Lieve allemaal,
2018 is bijna voorbij en we kijken terug op een jaar vol veranderingen.
Wim veranderde in februari van werkgever, na veel strubbelingen op het
vorige bedrijf. Voordeel is dat hij nu de maandag niet werkt en een keer in de
twee weekenden vrij is, wat inhoudt dat hij nu met regelmaat naar Vlaardingen
kan om zijn vader in het verpleeghuis te bezoeken.
De werksfeer is een stuk aangenamer, de arbeidsvoorwaarden zijn beter en
hij wordt correct betaald.
Weliswaar is het zwaarder en maakt hij vaak meer uren op een dag.
Zelf ben ik per 1 februari voor de Franse wet met pensioen en ontvang ik
een klein pensioentje, maar alles beter dan niets.
Sinds mijn 66ste verjaardag in april ben ik ook voor de Nederlandse wet nu
met pensioen, heb enorm moeten knokken om de ZVW niet te hoeven afdragen,
vreselijke slopende toestand, maar met veel bellen heb ik het toch voor elkaar
gekregen en hoef ik dit niet af te dragen.
Gepensioneerd zijn heeft mijn dagelijks leven veranderd maar ik heb absoluut
geen spijt.
Ook dit jaar hebben we weer van diverse kennissen en familieleden bezoek
gehad. Altijd weer leuk om ze te mogen ontvangen.
Calvin en Sylvie, mijn achterneef uit Canada nodigden Matt en Emma en ons
uit voor een diner in Dijon tijdens hun bezoek daar. Een gezellig weerzien.
Matt en Emma verhuisden van Neufchateau naar Breuvannes hier ca. 14
kilometer vandaan. Het gaat goed met hen samen. Matt kreeg zijn vaste
aanstelling bij de Drive van Leclerc. Emma werkt bij Mc Donalds ook in
Neufchateau en ook zij heeft een vaste aanstelling. Ze zoeken naar een huis wat
dichter bij Neufchateau het heen en weer reizen dagelijks gaat hen opbreken.
Sinds 1 mei sta ik ingeschreven bij de Kamer van Koophandel als zzp-er om
zodoende legaal workshops te kunnen geven, gerechten op verzoek klaar te maken
of vertaalwerk te doen. Dat voorkomt verklikkerij van jaloerse mensen.
Een keer per week ga ik naar aqua gym en Italiaanse les en ben ik sinds een
maand of zo lid van een groepje dat een keer per week op vrijdagmiddag bij
elkaar komt om creatief bezig te zijn. Ik doe erg veel inspiratie op.
In mei en juni heb ik op verzoek van Eric Thiebaut bij hem gewerkt in de
kassen. Zijn medewerkster was zwanger en hij vroeg mij om haar te ontlasten.
Helaas was zij de tweede week al met ziekteverlof en dus werkte ik vanaf dat
moment iedere dag fulltime.
Prettige sfeer, vriendelijke klanten, een toffe baas met een stel super
lieve ouders. We hebben veel plezier gehad, af en toe ging ik erheen op de
scooter. Het was prachtig weer en ik was erg heel gelukkig. Wat is er mooier
dan kleine stekkies te zien groeien, te werken tussen al die prachtige planten
en bloemen? Het is zwaar werk, maar daar had ik op dat moment geen last van,
wel van mijn zonneallergie helaas. Toen mijn contract erop zat en ik weer thuis
was de hele dag kreeg ik erg veel last van mijn gewrichten, volgens Wim had ik
mijn lichaam overbelast.
Ik ga nog met regelmaat naar Mme L, ik help haar met kleine dingen. Ik heb
een prettige band met haar. Ik zie dat ze ouder wordt en het af en toe moeilijk
heeft, maar het contact doet ons beiden goed.
Jammer genoeg konden we niet op vakantie, het vinden van oppas voor de
dieren is een lastig verhaal. Ik hoop dat het begin 2019 wel gaat lukken. We
zijn er wel aan toe.
Wim heeft de laatste weken op de zolder in zijn “treinkamer” gewerkt, de
muren zijn klaar, het plafond ligt erin; maar ik merk dat het hem eigenlijk te
zwaar is. Hij slaapt slecht en is vaak al moe voordat hij naar zijn werk gaat.
We hebben een tweede cardioloog geconsulteerd voor een 2nd opinion. Wim heeft
op 3 januari een MRI scan afspraak en dan ook nog een uithoudingstest. We zijn
heel benieuwd wat daar uit zal komen.
Wij wensen jullie hele gezellige eindejaarsfeesten en dat 2019 jullie,
vrede, liefde, compassie en geluk zal brengen,
Liefs,
Wim en Angenietha
