Even aan je moeder vragen!

De laatste keer lunchpauze in Langres, ik had aan een collegaatje gevraagd om me een kleine rondleiding te geven door de stad, want zij weet veel van de geschiedenis; helaas is van uitstel,
afstel gekomen want ze vertrok vanmiddag om 12 uur zonder er verder een woord over te zeggen, dus heb ik het maar zo gelaten! (ze had er blijkbaar, achteraf gezien, geen zin in) Dus maak ik mijn tijd vol met een blogje, ook leuk. Gisteren in een 2 minuten praatje-pot met de directeur bleek dat mijn werk en collegialiteit enorm is gewaardeerd en dat ik als het op de hapkar niets wordt altijd mag solliciteren en hij me wellicht zo nu en dan op free-lance basis wil raadplegen voor vertaalwerk, prima dus! Je krijgt hier nooit een getuigschrift dat is wel jammer, maar alleen zijn referentie is al mooi zat.
Gisteren na mijn werk in de natte sneeuw naar huis gereden, blij dat ik weer veilig thuis was, maar Marieke had een uitnodiging voor een feest en dus moest ik haar nog wegbrengen. Ze had twee vriendinnen op bezoek gevraagd die middag, die door een moeder opgehaald zouden worden, die arriveerde 1 minuut later. De meiden hadden echter bekonkelefoest dat het leuk zou zijn mee te gaan naar het feest, dus een smeekbede of het mocht, was het gevolg. De moeder gaf na enige overpeinzing toestemming en dus werden er door Marieke 3 pyjama's uit de la gevist, maakten ze zich nog even snel op, werd er volop van kleding gewisseld, nog snel een hap lasagne naar binnen gewerkt en of we maar ff konden gaan!!!!!! Het bleek nog een eind rijden te zijn, 35 km, en de drie op de achterbank, intussen smsjes aan het versturen, wisten geen achternaam of telefoonnummer van degene die ze had uitgenodigd, geen adres waar het feest plaatsvond en dus was het gevolg dat ik het dorp wel 5 keer heb rondgereden en niet wist waar ik heen moest, ze bleven kwekken en toen ik tot twee keer toe een tegenligger probeerde te laten stoppen en die vol gas er vandoor gingen, had ik het helemaal gehad!!!!!! Een beetje op van de tocht door een stikdonker bos in de natte sneeuw ben ik uit de auto gestapt en heb bij een willekeurig huis aangebeld om te vragen of zij me verder konden helpen. De heer des huizes stond net op het punt om te vertrekken en zei dat hij wel voor me uit zou rijden; wat een opluchting!
We vonden dus de feestzaal, de meiden stapten uit en bleven voor de deur staan, durfden dus blijkbaar niet echt naar binnen, of ik maar even wilde checken of het het goede adres was!
Ik liep het grote bordes op, deed de deur open en een paar meiden kwamen zwaar opgewonden naar buiten, een viel Marieke dermate overdreven om haar nek dat ze samen plat achterover van de trap vielen, het meisje plat op haar rug en Marieke er bovenop! Een enorme smak! op de stenen straat!!! ( ze zei toen ze opstond dat het wel ging ?) Er waren een stuk of 15 pubers aanwezig, kenden bijna allemaal Marieke en de twee vriendinnen uit G. stonden er een beetje verlegen bij. Ik heb ze achtergelaten, geen idee of het goed is gegaan, ze sliepen bij een tante en die brengt Marieke als het allemaal goed gaat vandaag weer naar huis , dus ben benieuwd hoe het is geweest. Toen moest ik nog die akelige donkere weg terug naar huis, alleen en intussen al dik anderhalf uur verder!!!! balen dus! Onderweg een paar keer opgeschrikt door vossen en herten, biddend dat ik er geen een op de moterkap zou krijgen. Kramp in mijn kaken van de spanning. Nee dat doe ik niet nog een keer en Marieke moet de eerstvolgende keer er voor zorgen dat ze alle gegevens van te voren verzameld en dan mag ze het van mij met alle liefde even aan haar vader vragen!!!!!!!

Verkeerde zuinigheid?

De laatste maandag van de maand oktober, de weken zijn omgevlogen; hoe ouder je wordt des te sneller de dagen voorbijvliegen(?) althans zo voelt het in ieder geval wel! Ik ben op het moment bezig om de "Navi Langres" in het Nederlands bij te werken en aan te geven op welk moment er een nieuwe foto te voorschijn moet komen. De vorige week heb ik vooral achter gezeten om ongestoord te kunnen vertalen, ik ben het intussen wel een beetje zat dus wat dat aangaat is het wel goed dat dit de laatste week op het Office is: ben er nu wel achter dat zo' n kantoorbaan niets voor me is, te veel in je eentje werken op een bureaustoel en nauwelijks contact met mensen ligt me dus niet, mensen te woord staan is meer mijn ding! Nou vanaf volgende week kan ik me dus volop uitleven in de "Hapkar". Vrijdagmiddag hadden we afgesproken dat de familie dB naar Langres zou komen en dat we dan even gezellig in de stad onder het genot van een sandwich bij zouden kletsen, Wim zou ook komen, helaas bleek hun auto stuk en ging het niet door, dus hebben Wim en ik samen een broodje gegeten en hebben we mijn lunchpauze benut om even een rondje Langres te doen. Het is een bijzondere stad met veel geschiedenis en mooie gebouwen! Vrijdagavond was de vergadering van de confrérie in Nogent, ze gaan hetweekend van 7 november naar België en er is me gevraagd om op hun kosten mee te gaan, voor het tolken en het reclame maken voor onze Salon in 2009! Zij betalen mijn hotelkosten en dus een heel aantrekkelijk aanbod! Zaterdag snorfiets gebeld of ik die vrijdagmiddag vrijaf mag: geen probleem dus dat kwam goed uit, maar toen moest ik het dus nog met Wim overleggen. Die zei dat ik dat dan maar moest doen! Dus ik heb meteen gebeld naar PB en gezegd dat ik GRAAG meega! Zaterdag mijn Engelse cursist dit keer met behulp van het boek goed gewerkt! Wim bleek naar Poussay te zijn gegaan daar is altijd een grote "foire" en volgens zeggen ook veel beesten! Maar wat schetste mijn verbazing; niet lang na mijn thuiskomst kwam hij ook thuis! Hij was in alle staten, de route die de computer had aangegeven was vreselijk om!, hij was in een enorme file terechtgekomen en uiteindelijk dus maar omgekeerd en nooit op de braderie aangekomen!!!!!!De rest van de zaterdag was dus niet echt bijster!!!!!!! Hij moest van het weekend werken en vroeg toen hij zondagochtend thuis kwam of we samen nog een poging zouden wagen, dus zo gezegd zo gedaan. Het was een eindje weg in de Vogezen en ook dit keer druk onderweg en ook wij kwamen in een file die veroorzaakt werd door het zoeken van een parkeerplek voor alle bezoekers, maar we vonden een plek op een groot parkeerterrein en moesten toen een aardige berg beklimmen om bij de plek van de braderie aan te komen. Nu het was inderdaad de grootste braderie tot nu toe, een enorme hoeveelheid kramen/stands en heel, heel, heel, veel mensen. Veelal wel dezelfde artikelen, maar het was best leuk, beesten waren er nauwelijks meer, helaas dus nog steeds geen kwartels of kippetjes. Er was wel erg veel snoep te koop, de aanbieding van een hele grote plastic tas met diverse snoep koek en dergelijke voor 10 euro hebben we toch afgeslagen er wordt al heel wat afgesnoept bij ons, alles wat ik af en toe verstop om te voorkomen dat Wim en Marieke zich volproppen, blijkt gevonden en dus meestal ook OP! dus had ik dit keer zoiets van NEE dat doen we NIET! De verleiding is dan veel te groot dus laten we sterk zijn en doorlopen, gelukkig was Wim het dit keer ook met me eens en hebben we slechts sokken voor hem gekocht en een klein zakje snoepgoed ( daar waren we 4.50€ aan kwijt en dus hadden we er wijzer aangedaan die grote zak voor 10 te kopen maar dat beseften we pas toen we de dropjes moesten betalen!!!!!!Marieke bleef thuis en had toen we thuiskwamen twee vriendinnen op bezoek, zij gaat dinsdag en woensdag naar een graffiti workshop hier in Langres rijdt dan met me mee ;ben benieuwd! Ze heeft vakantie en gaat vanaf aanstaande zaterdag naar G. om daar te blijven totdat school weer begint. Wel zo prettig want anders zit ze vast en zeker de hele dag achter de computer geplakt. Het is echt herfstweer met regen dus dan is er ook niet echt veel anders te doen. Het voorstel van haar docenten iets meer te lezen daar is ze nou nog niet echt aan begonnen.

Goede raad, is duur.............

De derde maandag op het Office, tussen de middag na twee boterhammetjes kaas en een met ontbijtkoek en een glas thee kan ik de rest van mijn lunchtijd benutten voor het schrijven van mijn blogje. Ik reed vanochtend naar Langres met een opkomend rood zonnetje, het dal in een dikke mistlaag gehuld , de torenspits stak er nog net boven uit, de bomen volop in herfstkleuren, een vos die heel op zijn gemakkie nog even overstak, dus al met al dik genietend met de radio op Nostalgia, dan valt zo´n trip van 40 kilometer wel mee! Kreeg tijdens de ouderavond van Marieke een telefoontje toen ik in de gang voor een lokaal stond te wachten van snorrewiets van de hapkar. Ik vertelde dat ik hem onmogelijk te woord kon staan en dat ik hem wel zou terugbellen. Mede op verzoek van de directeur van het Office, die wel wilde weten waar hij aan toe is, belde ik hem dus vrijdagmiddag terug en het goede nieuws is dat .................................ik mag 3 november beginnen, meneer de directeur van Office was niet zo gelukkig en zei dat ik nog spijt ga krijgen, maar ik geef toch de voorkeur aan een vaste baan ipv steeds een tijdelijke, iedere keer als je je draai eindelijk begint te vinden dan is het weer fini en moet je weer op zoek, ze hebben er bij de hapkar het volste vertrouwen in, dat ik de juiste persoon op de juiste plek zal zijn en nu rijdt ik iedere dag bijna 90 kilometer op eigen kosten in eigen tijd, straks rijd ik in hun wagen in hun tijd op hun kosten waarschijnlijk het zelfde aantal kilometers per dag maar ben klaar voor de deur. Mij lijkt het erg leuk, maar het zal ook af en toe zeker niet meevallen, kan alleen nooit meer zeggen dat ik niets in huis heb, want de kar staat voor de deur met alles erin wat je nodig hebt, vlees groenten fruit lekkers! Zaterdag weer naar mijn cursist geweest, het is leuk om te doen we kletsen wat af samen. Vrijdag belde een van de meiden van de camping dat een bureau HappyFormation(nee geen huwelijksbureau maar een taalinstituut) iemand zoekt voor Nederlandse les of ik mijn CV wilde sturen, als het mee/of tegen zit , het is maar hoe je het bekijkt heb ik het straks nog drukker dan in Nederland net als al die andere Roer Ommers/Ik vertrekkers die dachten dat ze het rustiger zouden krijgen. Het is natuurlijk ook maar net wat je naar je toe trekt. Heb straks gelukkig ook weer tijd voor het koor dat red ik nu niet ik ben te laat en om halverwege binnen te vallen is ook zo wat. Want ontspanning hoort er toch ook echt bij. Zondag bij GvB geweest om even met de niet voltallige dames van 52 bij te praten en donderdagavond bij de Geitenkaasboer en boerin gegeten omdat de twee Nederlanders daar de hele week waren om alles van dichtbij en in het echt mee te maken; zij zijn enthousiast en onder de indruk maar of zij het echt daadwerkelijk over willen gaan nemen? Wat kunnen wij er van zeggen? Ze komen in een gespreid bed, het is rendabel genoeg, maar wat geven ze er voor op? Zouden zij het uithouden in zo' n gehucht, 7 van de 7 dagen per week hard en continue aan het werk? Wat geef je die jongelui voor advies? Iedereen ervaart het toch op zijn eigen manier, wat laat je in Nederland achter? Hoe sterk hang je aan familie? je carrière? je loonstrook? en wat krijg je ervoor terug? Ze hebben toegezegd om als de geboortegolf van de geitjes begint nog een paar dagen over tekomen om ook dat mee te maken en dan zullen ze een keer moeten beslissen, van daar mijn "titel" van deze blog: Goede raad is duur!

Herfst, herfst wat heb je te koop......

Nou zakken vol met bladeren in de tuin en prachtige herfstkleuren van de bomen in de omliggende bossen , mist in de ochtend en nog een lekker warm zonnetje in de middag. De eerste week op het Office zit er al weer op, de dagen vliegen voorbij. Het is nog opvallend druk voor de tijd van het jaar en er zijn dus ook nog steeds veel toeristen. Ik hobbel van Frans naar Duits, Engels en Nederlands, weet niet waarom/waardoor maar ik pik de langenoten er zo uit en heb het tot op vandaag nog geen een keer bij het verkeerde eind gehad! Wat heel bijzonder is , is het grote aantal (vooral Duitse) pelgrims op weg naar Santiago de Compostella. Veel pelgrims hebben zich voorgenomen die afstand in etappes af te leggen en trekken bijvoorbeeld ieder jaar een week een jaar voor uit. Zij beginnen dan daar waar zij het vorige jaar zijn geëindigd! Wat een prestatie zeg, ik heb interessante gesprekken. Ook hebben we kaartverkoop voor diverse activiteiten. Het kantoor is drie keer zo uitgebreid t.o.v. het Office van Nogent. Ook veel verkoop van kaarten, ansichtkaarten en boeken dus de kassa moet
' s avonds wel kloppen!Ik ben druk met het vertalen van een stuk tekst over een kerk in Morment, Haute Marne, het valt af en toe flink tegen want er staan veel historische dingen in met de bijbehorende vaktermen, die me soms als abacadabra voorkomen, maar ik blijf opzoeken in het woordenboek of de grote Larousse. Mijn woordenschat breidt zich per dag dus uit. Thuis gaat het z' n gangetje, Wim' s garage vordert, Marieke doet het best lekker op school, wel af en toe een pubercrisis en wéér een blessure: dit keer het botje van het sleutelbeen dat lijkt uit de kom te zijn geschoten, dokter kon niets doen, we wachten af hoe het verloopt anders toch weer een röntgenfoto! Van de "hapkar" tot op heden geen nieuws. Mijn Engelse cursist heeft er lol in en we kletsen dus heel wat af over koetjes en kalfjes. De noten vallen weer volop en ik heb zaterdag de eerste 5 kilo verkocht, wel is waar voor 1,25 per kilo maar weg is weg en op is op. Aanstaande woensdag een klant voor 10 kilo dus dan hebben we in ieder geval niet meer zo'n enorme voorraad. Van vorig jaar ligt ook nog een aardig portie. Onze nachtrust wordt weer danig verstoord door een knaagdier onder het laminaat; hij eet de gehele ondervloer op, zo lijkt het, want het knagen gaat aan een stuk door en we worden er zo langzamerhand erg nijdig van! De enige remedie op dit moment is de spuitbus om het toetsenbord van de computer schoon te spuiten, na een keer spuiten stopt hij/zij even, om even later op een andere plek weer heerlijk verder te eten!
MB heeft ons graan met supergif gegeven, maar om dat tussen het superdunne kiertje tussen laminaat en muur te laten zakken zal nog een hele toer worden. Ben benieuwd of Wim dat vandaag voor elkaar krijgt. Het spullie is knalrood en nattig dus het zal niet meevallen.

Kiezen uit een is geen kiezen.........................

Helaas had ik gisteren absoluut geen tijd om me aan mijn wekelijkse column te wijden, dus gebruik ik nu mijn lunchpauze op het Office voor het neerpennen van mijn wel en wee! Het is niet te geloven maar ik tekende gisteren dus het contract op het Office voorlopig voor een maand. Heb me gisteren vooral bezig gehouden met het vertalen van de diverse pagina' s op de website en de balie. Dat laatste lag eigenlijk niet in de bedoeling maar een baliemedewerkster ging ziek naar huis dus mocht ik het overnemen. Er zijn nog steeds ondanks het niet zo geweldige weer veel toeristen op de been, dus weer lekker kunnen kletsen in het Duits, Engels en Nederlands tussen het Frans door. Leuk dus en de dag ging redelijk snel voorbij. Tussen de middag belde ik even met Wim en die vertelde dat meneertje M van de hapkar bij hem, notabene op de boerderij van C, was langsgeweest op zoek naar mij! De bewuste "zieke" dame is dus niet verschenen en hij had mij dus heel hard nodig! Nou dat is dus even jammer, ik had hem duidelijk op de hoogte gebracht van de aanbieding van het Office en hem gezegd dat als ik van hen geen uitsluitsel zou krijgen ik voorlopig daar zou gaan werken, het geld groeit ons niet op de rug! Nu is het dus voor hen te laat en moeten ze dat zien op te lossen. Hij was zwaar teleurgesteld maar anderszijds ook vol begrip voor mijn situatie en dus heb ik hem gezegd dat het nu aan hen is om te zien hoe ze het oplossen. Hij zou met de bazin overleggen en het mij laten weten. Het is wel een bijzondere ervaring om te weten dat je dus op je 56ste nog steeds in de markt ligt, en dat ik dus nu in de positie verkeer e.e.a. tegen elkaar uit te spelen, althans zo lijkt het. Hoe het opgelost wordt weet ik niet dus wacht ik het af.
J.l zaterdag was de eerste les aan de Fransman voor zijn 40 lesuren Engels. Hij spreekt al redelijk maar veel fouten in de vervoegingen en dergelijke, ik heb hem direct verteld dat de maandagochtend dus onmogelijk is en het dus voorlopig de zaterdagochtend zal zijn dat we ons vooral met Engelse conversatie bezig gaan houden. Zijn interesses, zijn wensen en zijn kennis doorgenomen en nu aan mij om er iets leerzaams van te brouwen, af en toe is het wel even pittig hoor als hij er niet uitkomt en dan iets in het Frans uitlegt en ik het woord moet zoeken in het Engels, mijn brein schakelt dan van Frans naar Nederlands en dan vertalen naar het Engels maar tegelijkertijd houdt het me wel actief en dat is goed! Dus voor aanstaande zaterdag nog wel even wat voorbereiden. Zondag gingen we met de Semelles du Vent naar Auberive voor het bezoeken van de Abdij, het was flink koud en Wim en Marieke wilden niet picknicken, ze vonden het te koud en we kregen de vraag of we op het zoontje van C wilde passen en dat vond Marieke helemaal geweldig, dus na het interessante bezoek weer terug naar huis. M is een ondernemend, af en toe lastig manneke en ik ontdekte dat oppasmoeder aan mij niet meer is besteed, ik zou me geen raad weten, al dat speelgoed, die luiers en alles , die tijd heb ik duidelijk gehad, misschien als het mijn kleinkind zou zijn dat het anders zou voelen; maar die mogelijkheid zit er voor mij voorlopig niet in. En als het ML ooit zou overkomen zwanger te geraken als alleenstaande, dan zijn Wim en ikhet er roerend over eens, dat ze zelf de verantwoordelijkheid zal moeten dragen en niet zoals aan de overkant de grootouders er mee moet belasten!