Hamsteren!!!!!!

Ook al wonen we dus al lang niet meer in Nederland, we kijken nog steeds (en naar mijn zin véél te veel) Nederlandse televisie. Voor Wim zou het stukken beter zijn om naar de Franse uitzendingen te kijken, vooral voor de taal. Helaas is het tegenovergestelde het geval. We zijn dus ook op de hoogte van de reklameboodschappen en zodoende kennen we ook de uitspraak van AH als het gaat over de hamsterweken!
JL maandag had Marieke dé afspraak bij de kaakchirurg voor het onder volledige narcose laten verwijderen van haar 4 verstandskiezen. Zij had daar zelf voor gekozen omdat ze best huiverig is voor prikken. Alle voorbereidende dingen waren gedaan: bloedonderzoek, bezoek aan de anesthesist en het wachten was dus op de opname jl. maandag in het ziekenhuis van Chaumont.
Afspraak om 7 uur, nuchter verschijnen dus vroeg op.
Toen de chirurg kwam, bleek haar dossier niet compleet. Bloedgroepkaart ontbrak en ook de foto van haar gebit was nergens te vinden. Hij was een beetje geagiteerde en wilde me naar huis sturen om e.e.a op te halen. Ik vertelde hem dat ik om 10 uur op mijn werk moest zijn en dat het dik 90km vv is en dat ik dat niet echt zag zitten. Ook dat er een kopie van de foto in zijn praktijk aanwezig was, want die hadden we niet teruggekregen. Hij beende weg en liet ons in vertwijfeling achter. Ik was daardoor best aangedaan en Marieke werd met de minuut nerveuzer. Ik ben een verpleegkundige op gaan zoeken omdat ik wilde weten hoe het verder moest. Zij stelde me gerust en vertelde dat het niet ernstig was en dat er een oplossing gezocht zou worden.
Naast Marieke kwam een ander meisje en al heel snel kwamen wij erachter dat ook zij Nederlandse was! Wat is de wereld toch klein; we hadden gemeenschappelijke kennissen!
De meisjes hadden aanspraak aan elkaar en ik heb haar veel sterkte gewenst en ben naar het museum gereden. De afspraak was dat ik Marieke na mijn werk kon ophalen tegen zessen. Tussen de middag ben ik toch snel heen en weer gereden, ik vond het allemaal best ingrijpend en was blij haar even tot steun te kunnen zijn. Ze had het niet gemakkelijk, was duizelig, misselijk en had pijn. Het buurmeisje was al een poos terug van de ok en marieke werd net wakker. Het viel vies tegen. Toen ik om half zeven weer op haar kamer stond was ze niet in orde, had een erge lage bloeddruk en was nog steeds misselijk! Ze mocht niet mee naar huis. We kregen instructies en er werd verteld dat we in ieder geval tot negen uur moesten wachten en kijken of haar toestand verbeterde.
Dit was dus helaas niet het geval en werd er besloten dat ze de nacht moest blijven.
Daar hadden we niet op gerekend. Ik mocht de volgende morgen om 9 uur terug komen.
Maar ook toen mocht ze nog niet mee naar huis. Ik was blij dat ik vrij had die dag doordat er in het museum iets was verschoven op de planning. Kon dus bij haar blijven en na een bezoekje van de kaakchirurg en een laatste controle mocht ik haar mee naar huis nemen. Haar wangen waren inmiddels ongeveer twee keer het formaat van normaal.Vandaar dat het ons even deed denken aan de hamsters van de hamsterweken van AH! Eten en drinken was/is lastig; hele kleine hapjes en drinken met een rietje.
Nu het einde van de week nadert gaat het dagelijks een beetje beter. We zijn blij dat ze heeft gekozen voor het verwijderen van allevier tegelijk, ik vrees dat ze anders nooit terug zou gaan voor de volgende twee kiezen!

La Nuit des musées,

Na weken van voorbereiding en afstemmen was het dus gisteren de nacht van het museum. Affiches waren verspreid, folders uitgedeeld, media op de hoogte gesteld en de theatergroep gereserveerd. Het wachten was dus op de inschrijvingen van bezoekers. Helaas liep dat niet echt storm. Er zouden drie ballades door het museum zijn; een om 20.00 uur, een om 21.00 uur en een om 22.00 uur. Ik werkte overdag in de kas. Door het redelijk goede weer was het daar enorm druk en ik denk gezien te hebben in de agenda dat we een topomzet hadden. Maar owee wat is het soms zwaar: lastige klanten, zware kruiwagen, heel veel meters lopen en er zijn mensen die zuigen al de energie die je in je hebt op. Het gemakkelijkste zijn de klanten met een lijstje, 20 hanggeraniums, 10 afrikaantjes enz, maar ojee wat een ramp zijn mensen die het niet weten en je dus van hot naar her slepen op zoek naar die ene kleur die hun aanspreekt en matched bij die ene geranium!
Ik mocht van ET een uurtje eerder naar huis en daar was ik erg blij mee; mijn voeten zijn een beetje versleten en ik verlangde naar een warme douche. Ik kon zodoende ook op mijn gemak even bijkomen van de slopende dag.
Mezelf opgetut en opgepept en op weg naar Nogent. Het was daar minder druk dan ik verwachtte. Mijn collegae stonden in de startblokken. Iets voor tijd kwam de theatergroep binnen en kon het spektakel beginnen. LG was een tikkie nerveus maar alles liep op rolletjes, het publiek deed leuk mee aan het theaterstukje en toen ikzelf de tweede versie meemaakte was ook ik blij verrast. De groep had zich erg ingeleefd in het leven van een messenmaker uit het verleden. Iedereen zong met het door hun gecomponeerde lied en het sfeertje was erg leuk.
In het totaal ontvingen we 190 bezoekers. Buiten stond een grote feesttent en daar verkocht de vereniging L'Encyclopedie vivante wafels, pannekoeken en warme wijn, zij hadden het niet extreem druk maar ook zij waren tevreden. F en A hadden van alles te eten ingeslagen en er waren vleeswaren, kaas, brood en chips in overvloed. Na afloop werd alles verdeeld want het kon niet hier blijven; zodoende eet ik zometeen een broodje kaas en rillettes op kosten van de baas. Vandaag een 8 tal bezoekers tot nu toe en ik heb hen de gelegenheid geboden om tijdens de middagpauze hier te blijven, mijn broodje daar heb ik geen twee uur pauze voor nodig!

Fulltime is geen kattepis!

Sinds 1 april dus meer dan fulltime aan de slag en dat is best pittig.
Ik werk in het museum gemiddeld zo'n 90 uur per maand (15 dagen van 6 uur) en in de kas in eerste instantie ook 6 uur per dag maar nu de IJsheiligen er bijna aankomen en iedereen zich op zijn moestuin en bloembakken zal gaan storten is de werkdag uitgebreid naar 8 uur op een dag met ook hier jammergenoeg een middagpauze van 2 hele uren! Nu het weggetje om op de fiets te gaan niet haalbaar is ga ik met de auto, ik had eigenlijk Marieke's skooter in gedachten maar volgens iemand zou de vork gebroken zijn en ik wil absoluut geen risico lopen om een ongeluk te krijgen, mijn gebroken pink is al éen handicap te veel!!! Ik zal zo nu en dan tussen de middag naar huis rijden want in mijn eentje daar in dat antieke keukentje is nou niet echt zo gezellig. De dagen dat ik dus niet in het museum werk ben ik bij ET en daardoor heb ik af en toe een zondag vrij. Deze maand is dat er slechts één! De verleiding om mijn salaris om te zetten in planten is veel te groot en ik moet me inhouden. We hebben van iemand een grote doos gekregen met zakjes zaad en vorige week dinsdag (1 mei)heb ik diverse dingen gezaaid in bakken, nu afwachten wat er op zal komen. Ik zou het liefste de moestuin een beetje uitbreiden maar Wim heeft daar weinig oren naar. Hij heeft wel een beetje gelijk want het nadeel is altijd dat veel dingen allemaal te gelijk geschikt zijn om te oogsten en oogsten betekent ook dat het verwerkt moet worden.
Ik wil graag wat snijbloemen in de volle grond er is nl. wel het nodige kapotgevroren deze afgelopen winter. En ik mis de bloemen in huis verschrikkelijk dus knip ik af en toe onderweg wat ik tegenkom af en zet dat in de vaas. Het is nu seringentijd maar ik weet nergens een seringenstruik waar ik dat ongestraft zal kunnen doen, dus ik geef mijn ogen goed de kost.
In de kas, bij al die kleuren en soorten geraniums, begonias en andere plantjes word je hebberig. Alles is mooi en de diversiteit is enorm. Veel zaailingen komen uit Nederland vanwege de kwaliteit en dat kun je goed zien. Bijvoorbeeld alleen al de dubbele geraniums die zijn er wel in 6 kleuren, allemaal even mooi. Tot nu toe zijn het veelal "grote" klanten. Het is wel vervelend als ze zakken potgrond willen want ik blijf het knap zwaar vinden hoor zo'n lompe zak van 50 liter. het helpen uitzoeken van diverse kombinaties voor in potten en dat soort dingen is erg leuk. Tevreden klanten net zoals in het museum geeft je een prettig gevoel. Door doe je het tenslotte voor!
Ik ben wel blij met de afwisseling van beide banen; het contrast is erg groot: de ene dag in je kloffie door de bagger en met vieze handen in de aarde, de volgende dag in keurige kleren, een beetje make-up en een glimlach van oor tot oor. Maar bij beiden geldt de klant is koning!!!!!