Sportiviteit, activiteit en vrije tijd (2)

Donderdagavond had ik een vergadering van de confrérie (die liep overigens zwaar uit de hand, door een fel en onaangenaam optreden van de secretaris!!!) Ik sprak nog even met AV die mij woensdagavond opbelde over mijn vraag of hij zou kunnen helpen onze kippies te slachten. Hij bood aan vrijdagochtend langs te komen met alle materiaal om de klus te klaren, ik moest wel even zorgen voor een grote kookketel en twee of drie emmers. De kippies moesten dus verplicht in het binnenhok blijven vrijdagochtend. Ik heb 's morgens alles klaargezet voor het slachten. Ooit heel lang geleden heb ik een tweedaagse cursus gehad, "hoe slacht ik een kip". Ik vond het toen noodzakelijk en school betaalde dus heb ik die cursus gevolgd, ik vond het niet echt geweldig hoor, ze gaven toen 3 methodes om te doden, die ik geen van allen zo super vond. Pluimen en schoonmaken daar heb ik geen moeite mee. Vandaar mijn verzoek aan AV om me te komen helpen. Ik dacht nog donderdags,< ik moet een goed mes meenemen uit de boetiek>, maar dat had ik compleet vergeten. Dus plastic handschoenen, theedoeken een tafel op schragen en de messen en de hakbijl klaar voor gebruik. A kwam tegen tienen en hing in de appelboom een kegel op om de kip ondersteboven in te stoppen en kan/kon dan op die manier een flinke tip op de kop geven en dan met behulp van een mes twee steken geven zodat ze leeg bloedt. Daarna gaan ze in een ketel kokend water en bevestigt hij in de garage een paar touwtjes om ze een voor een op te hangen om ze te pluimen. Dat was een flinke klus, ze waren niet meer zo jong dus dat pluimen viel vies tegen. Het leeghalen van alle ingewanden viel ook tegen want bij hen doet normaliter oma dat samen met zijn moeder dus dat was nog even tobben. Maar het verliep allemaal keurig naar wens. We hebben in het totaal 7 kippen en de haan geslacht, twee waren niet echt meer voor consumptie geschikt een was bij voorbaat al op sterven na dood en de andere zooo broodmager! niet de moeite waard dus. Ik besloot na veel tobben toch maar van ieder kip het velletje eraf te halen er bleven zoveel donsjes en pennetjes zitten dat vond ik niet echt zo geweldig. Wim had de benen genomen naar zijn tuin in Langres, niets voor hem dat slachten; die doodt nog geen spin!!!! Hij kwam thuis toen we aan de haan bezig waren.  Inmiddals zitten ze keurig verpakt , schoon en wel in de vriezer. Even laten betijen en dan kunnen ze gebruikt worden voor een soepje of een stoofpotje in de slowcooker.

bijna klaar

klaar om te pluimen

toch maar het vel eraf halen!

Sportiviteit, activiteit en vrije tijd.(1)

In de JHM, krant van onze regio had ik een artikel zien staan over gymles op maandagavond in Breuvannes en dat leek me wel iets; nu het zwembad (ondanks het prachtige weer) sinds 30 augustus gesloten is, moest ik wel iets gaan doen van mezelf want ik word stijf. Dus besloot ik er vorige week maandagavond heen te rijden meteen uit mijn werk. Het werd een leuk ritje door het platteland, met voor mijn gevoel een omweg, bereikte ik B.en Bassigny. Ik was redelijk vroeg en bleef even in de auto zitten, maar zag al vrij snel andere auto's arriveren. Dus stapte ik uit en  voegde me bij het groepje dames dat ook stond te wachten. We maakten een praatje en een van de dames nam me even apart. Ze wilde me  ergens van op de hoogte brengen: ze vertelde dat ik niet vreemd op moest kijken dat er straks een flink aantal verstandelijk gehancicapten zouden arriveren met een busje van de CAT van Breuveannes! "Zij doen ook mee met de gym", vertelde ze. Ik antwoordde dat ik dat geen punt vond. Ze zei dat het een hele bijzondere sfeer gaf aan het gymuurtje. Ik wachtte dus vol spanning af. De groep bleek te bestaan uit een grote groep verstandelijk gehandicapten , minstens een stuk of 15! en vrouwen van allerlei pluimage, verschillend in leeftijd. De gymjuf een tante van begin 50, pittig, vriendelijk en een goede gymlerares! Iedereen gaf iedereen keurig een hand en zei Bonjour!  De juf installeerde zich op het podium, zette een muziekje op en iedereen verspreidde zich in de zaal. Ik zocht ook een plaatsje en we begonnen op de plaats met oefeningen, regelmatig afgewisseld met rek en strekoefeningen. Ik herkende overigens twee van de mensen van de CAT, de een de dochter van onze gezellige buren! de tweede is Franck een jongen die samen met zijn ouders regelmatig het museum komt bezoeken op zon- en feestdagen. Grappig! We hebben hard gewerkt, tweede helft is op een matje, grondoefeningen voor bil, buik, benen....... poeh viel vies tegen.
Maar ik vond het super, de sfeer is zooo leuk, iedereen doet mee naar eigen kunnen. Echt iets voor mij,  ik heb me afgelopen maandag meteen in laten schrijven. Ook toen was het weer gezellig en tegelijkertijd wordt er flink gewerkt.

Donderdag was ik aan het werk en tegen half twaalf stapten, onverwacht,W en M binnen in het museum. Ze waren op de terugweg van hun Spaanse vakantie en hadden op de tolweg het bord gezien van Nogent en de messen- en scharen industrie. Dachten bijzichzelf:"hé dat is toch waar Angenietha werkt???en besloten even langs te rijden in de hoop mij te zien. Ik was echt blij verrast, M kocht even snel wat kaarten en een mooi mes voor een neefje! (we verkopen de laatste twee weken echt zo ontzettend goed, gewoon bizar.) M stelde voor ergens koffie te gaan drinken, W. zei meteen :"kunnen we beter meteen een hapje eten". Dat hebben we toen dan ook maar gedaan, een menuutje bij Cheval Blanc, ik met een lekker wijntje zij met een glaasje water want ze wilden toch doorrijden terug naar Nederland. Het was echt supergezellig, hadden een leuk gesprek en ze waren ook erg geinteresseerd in mijn hebben en houwen! M vroeg zomaar ineens tussen alles door:"Wanneer heb jij voor t laatst iets voor jezelf gekocht?" Ik antwoordde dat ik me dat niet kon heugen, M, de kosten van de dierenarts voor Dunkan (en nu ook nog Emootje die ergens achter is blijven hangen en een grote buikwond heeft en geopereerd moest worden!) gaan toch veelal voor!
Daar wilden ze dus iets aan doen en bij de auto stopte ze iets in mijn tas."koop dit keer lekker iets voor jezelf, doen hoor!!" zeiden ze erbij. In het museum terug schrok ik van hun gulle gave en heb ze via Whatsapp bedankt en gezegd dat ik het goed zal besteden, in ieder geval een paar goede schoenen, die ik echt hard nodig heb.

Je deteste!! ofterwel ik baal als een stekker!

Vandaag zondag de 11de september en ik ben in het museum! Deze maand werk ik behalve zaterdag de 17de,  ieder weekend, i.v.m het inhalen van uren staan er dus twee extra weekends op mijn planning!
Leuk? nou nee niet echt. Vandaag is het echt een verschrikking, het is prachtig weer en ik heb behalve onze "dorpsidioot" (die komt iedere zondag even langs om te kijken wie er achter de balie zit, hij is helemaal wezenloos van hoge hakken, maar die draag ik niet!) nog niemand gezien. Geen enkele bezoeker. Ik kan jullie vertellen dat een dag als deze eindeloos lijkt. Vanochtend had ik nog wat klusjes en ik ben tussen de middag naar huis gereden, daar kwamen W&A langs op hun e-bike ze staan met hun kleine camper op de camping in Bourg Sainte Marie en hadden tijd voor een kort bezoekje ze reizen morgen verder. (ze hebben beslist geen spijt van de verkoop van hun vakantiehuis en genieten van de vrijheid en het reizen en trekken van plek naar plek).
Ik was dus keurig op tijd weer terug op mijn post,  heb een beetje geknutseld maar verder dus weinig activiteit en dat terwijl er thuis best een hoop gedaan zou kunnen worden. We hebben vrijdag op het landje in Langres de aardappels gerooid, best een goede oogst. In onze tuin staat een Opal pruimenboom en die zit echt zoo ontzettend vol, ik heb al taarten gebakken, crumble gemaakt, ze op rode wijn gezet en nu stond er tussen de middag weer een grote slakom vol. ook de tomaten hebben het in Langres goed gedaan, dus er staat een grote kan vol pittige gazpacho in de koelkast en drie dozen tomatensaus in de vriezer. We zitten nog met een probleem, want sinds een week of twee vinden we geen eieren meer, nu weten we niet of de kippies niet meer leggen f dat de kuikens ( ze zijn al verschrikkelijk groot) ze kapotpikken en opeten, of dat er een ander wezen ze gesnaaid. In ieder geval zijn we er wel van overtuigd dat de laatste kippen uit de legbatterij, geen succes zijn, ze pikken elkaar en de haan heeft geen veer meer op zijn kont. De Sussex kuikens (6) daarvan weten we niet of het nou hanen of hennen zijn. We denken 3 om 3 maar niets is zeker. we zoeken dus met spoed iemand die de bruine kippies en de haan kunnen slachten. zelf zou ik het kunnen, maar wil het eigenlijk liever niet doen!! Veel vlees zit er niet op hoor, ze zijn alleen geschikt voor soep!
Dunkan blijft ondanks voor ene tweede keer een medicijnenkuur prednison en iets anders toch sukkelen en we kunnen hem eigenlijk ook niet meer in de tuin loslaten want hij vreet de kattenpoep op en andere smerigheid, ook tijdens het uitlaten op straat. Dus heb ik een neusband gekocht bij de dierenarts maar die is te klein, moet omgeruild worden. Hij loopt op die manier nog een vergiftiging op of zo. Zo sneu om hem zo te zien strompelen, als zijn poten het weer niet doen. De dierenarts maar weer bellen, want dit is zoo zielig, het is zo'n lieverd, willen hem niet missen.

Mijn recept in de Yaqouilà 52!!!

 Ik experimenteer graag en zag nog niet zo lang geleden een andere manier van het bereiden van een simpele courgette. MB heeft courgettes, dat lijken wel bommen, zooo groot en af en toe als ik Dunkan uitlaat en hij is in zijn moestuin dan stopt hij me graag e.e.a. in mijn handen. Soms een beetje TE want die grote joekels van courgettes wegen heel erg zwaar. Dunkan snuffelt heel graag en heeft de neiging je van links naar rechts te trekken en met de armen vol met courgettes en sla is dat soms wel heel erg hinderlijk. Maar ik pak ze graag aan en ben er altijd blij mee. Hebben we er te veel dan geef ik die ook graag aan de kippen. Die van hem zijn enorm vergeleken bij onze courgetteplanten
(ik verdenk hem ervan heel erg veel mest te geven, vandaar die grote verschillen!)
De nieuwe manier van het bereiden van courgettes is het snijden in spaghettisliertjes, ik heb de eerste keren dat uiteindelijk gedaan met een zesteur van groot formaat, maar er is ook een speciaal apparaatje voor in de handel een zgn "spiralizer". Het ziet er dan inderdaad net uit als spaghetti. Je kunt het dan rauw eten of even opbakken in een wok!
Dat is dan weer eens totaal iets anders dan gevulde courgettes. Dus het leek me leuk dit te proberen, hebben het ook gemaakt toen E&I er waren en dat beviel goed.
Twee weken geleden belde CB van het tijdschrift de "Yaquoilà 52" op want ze had voor de maand september nog geen recept, of ik haar uit de brand wilde helpen? Ik vind dat altijd superleuk dus met liefde Ja gezegd. 3 voorstellen aan haar gedaan en zij koos voor........ spaghetti van courgettes, oftewel courgetti!
Afspraak gemaakt voor woensdag de 24ste. Even leek het erop of het niet door kon gaan want FM, mijn collega, had wat privégedoe en wilde ruilen, maar dat ging (gelukkig) niet door.
Ik ben 's morgens als een speer naar Neufchateau gereden om in de kookwinkel ( het paradijs voor mij) zo'n spiralizer te gaan kopen. CB zou er rond 14.00 uur zijn. Ik het ding gepakt en geprobeerd maar Marcel's courgettes zijn te dik, dus die gingen er niet in. dan toch maar weer met de hand aan de slag. tegen twee uur was er een flinke portie gesneden en kon ik aan CB laten zien wat ik ermee van plan was. De "mis en place" was gedaan en het bereiden kon beginnen. CB maakte foto's en wilde jammer genoeg toen het gerecht klaar was alleen even proeven want ze had tussen de middag uitgebreid gegeten in een restaurant en het was ook nog eens een snikhete dag!
Het eindresultaat is gisteren verschenen en ik vind het er goed uitzien. Heb al wat opmerkingen gehad. ook via Facebook.