Einde contract in de kas.

Deze week eindigt mijn contract van 3 maanden in de kassen bij ET. Ook al was het af en toe en zeker in het begin flink zwaar ik heb het erg leuk gevonden en ben weer een ervaring rijker. Officieel moet ik ook aanstaande zaterdag werken, maar aangezien het dan Salon de la Coutellerie is, heb ik hem gevraagd of ik daar vrij voor kan krijgen. Ik heb nog geen definitief antwoord maar ga er eigenlijk al een beetje vanuit dat het goed zal zijn. Van de week kreeg ik de flyers voor de salon om in onze omgeving te verspreiden, maar overal waar ik kwam was men al voorzien! Iemand had zich in mijn "wijk" uitgeleefd, dus zit ik nu met een stuk of 50 flyers waar ik niets mee kan! Omdat de datum meerdere malen is verschoven ivm de verkiezingen ed is het aantal exposanten beduidend minder dan vorige jaren, vandaar dat het nu is aangevuld met een gastronomisch tintje! Zeker weten dat we lekker zullen smikkelen en smullen!
Vandaag werk ik in het museum. Ik heb geruild met AM i.v.m. de datum van de vide grenier in M. op 29 juli. Ik wilde graag die dag vrij om te proberen nog wat van onze rommelzolder kwijt te geraken. Tevens wil ik proberen reklame te maken voor de zpagetti garens die ik via VR heb aangeschaft. Ik ga nog wat spulletjes maken als voorbeeld en wie weet levert het nog iets op.
Morgen rijden we naar Parijs om Marieke naar het vliegveld te brengen voor haar vakantiereis naar Canada! Ze is redelijk nerveus: de eerste keer vliegen in haar eentje!!, begrijpelijk dus. Wim en ik willen een paar daagjes naar ZwitserlanD. Ik heb met FM en AM kunnen schuiven en heb 9 dagen aaneengesloten vrij. Ik heb me wel een beetje vastgelegd in het museumpje van meneer en mevrouw B, maar aangezien ik in het museum van N een keer in de drie weken werk kan ik dit jaar slechts zeven van de veertien daar aanwezig zijn, ze zitten er dus mee in hun maag want waar vind je iemand die zijn zondag er aan op wil offeren??? Vanaf 2 juli ga ik MF vervangen op het Office de Tourisme, de dagen die ik anders in de kas werkte, zodoende heb ik straks toch weer een fulltime baan, ook al is het tijdelijk ivm een ziekteverlof. Het zal vreemd zijn om hier in Nogent dan rond te lopen met twee petten op! Maar beiden zijn me toevertrouwd en beiden vind ik erg leuk.

Facebook!

Komt het door facebook of door het hebben van een meer dan fulltime baan? Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik de schuld bij beiden leg, maar ik kom er niet toe om wekelijks op mijn blog te schrijven. Niet dat er niets gebeurt hoor; zo is het niet! ons leven is verre van saai! maar ik ben na een dag werken in de kas best moe en heb, nu de pc in de andere kamer staat ook niet altijd zin om er achter te kruipen. Als ik in het museum werk in het weekend is het een mooi tijdsverdrijf, maar door de week met de collegae op mijn lip kan ik het natuurlijk niet maken. Dus vandaag zaterdag, de eerste van drie dagen in het museum heb ik tijd genoeg. Het is lekker weer en ik heb slechts twee bezoekers dus neem ik de tijd om een blog te schrijven.
Dik tien dagen geleden kwamen er drie kuikentjes uit het ei gekropen; de laatste had het moeilijk en al snel bleek dat hij/zij een ongelukkig pootje had dat steeds gestrekt bleef en waar hij/zij niet op kon staan. We hebben het apart gezet in de hoek-vitrinekast met de spot dag en nacht aan voor wat extra warmte. Moeder kip was nou niet echt erg zorgzaam dus leek het ons verstandiger het kuikentje niet onder haar hoede te laten. Het was best actief, at en dronk goed en ondanks allerlei trucjes met draadje ed. bleef het pootje stijf. Helaas is het van donderdag op vrijdag toch doodgegaan. De natuur selecteert dan kennelijk toch zelf!! De andere twee lopen intussen met moederkip samen in het hok buiten. Ze groeien goed. De haan, de vader van dit spul, hebben we noodgedwongen afgevoerd. Hij was te dominant en de hennen hadden zichtbaar onder hem te lijden. Ze hebben allemaal een hele kale, tot bloedens toe open rug en dat geneest heel heel langzaam. Waarschijnlijk belandt hij uiteindelijk in de pan; iets dat waar wij geen voorkeur aan gaven maar ook in zijn nieuwe onderkomen hebben de hennen het dermate moeilijk dat dit waarschijnlijk zijn lot zal zijn.
Bij ET ben ik toe aan de laatste werkdagen.(contract is tot eind juni) De grootste voorraad eenjarigen begint flink te slinken. Diverse tunnels zijn omgeploegd en daar staan nu tomatenplanten, courgettes en komkommers. Buiten op het land zijn de aardappels, de bonen, de uien, sjalotten en knoflook flink aan het groeien. Het zijn nu de koolplanten in alle soorten die nog gekocht worden en af en toe een geraniumpje of iets, verder ben ik druk aan het opruimen geweest. De meeste klanten brengen nl. de potjes en rekjes terug voor hergebruik. Het werden ondertussen flinke stapels en de rommelhoek werd steeds onoverzichtelijker. Dus donderdagmiddag kreeg ik toestemming om dat alles af te voeren met de C15. Een flinke klus maar na afloop zag het er weer uit om door een ringetje te halen. Via sms liet ET mij 's avonds weten blij te zijn dat al die rotzooi weg was! Ik had ook wel het gevoel dat ik eer had van mijn werk!!!

Oude bekenden.

Ik heb er nu dik 2 maanden opzitten in de kas bij de familie T. Ik schrijf nadrukkelijk familie want ook al zijn ze op leeftijd vader en moeder T. werken nog daglijks mee. Vooral vader is nog heel erg actief, hij gaat bijna iedere ochtend met zijn kleine busje naar de diverse plaatsen in onze omgeving en verkoopt dan zijn handelswaar vanuit de auto. Hij doet dit al meer dan 30 jaar en heeft zo zijn vaste klanten. Als je hem ziet lopen, zou je medelijden krijgen. Kromme beentjes en een gebogen rug. Ik denk dat hij zijn leven lang in de tuinderij heeft gewerkt en vrees dat als hij er morgen mee moet stoppen, hij het niet zal overleven. Dit zijn van die mensen die niet met werken kunnen stoppen! Nooit tijd voor hobbies gehad.
Ik begin ook aan het "zware" werk te wennen. Waar ik alleen nooit aan zal wennen dat zijn die klanten die al je energie, die je in je hebt uit je zuigen. In de kas vertaalt zich dat in het hobbelen met de kruiwagen van de ene tunnel naar de andere met een geraniumpje om te zoeken naar die kleur petunia die er bij zou kunnen passen!
Vaak resulteert het in en terug naar af omdat ze toch maar liever die andere kleur geranium mooier vinden! brrrrrrr ik heb al een keer geopperd om een stappenteller om mijn pols te doen want ik loop wat af op zo'n dag. In de maand mei werkte ik 8 uur per dag en had ik twee uur pauze tussen de middag en ben ik eigenlijk steevast iedere keer thuis gaan eten. Nu het juni is werk ik de eerste helft van de maand nog 7 uur per dag en de laatste 2 weken 6 uur per dag: we zijn dus aan het afbouwen.
Ik kom heel veel oude bekenden tegen: klanten van het hapkarcicuit. Sommigen blij verrast, anderen uiterst verbaasd mij hier aan te treffen. Met velen is het weerzien allerhartelijkst. Tot nu toe heb ik nog maar twee keer een standje gehad van de "baas", een keer omdat ik het stempel omgekeerd op de cheques had gestempeld, en een keer omdat ik een bedrag in de agenda was vergeten op te schrijven. Waar ET veel moeite mee heeft dat is mijn manier van het schrijven van een 8, voor hem moeilijk te lezen. De sfeer is nog steeds prima en we hebben af en toe tijd voor een praatje pot. Ook met die vele bekenden is het leuk even van gedachten te wisselen en soms wordt er hevig gegrapt over het "hollands" zijn! Ben van de week (ik had het aan het begin van mijn loopbaan in de kas al beloofd) op bezoek geweest bij de oom en tante van ET, een hele lieve meneer die een aantal jaren geleden een herseninfarct heeft gehad en nog steeds niet goed kan spreken, eenzijdig verlamd sindsdien. Hij stond altijd, als ik met de hapkar tutterde, voor het raam om naar me te zwaaien. Het was na mijn werk tegen zeven uur en hij was zo verrast me te zien, kreeg twee dikke zoenen en meteen kwam zijn vrouw met een fles eigengemaakte aperitiefwijn aanzetten. We hebben heel geanimeerd zitten praten (voor zover als voor hem mogelijk) en toen ik gedag zei moest ik beloven snel nog eens langs te komen. Zo lief en hartverwarmend.