Wat kan een mens ineens veel te verwerken krijgen in korte tijd, niet te geloven.
Ik had vanaf februari of zo al pijn in mijn onderrug en na een beowek aan de huisarts stuurde zij me door voor een scan. Weer terug bij de huisarts werden de beelden door haar bekeken en samen met een stagiaire kwam zij al snel tot de conclusie dat er niet veel anders opzat dan een afspraak maken met een neurochirurg. Ik vroeg of het een idee was naar en fysiotherapeut te gaan; nee geen goed idee, een "rebouteur" wat in de volksmond een kwakzalver heet; neeee dat al helemaal niet of een osteopaat, nee dat was ook niet aan de orde. Er is een wervel onderin de ruggegraat verschoven, daar kan geen van drie iets aan veranderen volgens haar. Ze zag alleen een neurochirurg als oplossing met vermoedelijk een operatieve ingreep. Ik kreeg van haar wel medicijnen om de pijn wat te verzachten. Thuisgekomen opgebeld naar ziekenhuis in Nancy maar daar was voor eind november geen plek voor een consult. Ik belde zodoende naar CHU in Dijon, ze vroeg wat voor "aandoening" het was en gaf me een afspraak voor de 20ste augustus. Gezien het Corona virus waren er wel allerlei voorschriften, maar gelukkig mocht Wim mee en dus gingen we bijtijds weg en spraken we een hele vriendelijke sympathieke neurochirurg. Hij liet ons de bewegende beelden van de scan zien en ja dan word je toch wel even stil. Er is dus inderdaad een wervel weggezakt en een puntje is afgebroken en weliswaar ingekapseld maar dat hoort daar dus niet en de zenuwbaan in de ruggegraat is dus bekneld, dat veroorzaakt de pijn. Zijn conclusie was luid en duidelijk hij wil opereren. Hij stelt voor een blokje er tussen te zetten via de buik en dat blokje via de rug vast te schroeven. Daar schrik je dan toch wel even van, opereren? Hij legde alles perfect uit, hoe lang zoiets duurt, wat de risico's zijn van wel of niet doen, de duur van de operatie, het herstel enz.
Het is nogal wat om te beseffen en een besluit te nemen, maar we waren er beiden van overtuigd dat dit eigenlijk de enige optie is om van soms zo helse pijn af te zijn.
Ik moet voorafgaand nog twee onderzoeken laten doen (gelukkig kan dat hier in Chaumont) de operatie staat gepland na 25 oktober 2020.
In diezelfde week kwamen M&E ook met groot nieuws: M had gesolliciteerd op een advertentie receptionnist in een hotel in de Vendee. (andere kant van Frankrijk!)
Het sollicitatiegesprek vond dinsdag de 25ste plaats, zij hadden de mogelijkheid om op maandag te reizen en in het hotel gratis te overnachten. Dus spannend voor hen en voor ons.
Ik reisde die dag samen met AP met de trein van Chaumont naar Parijs voor het geven van een workshop "conserveren" in een buurtcentrum in het 20ste arrondissement.
(op een FB site had ik een klein artikeltje gezien dat ze iemand zochten hiervoor en ik had gereageerd en kreeg vrij snel een reactie, we belden met elkaar en de dame was meteen razend enthousiast, later via mail alles uitgebreid overlegd en tickets voor de trein gekocht, AP wilde graag mee en dat was mogelijk).
We spraken af in Biesles, en namen de trein. (mondkapjes verplicht) Aangekomen in Parijs op station Est, kochten we metrokaartjes en stapten in de metro, overstap was op Republique het was verschrikkelijk druk, we stapten in de metro als sardientjes in een blikje en toen ik mijn tas van mijn schouder wilde pakken ontdekte ik dat de rits open stond en dat..... je houdt het niet voor mogelijk, mijn portemonnee was gestolen, 50€ weg en drie bankpassen!!!! wat een schrik, wat een ramp en dat terwijl er op het station in 6 talen wordt omgeroepen:" Pas op voor zakkenrollers!" Hoe stom kun je zijn??????? In de gangen van de stations kun je geen kant op met je telefoon dus ik kon niet anders dan wachten totdat we in het wijkcentrum waren. Ik stuurde een sms naar de dame van het wijkcentrum en die was meteen bezorgd en behulpzaam. Ik belde met ING France en de passen werden a la minute geblokkeerd, ook ING Nederland deed dit meteen. Een grote zorg minder.
EP verwachtte een 25 tal personen, maar wat bleek het publiek waren vooral kinderen en een 7 tal moeders uit diverse landen van de wereld, Cameroen, Algarije, Turkije, Marokka, Ghana en Guadeloupe. Een bont gezelschap.
Zij waren de dag ervoor naar een grote tuiderij geweest en hadden erg veel groenten enfruit meegenomen.
We maakten courgette soep, ratatouille en compote. De kinderen sneden de bananen, de appels in stukjes. Iedereen hielp mee. De directeur een hele leuke man uit Guadeloupe was een schat, heel enthousiast en die ging even eten halen voor tussen de middag en kwam terug met 3 kilo garnalen, 2.5 kilo kabeljauw rug en een zijde zalm. Of ik die even wilde klaarmaken, de kinderen hielpen garnalen pellen. Een jongetje had kennelijk nog nooit garnalen gezien en vroeg is dit groente????
We aten met alkaar, EP bakte aardappeltjes, de kindjes proefden bijna wel allemaal van alles en het was oergezellig. AP was helemaal niet in orde, in de trei gaf ze al aan dat ze koorts had en pijn in haar hoofd ed. Maar ze wilde het voor geen goud missen. Om een uur of een na het eten heb ik haar naar een andere ruimte gebracht waar een bank stond en waar ze in slaap is gevallen.
Ik leerde de moeders de weckglazen te vullen en de tomaten en de ratatouille te wecken.
Daarna alles opgeruimd, de resten van de groenten werden keurig onderling verdeeld.
Ook ik kreeg een tas mee terug.
AP en ik namen afscheid, gingen de drukte weer tegemoet op straat dronken op een terras een frisse tonic en reisden met een bang hart weer met de metro naar het station. Daar viel AP weer op de bank in slaap en in de trein dutte ze verder, voelde zich belabberd en wilde niets eten.
In Biesles stapte zij in haar auto en reden we naar huis. Ik stapte om dik half elf binnen, een lange dag, met een zwart randje, maar WAT een ervaring zo'n bont gezelschap, zulke vriendelijke mensen, echt te gek.
Jammer dat ik niet de hele week mee kon maken, want het was een geweldig interessant programma.
