Oudedagsvoorziening.

Mijn twee weken opleiding zijn voorbij, aanstaande woensdag mijn eerste officiële werkdag. Er staat voor die ochtend een groep op de agenda voor een bezoek met gids om 8.45 uur. Ik begin dan dus een stuk vroeger ( dat zijn meeruren!) en moet het zien te redden. Volgens FM is het af en toe best hectisch, zeker bij ons boetiekje, maar ik zie het allemaal wel gebeuren. Gisterenavond was de zg. inauguratie van het seizoen 2012/2013 en er waren 150 mensen uitgenodigd. Hapjes en champagne stonden klaar en de dames van de huishouding van het stadhuis hadden de touwtjes in handen. Helaas was de hoeveelheid aanwezigen stukken minder dan verwacht. Grove schatting rond de 50 personen waaronder vele bekenden. We werden toegesproken door Madame le Maire en voorgesteld aan de pers. Misschien dus binnenkort een foto in de krant. Het was gezellig en om royaal kwart over acht trokken we de deur achter ons dicht. De macarons en andere friandises werden verdeeld en ik kreeg ook een grote chocolade kip van de vereniging van de Encyclopedie vivante als teken van aanmoediging voor het seizoen. Heel aardig dus. ´s Middags tekende ik mijn beide contracten. Een voor de twee weken formatie en een voor de zes maanden tot en met 30 september. Salaris geen idee, dus dat wordt nog een verrassing. Tot nu toe voelt het allemaal heel goed, het werk is interessant, de contacten met de coutelliers zoals altijd prettig. De verzoeken voor een bezoek met gids komen of per telefoon of mail, er staan er al aardig wat genoteerd. Ik ben keurig aan iedereen voorgesteld. Volgens onze bazin heeft ze dit seizoen een superteam dat ook nog eens 4-talig is!
Donderdag gingen Wim en ik op pad voor het ophalen van een stel nieuwe huisgenoten!
AZ die volgende week definitief C verlaat om te verhuizen naar een appartement in Chaumont, vroeg of wij bereid waren haar twee fretten wilden opvangen. Zij kan ze niet meenemen en omdat ze al oud zijn ( beiden 9 jaar!) wilde ze ze niet op internet zetten om ze te verkopen. Ze bood ons de fretten, hun huisvesting, tuigjes, voer en alles gratis aan omdat ze ervan overtuigd is dat wij er liefdevol voor zullen zorgen. Dus zonder Marieke ervan in kennis te stellen zijn we ze gaan ophalen. We wisten dat we daar Marieke een groot plezier mee zouden doen. En ik vond het vooral zo sneu voor AZ om er mee in haar maag te moeten blijven zitten. Nu staan ze dus in de computerkamer maar moeten we nog kijken hoe we het zullen doen, want AZ had altijd een lading houtmolm in de kooi maar ze maken zo'n enorme troep dat er uiteindelijk meer zaagsel onder dan in de kooi ligt. Toch eens bij een dierenwinkel informeren wat zij in de kooi adviseren. Op de plastic bodem glijden ze ook een beetje uit. Ze zijn wel een beetje mager en in de rui. Vanochtend waren ze er voor het eerst even uit, compleet met tuigje. We zullen alleen heel erg moeten opletten dat Floyd er geen lucht van krijgt; dus houden we angstvallig de deur op slot.

Na anderhalf jaar eindelijk achter de geraniums vandaan......

Nu hebben we op dit moment geen geraniums in de vensterbanken; met mijn baantje in de kassen in het vooruitzicht zal dat tegen half mei wel weer het geval zijn, maar het gaat om het idee!
Ik ben weer aan het werk, van de straat, onder de mensen,compleet met broodtrommeltje en mijn appeltje en tussendoortje.
Op vaste tijd opstaan, weer regelmaat en dat werd tijd!
Gisteren de eerste werkdag, het museum is officieel nog niet open. De inauguratie is aanstaande vrijdag 30 maart, met alle hotemetoten van de gemeenteraad, mevrouw de burgemeester, de gidsen en de vereniging van de levende encyclopedie`. Deze laatste is de beheerder van het winkeltje.
Ik heb erg veel informatie gekregen over alle verlichting, het ventilatiesysteem
(alles ivm het conserveren van alle waardevolle stukken), de apparatuur voor de dvd, de videozaal en dergelijke. AM mijn collega maakte me wegwijs. Tussen de middag was ik samen met mijn bazin, een nog jonge vrouw, ik vind haar een beetje hautain en kil.
Ze hamerde enorm op veiligheid, vertrouwen, neutraliteit en geheimhouding. Dat is denk ik wel logisch. Er ligt voor een aardig kapitaal aan waardevolle stukken en ik ben in de weekenden die ik werk alleen! Alles is heel goed beveiligd, maar ik begrijp haar wel. Zij is tenslotte verantwoordelijk.
Vandaag (marktdag in Nogent) was het even zoeken naar een parkeerplaats. Ik had onderweg een grote bos forsythia geplukt en een lege weckfles meegenomen voor op de balie en vroeg aan haar of ik die neer mocht zetten. Dat was okay, mits het niet te pompeus wordt. Toen weer met AM dingen doorgenomen en heel veel stickertjes geplakt om de openingstijden op de folder te veranderen. Daarna in het archief gedoken op zoek naar materiaal voor de tentoonstelling van 2013/2014. Leuk werk. Ook is het de bedoeling om alle veilingen in de gaten te houden, allereerst voor het nakijken van de waarde van sommige messen en of scharen en ander materiaal, maar tevens om te kijken of er dingen geveild worden die interessant kunnen zijn om aan te schaffen, er is kennelijk budget genoeg! Prachtige tijdschriften waarin alle veilingen in Frankrijk vermeld staan met de lijsten van de stukken inclusief foto´s.
Met AM wat kleine tekstjes vertaald in Nederlands, Duits en Engels. Posters van alle vorige exposities uitgezocht om in het trapgat op te hangen. Tussen de middag samen met ex-collega MF van het Office en AM gegeten. Er werd druk geroddeld maar dat hoort erbij. De middag lekker met de posters bezig geweest. En toen kwam er een telefoontje dat ik mijn medisch onderzoek moet over laten doen door een beëdigde dokter. Dat bleek dus achteraf niet het geval te zijn geweest.
Vrijdag krijg ik mijn vuurdoop, dan komt er een groep van 40 personen en die mag ik ontvangen. Ik loop dan met DM mee die de rondleiding zal doen, in de hoop er ook wat van op te steken.

Kom in de kas.

Gisterenmiddag was mijn middagje op proef in de kas, in M. Ik was vastberaden en wilde op de e-fiets, dus Wim pompte nog de banden op en controleerde de remmen enz. Maar omdat men had gezegd dat er wel een sluipweggetje was door de prairie wilde ik graag dat hij een stuk met me mee zou fietsen. Zo gezegd zo gedaan, we vertrokken om iets over een uur. Het was mooi zonnig, maar het windje is nog fris. Eerste stuk tot aan Le Dardu ging prima. Zelfs zonder motortje goed te doen. Voor de zekerheid toch nog even gevraagd aan de boer op z´n erf of we goed gingen en dat bleek zo te zijn. Doorfietsend ging het best goed, op een splitsing even gestopt want we waren niet helemaal zeker of we rechts of links aan moesten houden. Gekozen voor rechts, maar toen werd de weg alsmaar slechter. Veel hobbels, grote keien, steentjes en dat viel niet mee. We stapten na een meter of 200 af want toen kwamen we in een paar flinke kuilen met grote plassen terecht. Met mijn fiets van 40 kilo, is dat niet echt erg praktisch. Duwen is erg zwaar en om weer op te stappen en vaart te krijgen valt niet mee. Hijgend en vermoeid toch doorgezet. In overleg met Wim, we zagen de kerktoren van M, reed ik verder en ging hij terug. Deze weg dus maar niet meer doen. Het is niet verstandig want als ik een lekke band krijg sta ik midden in de prairie. Aangekomen bij ET, fiets o slot en naar de kas. Daar was het door het zonnetje lekker warm en bleek al gauw dat ik me te warm had gekleed, volgende keer beter voorbereiden, laagjes om uit te doen en als het regent een flinke dikke trui. ET leerde me eerst zaaien in van die bakken met meer dan 200 gaatjes, zaadje voor zaadje in het holletje leggen, eerst sla, toen tomaten daarna kool gezaaid, bakken met een klein laagje aarde bedekken en dan naar de broeikas.
Daarna kwam het oppotten aanbod. De zaailingen uit de holletjes drukken en een voor een in een potje stoppen, een handeling waar je even de tijd voor moet nemen om het goed te doen. In het begin drukte ik te hard of was het potje niet vol genoeg aarde. Ik had sterk de neiging om de overtollige aarde eraf te vegen. Maar dat is net de bedoeling, dat kost TE veel tijd! En je moet geen slechte gewoontes aanleren. ET wilde graag zijn kennis van de Nederlandse taal uitbreiden en dus vroeg hij me een aantal zinnen die over het werk gaan.

Zoals Jij gaat nu sla zaaien

. enz.
Hij heeft vroeger in Aalsmeer gewerkt en weet nog wel wat zinnen. Heeft wel moeite met de sch´s!
Om 5 uur ging ik naar huis, zij vonden het niet verstandig om over de Nationale te rijden, zodoende reed ik een flinke omweg. Weet niet of ik dat zal blijven doen. Dik 20 kilometer zo. Van het weekend vraag ik aan Marieke of zij mij wil leren om te gaan met haar scooter.

Een dagje Lyon voor 2 paspoorten!

De afspraak werd twee weken geleden gemaakt per telefoon met het consulaat in Lyon.
Een erg vriendelijke mevrouw gaf ons een plaats om 14.00 uur en het adres van de fotograaf die het format kent van de pasfoto's die nodig zijn. Dus vanochtend vroeg op en op weg naar Lyon. We hadden voor Lyon gekozen omdat het in 2009 allemaal erg krap was en we half Parijs moesten doorkruisen. Dit leek eenvoudiger. Qua afstand hetzelfde rond de 320 kilometer! Op de rondweg van Lyon was het even druk en door een foutje van mij gingen we ondanks dat de Tomtom één afslag verder had bedoeld een afslag te vroeg er van af. De Tomtom had even moeite de draad weer op te pakken maar we vonden de parkeergarage en gingen op pad. In eerste instantie liepen we precies de verkeerde kant op, dus omgekeerd en de fotograaf gevonden, Wim en Marieke staan er allebei nou niet echt florissant op! Verplicht mond dicht, niet lachen en nek bloot zonder sieraden. Een taartje gegeten, de treinenwinkel bezocht (viel erg tegen) en toen via de stad naar het consulaat. Tijd genoeg dus nog diverse winkels in geweest. Veel straten waren alleen voor voetgangers dus lekker rustig. Op het consulaat door de mevrouw heel vriendelijk geholpen, alle paperassen ingevuld en Marieke nog even nagemeten! Doordat het een onofficieel meetding was ( een duimstok tegen de muur geplakt) was Marieke ineens 4 centimeter korter dan in 2009! rara hoe kan dat?????? Maar het is niet anders dit komt in haar paspoort te staan. Ook zijn van beiden vingerafdrukken gemaakt.
Pas komt per aangetekende post hierheen, zou normaliter uiterlijk twee weken moeten duren.

Blaffende honden, bijten niet.

Nu ik nog geen werk heb ga ik minstens twee keer per dag een rondje door ons dorp met Floyd, de ene keer links om de andere rechts voor de broodnodige variatie! Ik kan hem helaas niet los laten lopen, want hij neemt onherroepelijk de benen. Hij heeft het dus voor zichzelf verpest! Tijdens de wandeling komen we regelmatig andere viervoeters tegen. Ons dorp dat uit slechts 60 mensen bestaat heeft daarentegen, verhoudingsgewijs relatief veel viervoeters! Allereerst de katten, wijzelf drie maar verder denk ik minstens een stuk of dertig: een aantal met een halve staart, velen vies en ziek en slecht verzorgd. Zielig dus. Wim zegt wel eens dat onze drie de duurste katten zijn van heel Frankrijk, ze hebben een paspoort zijn ingeënt, de heren gecastreerd en de dame aan de pil! Onze buren laten alles lekker op z´n beloop dus heel regelmatig zie je weer kittens rennen! Als men ze op tijd opmerkt worden ze 9 van de 10 keer verdronken! Maar nu de honden. Ik heb ze tot op vandaag nog nooit geteld maar; bij de familie B. hebben ze sinds kort een Bretonse spaniël genaamd Gamain! nog jong, gecoupeerde staart en een karakter zoals Floyd (van origine een jachthond)speels en als ik dan met Floyd langsloop en G. loopt los is hij niet meer te pakken te krijgen. M en J schreeuwen hun longen ongeveer uit hun lijf om hem naar de stal te lokken...... veelal zonder resultaat. Hij snuffelt aan Floyd maar rent er weer als een speer vandoor. Het is ongelofelijk hoe hard die twee mensen kunnen roepen! Het lijkt meer op een stel kakelende eenden!!!!! Het kost enorm veel moeite hem naar binnen te krijgen en vrijdag liep ie tot overmaat van ramp rechtstreeks de trap op en de keuken in en dat terwijl J net alles had gedweild. Je wilt niet weten hoe ze toen te keer ging. Hilarisch. Ze wilde hem een gigamep verkopen met de bezem maar miste! Dan hebben we nog Maya een bastaard zij lijkt op een hangbuikzwijn, haar tepels hangen zo ongeveer op de grond,is een van de honden van JF, als ze loops is komen alle honden uit de buurt erop af! De andere honden (geen idee hoeveel), zitten vast aan de ketting in zijn schuur. Zij zit nagenoeg nooit vast en schooiert door het dorp. Dan Toupi van de fam. T. een klein wollig nietszeggend hondje, dat vaak op schoot meerijdt in de auto of de tractor naar de hangar. Floyd vindt haar erg leuk! Dan Gamain van OB, die heel vaak bij de ouders van O gestald wordt: een grote zwarte, obesitas labrador, een mannetje en gek op Floyd, staat hier af en toe als ie de benen heeft genomen jankend voor de deur. Floyd gaat dan zo ongeveer door het keukenraam en jankt met hem mee. Een goeiige lobbes, maar luisteren naar z´n baas .... ho maar! Aan de nationaal bij de andere familie B, zijn wel 10 honden maar die zitten allemaal opgesloten in de stal of op de boerderij. Onze burgemeester heeft een rottweiler (vrouwtje) goed gedrild. Die zien we vaak op zijn laadbak van zijn pick-up meerijden. Bij de familie D hebben ze er twee, altijd aan de ketting alleen maar vrij op zondag, dan mogen ze mee op jacht!
Als laatste onze buren schuin tegenover ons, daar hebben ze een heel irritant klein keffertje Pépère genaamd. Ze zetten hem, als ze hier zijn en dat is de laatste tijd erg vaak, het liefst voor de deur aan de lijn. Vaak al ´s ochtend vroeg zo tegen half acht en dan doet ie dus niets anders dan blaffen en grommen tegen alles wat ie ziet bewegen. Ook 's avonds vaak nog tegen elf uur,zij hebben kennelijk geen zin om hem uit te laten dus stallen ze hem aan zijn lijn voor de deur en ook dan blijft hij nog heel vaak heel lang blaffen. We kunnen er moeilijk iets van zeggen, maar het is erg irritant. Het zijn al niet onze vrienden dus we houden ons in, maar soms heb ik de neiging zijn lijn door te knippen! vervelend mormel.
Nu heb ik al met al niet geteld maar het zijn er dus best veel, Frankrijk kent geen hondenbelasting maar anders zou de schatkist flink gespekt worden. Alleen al in zo'n klein gehucht als het onze minstens twintig!