Waar zijn ze gebleven alle tradities?
De nachtmis?
Het Paasontbijt?
Nee, helaas niets van dat alles is bij ons vandaag de dag nog aktueel en ook de stad Langres heeft er kennelijk weinig mee want die organiseerde op dit paasweekend "les journées de métiers d'art" en in dat weekend is het tevens "Lames a Langres" onze jaarlijkse messen/scharenbeurs.
Voor mij betekende dat dus aanwezig zijn met twee petten!
1) les couteliers
2) l'Académie
Beiden verwachtten mijn aanwezigheid. Zelf had ik voorgesteld om de zaterdag op de beurs te zijn en het aperitief te verzorgen zoals alle jaren en 's zondags de bar voor mijn rekening te nemen.....
De heren OB en PB dachten daar anders over, OB had mij dringend nodig in de keuken, alle kokkies hadden het te druk in hun restaurants dus claimde hij bij PB mijn assistentie in de keuken. Hoe ik het apéritief zou doen? lastig dus. Gelukkig had ik het vorige weekend devernissage in Montigny en toen al een grote hoeveelheid boodschappen gedaan die ik dit weekend ook kon gebruiken.
Ik was zaterdag dus om half tien in de keukensamen met OB, zijn dochter en een hele sympathieke kok (geweldig interessante man die al 35 jaar de scepter zwaait in een mega hotel in Taiwan!, ik hing aan zijn lippen en kwijlde van de foto's van zijn buffetten, diners, wijnkaart, onvoorstelbaar; nooit geweten dat ze daar met gemak een magnum Chateau Lafitte drinken alleen maar vanwege de prijs, niet vanwege de kwalitiet de afdronk enz! Als je geld hebt geef je het uit! De grootste klanten zijn de Franse modehuizen Hermes, Louis Vuitton, en die geven tonnen uit aan banketten en diners. Het hotel heeft 1000 kamers en serveert voor gezelschappen tot 2000 man!) Hij vertelde zonder op te scheppen over zijn werk. Hij is nu eigenlijk met pensioen maar helpt zo nu en dan nog een handje. Hij woont 6 maanden in de hte Marne en gaat de andere 6 maanden terug naar Taiwan.
Waanzinnig dus.
Op het menu stond
* een mousseline van vis
* sousvide gegaard sucade rundvlees in een vleesjus met gebakken krieltjes
* kaasplankje
* fondant chocolade met creme anglaise
We verkochten 81 maaltijden het was racen in de keuken ,maar het was perfect onder controle. De beide serveersters hadden het druk en met de anderen maakten we de palteaux op.
Daarna gingen we zelf aan tafel, het was inmiddels al tegen half drie en na de afwas begon ik aan het apritief. Ik had geen tijd voor verrines of canapes dus maakte ik een aantyal schalen zoals borrelplanken een vlees, een kaas, een vegetarisch en een aantal burgerbroodjes en mini witte puntjes.
De drankjes ook eenvoudig maar heel lekker, limoncello fizz en een sapjes sinas, appel, cranberrie.
Om half zes zette ik het op de tafelk en viel men aan. De limoncello fizz ging hard!
er bleef van de hapjes niet echt veel over alleen de rauwkost bleef liggen.
Daarna opgeruimd en naar huis ik had twee porties vlees/krieltjes mee dus dat was gemakkelijk. Moe, kon ik de slaap niet vatten, te veel gerommel in mijn hoofd.
Zondag 7 uur opgestaan aangekleed kom yoghurt en op pad. In de keuken dit keer aan de slag met het snipperen van een flinke hoeveelheid uien voor de rijst, op het menu stond
* terrine champetre
* ballotin de volaille/pilaf/sauceau Langres
* kaasplankje
* tarte aux pommes
De verkoop van de maaltijden verliep heel stroef en we vreesden met z'n allen het ergste. gelukkig viel het uiteindelijk mee en werden het 50 plateaux. Ook Hans en debbie aten mee en waren tevreden. Ik had helaas weinig tijd voor hen, we spraken elkaar kort maar over 3 weken zijn ze er weer voor langere tijd.
De afwas, het opruimen van de keuken en inladen van alle serviesgoed, pannen, braadsledes en overig lmateriaal kost altijd een boel tijd. We konden om 5 uur met war restanten van een maaltijd naar huis. Ik sprak nog even met wat bekenden en ging ook met mijn spullen terug naar huis. Afgeknoedeld en hondsmoe. Wim zei vanochtend:3volgend jaar ga jij dit niet meer doen hoor, je zou wel gek zijn!"
Wim ziet al dat gedoe totaal niet zoals ik, ik vind het geweldig maar moet toegeven dat ik het wel steeds zwaarder begin te vinden, bijna 71 nog een paar dagen. Dat telt zeker mee en is aan mijn lijf ook te merken, zeker de volgende ochtend.
Maar wat ging er aan dit drukbezette weekend aan vooraf....................
De vrijdag voor het weekend van 27 maart toen Manon en André hier waren, kwam Wim thuis met een pijnlijk been, hij had tijdens zijn werk een soort krak gehoord in zijn kuit, we zeiden alle drie dat lijkt op een zweepslag, moet je niet naar de dokter? Nee dat was niet nodig. Hij ging dinsdags toch weer "gewoon" naar zijn werk maar zijn been voelde niet lekker. de maandag erop nog steeds raar gevoel en een hele blauwe voet maakte ik een afspraak bij de huisarts. Die verwees hem voor een echografie van zijn been naar de kliniek in Chaumont. Afspraak donderdag jl. De radioloog was onaangenaam verraswt en zei dat hij zsm de dokter moest bellen Wim had een trombose been!
Paniek dus, ik belde dokter B die zei dat we maar beter meteen naar de urgence moesten gaan. Daar meldden we ons om iets na vier uur en werden in de wachtkamer gezet. Andere wachtenden gaven aan dat ze al uren zaten te wachten, dat was niet leuk om te horen vooral ook omdat de radioloog had gezegd dat het erg gevaarlijk was.
Uiteindelijk werd het administratieve gedeelte vrij snel afgewikkeld en werd Wim op een brancard gelegd en moest daar wachten op de dienstdoende arts. Ik mocht erbij blijven ivm de taalbarrière. Ik ben in de tussentijd toch nog even mijn bij de bakker bestelde miniburgerbroodjes op gaan halen en toen ik terug kwam lag Wim in een ziekenhuisjasje in een grote behandelruimte achter de grodijnen. Zijn bloed was geprikt en men wachtte op de uitslagen om zo de medicatie te bepalen. Hij werd tegen 20.00 uur geholpen kreeg medicatie en recepten en verwijzingen en we konden naar huis. Arme Coco zat al vanaf half drie alleen. Vrijdagochtend vroeg naar de apotheek voor de medicatie en steunkouisen!!! tot aan de lies.
Maandag de huisarts gezien en nu heeft hij (voor het eerst hier in Fr.) een arret de travail van 3 weken. Kan je vertellen dat zijn bazin daar niet erg blij van werd! Maar jammerdan.
