Kuuroord, rusthuis, lastige bejaarde.....

Ik ben weer aan het kuren in de thermen van Bourbonne, ieder ochtend om 6.15 uur uit bed, yoghurt en thee en in de auto. Na mijn visite medicale bij de arts van de thermen kreeg ik tot mijn grote schrik te horen dat ik scheef aan het groeien ben met een verschil van tenminste 5 centimeter, daar moet dus een rontgenfoto voor gemaakt worden om te zien of het mijn knieen of mijn heupen zijn waar dat probleem zich uit voor doet.Ik stap om 7.10 uur binnen en kan zonder te wachten meteen in de lauwwarme klei. (er is iets niet helemaal in orde met het systeem) dus en de klei en de douches zijn niet echt super warm, maar t is te doen. De keuze van een behandeling met de extra eigen bijdrage voor "premium" is het echt ten volle waard; nergens wachten en handdoeken en kamerjassen kan je eindeloos wisselen voor een droge/schone! De aquagym in het zwembad is soms bijna privé, de laatste dagen zijn we slechts met twee personen! Ik kom fris en fruitig weer thuis en doe rustigjes aan. Het huis is weer voor onszelf want onze logée M.J.v.D is jl zondag door haar broer opgehaald en na drie weken M'celles weer terug in het Schiedamse. Ik had het aangeboden omdat we weten dat ze die rust zo waardeert en het haar goed doet. Omdat ik alleen naar Nederland reed voor de familie Bernouw reunie kon ik haar s'maandags mee terug nemen. Ze had die dag echter nog een afspraak met de Chinese kruidenarts in Schijndel, waar ik buiten op haar wachtte en daarna reden we richting hier. Het ging redelijk vlot. Ze trok in op de bovenetage en ging voor een groot deel haar gangetje. Maar het is en blijft toch een dingetje om als je het niet (meer) gewend bent iemand de hele dag om je heen te hebben. Gelukkig voor ons allemaal was het heel mooi, soms TE warm, weer en was zij vaak buiten in de schaduw en deed ik eea in huis, ik ben niet zo van zon en stilzitten!! Last heb ik niet van haar gehad hoor, dat niet maar je moet er toch rekening mee houden. Drie weken was dus prima. Mme L. wilde dat ik geld voor haar ging halen en toen ik bij haar kwam vertelde ze dat haar koel-vriescombi van 35 jaar oud niet meer vroor en dat er dingen aan het ontdooien waren Haar buurvrouw haalde alles eruit en stopte het bij haar in de vriezer Mme L dacht dat ik misschien een reparateur zou kunnen vinden(?) maar dat leek mij stug Op de terugweg zag ik Monsieur J voor zijn winkel staan en stopte ik en vroeg of hij iets kon leveren, hij printte twee modellen uit en zei dat hij die snel kon leveren Mij leek een maatje kleiner voor een eenpersoons huishouden meer dan voldoende en Mme L ging accoord, ik kon m bestellen Toen ik in diezelfde week langs ging, was ze niet zo aardig en zei geirriteerd dat ze mij de dag ervoor had "vervloekt"; de kast was veel te klein het vriesgedeelte al helemaal en er zat geen handgreep op dus kan ze met haar "verlamde" handen de deuren niet gemakkelijk openen! Nou daar stond ik dan, denkende dat ik het goed had geregeld Toen ze eraan toe voegde dat ze de meneer die kwam leveren ook voor rotte vis had uitgemaakt, was ik met stomheid geslagen! Ze hadden de kast om uur afgeleverd, dat vond ze geen manier van doen! en en toen kwam het hoe woord eruit. Want de oude kast, die ze aan de postbode had gegeven, deed het gewoon Dus de maat was vol! het erg had aangetrokken dat ze zo boos was op mij. Ik heb weinig gezegd behalve dat er niets meer aan veranderd kon worden en ben naar huis gegaan. Wim reageerde witheet en zei dat ik haar voortaan maar in haar sop moet laten koken! Maar ik was echt perplex. Heb Monsieur J gebeld, ook hij was niet zo blij, logisv=ch. Ik heb meer als een week niets van me laten horen en toen ze zaterdagochtend belde heb ik haar uitgelegd dat ik me erg onprettig voelde over wat er allemaal was gezegd. Ze begreep t niet echt , maar verontschuldigde zich. Ze was op het moment supreme TE geirriteerd en had misschien wat overdreven gereageerd. neemt niet weg datr de koel-vriueskombi nog steeds niet bevalt en veel te klein is.