het dan wat rustiger voor Emo.
Met Boef gaat het niet goed, inmiddels 17 jaar oud en er zit niet veel energie meer in.
Jammer genoeg doet hij regelmatig zijn behoefte niet in de kattenbak maar ergens in de keuken, op de tafel, op de kast of ergens in een hoekje. Verre van aangenaam en we denken erover om hem voordat het erger worden zal in te laten slapen.

Februari. 2018.... Pensioengerechtigd.

Vorige week was het dus 1 februari 2018 en ben ik voor de Franse wet met pensioen. Het dossier is een regelrechte ramp, ze blijven van allerlei bewijsstukken vragen. Om gek van te worden. Jl. zaterdag kreeg ik weer een mail met een lijstje waar ze nog bewijsmateriaal van willen. Ik heb in 2010 veel weggegooid (had ik natuurlijk niet moeten doen, fout dus) en nu willen ze dus nog salarisstroken zien en het ergste van alles ook een bewijsstuk met scheidingsdatum. Waar hebben ze dat in hemelsnaam voor nodig? Belachelijk, maar ja of ik het wel wil ophoesten! We hebben t over 1993! Wat gaat dat t Franse pensioenfonds aan??? De bureaucratie is en blijft een grote boosdoener waar je nooit aan went. Dus vandaag maar weer een aantal telefoontjes gepleegd en mails verstuurd. Of ik deze maand ook daadwerkelijk iets op de bankrekening zal zien?
Wim is nu ruim twee weken aan het werken bij de nieuwe werkgever. Hij heeft  het wel wat zwaarder, zijn dagen zijn ook langer en t avondeten staat later op tafel dan ooit. Heb hem al voorgesteld tussen de middag warm te gaan eten, maar dat wil hij niet. Zijn werk bestaat niet alleen uit het melken, maar o.a ook het voeren van de kalveren en het schoonmaken van hun boxen. Het is dus wennen, ook voor mij. De eerste avonden liep mijn planning voor het eten flink uit de hand. Hij was wel zaterdag, zondag en maandag vrij. Kon hij bijkomen, ware het niet dat hij begon met verven van de muren in de woonkamer. Die is inmiddels klaar, deuren en kozijnen doet hij later, nu eerst keuken gedaan (dat betekende voor mij meteen de  voorjaarsschoonmaak) Alle kasten moesten leeg, de gelegenheid om de inhoud van de provisiekast meteen te checken op houdbaarheidsdatum. Het leek alsof er een bom was ontploft. Maar alles is weer Spik en span en de nieuwe  kleurcombinatie bevallen ons goed. De slaapkamer is de volgende ruimte om aan te pakken.