Herfstvakantie 2011,

Herfstvakantie voor Marieke begon vorige week zaterdag en na het wassen an het wasgoed wat ze mee naar huis nam van het internaat vandaan volgde zondag de strijk en maakte zij haar tas klaar voor een weekje Pas de Calais bij de familie B. Dit keer doet ze helemaal alleen, zonder moederkloek die haar helpt om van Gare de l'Est naar Gare du Nord te reizen met de Metro. In mijn hart blijf ik het een onprettig iets vinden maar de treinaansluitingen zijn dit keer heel behoorlijk zonder al te lange wachttijden en ze heeft het al meerdere keren samen met moeders gedaan; dus moest het kunnen. Het eerste stuk deed ze samen met een kennis van het lycee die we op het station in C. ontmoetten. De rest was aan haar. Ze sms-de dat het allemaal prima was gegaan, zodat ik me verder geen zorgen hoefde te maken. Aanstaande maandag komt ze terug. Herfstvakantie betekent ook dat mevrouw Z. andere werktijden heeft en ik dus maar een uurtje moet oppassen, geen "gouter" geen kindertjes in of uit bed, alleen maar bezighouden en wat kleine huishoudelijke taakjes. Het is en blijft een megapuinhoop daar! Overal vuile was, overal vuilniszakken die door de grote logge labrador uit elkaar worden gereten en dan ligt het gazon vol met troep en zij gaat er met een poepluier vandoor!!!! heerlijk dus. Speelgoed waar je over struikelt, de fretten die een zooitje maken en op het wasrek altijd wasgoed. De kindertjes zijn ook niet altijd even fris dus knip ik nageltjes, pulk ik naveltjes schoon en meer van dat soort dingetjes. Ik doe dat mezelf aan hoor, zij zullen daar niet naar vragen. Ik bouw met Lego, rijdt met de Brio trein en voel me dus op en top OMA! Ik begin steeds meer het gevoel te krijgen dat zij het niet overzien, er staan nog overal verhuisdozen en er zijn nog legio klussen die aangepakt moeten worden.

Sinds vorige week hebben ze nieuwe huisdieren; in de vensterbanken hoog tegen het plafond zitten honderden lieveheersbeestje die zich daar nestelen, dicht tegen elkaar aan. Ze vertelde dat toen ze in het huis gingen kijken met de makelaar er zeker duizend in het huis waren en toen ze de ramen open zetten ze er allemaal uitvlogen, Kennelijk komen ze terug naar hun geboorteplaats of zo maar ze overwinteren er waarschijnlijk! Niet in een nestje maar op elkaar gestapeld. Echt bizar!

Aquagym en kokkerellen.

Inmiddels alweer woensdag, een druilerige dag. De herfst is duidelijk in aantocht. De dagen worden korter en het is enorm vochtig in de lucht. Wim heeft maandag voor de laatste keer gemaaid. Ik heb even twee vrije middagen want mevrouw Z. heeft een fikse buikgriep dus kwam is gisteren voor niets, eigen schuld want ik had niet op mijn mobieltje gekeken en zij had wel degelijk een berichtje gestuurd.
Ik was naar aquagym in Langres samen met MG ( een heerlijk mens, maar wel een kletsmajoor) we rijden om beurten en dat scheelt en tegelijkertijd stimuleert het om samen te gaan, dan ben je minder snel geneigd om thuis te blijven. De groep bestaat uit 25 personen, waaronder slechts een handjevol heren. Verder dus alleen dames in de leeftijd variërend van 40 tot 75 volgens mij. Onze leraar is een man van in de 40 met een beenprothese, hij kan daardoor dus niet alles voordoen en ik vraag me af wat hij doet als er iemand in het water onwel wordt. Volgens zeggen is die beenprothese er zo vanaf en kan hij te water. Zal zeker wel want de voorschriften hier zijn uiterst streng. Hij leek in eerste instantie niet echt geweldig maar hij voert het tempo op en hij geeft een pittige les van drie kwartier. Gisteren was het de laatste keer voor de vakantie van 2 weken en dus ging het er fanatiek aan toe. Er zijn wat dametjes op leeftijd die dan aardig tegensputteren, maar ik kan het lekker bij houden en voel me weer als een vis in het water.( heel lang gelden had ik een abonnement op het sportfondsenbad in Rotterdam zuid en zwom ik iedere morgen voordat ik naar school ging, ik probeerde dan om als eerste het rimpelloze water in te duiken! Dat was het ultieme moment van de dag!!!) Mijn tempo ligt nu wat lager en we maken helaas gebruik van het ondiepe bad dus is het allemaal wat beperkter.
Ik vind het in ieder geval stukken aangenamer dan de damesgym van een jaartje of wat geleden.
Verder ben ik lekker in de keuken bezig met het bereiden van allerlei lekkers met de walnoten en heb ik een heerlijk recept gevonden van gekruide walnoten wat heel makkelijk is en heerlijk smaakt; alleen het noten kraken is een bereklus. Vandaag ga ik nog een taart bakken en die gaat in de vriezer, het moet gebakken met verse noten en ik wil het recept graag uitproberen. We hebben noten genoeg.En ik heb vergeten te melden dat we 90 flessen appelsap hebben van onze eigen appels. Biosap zonder suiker en gepasteuriseerd zodat het minstens 1 jaar goed blijven zal.
Zo meteen even langs bij de overbuurvrouw, het is vandaag de verjaardag van hun zoon Arnaud dus het zal geen gemakkelijke dag zijn voor ze. Ik heb een plant op het graf gezet namens ons.

Moeders moet gaan witwassen!

Sinds afgelopen maandag heb ik een nieuw baantje. Ik had nl. op de internetsite van het Arbeidsbureau een advertentie gezien van een jong stel dat een oppas zocht voor hun 2 kinderen hier erg dicht in de buurt. Ik mailde dat ik geïnteresseerd was en kreeg dezelfde dag nog de vraag of ik als oppas stond ingeschreven. Ik was hiervan niet op de hoogte en belde de diverse instanties. Ik kreeg, zoals dat hier wel vaker voorkomt, verschillende antwoorden en mailde terug dat het officieel niet hoeft als de kinderen in hun eigen huis verblijven en ik daar als oppas zou zijn. Mevrouw Z. mailde terug dat het dan helaas over ging. Zij kreeg dan geen vergoeding en dat vond ze wel erg aantrekkelijk. Gemiste kans dus!
Vrijdagavond ging de telefoon en belde mevrouw Z. op; alle kandidaten waren niet wat ze zocht en ze vroeg of ik toch kon komen kennismaken. Zaterdagochtend heb ik dat gedaan. Ze wonen in een huis wat ik ken van het erlangs rijden, een voormalig huis van een zusterorde met een kleine kapel er naast. Een prachtige plek en een leuk huis om te zien vanaf de buitenkant. Ik werd hartelijk ontvangen en maakte meteen kennis met de twee kindjes: een meisje A van 8 maanden een een knulletje E van net 3 jaar. Ze zocht oppas vanaf jl. maandag want ze heeft een tijdelijke baan bij het mobiele museum Pompidou uit Parijs dat 3 maanden in Chaumont is gehuisvest.
Ik had bij het arbeidsbureau navraag gedaan naar een eventueel bijbaantje en ook daar kreeg ik weer allerlei informatie die steeds weer anders was. Uiteindelijk is het dus verboden om iets te verdienen en word ik meteen gekort. Nou daar voel ik dus weinig voor! Mevrouw Z en ik zijn dus overeengekomen dat ze me zodoende op een andere manier betaald, want ze wilde me maar wat graag als oppas.
Gisteren, maandag dus was mijn eerste dag. Begintijd was kwart voor twaalf als E uit school komt, ik kook en wij eten dan gezamenlijk daarna gaan de twee naar bed. E had het een beetje moeilijk en wilde niet alleen boven zijn en is op de bank in de woonkamer in slaap gevallen. Er stonden twee enorme wasmanden om te vouwen en te strijken dus dat heb ik maar aangepakt. De wasmachine was klaar en dat heb ik opgehangen op de rekken. Het is een beetje een huishouden van Jan Keja, je ziet dat ze handen tekort komt en andere prioriteiten heeft. Ze was vanochtend dus reuze dankbaar dat alles aan kant was toen ze gisteren thuiskwamen. Ik maakte toen ook kennis met meneer. Vandaag ging het allemaal wat soepeler, E kent me nu en ging weliswaar met moeite toch boven naar z'n bedje, heeft niet echt lang geslapen maar hij was even rustig boven. Morgen mag ik al vroeg beginnen, het wordt waarschijnlijk een lange dag. E heeft dan geen school en aan het kleine meisje heb je geen kind, zo zoet als ze is. Wat een scheetje!

Wintervoorraad.

Ik kreeg zojuist te horen dat we de flessen kunnen gaan halen. We hebben nl. vorige week ruim 100 kg appels weggebracht naar een perserij in de buurt, die persen er sap uit en pasteuriseren en bottelen het sap. Om er alleen maar appelmoes van te maken ging me een beetje te ver! We krijgen dus als het meezit bio- appelsap van eigen teelt. Ik wist niet wat ik zag toen ik de appels afleverde: honderden kratjes met appels en diverse aanhangwagentjes vol. Het staat allemaal te wachten om te worden verwerkt. Mensen die al eerder zijn geweest geven ook hun gewassen lege flessen erbij en je kan dan na circa een week de flessen ophalen. Volgens zeggen levert 100 kilo appels ongeveer tussen de 40 en de 60 literflessen sap op. Van onze boom waren al twee grote takken gescheurd omdat ze de vracht appels niet konden dragen en de oogst was echt enorm. Je hebt in eerste instantie geen idee hoeveel appels er in 100 kg gaan dus we hebben maar een beetje geschat. Ik ben uit voorzorg toch nog wat appels wezen rapen bij een van de buren. Ook de notenbomen zitten barstensvol, we hebben al heel veel noten geraapt maar er vallen er nog steeds. Ik heb diverse mensen al van onze noten voorzien want we hebben nog van vorig jaar in de stal staan. De druiven waren voor het eerst in jaren echt zoet en dus heb ik er sap van gemaakt, de eerste fles was meer dan lekker maar ik heb de indruk dat het begint te gisten, want het verandert van smaak, volgens Wim wordt het vanzelf wijn maar dat lijkt me stug. Ik had in het totaal 12 liter! Nu rest me alleen nog de kweeperen die ik verwerken zal tot gelei. Het is toch wat al die opbrengst, maar ja je moet er wel wat mee doen, anders is het toch echt wel zonde. Er staan echter nog potten vol jam in de kelder en ik ben vaak de enige die ervan eet, het grootste gedeelte gaat toch de deur uit als "fijn-dat-je- er-wasjes" of als kadootje aan die of gene. En dat is eigenlijk wel een beetje zonde van het werk.

Ochtendspits.

Niet zo zeer de file, maar wel het op tijd willen zijn is waarom ik me 's maandags-ochtends in de ochtendspits bevind. Marieke staat ruim voor tijd op en maakt ons wakker door het open en dicht doen van de douchedeuren boven.( vandaar dat Wim nog steeds niet wil dat we een B&B openen!!) Wij hebben dan eigenlijk nog een dik halfuur voordat de wekker gaat, dus dat is iedere keer weer knarsetanden! Als wij haar op die manier voortijds zouden wekken zouden we ongeveer oorlog hebben; maar okay! Ze is continue aan het praten met AL die dan daar aan de kust ook al wakker is om zich klaar te maken voor vertrek naar Lycée. Maar de klok gaat verder en tegen de tijd dat we normaliter weg zouden moeten is M nog steeds niet beneden! Ik loop me op te winden ( slecht voor mijn gezondheid) en als ik haar maan op te schieten, dan krijg ik als reactie dat ik haar loop te stressen! We moeten echter hier om uiterlijk half zeven weg i.v.m de bus die op tijd vertrekt vanaf C. Dat scheelt ons een rit naar Chaumont en een heleboel tijd. Ze vindt die bus een regelrechte ramp, maar ze heeft wat mij betreft geen keus. Vrijdag ging het weer eens goed mis. Ik kwam van de laatste sessie "gezond oud worden"uit B-le-B en haastte me om op tijd bij de halte te zijn, krijg ik een smsje dat de bus C over had geslagen!!!! De een of andere grapjas had tegen de (nieuwe) chauffeur gezegd dat er voor C geen leerlingen waren en dus reed de bus vrolijk verder naar het eindpunt. Ik omgekeerd en daar dus ook maar naar toe gereden. Echt prettig maar niet heus, want we kregen eters! Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en hebben we tegen haar gezegd dat als ze op de terugweg instapt ze moet zeggen dat ze naar C moet. Dit alles om te voorkomen dat ze volgende keer ergens halverwege zal blijven steken.