Dit keer is ruilen, niet om te huilen........

Voordat de maandag weer voorbij is en er de rest van de week waarschijnlijk weinig tijd overblijft even een blogje. Het grote nieuws van afgelopen week is wel dat Wim zijn Vaste Aanstelling heeft gekregen!!!! Hij die nog niet echt vlot Frans spreekt, zei vol trots vrijdag:"Zo, daar heb je zeker niet van terug, Ik de eerste die een vast contract binnen heeft gesleept!!!" Nee inderdaad, dat was wel het laatste waar we op rekenden.
Van mijn sollicitatie nog geen nieuws, maar voor mij staat het wel vast dat ik toch Nee ga zeggen, mocht ik uitverkoren zijn! Te veel haken en ogen, die me niet aanstaan, vooral de lange dagen en de pauze tussen de middag waar ik niets aan heb. Maar vooral het inleveren van vrije tijd in o.a. het weekend en Marieke die dan uit school komt in een leeg huis. Dat zie ik als het grootste bezwaar. Voorlopig heb ik het nog steeds heerlijk naar mijn zin in mijn Hapkar, dus wat zal ik moeilijk doen. Ik krijg nog steeds van alles en nog wat toegeschoven; van de week weer lekkere koekjes, twee lege vaten eventueel voor regenwater opvang, baardiriswortels die ik altijd prachtig vind als ze bloeien en een gratis reparatie van de kettingzaag. Helaas is Wim met dat ding nog steeds niet gelukkig, ofwel hij kan er niet mee omgaan ofwel het ding is ondeugdlijk. Hoewel meneer C. blijft beweren dat het een professioneel apparaat is en niets mankeert!
Van de week is een drukke week; allereerst de inventarisatie van de kar. Omdat ik onder de 16.000 euro per maand omzet moet ik iedere maand de inventaris doen. Echt een walgelijke klus die erg veel tijd opslokt. Aanstaande zaterdag mijn workshop High Tea, ook dat vergt veel voorbereiding, allereerst het vertalen van de receptuur, het maken van de boodschappen en materialenlijst en het afwegen van de bloem en de suiker alvast thuis. In de salle de fêtes is nauwelijks apparatuur, maar de Association helpt gelukkig een handje en zij doen het grootste gedeelte van de boodschappen. Dan zondag de deelname aan de rommelmarkt in Bourmont. Alles is al op de zolder klaargezet, maar nu helaas de Peugeot het begeven heeft kan het nog niet ingeladen worden voordat ik terug ben van mijn workshop zaterdag begin van de avond.
Heb al wel een deal gemaakt met de buuf. Zij was al een poosje helemaal besjokken van de lamp van mijn tantetje van glas met ingelegde vissen. Nu ging van de week mijn Magimix gek doen en dus leende ik die van haar. Een nieuwe kost tegenwoordig een leuk bedrag en dat hebben we ff niet! Ze gaf die van haar (ook een ouder model, maar wel een maat groter) graag te leen. Maar ja, wat doe je als ie stuk zou gaan? Dus ik terug naar buuf met het volgende voorstel: " of ik koop de Magimix voor een klein prijsje, of ik leen u de lamp, of we ruilen!" Ze begon te glimmen en koos voor de laatste optie!!!!! Ik blij, zij nog meer blij!!!! Dus lamp opgepakt en naar haar gebracht. Dat is een artikel minder voor de verkoop, maar ik ben dolblij met mijn nieuwe, oude Magimix. De oude gaat mee naar de rommelmarkt.

Je weet wat je hebt, maar niet wat je krijgt!

Vandaag was het sollicitatiegesprek in Colombey les Deux Eglises bij/in het Memorial van Charles de Gaulle. Ik was keurig op tijd, te vroeg voor het mooi en meldde me aan de balie. Ging intussen naar het toilet en werd bij terugkeer opgewacht door de directeur van het Office van Chaumont die me vergezelde naar een grote vergaderzaal waar in het totaal 7 mensen mij opwachtten. Mevrouw de Voorzitter nam het woord, opende met mij welkom te heten en daarna stelde iedereen zich aan me voor. De meesten, op twee na, waren directeuren van diverse secties en het tweetal bleek gerants te zijn van een camping in het gebied. Deze waren puur uitgenodigd om de Engelse en Nederlandse taal te testen!!!! De heer bleek een Medelander, de dame een Engelse van origine. Het vraaggesprek verliep vlot, men wilde natuurlijk mijn motivatie weten. Heb natuurlijk niet gezegd dat het mij in eerste instantie gaat/ging om hun condities. Wel dat de banen op de andere twee Offices me goed waren bevallen, maar beiden jammergenoeg tijdelijke baantjes waren! Ik wil nu eindelijk na al dat tijdelijke een vaste baan. Ook verteld dat het schrijven van echte officiële brieven in het Frans voor mij wel moeilijk zijn. Ze vroegen of de afstand geen bezwaar is/was, ja ik zei eerlijkheidhalve dat dat ook ervan af hangt wie wat betaald!!!!!! Het basissalaris ligt beduidend hoger dan mijn basissalaris nu, maar daar staat tegenover :iedere werkdag die afstand van 65 km , die je twee keer af moet leggen dat kost je toch een dik uur!en wie betaalt die onkosten en de afschrijving van de auto?(daar kreeg ik géén antwoord op) Het Engelse vraaggesprekje verliep vlot, het Nederlandse nog vlotter met een grapje dat dat toch niet zo ingewikkeld zou moeten zijn voor ons beiden, maar wel voor de overige toehoorders! haha. Stiekem meldde hij ook dat er nog drie andere sollicitanten zijn/waren. (allen Frans) Al met al een leuk sollicitatiegesprek, het vragenrondje door de vier anderen heb ik netjes kunnen beantwoorden en dus beëindigde mevrouw de voorzitter met,:" U hoort nog van ons via de post!" Toen ja, weer een dik uur in de auto naar huis, met gemengde gevoelens. Het zou betekenen: werken in het weekend, geen zomervakantie, verplicht opnemen van je vakantie in december en januari, iedere avond niet voor kwart over acht thuis, mijn lieve ouwetjes missen, de vrijheid in de hapkar; aan de andere kant een leuk salaris, een interessante baan, mijn talenknobbel weer aan het werk. Eerst maar afwachten of ik überhaupt in de selectie zal zitten. Je weet wat je hebt niet wat je krijgt, toch??????

21 maart; LENTE!

Volgens de kalender is vandaag de Lente begonnen! Dus nam ik dankbaar de uitnodiging aan van een klant. Zij hebben de traditie om dan narcissen te gaan plukken in het bos en doen dat altijd met de gehele familie en er gaat een gezamenlijke maaltijd aan vooraf. Helaas vond Marieke het idee niet zo geweldig en wilde zij liever thuis blijven. Gelukkig kreeg ik Wim wel mee. Dus compleet met een appelcake, wandelschoenen en een dikke trui ( het is nl. nog steeds koud) gingen we om kwart voor twaalf op pad. Mooi weer, strak blauwe lucht. Daar aangekomen bestond het gezelschap uit 18 personen dus een lange tafel en heel heel heel veel eten. Er werd gelachen, gedronken en veel gesproken, maar het was gezellig en het eten erg lekker. Toen alle cakes en taarten waren gegeten gingen we met een aantal mensen op pad. Nooit geweten dat er in het wild zo ontzettend veel narcissen groeien. Helaas volgens een aantal liefhebbers beduidend minder dan vorig jaar, volgens hen zag het toen echt overal felgeel. Toch konden we er veel plukken. Iedereen had flinke bossen, zelf een hele grote mand vol. Nu we thuis zijn heb ik ze, net zoals iedereen doet, in vaasjes in de vensterbank gezet om er langer plezier van te hebben, binnenshuis verwelken ze erg snel. Het was een pittige wandeling maar in het bos was het aangenaam en zeker niet koud. Terug gekomen bedankten we hen voor hun gastvrijheid, werden meteen genodigd voor de 8ste mei, dan is er weer iets te vieren, en gingen terug naar huis. Marieke had al die tijd alleen gezeten en dat is toch geen prettig idee! Afgelopen week niet veel bijzonders gebeurd, behalve dan dat ik donderdag op mijn rondje in de Vogezen door meneer J ( mijn vaste sanitaire stop) gemaand werd om uit te stappen. Hij stond me al op te wachten! Ik had nl. een kaart gestuurd aan zijn vrouw die een hersenbloedinkje had gehad en dat had me wel een beetje getroffen, ze zijn altijd zo vriendelijk, dus dat kaartje kwam recht uit het hart. Hij viel me meteen in mijn armen en met dikke tranen bedankte hij me, haalde de bewuste kaart uit zijn broekzak en zei dat hij het zo fantastisch vond dat ik haar die kaart had gestuurd. Vrouwtje zelf was godzijdank weer thuis, alles ging goed, geen nadelige gevolgen, moet wel rustig aan doen, ook zij gaf me een paar dikke klapzoenen en zette alvast het water op voor de thee! dat soort dingen doen een mens goed! Wim had het deze week moeilijker er zat weer enorm veel tegen en daar wordt hij niet echt zo blij van!

Vrijdag, de dertiende.....

Vandaag is het vrijdag de dertiende maart, wij Nederlanders vinden dat een ongeluksdag; mijn Franse klanten in St. Blin (mijn favoriete pleisterplaats!, altijd een grap en een grol, wat lekkers en een kopje tisane, vaak met een doosje eieren van hun kippen of een recept of advies weer verder op pad) adviseerden me om juist vandaag een lotto billet te kopen, zou geluk brengen volgens hen!!!! Helaas kom ik vandaag tijdens mijn tournée nergens langs een Bar/Tabac, dus weet ik niet of ik er aan toe kom een kaartje geluk te kopen. Misschien een omweggetje waard? Gisteren had ik voor een van mijn klanten, als dank voor haar wekelijkse versnaperingen, een appeltaart gebakken ze vond het een heel vriendelijke geste, maar voelde zich een beetje gegeneerd want haar taartjes zijn altijd eenpersoonsformaat en ik had een gewone gebakken. De laatste weken staat ze al met het gebakje in de hand me op te wachten, leuk hè! Ja het wordt al hier en daar best familiair! Mensen zijn en blijven heel vriendelijk. Het enige wat wel af en toe vermoeiend is, is dat het praatje 9 van de 10 keer begint met het weer van die dag: "Vous avez apportez le soleil?" is een van die beginzinnen uit de top 10. Of als het weer eens regent:" C'est vous qui nous ammene de la pluie?" Maar ach dat is in Nederland toch ook vaste prik, het weer is ook daar vaak onderwerp van gesprek en nooit is men tevreden! Maar verder is en blijft het een hele leuke job, ware het niet dat het bedrijf wat er achter zit niet echt lekker meewerkt. Mijn beloofde contract is nog steeds in de maak, ze zijn met de balans bezig en dat heeft voorrang! Mijn leveringen zijn een groot manco, veel is er even niet! Gisteren was het nog erger, ik doe mijn bestellingen per e-fax, een relatief nieuw fenomeen via Internet, handig maar er hangt een prijskaartje aan, dat Disal betaalt dus dat is netjes. Mijn levering gisterenavond was voor een groot gedeelte de bestelling van jl. dinsdag dus kreeg ik veel artikelen dus voor een tweede keer, terwijl ik dat nou net niet had besteld! Het was een flinke klus om de bestelling en de leveringfactuur na te lopen, dus weer een aantal niet betaalde overuren. Ik hoop dat ze het accepteren de verse artikelen dinsdag mee terug te nemen. Anders is het voor hen een grote strop. Tijdens mijn toer gisteren, kreeg ik een telefoontje van de directeur van het Office de Tourisme van Chaumont, zij zijn bezig met de selectie voor de functie van receptioniste bij het Memorial van Charles de Gaulle in Colombey les deux églises. Op zich natuurlijk een geweldige interessante baan, maar helaas een dikke 55 km van ons huis vandaan. Ik ga wel op de uitnodiging van het sollicitatiegesprek op 23 maart aanstaande in, wil graag de condities weten maar ik ben vast en zeker niet de enige sollicitant(e). Wel leuk om te weten dat ik op mijn leeftijd, toch nog in de markt lig!

Donkere wolken boven Maisoncelles,

Behalve het feit dat er nog steeds geen Lente in de lucht zit hangen er ook flinke dreigende wolken boven Maisoncelles.
Het is deze week een en al ellende wat de klok slaat. Het begon een maandagochtend met een koude douche! letterlijk en figuurlijk; er kwam alleen lauw water uit de kraan. Ik redde het nog net, maar ' s avonds trof Wim het slechter: ijskoud water. De speciale schakelaar gecontroleerd die aan de boiler gekoppeld zit voor het opwarmen tijdens de "goedkope stroom uren" maar dat was het niet! Donderdag een chauffagiste gebeld die kwam en vertelde dat het voor 99% zeker de kalkaanslag in het reservoir zal zijn! En dat na nog geen 3 jaar! Dat hadden we ook al met onze sanibroyeur = strontvermaler, die zat ook binnen twee jaar dicht van de kalk. Hij stelde voor een beter boiler te plaatsen, die daar meer tegen bestand zou zijn. ( kosten ca. 800 euro! nou die hebben we dus even niet!) Wim stelde voor om maar weer een zelfde te kopen en de oude te vervangen dan kunnen we er weer een paar jaar tegen. Vanochtend wilde hij hem aftappen: gevolg de badkamer stond in no-time blank! We hebben er tijdelijk even een tiental badlakens overheen gegooid om het water op te kunnen nemen. Hij is nu naar de bouwmarkt om een nieuwe te kopen en te vragen aan de verkoper waarom hij hem niet leegkrijgt. Marieke is mee als tolk (met grove tegenzin!) Misschien kunnen we al het nou eindelijk eens meezit morgen weer douchen? Zou die wezen. We worden al echte Fransen, die gaan ook maar 1x per week in de douche!
En dan de tweede donderwolk!
De nieuwe burgemeester heeft bij onze buurvrouw de plannen neergelegd om op haar terrein, grenzend aan onze tuin 3 woningen te bouwen. De vorige burgemeester was daar ook al eens mee gekomen toen betrof het 1 woning. De nieuwe gaat voor meer! Nu heeft mevrouw G. twee dochters en die delen in de erfenis en hebben ook bemoeienissen met het land wat ze verhuurt, vooral de pittige dochter uit Bar le Duc. Die heeft het vooral voor het zeggen. Toen zij hoorde van de plannen heeft ze meteen een boze brief geschreven dat zij op het erfgoed van haar vader geen bouwplannen tolereert! Mevrouw G. zelf blijft een beetje onduidelijk wat zij zelf wil! Maar zo is ze met alles; ze laat nooit het achterste van haar tong zien! Toen ze bij ons kwam met het verhaal, herinnerde wij haar aan de verkoopakte van ons huis, wij hebben toendertijd bedongen dat er vanwege uitzicht enz. geen constructies plaats mogen vinden in welke vorm dan ook. Dat is toegevoegd aan de koopakte en staat dus zwart op wit!!!! ( het oorspronkelijk oppervlakte van ons terrein was vele malen groter, dus vandaar die clausule!!!!!) we boffen dus dat we toen zo slim zijn geweest dit door de notaris vast te laten leggen. De nieuwe burgemeester heeft dus geen poot om op te staan, maar vanwege het feit dat wij nog steeds illegaal lozen heeft hij als hij dat ontdekt wel een stok om mee te slaan. Vandaar dus al die donkere dreigende wolken.
Zouden we ooit de 7 rijke jaren nog een keer mee gaan maken????