Le C.T.P en mijn persoonlijk begeleider,

Maandag om 13.30 uur had ik dus mijn eerste gesprek met mijn persoonlijk begeleider op het Arbeidbureau in Neufchateau. Eerst auto weggebracht om de winterbanden eronder te zetten en nog een of twee andere kleine dingetjes, te voet dus naar centre ville een afstand van een minuutje of 15. Mijn persoonlijk begeleider is een jonge man en hij heeft me eerst van alles en nog wat uitgelegd over hoe zo'n CTP functioneert en wat de mogelijkheden allemaal zijn. Nou die zijn er genoeg: cursussen volgen, omscholing, sollicitatietraining enz. enz. Na een dikke drie kwartier hebben we overeengekomen om eerst een soort van test te doen wat mijn competenties zijn. Ik had nl. in het vakje "wat zoek je voor werk"een heel scala van beroepen opgeschreven. Alles wat me leuk lijkt en dat is nogal wat. Meneer vond dat te breed en stelde dus voor om eerst maar eens uit te zoeken wat er het beste bij me past. Ik vind alles okay dus laat het over me komen. Volgende week is meneer vrij dus mijn eerstvolgende afspraak is over twee weken. Het is de bedoeling iedere week een afspraak te hebben, dus koppel ik dat voortaan aan de wekelijkse boodschappen bij de Lidl. Heb ik twee vliegen in een klap.
Ik ben van het arbeidbureau gelopen naar Leclerc en dat was een pittige wandeling berg op. Als je dit normaliter met de auto doet, zie je niet dat er nauwelijks rekening is gehouden met wandelaars dus het was hier en daar akelig dicht langs de weg, een trottoir is er niet. Best gevaarlijk dus. Na mijn inkopen, ik had begrepen dat er ook een bus rijdt, liep ik dus naar de bushalte en keek op het schema. Bus was 3 minuten geleden langsgeweest en de eerstvolgende ging royaal een uur later. Dus op mijn gemak de stoute schoenen aangetrokken en de terugweg aanvaard! In de hoofdstraat van N. even bij de tearoom gestopt voor een kopje thee en een taartje en toen op naar de Renaultdealer. Auto was nog niet klaar. De receptioniste zei dat ik gerust had mogen bellen, hadden ze me opgehaald!!!!!! Ik was flink moe dus snel naar huis en bijtijds naar bed maar de slaap die kwam helaas niet. Vermoeide benen en een vol hoofd. Dus een pilletje; gevolg vanochtend een houten kop.

Dubbele betekenis.

Jl woensdag even eruit met G en I naar Troyes, de moeite van een bezoekje waard! Wilden ook nog naar de Outletwinkels en dachten er slim aan te wezen om daarvoor met de bus te gaan. Dus naar de halte en een kaartje gekocht bij de buschauffeur. We zeiden na een x aantal haltes tegen elkaar dat het best een eind van het stadscentrum af lag en waren daarover verbaasd, bij het eindpunt geen winkel te zien! Buschauffeur vertelde ons dat we die winkels allang gepasseerd waren! dus bleven we zitten en reden de route weer terug, stapten uit bij de outlet en keken even rond. De prijzen vielen ons erg tegen. I kocht iets voor haar zoon en ik iets voor Marieke en lieten verder de boel de boel, want het werd intussen al aardig laat en we wilden op een redelijk tijdstip weer thuis zijn. Al met al dus weer gezellig om zo een stad te verkennen; ga zeker nog een keer terug.
Zaterdag en Zondag was de gastronomische beurs en de confrèrie was "eregast" dus wilde ik ook even mijn neus laten zien en ging er heen, in de veronderstelling daar heel wat culinairs aan te treffen. Ik vond het een tegenvaller, veel producenten van streekproducten stonden er opgesteld in kleine klaslokaaltjes. De confrèrie stond in het gedeelte carrosserie en iedereen was dik ingepakt, het was er frisjes! Helaas erg weinig bezoekers. Ik had n.a.v. ons uitstapje van twee weken geleden de vier heren een kaart gestuurd om te bedanken voor alle verwennerijen en gezelligheid. PH begroette me en bedankte voor de kaart, had hem echter direct in zijn bureaulade gestopt omdat hij bang was dat zijn vrouw de kaart zou lezen(?) ik begreep niet waar hij op doelde, dus vroeg om tekst en uitleg.
Ik had de heren bedankt voor alle verwennerijen en wat bleek het woord "gaterie" (opgezocht in het woordenboek) heeft dus een dubbele betekenis! En als je het dus anders opvat is het nl. tamelijk plat. Wist ik veel. Er werd dus hartelijk om gelachen en de opmerkingen bleven natuurlijk niet uit.
Zondag eerst puppytraining. Wim en ik zagen er geen gat meer in; Floyd is erg actief en eigenwijs. Dus raad gevraagd en veel advies gekregen, o.a. dat hij erg veel energie heeft en die minstens 1 x per dag kwijt moet kunnen en dus moet rennen, hij is al zo aan mij gewend dat ik hem volgens de trainers gemakkelijk los kan laten lopen dus na de les bleef ik achter met een mevrouw met een schat van een herderspup, de trainster maakte beiden los en toen was het een geren van jewelste, ze genoten beiden, Floyd was duidelijk de mindere en op mijn commando kwam Floyd netjes terug. Dus 's-middags nog een keer geoefend en het ging best wel goed. Hij bleef toch steeds in mijn gezichtsveld en genoot. Was 's -avonds kapot en sliep prima. Tegen twee uur even naar Semilly voor de foire de potirons en daar wat kalebasjes en pompoentjes gekocht voor decoratie. Het was koud. Iedereen was diep in zijn kraag gedoken en aan de warme wijn. Ik was met de auto dus maar niet gedaan.
Vandaag naar het arbeidsbureau maar daarover morgen meer, ga nu naar een kopje thee. Het is alweer bijna bedtijd.

Puppy training,

Vandaag bijtijds opstaan want ik had met de eigenaar van de "club canin" een afspraak om 9.00 uur in Neufchateau het was volgens hem lastig te vinden dus hij zou me er naar toe begeleiden. Marieke wilde toch ook mee en dus gingen we op pad. Floyd vindt tot nu toe autorijden geen pretje en hij jankt dan ook de gehele weg. Muziek aan of uit maakt niets uit hij blijft piepen. Op de parkeerplaats van de Match was het al druk, deze super is 's zondags ochtend geopend. Meneer F was keurig op tijd en hij reed voorop, ben benieuwd of ik het de volgende keer zelf zal kunnen vinden. Het is nogal in een uithoek. We waren te vroeg dus stelde hij voor even een ommetje te maken, zo gezegd zo gedaan, helaas liepen we na een aantal meters in een soort van openbaar toilet!!!! Het was me vies, een en al wc papier en grote hopen, van mensen afkomstig, we waren er allebei een beetje naar van en ontdeketen al snel dat er een groot woonwagenkamp stond. We hadden dus meteen het lichtblauwe vermoeden dat die in hun caravans dus geen toilet hebben en dat zij dus de bossages als zodanig gebruiken!!!!! We liepen snel terug, kwamen bij de auto en begrepen dat we achter een mevrouw aanmoesten rijden. We reden langs het kamp en kwamen op een onverharde weg met veel kuilen en hobbels terecht bij een groot veld helemaal omheind. We waren niet de enigen. Ik vermoed dat er zeker een dikke 40 honden van alle soorten en maten aanwezig waren incl. baas of bazin. Wat lijken sommigen op elkaar! hahahaha
We hadden veel bekijks en men wilde weten wat floyd voor ras is, wij uitgelegd 3/4 terrier 1/4 beagle. Oja dat was te zien. De honden waren verdeeld in 3 groepen en wij werden toegevoegd aan de jongsten. Floyd was zenuwachtig en vond alle anderen enorm spannend. We kregen eerst tekst en uitleg van een cordate tante. Ten eerste: de hond is in ons gezin ondergeschikt, dat houdt o.a. in; hij eet als laatst ( doe ik dus fout!) hij slaapt apart ( tweede fout) hij bepaalt niet wanneer er gespeeld wordt, enz. enz. enz. We moeten dus hier en daar wat gaan aanpassen in de reeds ontstane gewoonten! We voegden ons in de groep en daar leerde ik eerst hoe hem aan de lijn te houden, daarna liepen we tussen andere honden door ( socialisatie training) toen werd hij aangelijnd en stond ik aan de andere kant van het veld en mocht ik hem roepen. Alle commando's kort maar krachtig. En geen woord te veel dus! "Assis", "Au pieds" "Plus bougé" Ik moet zeggen dat het niet eens zo slecht ging. Belonen is een flinke stevige aai/knuffel en straffen is een vette "Non" Na dik drie kwartier, mochten naar het veld met de obstakels, door de tunnel, door een band, over een wip, over een evenwichtsbalk en een koekje als beloning. Hij deed het allemaal! Er is dus nog hoop. De andere gezinsleden zijn van harte welkom dus als Wim vrij is kan hij mee! Gaat ie leuk vinden. Vanmiddag ben ik aan het knutselen geweest met kippengaas en purschuim, morgen ga ik met CD wandelen en neem meteen mos mee uit het bos voor het afmaken van het geval. Morgen mag ik ook voor de tweede keer chauffeur spelen voor mevrouw L. die zelf op het moment niet mag autorijden, (ze is een klant van de hapkar en vindt mij/ons zielig en heeft me aangesteld als privéchauffeur, ze heeft begrepen dat wij dat extraatje best kunnen gebruiken)morgen naar Chaumont naar het ziekenhuis voor haar schouder, vrijdag jl. tandarts en aanstaande vrijdag ook weer.

J'ai bien bu, j'ai bien mangé !!!!!

Nog een beetje brak,dus vanavond op tijd naar bed, schrijf ik mijn blogje want ik begreep dat er al onrust heerst onder lezers.( als het langer duurt dan een week, worden sommigen al ongerust en beginnen ze zich af te vragen of er iets aan de hand is) Nee dus! Maar ik heb dus wel een heleboel te vertellen.
Vrijdagmiddag verzamelen in MlR om kwart voor twee. Ik verwachtte een personenbusje, maar er bleek een toyota gehuurd met 5 zitplaatsen. AB kon niet mee en dus was ik de enige vrouw in het gezelschap. Ik werd hartelijk ontvangen, nam afscheid van Wim en werd op de achterbank tussen JMR en GH gezet. Iedereen had er zin in en al na een 10tal kilometers begon de pret. Zoals altijd is de sfeer heel geanimeerd. JM verraste me met een klein verguld schaartje wat ik ergens op een sjaal of revèrs kan clipsen.
Hij is een van de meest gerenommeerde scharenmakers van Frankrijk, met een hele bijzondere collectie die op het moment in het Museum van Nogent wordt getoond. Hij is nog steeds, ondanks zijn leeftijd actief en heeft in zijn carrière al heel wat meegemaakt.Hij neemt geen blad voor zijn mond, wat af en toe niet door iedereen in dank wordt afgenomen. We maakten een sanitaire stop en kwamen tegen sluitingstijd van de eerste beursdag via een bochtige route van pakweg 20 kilometer La M. aan. Ik zag groen van misselijkheid. PB, een prima chauffeur maar een schichtige rijder, houdt van het pakken van scherpe bochten en dat was voor mijn maag iets teveel van het goede.De champagne bij ontvangst heb ik afgeslagen, dat zegt genoeg! Het dorp ligt in de buurt van Thiers, we bespraken met de organisatoren e.e.a. over de zaterdag en gingen naar ons hotel. Een hotel van Logis de France wat was besproken, was enorm luxe. We hadden ieder een eigen kamer met een pracht van een badkamer, in een annex van het hotel wat nog maar een jaar geleden was opgeleverd. Voorzien van de nieuwste snufjes. We sparaken af voor het diner om half negen in de eetzaal. De menukaart loog er niet om, ikzelf vond de combinaties een beetje maar heb uiteindelijk toch te veel gegeten. De wijnen, uitgekozen zoals gebruikelijk door GH waren een echte tongstreling. Laat naar bed, met een te volle maag en bijtijds weer op. Het zetten van een wekker met mijn mobiel kreeg ik niet voor elkaar dus aan PH gevraagd of hij me wilde waarschuwen. Na een karig ontbijt, want we hadden ingeschreven voor een maaltijd om tien uur, bestaande uit tripes!!!! gingen we naar de beurs. Tafels geïnstalleerd en diverse bekenden begroet op andere stands. Het was niet echt meegadruk maar de sfeer was aangenaam en de contacten zijn altijd erg leuk.
We sloegen de tripes toch maar over en aten stokbrood met div. worst en kaas en een plasticbekertje wijn. We hebben al met al niet echt veel zaken gedaan, maar het leggen van contacten ed. is zeker ook interessant. 's Avonds na geborreld en weer in ons hotel gegeten, dit keer in gezelschap van SB uit België. JMR maakte het de serveester niet gemakkelijk, maar ze kon er aardig mee uit de voeten. We hebben heel wat afgelachen. Ik koos dit keer voor een minder copieus diner, het smaakte voor-treffelijk en ook de wijnen waren weer heerlijk. Het bleek de naamdag van GH te zijn de volgende dag en daar moest dus al op gedronken worden. Dat heb ik geweten! Zondagochtend na een ontbijt, ik hoefde slechts een nacht zelf te betalen, de diners en de wijn werd door de heren voor hun rekening genomen en nadat we de koffers hadden ingepakt, stonden we startklaar om te vertrekken maar........... toen wilde de Toyota niet starten!!!!!! Alles nagekeken, dubbelgecheckt maar helaas er was geen beweging in te krijgen. Europacar gebeld en de situatie uitgelegd, zij zouden assistentie sturen. PH had het idee dat hij het wel zou kunnen oplossen; maar niet dus! Na dik anderhalf wachten, een rondje om en in de kerk, zitten wachten op een bankje, verhalen van JM aanhorend, kwam er een voiture de dépannage, waarop de auto eventueel ook kon worden meegenomen. Dit bleek dus niet nodig want...... de Toyota had een beveiligingssysteem, dat onder het koppelingspedaal bleek te zitten en als je het koppelingspedaal niet of niet ver genoeg indrukte dat startte de auto niet!!!! Jemig wat een afgang! We vertrokken dus dik twee uur later dan de planning. Tegen het middaguur knorden de magen van de meesten onder ons en ja wat doe je dan..... Dan zoek je dus een restaurant, want een maaltijd overslaan daar doen de heren niet aan. Het restaurant in een hotel, wederom van LdF, was eigenlijk wat te chique, maar dat doet de heren niets; we komen om te eten, we hebben een portemonnee of credit card dus aan tafel en kom maar op met de menukaart. We kregen een amuse van kleine zeeschelpen met een boter/sinaasappelsausje wat zo goed beviel dat JM het serveerstertje (nauwelijks 16) voor het blok zetten nadat hij haar had gevraagd ons nog een keer hetzelfde te serveren want we waren vergeten te proeven! De dames van de bediening waren uiterst aimabel en zullen wel gedacht hebben; wat een bijzonder gezelschap. GH zocht 3 super wijnen uit en we namen het er ook dit keer weer goed van. Ik voel me dan toch altijd wel weer wat on gemakkelijk, als ik de prijzen op de menukaart zie dan vind ik het eigenlijk te gek voor woorden en kan het me niet permitteren. Toen na de koffie en thee de rekening kwam, werd me meteen verteld dat omdat zij op superbenzine rijden en ik op slaolie, ik niets hoefde te betalen!!!! Ze kennen onze situatie en hebben het allemaal gewoon erg erg goed en doen dus niet moeilijk. Ze vinden het erg gezellig dat ik mee ga en hebben het er dus blijkbaar voor over. Ik heb ze buiten allemaal met een dikke zoen bedankt en nodig iedereen binnenkort uit om hier een keer te komen eten, het minste wat ik terug kan doen. Ik heb JMR gezegd dat hij zijn annekdotes op moet schrijven, zijn verhalen zijn ongekend. Wat heeft die man een hoop meegemaakt, rijk geworden door soms op een slinkse manier te profiteren van de simpelheid van mensen, zijn know-how over messen en scharen en zijn vakkundigheid. Maar hij is niet te beroerd om dat met anderen te delen. Ik kreeg van hem een schattig ivoren zakmesje waar ik superblij mee ben en heb hem volgens gebruik daarvoor een muntje van 2 eurocent in ruil gegeven! om de vriendschap niet af te snijden. Het was dus weer genieten van al het lekkers, het gezelschap, de grappen en grollen en de broederschap.