Een huis vol.

Wim is het er nog steeds niet mee eens. Hij vindt het niet fijn mensen boven zijn hoofd. Ik begrijp het wel; je hoort de krakende vloer, de sanibroyeur, de deuren van de douche enz. enz. Dat is als je zelf wilt slapen niet altijd even prettig, zeker als je zoals hij vroeg op moet! Afgelopen maand was het toch even een komen en gaan van bezoek. Eerst AR die vanuit Duitsland terug naar huis reed en bij ons zou slapen, bedoeling was dat ze rond half acht aan zou komen, maar ze kwam veel wegwerkzaamheden tegen, vertrok later dan de bedoeling was en arriveerde in het pikkedonker tegen 23.00 uur! Ze had nog niet gegeten en ik had een bord voor haar apart gezet. omdat we elkaar alleen via mail en Facebook kenden, maakten we dus vrij laat echt kennis met elkaar. Ze had haar kleine oude, blinde hondje Sammy bij zich, daar was Dunkan niet echt blij mee. Vrij laat naar bed, terwijl Wim al in bed was gekropen voor zij was gearriveerd. 's Ochtend samen met haar ontbeten en omdat ze helaas geen tijd om mee te gaan naar museum (zij had mij geholpen met de Duitse vertalingen) vertrok ze tegelijkertijd met mij richting Lyon.
De 11de augustus kregen we W&H H op bezoek, samen met CS en haar leuke hond Borre. De laatste een jonge bordercollie moest even wennen aan Dunkan, maar dat ging uiteindelijk vrij snel, we maakten 's middags een flinke wandeling en Dunkan (ik zeg al een hele tijd dat hij best los kan lopen, maar Wim wilde dat niet) mocht los en amuseerde zich samen met Borre, was wel heel erg moe en heeft heel weinig uithoudingsvermogen maar heeft het wel gered! En hij bleef keurig in de buurt, keek af en toe even of wij nog in de buurt waren.
Wim was 's avonds ook vrij dus konden we bijtijds met elkaar aan tafel en deden zij mijn uitgebreide diner alle eer aan. De lamsbout van het door ons gekochte en geslachte lam was meer dan lekker in mijn slowcooker gestoofd. Bijna 10 uur opgestaan en viel helemaal uit elkaar! We aten vijgen uit eigen tuin met geitenkaas als voorafje. W&H hebben een 60-tal boeken achtergelaten, ik heb daar een lijst van gemaakt en wil proberen ze te verkopen, heb de lijst aan diverse Nederlanders in Frankrijk gestuurd via mail en wacht het af. Anders toch nog een keer een dagje op een brocante staan?????
Dinsdagavond belde Marieke op ze was de week ervoor geslaagd voor haar rijbewijs en was niet in erg in haar hum, had een beetje genoeg van hun logee (zusje AL) en dus stelde ik haar voor donderdags de trein te pakken en naar ons toe te komen! Was wel even een duur treinkaartje maar we hadden haar ook alweer een tijd niet gezien. Ze was duidelijk opgelucht en kwam even bijtanken.
terwijl Marieke er dus al was kregen we bezoek van J&M v.d.B, hun kleine autootje puilde uit van de spullen: boodschappen, kleding voor mij, schoenen voor mij, cadeautjes! Vorige jaar na een periode van dik 40 jaar uit beeld, bezochten zij ons en dat was zo goed bevallen dat ze het leuk vonden een paar dagen bij ons door te brengen. Dit keer was ik vrij en kon ik met hen op pad.
Zaterdag gingen we naar Dijon, gelukkig troffen we het met het weer! Zondag lekker van het uitgebreide ontbijt genoten. Vervolgens naar Emmaus in foulain, daar kochten zij een oude radio, J was er mee in zijn sas, Marijke kocht likeurglaasjes en een heel leuk theeserviesje voor Marieke en AL. Zelf kocht ik een lamp voor haar voor boven de eettafel, moeten alleen even het snoer verlengen! Maandag na het ontbijt vertrokken ze, bed netjes afgehaald door M en we hadden een flinke was.
Marieke reed in die dagen dagelijks flink wat kilometers met de Saxo en gaf aan dat ze graag "haar" Saxo mee nam naar Lille en niet wilde wachten tot wij volgende week haar met de verhuizing gaan helpen. In eerste instantie vonden wij het nogal wat: net je rijbewijs en dan dik 400 kilometer naar Lille. Aan de andere kant, we weten dat ze goed rijdt, serieus is en dus besloten we dat het okay was; maar dan wel via de nationale en geen tolwegen! Met haar A op de auto mag ze niet harder dan 110 km/uur. Ze besloot, na overleg met ons op vrijdagochtend te vertrekken. Kwart voor negen toeterde ze en reed de straat uit! Ze hield mij via telefoon en sms op de hoogte en alles ging voorspoedig om 16.00 was ze thuis! Ook haar bed weer verschoond want Manon zou op de terugweg van haar trip door Slovenië, Kroatië, Venetië, Milaan, Turijn en Lac de Monteynard bij ons langskomen.
Dat werd een dag eerder, haar Fransoos kwam niet opdagen en ze had het koud in haar tentje. Het zat tegen onderweg en ze kwam pas tegen 21.00 uur aan dus samen gegeten en naar bed, bij het ontbijt elkaar gedag gezegd want ik moest werken. In de loop van de ochtend belde ze en stelde voor tussen de middag samen te ten, dat hebben we gedaan en zodoende konden we nog even gezellig samen babbelen tijdens het genot van een pizza met rauweham en roquefort!
Heerlijk om de meiden dus weer even te hebben kunnen knuffelen! Marieke zien we komende week, Manon dat zal wel weer even duren (jammer genoeg)

Een "geslaagd" jaar voor onze dochter!

Vorig jaar om deze tijd, werkte Marieke op de camping in de buurt van Lyon (blindedarmontsteking e.d.. dat herinneren jullie je vast nog wel) en trof ze voorbereidingen om definitief uit huis te gaan.
Haar karakter maakte het haar en ons vaak erg moeilijk en ook al hadden wij moeite met haar beslissing en adviseerden wij haar toch haar laatste schooljaar op het lyceum in Chaumont af te maken: haar besluit stond vast ze was 18 en wilde het huis uit!
Begin september verhuisden wij haar spulletjes en ging ze samenwonen met Anne-Laure.
Het was voor ons allemaal erg wennen. Ons leven als koppel , Wim en ik, werd beduidend anders. Het was best gek ineens weer samen te zijn, zonder  ruzies in de weekenden als ze thuis was, het werd een compleet ander gezinsleven. Maar ook voor haar was het duidelijk een heel ander leven. Voor jezelf zorgen, je minimale budget in de gaten houden, de eindjes aan elkaar knopen, het samen redden, het appartementje op orde houden en studeren! We kregen af en toe een noodkreet; geld tekort, probleempjes op lossen of een melding van het je niet lekker voelen, die telefoontjes kregen we zo nu en dan.
We hebben elkaar gedurende het eerste jaar slechts nog 2x gezien, in begin december en recent om een nieuw, ruimer, gezelliger en gezonder appartement te zoeken, want het krot waar de meiden nu zitten is verre van leefbaar. Ramen sluiten nauwelijks, veel ruimte is er niet en overal komt schimmel en vocht te voorschijn. En inmiddels hebben ze ook nog eens 3 poezen.
Gelukkig hebben we een keurig nieuw appartement gevonden, wij hebben het nog niet gezien, maar alles staat op stapel om hen samen op 29 augustus samen te verhuizen.
Ook met de studie ging het goed, Anne-Laure slaagde voor license1 psychologie en Marieke haalde haar BAC S! Echt ongelofelijk knap van beide meiden! Het veranderen van school, het autonoom zijn en het dan ook nog redden met keurige cijfers en slagen voor een einddiploma wetenschap waar wiskunde een hoofdvak is! Chapeau  als de juf van de basisschool dit hoort, gaat ze het niet geloven, vroeger had Marieke enorme moeite met rekenen). Ze heeft zich inmiddels ook ingeschreven op de faculteit en gaat net als Anne-Laure ook psychologie doen. Wij vinden dat best wel jammer want in onze optiek zou ze er verstandiger aan doen om talen te doen, ze is best goed in Engels en had op eindexamen 20/20 voor Nederlands!!! maar zij heeft een andere keus in gedachten en dat respecteren wij.
En jl. dinsdag slaagde ze ook voor haar rijbewijs, gevolg dat wij als we eind van de maand die kant oprijden tegelijkertijd de SAXO meenemen. Die had Wim voor haar gekocht en die zullen we dus (vooral ik) gaan missen. Aanstaande dinsdag gaat ie nog even naar de apk in de hoop dat er geen gekke dingen opduiken en dan kan het autootje mee naar Lille, ze hebben naast het huis een eigen parkeerplaats en dan kunnen ze een keer per week naar de Lidl uitgebreid boodschappen doen, want dat is lopend een beetje erg ver weg. Auto is niet bedoeld om mee naar de uni te rijden want zoveel centjes hebben ze niet te makken en de diesel is tegenwoordig ook niet echt goedkoop, denk dat een studenten kaart openbaar vervoer voordeliger zal zijn.

Wat een geluk om een handige man te hebben.

JL.. maandagavond was inderdaad de geul gedicht en was het aan Wim om alles aan te sluiten, maar omdat monsieur le maire het anders wilde hadden we er een probleem bij.  Dinsdagochtend na zijn werk in de stromende regen wilde Wim beginnen met de aansluitingen, bij onze muur  was het even wringen, maar dat lukte, beneden bij de put mocht het dus niet rechtstreeks in de put, zoals ze bij de buuf hadden gedaan. (i.v.m. stank van de septic tank???). Als je een rondje door het dorp loopt, kom je echter veel ergere dingen tegen , maar ja dat zijn Fransen hè???? Dus we moesten persé aansluiten direct op de collector en dan moest dus de straat open. Dat betekent asfalt eraf, graven, aansluiten= een gat boren in een betonnen put (dat doe je ook niet even zomaar!) en dan weer dicht en opnieuw asfalteren. Wim en ik vreesden met grote vreze.
Mannetje groef ene gat naast de put voor ons en Wim begon te graven met de schop, hij stuitte op een oude aansluiting, die met de graafmachine was geraakt en gebroken. Ineens kreeg ik een helder moment; als die buis daar zit dan moet er ook een buis zitten aan de andere kant en waar gaat die dan heen??????
Toen de schoonzoon van de buuf de muur had hersteld vond hij een stukje betonnen afvoerbuis, voor de sier metselde hij dat tussen de stenen. Ik bedacht dat dat dus waarschijnlijk de officiële aansluiting was die we zagen zitten, de vraag alleen bleef: waar gaat dat afvalwater dan naartoe????? Het enige wat we nog konden doen was zoeken naar de deksel van de collector, maar die zat onder het asfalt verstopt, mannetje ging op de grond liggen en wij schonken 10 liter water in de buis, je hoorde het lopen maar waar het heen ging???? Burgemeester kwam natuurlijk nét even langs en bemoeide zich ermee, hij liep naar beneden en opende daar ook een deksel, maar we zagen geen water lopen.
Niemand begreep er iets van, we stopten de tuinslang in het gat en lieten het water lopen, nergens zag je het terug (?) bizar dus. Er restte ons dus niets anders dan het asfalt weg te schrapen door de werklui met graaf-machine en toen we de deksel open hadden begrepen we het; er was wel degelijk een afvoerbuis vanaf onze put en die liep, (niet zoals we verwachtten) naar de straat tegenover ons i.p.v. naar beneden.
We konden dus zonder verdere capriolen onze buis daar meteen op aansluiten. Dat scheelde een enorme klus!!!! Je wil niet weten hoe blij we hiermee waren!
Meneer de burgemeester liet nog wel even weten dat ie een aansluiting van diameter 80 een beetje klein vond, nou jammer dan. ;zo of anders niet!
Woensdag heeft Wim het voor elkaar gekregen en kon de straat en het gat dicht. Gisteren heeft hij de afvoer van de badkamer en de septic tank aangesloten en vandaag zou hij de regenpijp gaan doen. met een beetje geluk is het dus klaar als ik straks thuis kom!
Een hoop ellende en gezeur minder en van de winter geen bevroren afvoerleidingen meer??????
Wat hebben wij geboft zeg!