Soirée Clôture Diseurs d'histoires

Ik wist al sinds juli dat ik voor de derde keer ook dit jaar weer voor de slotavond van de "verhalenvertellersronde in de Hte Marne" het diner mocht verzorgen. Ik deed hen tijdens de bijeenkomst met de organisatoren een voorstel voor het menu en dat werd enthousiast ontvangen.
na regelmatig met elkaar te hebben gemaild kreeg ik het budget door en spraken we af dat we net als voorgaande jaren zouden werken met vrijwilligers die zich op konden geven voor de twee workshops op zaterdag ochtend en/of zaterdagmiddag.
De organisatie zou zorgen voor het rekruteren van de vrijwilligers en aan mij de forse taak om na het opstellen van het menu de receptuur uit te schrijven en een boodschappenlijst. Dat laatste is een enorme uitdaging want we gingen uit van 120 personen net als vorig jaar.
Dus ik zat meerdere dagen achter de pc en rekende, rekende en rekende. Stelde een lijst op voor de supermarkt, de groenten en de visboer.
 De datum kwam steeds dichterbij en de inschrijvingen liepen niet echt storm.
Intussen bezocht ik vier voorstellingen en was iedere keer weer aangenaam verrast. Het is iedere keer weer een verrasing wat je voorgeschoteld krijgt, maar het was ook dit jaar aleemaal weer boeiend, humoristisch of aangrijpend.
Begin van de vorige week spraken we onderling een deadline af. Ik zou woensdag jl het definitieve aantal "eters" door krijgen.
Het werden erhelaas slechts 80, dus begon ik weer met rekenen.  Ik maakte dankbaar gebruik van Leclerc Drive service. Zette alle op mijn wenslijst, kon nogartikelen die niet op voorraad waren vervangen en maakte ook gebruik van een paar aanbiedingen. Ik schakelde M in die op die afdeling werkt en ervoor zorgde dat er diverse dingen opzij werden gezet. (hij werkt in ieder geval nog tot eind december en verwacht dat hij dan een vaste aanstelling aangeboden krijgt, duimen dus!!!!)
Bij Eric bestelde ik 80 aardappels die gevuld konden worden met raclettekaas en een lapje spek erom heen. Ik reserveerde een afhaalmoment voor vrijdag na de aquagym en kon zo alles bijna in een keer ophalen. De berlingot zat tot aan de nok gevuld.
Zaterdagochtend om 8 uur op pad, boodschappen uitladen en wachten op de vrijwilligers voor de ochtendshift. Er stond koffie thee pain au chocolat en andere versnaperingen voor ons klaar, heel aardig.
Ik legde aan iedereen de bedoeling en de receptuur uit en ze begonnen in groepjes van twee aan de drankjes en de desserts.
Tussen de middag aten we bij een table d'hote in B. Ook de artiesten van de avond waren daarbij aanwezig en iedereen stelde zich voor. De mevrouw van de table d'hote (niet mijn type) was naar mijn mening erg nieuwsgierig naar mijn menu, maar ik liet niet het achterste puntje van mijn tong zien, ze vroeg door ook over mijn opleiding en of ik ingeschreven stond etc. MM hielp me door haar te vertellen dat ik werkte in het kader van de vereniging... Merci!
's Middags gingen we met een gedeeltelijk nieuwe groep verder met alle overige onderdelen van het menu en om half zes was alles gereed. Niemand had zich gesneden, niemand zich gebrand, geen ongelukjes, geen miskleunen alles zag er perfect uit. We namen de tijd om even te gaan zitten en iets te drinken. De tafels waren gedekt en de vrijwilligers namen elk een tafel voor hun rekening voor het bedienen. De eerste gasten arriveerden iets voor 19.00 uur en we konden beginnen. Ik werd voorgesteld aan de gasten en mocht het menu uitleggen. De hele avond liep als een trein, de vertellers deden hun ding en wij serveerden het eten afgewisseld met een verhaal.
Het was op alle fronten subliem, veel complimenten en vet applaus gekregen.
Ik zal tzt nog even de menukaart hierbij zetten.
Moe en voldaan, na het krabben van de voorruit omdat het flink had gesneeuwd en gevroren, reed ik om iets over 24.00 uur naar huis. Dik 4 uur later was ik blij veilig en wel thuis te zijn. Apetrots kroop ik in bed en kon met moeite in slaap komen.

aubergine salade van Ottolenghi

het trio desserts

Alsof er niets gebeurd is.

Het lijkt er bijna op alsof er een paar weken geleden niets gebeurd is, het leven gaat door. Wim is weer aan het werk, (slaapt slecht) sfeer is natuurlijk niet echt geweldig op de boerderij! En ik ben in de WW zoals ieder jaar rond deze tijd. Ben druk met alle paperassen voor mijn pensioen en AOW, heb heel erg veel formulieren moeten invullen zowel voor de Franse aanvraag als ook voor de Nederlandse. Veel is mij ontschoten, jaartallen waar en hoe lang ik ergens gewerkt heb.......en we hebben geen DigiD  wat het er niet altijd eenvoudiger op maakt. ( aanvragen is ene heel gedoe want dan zouden we het op moeten gaan halen op de Nederlandse ambassade in Parijs)
Gelukkig zijn veel instanties telefonisch bereikbaar en kunnen me verder helpen en ook dochterlief heeft het nodige uitgezocht. Vanaf 1 februari 2018 dus Frans pensioen en vanaf 18/4/18 AOW en ABP!
De totaalsom valt me niet tegen. Alleen afwachten of ik iets verschuldigd zal zijn aan Zorginstantie Nederland. Daar dus een E121 formulier aangevraagd.

Afgelopen weekend was ik zoals ieder jaar mee naar de messenbeurs in België , Gembloux. het was weer een heel aangenaam weekend, veel bekende mensen, lekker eten en drinken, goede sfeer, goede zaken gedaan iedereen, veel bezoekers, jammer genoeg wel alleen een hoop gedoe met de hotelboeking. Maar gelukkig hadden we alle zes een hotelkamer met ontbijt en hebben we het goed gehad.
Ik zou eens na moeten kijken in mijn blog om te zien voor de hoeveelste keer ik nu op kosten van mijn "broeders" ben meegeweest. Ik weet het niet precies.

Nu de draad dus weer thuis oppakken, het is flink koud buiten, vriest al licht 's nachts.
Dunkan loopt slecht en geeft zelf al aan dat hij het zat is dus een flinke wandeling met hem zit er niet meer in. Ook hebben we sinds een paar weken een nieuw katertje erbij, een bijna geheel zwart monstertje met een flink eigenzinnig karakter. We hebben hem NOZUM genoemd en vrezen dat als hij volwassen is hij de boel wel zal regeren. Hij springt met gemak en zonder vrees bovenop Dunkan en zet een hoge rug op tegen Boef en Emo. Grappig is het wel, maar het in je broek omhoog klimmen moet hij zo snel mogelijk afleren, want dat is een regelrechte ramp.
Mijn bezigheden buitenshuis breiden zich m.i.v. morgen uit  want ik ga morgen een proefles Italiaans leren meemaken. Dat wilde ik al langer, maar dat kwam er niet van. Nu een cursus gevonden in Langres dus ben benieuwd hoe dat zal bevallen. Vrijdags aquagym en  wil na de grote klus van 25 november aanstaande ( het diner voor 120 personen in het kader van het slot van de ronde van de verhalenvertellers) misschien weer terug naar het koor.
Vervelen zal ik me niet want ik heb ook nog mijn lieve mevrouwtje L. in Doncourt.
Nu eerst de komende week de receptuur uitschrijven en de boodschappenlijst in orde maken. Helaas is mijn Marokkaanse groenteboer even uit beeld vanwege de kou, hij zou te veel verlies hebben omdat hij zijn groenten en fruit niet aan vrieskou bloot kan stellen, dus daar moet ik een oplossing voor zoeken.

De Rus, deel 2

Wim zat dus eerst ziek thuis nam toen zijn 8 dagen verlof op en was vastberaden NIET terug te gaan naar zijn werk. Ik ging langs bij mevrouw C en vroeg haar of hij al zijn resterende vrije dagen aansluitend op kon nemen en vroeg haar dit schriftelijk te bevestigen dat weigerde ze weer!
We voelden nattigheid en toen ik  maandagavond een vergadering had van de confrérie vertelde ik hen het hele verhaal. PH stelde aan RG voor ons te helpen, (ik had hem al via mail e.e.a. gevraagd, zijn antwoord daarop was koel en zakelijk geweest) PH zette RG dus min of meer voor het blok en dus spraken we af voor dinsdagochtend 10 uur bij hem thuis. Ik moest die ochtend werken en sms'te naar LG en vroeg of ik dinsdagochtend vrij kon krijgen, ze gaf toestemming maar deelde meteen mee dat die uren natuurlijk wel ingehaald moesten worden!  wat super lullig, maar goed.
Dinsdagochtend dus naar RG en daar samen met hem een nette maar duidelijke brief opgesteld, we wisten dat vakantiedagen opnemen zonder toestemming link was, maar wilden wel heel graag weten waar we aan toe waren. Zij lieten niets van zich horen.
Brief diezelfde ochtend nog uitgetypt en aangetekend met ontvangstbevestiging verstuurd.
Woensdag, gewerkt. Donderdag was in principe mijn laatste ochtend van 3 uur. Ik moest echter die uren inhalen en dat kwam me slecht uit, donderdagmiddag kwam de thuiskapster en vrijdag had ik nodig voor de voorbereiding van mijn afscheidsborrel. Dus............................... kon ik niet anders dan maandag de 3 uur inhalen.
Donderdag thuisgekomen stond de telefoon te knipperen en op mijn mobiel ook 4 gemiste oproepen...... Mme C.! Ik heb eerst nog even diep adem gehaald en toen opgebeld. Madame was niet zo blij. Boos over de brief en meldde dat de deur wagenwijd openstond en  ze Wim of 's avonds of 's morgens terugverwachten op zijn werk (????)
We overlegden samen en toen heb ik nog een keer gebeld en gevraagd of we de volgende dag langs konden komen. Dat hebben we dus gedaan. Madame zat in de salon en haar man en zoon ( die ook in de maatschap zitten) zaten in de keuken zeiden ons gedag maar bemoeiden zich nergens mee.
Meneer K, kwam er wel bij zitten. Al snel bleek dat Madame niet van plan was Wim's vakantiedagen te willen betalen, Wim had deze niet schriftelijk aangevraagd (!) en dus was zij dat volgens haar ook niet verplicht. (dit ruikt naar chantage).
Toen ik vroeg hoe het verder moest was ze duidelijk, rupture conventionnelle daar begon ze niet aan, Wim ontslaan was ze ook niet van plan.......................wat bleek?
De Rus was een kleine weken aanwezig geweest, had geen van zijn "competenties" waar kunnen maken, zijn vrouw vond het allemaal niets en was na twee dagen al weg. Woensdagochtend had de Rus de stagiair beledigd en wilde hem een klap voor zijn hoofd verkopen, op dat moment hebben ze de Rus dus buiten de deur gezet. OVER en UIT!
Nu begrepen wij ook meteen waarom de deur wagenwijd openstond voor Wim, met twee en een half persoon 150 koeien melken is natuurlijk geen pretje.
Wim zei dat hij het allemaal niet erg netjes vond en wilde niet meteen antwoord geven op hun vraag het werk te hervatten. We vroegen dus bedenktijd tot zondagavond.
Thuisgekomen was hij erg nijdig. Maar wat konden we doen????? niets!
We hadden geen poot om op te staan en konden/kunnen het ons niet permitteren geen salaris te ontvangen voor de maand oktober. We zaten dus flink knel!
Vrijdagavond was de borrel voor het afscheid van mijn collegae van La Ville de Nogent. Ik had geen idee hoeveel mensen ik kon verwachten, AM had het over een man of 12/15. Wim ging gelukkig mee. We hebben een hele gezellige borrel gehad met een stuk of 22 mensen. Er werd goed gegeten en gedronken, LG ( mijn bazin) was "gelukkig" verhinderd. Ik heb een hele grappige kaart gehad met heel veel geschreven goede wensen en een dikke vette envelop.
Zaterdag 's avonds vierden wij met D&H D's verjaardag bij La Pignata in Langres, was lekker en heel gezellig. Ook daar kwam natuurlijk Wim's verhaal royaal aan de orde. Wim was pertinent: hij liet zich niet chanteren. Was van plan om maandagochtend wel naar de boerderij te gaan, maar niet te gaan werken. Hij zei:" ik pak en stoel en ga zitten totdat het werk klaar is en kom weer naar huis."
dat leek mij niet echt een goed idee. Zondag nog weer uitgebreid erover gehad, nog gebeld met RG maar iedereen raadde hem toch aan naar het werk te gaan.
Gelukkig heeft hij dat dus gedaan. Hij doet z'n werk en verder niets.