Onze levende have, breidt zich uit.

Het lijkt erop dat de winter nu toch een beetje aan het beginnen is, er vallen dunne sneeuwvlokjes en er waait een ijzige wind. De drie katten gaan met weinig enthousiasme naar buiten en staan al heel snel weer terug te miauwen bij de voordeur. Zelfs Boefie verwacht tegenwoordig dat we het hek opendoen, veel animo om erop/over te springen heeft hij niet. Emo laat door middel van haar nagels te krabben tegen de ruiten weten dat ze naar binnen wil en Kruimel kan alleen nog maar heel klagelijk miauwen. Hij is heel erg mager, heeft een grote bobbel boven een van zijn voorpoten, zijn vacht ziet er niet uit en zijn spieren zijn ernstig verslapt. Springen op de aanrecht gaat 9 van de 10 keer dan ook mis. Hij heeft enorm veel en vaak dorst en met zijn 17 jaar is hij een beetje "op". Maar ja, wat is verstandig, diervriendelijk en verantwoord???? Laten wij hem inslapen? Hij is iedere dag aan de diarree, heeft altijd een vieze poepert en ruikt ook niet echt zo lekker. Hij gaat ook altijd net naar de kattenbak als wij zitten te eten! En wie mag het allemaal opruimen als hij weer eens overgeeft????  Is de kwaliteit van zijn leven nog de moeite waard?? De dierenarts heeft toegezegd dat als wij eraan toe zijn hij euthenasie wil toepassen, maar Wim is het er niet mee eens. Volgens hem kan Kruimel op deze manier nog wel eens heel erg oud gaan worden volgens hem. De beslissing is dus nog niet genomen.
Dunkan heeft ons de laatste maanden ook aardig wat zorgen gegeven; zijn huid heeft last van een soort schimmel, schurft of zoiets wat erop lijkt dus al meerdere keren de dierenarts bezocht, nu moet hij officieel iedere 4de dag in de douche! gedoe dus want niet alleen is hij nat maar de badkamer een puinhoop. Sinds een week of twee loopt hij een beetje mank en gisteren zijn er dus röntgenfoto's gemaakt. Ook hij heeft dus blijkt nu; artrose. Een injectie, pillen en op aanraden van de dierenarts andere voeding. Hemeltje lief dat is erg duur. We hebben afgesproken het maximaal twee maanden te proberen, zien we geen verbetering dan gaan we terug naar de Friskies. Volgens dierenarts zijn dat soort supermarktmerken gemaakt van puur afval en is het slecht voor een hond. We houden het dus allemaal nauwlettend in de gaten, hebben een beetje het idee dat hij nu aan de biefstuk zit en wijzelf aan gehakt!
De kippen hebben we verblijd met licht, er zijn er van de 15 nu nog inclusief de kaalgeplukte haan 12 over. Maar ze leggen weer volop eieren. Omdat ik niet werk is de vraag natuurlijk veel geringer dan het aantal gelegde eieren. MC vergeet erom te vragen, jammergenoeg .
Maar dan de konijnen, hadden wij er zelf twee, die intussen ook al hun 8ste levensjaar achter de rug hebben. Sinds een paar maanden zijn het er nu 5. Twee komen van de boerderij, Wim's bazin was ze kennelijk zat of zo, geen idee, maar Wim kwam er triomfantelijk mee thuis. Twee hokjes gecreeêrd en de laatste aanwinst een grij langoor konijn, dat gromt (?) als je in de buurt komt, zit nu in de kooi in de woonkamer. Absoluut een mooi dier, maar erg onvriendelijk.
Wim's kerstkado was een klein aquarium en daar is hij erg blij mee. We hebben al twee keer babyvisjes ontdekt waar we helaas niet allen van hebben kunnen redden, ze verdwijnen in de filter. We hebben er nu 3 apart kunnen zetten in een klein doosje dat op het water drijft, in de hoop dat ze straks groot genoeg zullen zijn om bij de anderen te worden gezet.
Naast me op de grond staat een hele leuke, weliswaar niet perfect ronde, wilgentenen mand die ik afgelopen dinsdag en woensdag op een workshop heb leren vlechten. Een hele gezellige bezigheid, wel zwaar werk maar in een hele aangename ambiance in het "chateau " van mevrouw L. Zij was het ook die mij deze workshop heeft aangeboden. Ben er erg blij mee.

Salut 2015, Welkom 2016!

Inmiddels is het 2 januari 2016.
Kerst en Oud en Nieuw zijn voorbij, buiten is het nog steeds veel te warm voor de tijd van het jaar, bij MB zijn al meer dan 60 lammetjes geboren en in de tuin bloeien de primulaatjes. Veel kou is er nog niet geweest, maar wel heel veel regen.
De dagen voor Kerst zetten we de houten kerstboom neer en decoreerden we ons huis. M kwam woensdag. Wim had zijn kerstcadeau al gekregen in de vorm van een aquarium en een paar visjes, hij was heel blij.
Kerst was niet echt een succes en eindigde op een hele akelige manier. We hebben heel wat verdriet gehad in de week tussen kerst en de jaarwisseling en keken uit naar de komst van M, J en R. Die kwamen om hier Oud en Nieuw te vieren. In hun kofferbak heemweevoer, oliebollenmix en een heel goed humeur. Daar hadden we wel even behoefte aan. We borrelden en toen Wim thuis kwam gingen we uitgebreid aan tafel. Wim had oudejaarsdag en nieuwjaarsdag gelukkig vrij. Had er toen al 11 dagen op zitten, dus was flink moe. (Twee keer achtereenvolgend kwam hij van de boerderij thuis met een konijn. Intussen dus 5 van die flappies! Niet voor consumptie geschikt. Dunkan knapt nog niet echt op en Kruimel wordt met de dag magerder en zeurt veel.)
Die 30ste ging laat op de avond de telefoon en belde M op dat zijn mobiele telefoon uit zijn handen was gerukt in Lille. Balen dus. Een voorbijganger had alles gezien en leende zijn telefoon zodat M naar huis kon bellen.  Na even zoeken het juiste nummer gevonden om de simkaart te blokkeren en ik had nog niet opgehangen of de gendarmerie van Lille belde op. Zij hadden een individu aangehouden en een telefoon gevonden in zijn jaszak, ze belden het nummer van onze vaste huistelefoon die erin staat in geval van nood! Mooi dus. Toen die aardige voorbijganger weer gebeld, die ons vertelde dat M inmiddels naar het politiebureau (aan de andere kant van Lille) was vertrokken om aangifte te doen. M was dus niet meer te bereiken.
Oudejaarsdag vroeg in de ochtend een belletje van een gendarme dat hij de telefoon had en wachtte tot M aangifte kwam doen ????? Ik legde uit dat dat normaliter de vorige avond zou zijn gebeurd. Hij wist van niets of ik M zou kunnen contacten? Dus d.m.v. internet telefoonnummer opgezocht van ziekenhuis in Amiens , waar M een afspraak had om 9.00 uur. Opgebeld en vrij snel daarna belde M op, was al op de hoogte en zou na de afspraak doorrijden naar politiebureau. Dus simkaart weer geactiveerd en tijdens het oliebollenbakken, wachtten wij op een belletje. Aan het begin van de avond nog steeds geen gehoor en ook geen levensteken, vreemd dus!
Marijke bakte oliebollen, ze waren uitstekend, 80 stuks. Ik deed het gebruikelijke rondje bij de buren en zaten aan de borrel toen er een auto de straat inreed. Volgens J en M was het een witte auto en M zei, zou dat M niet kunnen zijn ????? het leek ons stug want hij zou feest gaan vieren in Lille met vrienden.
Wat schetste onze grote verbazing toen er op de deur werd geklopt en M bepakt en bezakt met een heel treurig gezicht voor de deur bleek te staan! Had door de toestanden met de telefoon absoluut geen behoefte gehad om in L. te blijven en vroeg of het goed was om bij ons aan te schuiven. Toen bleek dat hij (voor de tweede keer in korte tijd) een ree op de motorkap had gekregen! Saxo dus weer in de kreukels, dit keer echter wat minder erg dan de eerste keer. M was duidelijk zwaar aangedaan.
We hebben met z'n allen gezellig gegeten, om 12 uur had R wat siervuurwerk en dat hebben M en R samen aangestoken, overburen met kleinkinderen hebben meegedeeld in de "feestvreugde" verder bleven de andere buren binnen, niemand gezien! Omdat alle bedden bezet waren heeft M op de bank moeten slapen. Volgende dag gezellig gezamenlijk ontbeten, de boel opgeruimd en Wim nog even e.e.a. aan de saxo gesleuteld om er zeker van te zijn geen koplamp of anders te verliezen en gingen de familie v.d. B en M huiswaarts. We hebben voor het eerst in tijden een hele gezellige jaarwisseling gehad, dat hadden we wel even nodig. 2015 was nou niet echt een jaar om met "plezier" op terug te kijken. Laten we hopen, bidden, duimen dat 2016 op alle fronten wat positiever uit zal pakken, ook al weten we dat er een paar hele ingrijpende dingen op de rit staan. Gemakkelijk zal het allemaal niet zijn.