Een loodzware week, ligt achter ons.

Het lijkt bijna onmogelijk maar het is echt waar, deze afgelopen week was een boze droom.
Dinsdag had ik een stom akkefietje met de auto, die stond op een parkeerplaats terwijl ik even langs de dierenarts liep. Teruglopend zag ik een auto in een heg hangen en keek nog een soort van verbaasd, hoe komt die auto nou toch daar terecht dacht ik nog en op hetzelfde moment realiseerde ik me dat het ONZE auto was die daar op een stoeprand in de struiken hing...... Was dus naar beneden het parkeer terrein afgerold. Bleek niet op de handrem te hebben gestaan en zat muurvast op de trottoirband en hing met het rechterachterwiel boven een (bleek later) een diepe put.
Ik probeerde hem er tussen uit te krijgen maar dat mislukte. De pizzakraam ertegenover had een aantal klanten die zich allemaal zo lekker stonden te vergapen; wat doet dat mens nou toch suf! Ik zag ze denken!!!!! Gelukkig was er een vriendelijke meneer die me wilde helpen en het wel voor elkaar kreeg de auto eraf te rijden. Ik bedankte hem en reed nogal shaky naar huis. Daar stonden allemaal autos voor de deur. Mevrouw L van Gedimat kwam me tegemoet lopen en vertelde me het verschrikkelijke nieuws: Alex, de oudste zoon van onze overburen had zich opdezelfde wijze als zijn broer van het leven beroofd! De grond zakte onder mijn schoenen vandaan. Wat een vreselijk nieuws, voor mij maar vooral voor onze buren. Een tweede kind verliezen door er vrijwillig tussen uit te stappen, dat kan toch niet waar zijn?
Wim kwam thuis en bleek al op de hoogte. Samen uitgebreid overlegd hoe we dit aan M. moesten vertellen en vooral wanneer. Wanneer je merkt dat de roddel zo snel gaat en de sms-jes rondvliegen in sneltreinvaart moesten we ervoor zorgen dat het niet via via te horen zou krijgen. Uiteindelijk ben ik het haar woensdagavond op school gaan vertellen.Gelukkig was het slechte nieuws nog niet bij haar bekend. Het was ook voor haar een enorme klap. De herinneringen aan de vorige keer stonden op ons netvlies. Ik heb haar donderdag opgehaald, daar gaf ze zelf de voorkeur aan. De vriendenklup heeft het verschrikkelijk moeilijk, die verliezen in zo-n korte tijd een tweede kameraad.
Vanmiddag was de uitvaart, de kerk zat erg vol. Het was erg aangrijpend allemaal.
Hij heeft via brieven laten weten wat zijn motieven waren, maar of dat de pijn en het gemis zal verzachten?
Is het leven op het platteland dan zo uitzichtloos voor jongelui?????

Een weerzien na dik 15 jaar!

Gisteren was ik op het VVV kantoor en samen met AJ die er speciaal voor was gekomen, hebben we de puntjes op de i gezet om de website te kunnen beheren. Tussen de middag hebben we met z'n viertjes bij Gourmand'is gegeten. Moet zeggen het was niet slecht. We hebben uitgebreid geklept en kwamen verzadigd een half uur te laat weer op kantoor terug. 's-Middags weer verder met de tekst en uitleg maar tegen half vijf was mijn hoofd toch wel aardig vol aan het worden. Om iets voor half zes ging mijn mobieltje af, ik kon moeilijk even achter het bureau vandaan dus liet ik het voor wat het was maar nog geen tien minuten later weer een oproep dus permissie gevraagd om even te kijken: het was een Nederlands mobielnummer, dat ik niet herkende ik belde terug........
Wat bleek: waren het M en W uit R. Ze waren op de terugreis vanuit Zwitserland en wilden langskomen en vroegen of het schikte. Nou geen probleem hoor, dus snel naar super en ingrediënten gehaald voor Lasagne. Thuis alles klaargemaakt en tegen kwart voor acht stonden ze voor de deur. Hadden heel wat bij te praten en het was enorm gezellig. We gingen pas om half tien aan tafel, het eten smaakte goed en sfeertje heel aangenaam. Zij hadden een hotel gereserveerd in Neufchateau maar omdat het intussen al elf uur was hebben we boven even de logeerkamer in orde gemaakt (annuleerde ik de reservering) en zijn zij gebleven.
Vanochtend ontbijtje gemaakt, met z'n drietjes gegeten en zijn ze achter me aan gereden naar Nogent, Ze hebben het museum bezocht en dat viel goed in de smaak. M is gyneacologe en het hele verhaal chirurgie sprak haar enorm aan. Ze deden een flinke aankoop door 40 ansichtkaarten te kopen van een instrument wat zij vaak gebruikt. Nog even koffie gedronken hier aan de balie en toen via Maisoncelles terug naar Nederland want de Iphone was blijven liggen. Ook zij vinden het een prima idee om onze logeer- en badkamer aan te bieden voor gasten tegen betaling. Iets wat ik al langer zou willen maar waar Wim geen oren naar heeft. Het zou toch nét dat extraatje kunnen zijn wat we goed kunnen gebruiken. Waarom niet een periode proef draaien????
Het geld wat ik aan deze overnachting heb overgehouden wordt vermoedelijk geinvesteerd in een abonnement op de sportaccomodatie in Biesles. Ik ga aanstaande maandag een keer op proef, als het bevalt is het een prima investering denk ik.

Vive la rentrée!

Nee, dat mag ik natuurlijk niet zeggen, dat is niet eerlijk tegenover onze dochter; maar na dik twee en een halve maand zomervakantie ben ik wel toe aan een beetje rust in de tent.
Ze ging weliswaar naar Canada twee weken en daarna hadden we AL te logeren, maar nu ze sinds gisteren weer naar het lycée is, zijn we ook wel weer blij dat we saampjes zijn.
Gisteren was dus haar eerste schooldag en wilde ze persé vroeg weg om voortijds op school te zijn. Dit alles naar aanleiding van het uitkiezen van een kamer en een kamergenote in het internaat. Dinsdagavond was ze erg druk en had een hele strategie bepaald hoe en wat we zouden moeten doen om dé juiste kamer te bemachtigen!
Ze had met een meisje afgesproken, maar die zou met openbaar vervoer naar Chaumont komen en kon dus niet vroeg aanwezig zijn. Dinsdagavond alle tassen, dekbed, kussen en boeken al in de auto gestald en restte er slechts de laatste spulletjes woensdagochtend. Ze ging om 5 uuronder de douche (wij natuurlijk ook metee wakker!) en we kwamen elkaar tegen kwart voor zes aan tafel tegen. Ze zag er best tegenop. Bijtijds weggereden en waren een minuut voor half acht op het terrein van school. Auto geparkeerd en bepakt en bezakt naar het internaatgebouw: daar was het al een drukte van belang! Allemaal zenuwachtige dametjes voor de ingang, stoere, deftige, tuttige en boerinnetjes. Sommige in heel zomerse outfit rillend van de kou, want het was niet echt aangenaam weer. Moeders en vaders met hutkoffers. Het weerzien na de zomervakantie was bij sommigen heftig. Dikke zoenen: dat vind ik altijd wel tof om te zien. (wat was dat in maasland anders!!!!) De deur gaat in principe om 8 uur open maar het duurde en duurde, Marieke kwam op de lijsten o de voordeur er vrij snel achter dat haar toekomstige gekozen roommaid helaas op een andere etage was ingedeeld dus het strategische plan kon niet doorgaan. (zware teleurstelling dus. In de rij wachtenden stonden ook twee juffie die we kennen ook van de tijd op het collège en toen was de keuze snel gemaakt. De surveillante opende om kwart over de deur en toen leek het net d euitverkoop bij de Bijenkorf, alles propte zich door die ene deur! Op de eerste verdieping meteen schoenen uit en rennen om een kamer te bemachtigen maar MG en het andere meisje hadden de keuze al gemaakt. Bed opgemaakt voor haar een gedeelte van de tas uitgepakt en Marieke haalde de rest uit de auto en kon ik na twee dikke knuffels op weg naar mijn werk.
Gisterenavond onder het genot van een kopje thee en een kaakje keken we elkaar aan en stelden vast dat het best wel lekker rustig is zonder gekraak van een vloer boven het hoofd. Morgenavond is ze alweer terug dit is een korte week, hopen nu maar dat het allemaal goed is gegaan, dat ze een leuke klas heeft een vriendelijke mentor en de lesstof mee zal vallen. Ze zit nu in première S, SVT. Ze heeft de wetenschapskant gekozen en moet het nu waar gaan maken. Duimen dat het haar lukt, ze is gemotiveerd dus dat is denk ik een heel groot pluspunt.