Leven om te werken of werken om te leven?

Vandaag de laatste dag van mijn eerste werkweek.
Ik moet bekennen dat het heel leuk gevarieerd werk is en ik tot deze week geen idee had wat er aan een klantenbalie allemaal wordt gedaan.Le Clerc is een supermarkt keten uit het hogere segment qua prijs en ziet er verzorgd uit , groot assortiment en deze winkel is een gemiddelde qua grootte! Toch zijn er 20! kassa's en ik moet zeggen dat ik geen idee heb hoeveel mensen er werken, op dit moment omdat het vakantie is ook erg veel scholieren/studenten die invallen voor de vaste krachten!
Achter de balie van l'accueil staan steeds twee dames, een team van 5 vaste krachten werken in een soort shift om de balie te bemannen. Deze eerste week heb ik veel diverse dingen moeten leren, o.a. tegoedbonnen uitdraaien, artikelen ruilen, klachten afhandelen, afdelingschefs bellen als klanten informatie willen over een produkt, fotoos afrekenenen het allerleukste werk zijn het verkopen van tickets voor ticketnet alle evenementen/festivals/voorstellingen in heel Frankrijk dus ook bijvoorbeeld kaartjes voor Charles Aznavour in december (leeft ie dan nog????). Momenteel worden er dagelijks veel kaarten uitgeprint voor Chien Plume een 3 daags muziek evenement in Langres, de computer wil erg veel gegevens van de klant en het kost best veel tijd, maar wel leuk om mee bezig te zijn.
De dames die vast bij l'accueil staan zijn pittige tantetjes, flink spraakzaam en hebben alledrie jarenlang achter de kassa ervaring opgedaan. Er wordt zoals altijd onder vrouwen flink over elkaar geroddeld!!! Wat het eerste opvalt in het bedrijf is dat iedereen bij aanvang van zijn/haar dienst elkaar met de befaamde kussen begroet en de directeur iedere dag langs komt en je een hand geeft en begroet. Donderdag kwam ook de eigenaar van de supermarkt die boven zijn kantoor heeft langs en informeerde hoe ik het allemaal vond en wat ik hiervoor had gedaan.Hij was erg vriendelijk en ik liet blijken dat het me spijt dat ik slechts voor twee maanden ben aangenomen. Hij zei er verder niets op maar ik had het toch lekker even gezegd. Even later kwam ook zijn vrouw nog langs en was ook geinteresseerd in mijn ervaring achter de balie.Ik hoop dat ze gezien mijn enthousiasme en het feit dat het met de andere juffies klikt me in gedachten houden!!!!
Na een week ben ik wel een beetje op, het zijn hele lange dagen en je staat de hele dag. weinig of geen pauze tussendoor voor koffie of thee. En dan natuurlijk ook nog de afstand heen en terug, waar ik m instens 35 minuten over doe als er geen tractor of zoals dinsdag een convoie exeptionelle voor je zit want dan schiet het niet op! Ik kwam dus promp 20 minuten te laat.

Marieke heeft zich op het centre airee goed geamuseerd. Ze is naar Troyes geweest voor een lasergame en naar Dijon naar Cap Vert een zwemparadijs. Al met al zich niet verveeld en heeft gelunched met de bejaarden van Montigny le Roi.
Wim heeft zich bezig gehouden met haar kamer en het schiet al op. Het weer valt tot nu toe tegen.
De kippetjes van school weten al dat ze het trapje op en af moeten en dat gaat goed, ze hebben de reis en de verhuizing overleefd en het certificaat van de veearts hebben we niet nodig gehad. Kruimel en Boeffie hebben hun draai snel gevonden en Boef staat dus regelmatig om een uur of 3 s nachts voor het slaapkamerraam te mauwen om naar binnen gelaten te worden. Op zo' n moment niet echt prettig want we hebben onze nachtrust echt nodig.
Al met al is het hard voor weinig, maar daar hadden we al rekening mee gehouden.

Websiteproblemen

Even een klein blogje van de web"master":

Doordat de server van het oude weblogprogramma eruit ligt, kunnen momenteel de oude berichten niet meer gelezen worden. Bij deze is er een (tijdelijk?) nieuw weblog geopend voor nieuwe postings. Wij hopen/bidden echter dat de oude server (ooit?) weer geactiveerd wordt, anders zouden alle eerdere postings verloren zijn gegaan.

(of heeft iemand toevallig nog een papieren uitdraai of iets dergelijks van de oude postings bewaard?)

Hopelijk is alles snel weer boven water.

Groet Manon

Memories.......

May be beautiful and yet
What´s too painful to remember
we simply choose to forget..............................................

Vanavond onder het eten van een Bretonse artisjok kwamen allerlei herinneringen boven vandaar deze songtekst van Barbra Streisands´ Memories!
Ik weet niet of anderen dat ook hebben maar soms komt bij een bepaalde geur ineens een beeld in me op en dat deed vanavond ook de geur en de smaak van die artisjok! Ik zag me in gedachten aan tafel zitten bij de familie D. waar ik in 1970 AU PAIR was bij hun lieftallig ( maar niet heus) zoontje
Christophe, en kreeg voor het eerst te maken met het eten van een artisjok. Nooit eerder had ik zoiets gegeten en dus volgde ik nauwlettend de instructies van meneer! Ik vond het eigenlijk qua smaak niets bijzonders het was vooral de vinaigrette die het 'm deed. Meneer D. was de kok in huis, hij kon voortreffelijk koken en ik had het enorme voorrecht gewoon mee te mogen eten ook als er gasten op bezoek kwamen. Stelregel in Parijs vlees, waren we in Dinard dan aten we steevast vis! Hij vertrok dan al vroeg naar de markt en wist precies wat hij hebben wilde. Ik mocht soms brunoise snijden van wortel en selderij ed. Ik kan nog de geur van zijn tonijngerecht ruiken als ik mijn ogen dichtdoe! Helaas ben ik nooit in de gelegenheid geweest zijn recepten te vragen en de kinderen kenden zijn keukengeheimen niet.
Mijn liefde voor koken, de Franse taal en de natuur heb ik vooral van hem,
hij was zoals de Duitsers zouden zeggen "begeistert "van lekker eten, een Bougondiër. Mijn afscheiddiner ( geheel tegen zijn zin in vertrok ik vroegtijdig met, naar ik toen dacht de liefde van mijn leven) was gegrilde kreeft en ook dat leerde ik van hem eten, ik heb genoten! In Dinard gingen we die overigens zelf vangen, ik weet nog hoe bang ik in het begin was van het ge pulk in de spleten van de rotsen aan het strand. Ook het leren eten van schelpdieren die keer in Cancale zal ik nooit vergeten, een oud vrouwtje met grijs opgestoken haar verkocht in haar kraam : oesters, palourdes, en meer van dat soort diertjes. Meneer D vond dat ik alles moest leren eten en dus vroeg hij het vrouwtje mij een alikruik te laten proeven, ik wist niet hoe ik het diertje eruit moest vissen en dus gaf ze mij uiteindelijk een haarspeld uit haar grijze knot!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Dit alles borrelde tijdens het oppeuzelen van de artisjok weer voor de geest en ik besefte dat daar eigenlijk een stukje oorsprong ligt van mijn voorliefde voor de Franse taal, en de Franse " joie de vivre".
Helaas kan ik meneer D. niet meer bedanken daarvoor is het te laat, hij overleed eind jaren 90.
Mijn vader beweerde vroeger altijd dat wij af zouden stammen van de Hugenoten, vandaar de achternaam Bernouw. Helaas was zijn teleurstelling groot toen we de stamboom gingen natrekken en wij van pure Nederlandse komaf bleken te zijn.
Nederlanders zullen we blijven, ook al gaan we in la France wonen, en de memories aan ons kikkerlandje zullen we nooit verdringen,
Try to remember
and if you remember
than follow......