Het afscheid,

De laatste dagen voor vertrek viel er een hoop te regelen, o.a. alle paparassen uit Frankrijk te kunnen rijden. Er gingen veel geruchten, maar via de ambassade, de afdeling Buitenlandse zaken van het Ministerie van Nederland en Belgie kon ik alles uitprinten. Manon regelde voor ons een airbnb in Rotterdam, want er waren weinig hotels open en de prijzen waren verschrikkelijk hoog.
Bij TvW slapen kon niet i.v.m. haar algehele gezondheid.
Zondagochtend deden we rustig aan, Coco en Pepie waren door Wim zaterdag aan het eind van de dag weggebracht naar Neufchateau. Auto ingepakt en op pad. Geen kip op de snelweg. Getankt in Luxemburg en over de grens naar Belgie, daar reden we in een fuik met controle van papieren, de agent vroeg wat ons reisdoel was en nadat we hadden gezegd dat we Wim's vader gingen begraven, mochten we doorrijden, hij heeft niet naar documenten gevraagd. In Belgie was het iets drukker, maar in Nederland aangekomen wisten we niet wat we zagen. Zoveel verkeer en dat in deze Corona tijd!
De airbnb vonden we snel maar parkeren was een ramp nergens in de buurt een plekje. De eigenaresse was vriendelijk en wees ons in haar onderkomen de weg. Het was niet echt geweldig maar ach we hadden weinig keus.
Thuisbezorgd gebeld voor een Surinaamse maaltijd en die saampjes opgegeten, Boer zoekt vrouw gekeken en naar bed.
Maandagochtend op tijd opgestaan om een afspraak te maken met de uitvaartonderneming voor de laatste punten van de uitvaart. Dat verliep ook in een bijzondere context, geen handen geven 1.5 meter afstand en geen koffie of thee. Wim nam afscheid van zijn vader en  zei later dat hij onhrbaar was. De details doorgesproken en de laatste puntjes op de I.
Naar Manon gereden daar haar spulletjes afgegeven, geen knuffels en even gebeleven toen naar Zonnehuis om de spullen op te halen, ook raar allemaal dat je niemand kunt spreken, het was netjes geregeld. We belden naar EB om te vragen of hij nog boodschappen nodig had en dat bleek het geval. Dus wij naar AH in Vlaardingen, daar werden de karretjes ontsmet en was het best druk en lastig. Boodschappen gedaan voor EB en onszelf en naar hem gereden. We schrokken van zijn uiterlijk, helemaal opgeblazen van de oedeem (prednison), hij had erg veel moeite met lopen en verschrikkelijke pijn in zijn rug.
 Hij had het maar steeds over vezwakte spieren......
Ik had al eerder gezegd dat het me niet zou verbazen dat de cortisone zijn rugklachten veroorzaakten.
Hij moest dinsdag voor een scan en kon dus niet naar de uitvaart komen.
We hebben de bol een beetje opgeruimd en zijn voor hem naar de Hema gegaan om nieuw linnengoed te kopen voor zijn bed, hebben ca. 25 lege kattebakkorreldozen weggegooid, lege flessen en vieze lakens ed.
Het zag er weer een beetje toonbaar uit. Terug naar bnb, daar reed |Wim dik een half uur rondjes voordat hij een parkeerplaats had gevonden dus kwam niet echt happy binnen toen een hapje gegeten. Spullen klaargelegd voor de volgende dag. Wezijn niet gaan douchen het was TE hummelig,
Dinsdagochtend bijtijds op, ons aangekleed en naar Vlaardingen gereden. We waren te vroeg dus hebben buiten gewacht. Daar kwamen een paar familieleden, we werden in een grote zaal ontvangen, de bloemen waren bezorgd en sommigen namen afscheid van Cees, Manon was er ook dat vonden we heel erg fijn. Wims' zus en haar man in geen velden of wegen te bekennen(?)
De kist werd gesloten en we gingen allemaal in eigen auto achter de rouwauto naar de begraafplaats. Daar stonden Wims zus en man, samen met nog een halfzus van Pa en een buurvrouw. De ceremonie bij het graf was sober, ik heb mijn zegje kunnen doen een beetje overstemd door de harde wind. Het is raar om niet naast elkaar te kunnen staan, elkaar niet te begroeten, te knuffelen. Maar dat waren nou eenmaal de regels waar we ons aan moesten houden, iedereen had daar zichtbaar moeite mee
Ik ben toch naar Manon gelopen om elkaar even vast te houden. Had dat even heel hard nodig.
We zeiden iedereen gedag en zijn naar TvW gereden om daar in de tuin nog even na te kunnen praten, Tineke binnen en wij buiten. Broodjes klaar gemaakt en de thermoskan gevuld voor de terugweg.
Ook die verliep vlot en we hadden ook bij de Belgische grensovergang  geen gedoe met documenten ed. We kwamen om iets na zeven uur thuis.
We zeiden beiden dat het een sober afscheid was, maar wel geheel in de stijl van Pa, die absoluut niet hield van decorum. Wim zal moeten wennen aan het feit dat hij niet meer een keer in e zes weken op zaterdag heen en op zondag terug rijden zal om samen met Pa te zijn. Een reisdoel naar Nederland wat de laatste jaren zo gebruikelijk was voor hem valt weg. Natuurlijk zullen we zo nu en dan nog wel die kant op reizen, voor Manon en onze vrienden en het laatste beetje familieleden. Maar het zal tijd nodig hebben om ons dat te realiseren.

Triest nieuws,

Het is vandaag vrijdag, een dag voor mijn 68ste verjaardag die voorbij zal gaan als alle dagen van de week zonder enige feestvreugde. Niet alleen vanwege het Corona virus maar vooral omdat we dinsdagochtend hoorden dat Wims vader niet meer wakker is geworden.  Dat was wel een klap voor ons allebei.  Het ging niet echt goed met hem, daar waren we van op de hoogte (we lezen al sinds maanden op internet regelmatig in zijn medisch dossier).
Hij was de week ervoor nog een paar dagen opgenomen geweest in het ziekenhuis vanweg hoge koorts en infecties. Maar hij knapte weer op en we zagen een gezellige foto van hem naast de tafel met allerlei Paas decoraties.
Maandag was het tweede Paasdag en stuurde een van de verzorgsters nog een foto, Pa lag in bed met naast hem een levensgrote paashaas. We schrokken van zijn uiterlijk, hij zag er niet echt gezond uit mager en beetje holle ogen. Wim zei "laat de computer maar aanstaan dan kan ik morgenochtend voordat ik ga werken nog even in het dossier kijken", want Pa had ook weer verhoging en wilde niet eten en niet drinken.Om half zes had Pa nog steeds verhoging en ging I. ieder uur kijken.
Om 8 uur trof zij hem levenloos aan, hij was in zijn slaap overleden.
Ik was de deur uit en kwam om half elf thuis en trof Wim aan in tranen.
En toen begon het regelneven, Wim is de oudste en heeft met zijn vader een poos geleden al afgesproken dat hij de dingen zou regelen. Na overleg met het Zonnehuis een uitvaartonderneming opgezocht en daar van alles mee gecommuniceerd via telefoon en via mail. Prima samenwerking, dat is heel fijn!
Het grootste gedeelte staat op de rails, maar............................
Met het hele Covid19 gebeuren is een reis naar Nederland en terug een enorme onderneming.
We moeten van allerlei parassen meenemen, want alleen voor expliciete gevallen mag je het land uit (en hopelijk weer in). Dus overal op websites gekeken en de nodige dingen uitgeprint. Dat inclusief de overlijdensakte van pa zou genoeg bewijsmateriaal moeten zijn.
Slaapplaats was ook nog even een dingetje want vriendin TvW, ons vaste logeeradres is vanwege alle gedoe al sinds februari in quarantaine, dus daar logeren was een NO-GO. Ik keek naar hotels maar jemig wat een bedragen, echt bizar en ook nog eens met take-away ontbijt en geen avondeten.
Manon heeft een dag achter de computer gezeten en voor ons een B&B gevonden in Rotterdam, betaalbaar en ziet er goed uit, AH in de buurt en volgens Manon is avondeten gemakkelijk te regelen via "Thuisbezorgd".
We zijn van plan zondag te vertrekken, Coco naar pension zaterdag eind van de middag.
Maandag halen we bij het Zonnehuis pa's persoonlijke spulletjes op, zijn kleding en de meubeltjes laten we achter en hopen dat ze daar iemand anders blij mee kunnen maken. We hebben hen een bedankkaart gestuurd voor de goede zorgen. Dat verdienen ze.
Het afscheid aanstaande dinsdag is allemaal erg sober want veel mag en kan niet; ook het aantal aanwezigen is gelimiteerd dus zal hij begraven worden in besloten kring op de nieuwe begraafplaats in Maassluis. We hopen dat het toch een waardig afscheid zal zijn.

Quarantaine,

Inmiddels een royale week later, de situatie is nagenoeg niet veranderd maar gelukkig is het heerlijk weer en kunnen we voor of achter van het zonnetje genieten.
De bloesem in de fruitbomen is aan het uitlopen en de vogels zijn druk aan het kwinkeleren.
Ik ben al een aantal keren met de auto op pad geweest richting Neufchateau of Nogent en tot op heden geen last gehad van controle. In Neufchateau gaan sommige winkels voorzichtig aan weer open, weliswaar met allerlei aanpassingen, maar wel prettig. Bloem en broodbakprodukten zijn nauwelijks te krijgen, voor de rest zie ik weinig van schaarste. De boodschappen karren zitten bij iedere klant wel verschrikkelijk vol. Bij Le Drive van Leclerc is het zo ontzettend druk dat M nu daar weer is ingezet, blij wordt hij er niet van, maar als de grote baas je tijdelijk overplaatst kun je weinig anders dan het maar op volgen. Ze hebben het driedubbele aan bestellingen via internet per dag en lopen zich het rotjeknor. Ik heb via de andere mevrouw Bos bloem bij de molen kunnen bestellen en kan dus gewoon mijn volkoren brood blijven bakken. Wim vindt het warm eten tussen de middag niets en eet dus nu al meer dan een maand geen warm eten. Mij bevalt het zo veel beter en sindsdien heb ik (afkloppen) geen maagklachten meer.
Met de dames van de knutselklub zijn we sinds een week aan het rijmen. MB is begonnen met 4 regels en nu voegen we allevier iedere dag 4 regeltjes toe, ieder op haar beurt. Aan het einde van het "confinement" zal FP ervoor zorgen dat het in het net komt te staan en hebben we een herinnering aan dit Coronatijdperk. Ik moet zeggen; ik kijk er iedere dag wel naar uit, vind het een grappig idee en heb er lol in. Verder komt er weinig uit mijn handen. We hebben een overschot aan eieren en heb de neiging om veel zoetigheden te bakken. Maar dat is natuurlijk niet echt een slim idee.
De vaste afnemers zie ik niet en steeds gratis geven aan die en gene is ook niet de opzet. Ga er ook niet mee lopen leuren. maar het is wel zonde.
Dan het nieuws uit Nederland:
Wim's vader is weer terug in het Zonnehuis, maar het gaat niet echt geweldig. Hij is erg verward en omdat er in het huis ook Coronapatienten zijn, mag hij niet meer in zijn electrische rolstoel rijden. Ze hebben geen tijd hem de hele dag in de gaten te houden en hij was steeds verdwenen. Dus nu is hij "verplicht" op zijn kamer te blijven, dat is wel rottig. Wel  blij dat we via internet op de hoogte blijven. Met E. gaat het ook niet geweldig, veel secondaire klachten n.a.v. medicijngebruik.
We kunnen niet veel doen, hooguit  zo nu en dan whats appen.
Dit aanstaande weekend Pasen, dat wordt anders dan anders. Heb ook geen zin in versiering. Wel lekker asperges gekocht en die zitten nu dankzij mijn nieuwe Foodsaver met geklaarde boter thijm en  heel klein beetje aceito balsamico in vacuum voor bereiding  sous vide.
Wij wensen iedereen via deze weg Zalig Pasen.