21 januari 2024 op stap met de Académie Départementale de Cuisine.....

De wekker stond op kwart over zes. De dagen ervoor maar steeds niet kunnen beslissen wat ik aan zou trekken, Een dejeuner in een superchique restaurant maar ook een wijnproeverij in de kelders van Auxéry en dat alles met de touringcar. Het weer was koud en nat, 's ochtends nog -5. Na veel wikken en wegen een warme jurk met maillot uitgezocht. Maar toen nog het dilemma welk schoeisel.. ik ging vrijdag en zaterdag nog bij twee schoenenwinkels naar binnen maar het is de voorlaatste week van de uitverkoop dus zoek dan maar iets in maat 40! dat lukt niet. Mijn oude laarsjes van Rieker waar mijn inlegzooltjes inpassen maar uit/van de stal gehaald. Na mijn ontbijtje in mijn autootje naar Chaumont gereden, het was toch hier en daar beetje glad dus ik nam de tijd maar was toch royaal op tijd op de parkeerplaats en kwam tegelijkertijd aan met monsieur le Président met vrouw en dochters.Om iets over half negen kwam onze touringcar aangereden , met de bij ons zo bekende Fred de chauffeur, hij gaat (-logisch) heel graag met ons mee want hij mag van alles meegenieten! Leuke vent! Een gedeelte van de leden zouden opstappen op de inrit van de péage naar Lyon. In totaal waren we met Fred inbegrepen 19 personen. We waren nog geen half uur op weg toen JJ ons een glas cremant aanbood. Het begon dus al goed. We reden naar Meursault in de Borugogne, overal alleen maar wijnstokken; geen wonder dat er momenteel een overschot aan wijn is in Frankrijk! De ontvangst in de kelder van de proeverij was vriendelijk, er stonden op de tafels planken met comté kaas en grote stukken worst. We kregn uitleg over de streek en hoorden dat we hier niet in een cave van een producent waren, maar bij een soort van representant van alle wijnen uit de streek. We mochten 5 wijnen proeven w.o. twee grand cru's! (54€ per fles). Het was nog vroeg en met een lege maag was het wel even een dingetje dus veel netjes uitgespuugd ipv doorslikken De kaas en worst zorgden in ieder geval voor een bodempje, maat ik wilde me ook niet volstoppen want er stond ons nog een prachtig menu van Takashi te wachten! Een paar lioefhebbers kochten een doos van hun favorieten. Die gingen in de berging van de bus en we reden naar het Chateau de Citeaux. Wat een imposant entrée. Een vriendelijke sommelier nam pons eerst mee voor een bezoek aan de kelders, vol enorme wijnvaten, ooit door monniken gegraven, het chateau werd pas vele jaren later op die fundamenten gebouwd. Het si momenteel dus een hotel met heilzame spa's en restaurant waar ons ADC lid Takashi sinds mei vorig jaar de scepter zwaait.Boven aan de indrukwekkende trap met rode loper stond hij zelf om ons ieder persoonlijk met twee zoenen te verwelkomen. Officieel is er bij hem op zondagmiddag géén dejeuner maar hij had speciaal voor ons een uitzondering gemaakt en serveerde samen met 4 obers en 4 japanse keukenhulpjes een onvoorgetelijke lunch. Ieder bordje is een schilderij, een explosie van smaken, alles is eetbaar, WAT een belevenis! Allereerst een glas cremant met wat kleine amuses, een bladerdeeghapje met heerlijke gesmoltenkaas en mosterd, daarna een klein stukje tonijn in een sausje met een espuma van een heerlijke boterzachte creme. Toen werd de witte meursault geserveerd en begon het déjeuner met een klein blikje van Franse caviaar waarin een tartaar van langoustines lag op een mousse van Brillat Savarin op een kom met ijsschilfers en geserveerd met een klein linzenpannenkoekje.

Een prachig bord met 3 coquilles St. Jacques gebakken in boter en meursault, met spinazie, jonge sla blaadjes en een prachtig gebakken kransje van boekweitmeel en koolstof met een ecume van safraan.

De Kip uit Bresse op twee manieren een gedeelte gebraden in lindenbloesemhoning op het bord gedresserd met schorseneren gewikkeld in nori een litchi gecarameliseerd en een puree vbollztjz van zoete aardappel met een truffelsabayon en het vlees van de poten opgediend als tempura koekje met een salade er werd een heerlijke VOLNAY bij geschonken.

Het dessert was een prachtig taartje van kastanjes dat zat onder een koepeltje van isomalt met een klein gaatje erin, (omdat ik geen bittere chocolade eet sloeg ik de chocolade saus af) de warme gepeperde chocolade werd door het gaatje geschonken en loste het koepeltje een beetje op. daarbij serveerde men een kopje met een kastanje soufflé en gegarneerd met kastanjejam

K vieder haar verjaardag en Takashi kwam met de 4 japanse keukenhulpjes voor haar in het japans zingen. Daarna werdezn er enorm veel fotos gemaakt ik sta vast ergens op maar heb de foto nog niet voorbij zien komen op FB. Het schaaltje mignardises had voor mij in de foyer bij de koffie en thee geserveerd mogen worden, maar ach... We werden naar de foyer begeleid, doken weg in chesterfield banken en stoelen en dronken koffie of thee en een aantal mannen genoeten samen met takashi van een paar specialiteiten op het gebied van likeurtjes. Later dan verwacht stapten we in de bus en kwamen we om half acht aan in Chaumont. WAT EEN DAG. WAT EEN LUXE Madame BOS Dit zijn de geneugten van het lid zijn van de ADC, zelf zou ik en ik denk meerdere leden van de club niet in staat zijn ons zo'n déjeuner te veroorloven. Ook al staat daar soms het schillen van kilo's uien, het afwassen van vieze schalen, pannen en het soppen van aanrechten tegenover.

Eindejaarsfeesten2023

December, De maand waarin Manon 43 werd! We géén Sinterklaas vierden. Er weinig bezigheden buitenshuis waren. De Académievergadering werd geannuleerd. Ik kreeg geen informatie over de deelname aan de kerstmarkt in Nogent. Vond dat ik het niet kon maken om de kerstmarkt dan wèl te bezoeken , maar niet actief deel te nemen aan de kookdemonstraties. Ik bracht mijn 12.5 kilo gepelde walnoten naar Monsieur Boss en kreeg royaal een week later bijna 10 liter olie die nog zeker 3 weken moet staan, voordat ik ze bottel. Kerstmis viel op zondag en maandag, toevallig in het weekend dat Wim moest werken! Zondagavond (kerstavond) was er in St. Thiebault een mis om 17.00 uur, daar had ik geen goesting in. Nergens in de buurt wordt er nog een nachtmis gevierd en ik had ook geen zin om de moeite te nemen om dan nog ergens heen te rijden, zo midden in de nacht. Ik merk dat ik me daar steeds minder prettig bij voel, het is zoo donker en alle nieuwe autos hebben zulke felle verlichting. Zeker als het regent vind ik het niet meer fijn. Maandag keken we naar een paar zoete kerstfilms en aten we heerlijk mals vlees van de steengrill. We zaten niet echt uitgebreid aan een kerstdiner, maar namen er wel de tijd voor. Ik zag in de dagen voor kerst op FB op de pagina van "Rondom de Vogezen" een uitnodiging staan voor een muzikaal onthaal in de Vogezen, om toch een beetje een tweede Kerstdag ervan te maken ( in frankrijk is er maar 1 kerstdag). Ik schreef me in, had niets te verliezen, stelde voor wat hapjes mee te nemen. Dat werd erg op prijs gesteld. Ik reed om iets over enen naar Senaide, was er keurig om iets voor half drie. Ik kende in eerste instantie niemand, maar later die middag kwam de "biokapper" van GvB met zijn vrouw binnen en een ander stel wat ik al eens op een vernissage had gezien. Zij hebben een mini camping in Arbigny. De muziek van 3 gitaren maakte er een gezellig sfeertje van. Kreeg veel complimentjes over mijn amuses, deelde visitekaartjes uit en sprak uitgebreid met Rob van de camping. Hij was er wel achter gekomen dat het best hard werken is en hij niet overal aan toe komt en wel wat meer aan de gasten aan zou willen bieden. Hij zou wel contact opnemen. Volgende dag een leuke mail in mijn mailbox De mail begon met......... Nagenieten= Angenietha zoo grappig gevonden! Hij is momenteel in Nederland maar wil met me om de tafel. We gaan t zien ,misschien zo nu en dan een schnabbel zou ik leuk vinden. Oud en Nieuw was het slecht weer en Wim moest natuurlijk gewoon werken de volgende dag. Géén oliebollen maar wafeltjes, die minder goed gelukt waren maar met een flinke klodder slagroom er wel ingingen. ( Mme L. had er zelfs een opmerking over!). En nu wacht ik op de bittere sinaasappels die onxderweg zijn. Ik heb een bestelling van 15 potten. Gisteren de potten schoongemaakt, maar die etiketten lijm eraf krijgen is een ramp. NB: Het electriciteits verhaal van H&D loopt nog!