3 daagjes op stap met DBV

Jl maandag kregen we aan het eind van de middag bezoek van H& D B. Ze aten hier en bleven slapen zodat D en ik bijtijds op pad konden voor ons 3 daagse uitje, (vorig jaar kon dat vanweg C niet doorgaan). We vertrokken om 8 uur richting Parijs via de tolweg. Weinig verkeer, behalve toen we in de buurt van Parijs kwamen. Stopten in Evreux om ons broodje op te eten aan het water. We reden door naar Giverny om daar als eerste de prachtige tuinen van Jean Claude Monet te bezoeken. (kaartjes via internet gereserveerd). De parkeerplaats stond helemaal vol en overal liepen mensen, heel veel mensen. Bij de aparte ingang voor bezoekers met een e-ticket werd om onze "pass sanitaire" gevraagd. Mondkapjes verplicht, ook in de buitenlucht! Het was vreselijk druk, vooral tijdens de rondgang door het huis! Bij de vijvers met en van de beroemde waterlelies begon het even te regenen, maar dat hield gelukkig snel op. We maakten fotos en liepen terug naar de auto. We reden door via de Intermarche, waar we wat salades en een yoghurtje kochten voor het avondeten en gingen naar onze chambre d'hotes in Heudreville sur Eure. Toen we aanbelden ging op het zelfde moment de deur open en deed de gastvrouw Nathalie de deur open, grote glimlach, leuk type. Ze nam ons mee naar ons verblijf, zag er prima uit. Het hele "domein" was niet so wie so niet gek, grote tuin, dieren en een heerlijk zwembad. We wilden graag even zwemmen en dat was geen probleem. Water was koud, maar na zo'n warme lange dag wel echt heel erg lekker. We gingen bijtijds naar bed en stonden om 7 uur op, beneden stond het ontbijtje klaar. We vroegen vanaf welk station we de trein konden nemen, maar de plaats die zij noemde vonden we niet en Wi-Fi deed het niet. Dus toen maar opgezocht en gingen we op zoek naar het station in Gaillon, na drie keer vragen en flink zoeken vonden we dat. Auto geparkeerd en naar het loket....... niemand te zien. Er kwam een trein binnen rijden, die ging naar Parijs. Ik tikte op het ruitje van het loket en een juffie vertelde dat er nog niemand was, de trein zouden we volgens haar niet halen. We zetten het op een lopen, trap op, over het spoor naar de andere kant, rennnend haalden we de trein en sprongen in de laatste wagon. Deuren sloten vrij snel na ons en we gingen zitten. 5 minuten later kwam de conducteur en wij vertelden hem dat we geen kaartjes hadden. Hij mompelde iets over komt straks wel. De rit duurde iets meer dan een uur, geen conducteur terug gezien. Eenmaal op Gare st. Lazare stapten we uit. Nergens iets of iemand te bekennen om een ticket te kopen. Wat nu?????? We konden het station namelijk niet uit want er stonden tourniketten!!!! Illegaal gereisd, hoe komen we uit het station?....................... (paniekmoment nummr 1) Tenslotte een meneer aangeklampt en de situatie uitgelegd; hij geloofde ons want hij liet ons dmv het scannen van zijn kaartje meelopen door het poortje!. Hijgend en met bonkend hart stonden we buiten! Met de metro naar Pont Neuf en daar zochten we lopend het nieuw geopende, compleet gerenoveerde warenhuis le "Samaritaine"! Waanzinnig zeg, wat een gebouw. Echt een bijzonder stukje vakwerk wat renovatie betreft, onvoorstelbaar wat een pracht en praal. Vooral de parfumerie afdeling in het sous-sol.

We hadden een route uit een boekje van een collegaatje van D, met daarin een route langs en door de verschillende passages die er zijn. Dat was ook heel erg leuk, mooie vloeren en overkappingen alles authentiek en veel leuke bijzondere winkeltjes. We kwamen langs een mercerie (wij noemden dat vroeger manufacturenwinkel volgens mij), garen, band, lint, koord, knopen in alle soorten, kleuren en maten. Geweldig! De eigenaar vertelde ons dat de winkel en de voorraad bestond sinds 1860. Leuk verhaal en hij nam ons ook nog even mee naar de overkant naar het hoedenatelier.

We hadden lekkere trek en ik herinnerde mij van lang geleden de delicatessen winkel van Fauchon op de place de la Madeleine, wij daarheen. Jammer dan winkelpand staat leeg! Wel was er het Grand café en die serveerden thee en gebak van Fauchon, zeker niet goedkoop maar wel heel erg lekker. We namen de trein terug , dit keer wel keurig met een kaartje ,we zaten al een poosje in de trein toen D opmerkte dat we nog niet een keer waren gestopt en zich hardop afvroeg of we wel in de goede trein zaten (paniekmoment nummer 2)maar gelukkig stopte de trein en besloten om in Gaillon bij aankomst een restaurantje op te zoeken. We vonden een leuk plekje bij Dakkar en aten, jambon grillé met frites en sla op het terras en ook hier na vertoning van onze pass sanitair. Gisteren, donderdag, bijtijds op en voor het ontbijt lekker even gezwommen, daarna betaald voor het ontbijt gedag gezegd tegen de gastvrouw en op pad richting Chartres. We hadden toevallig gezien dat daar in navolging van facteur Cheval een man zijn huis helemaal heeft versierd met behulp van stukjes glas, aardewerk porselein. Monsier Picassiette, heeft echt alles met scherven beplakt en gemetseld. Veel religieuze tafrelen, maar wel heel bijzonder, leek ons leuk. We vonden de straat ik wilde parkeren en toen ging mijn C2 niet in z'n achteruit! Foutmelding op dashboard! Paniek!!!! (nummer 3) wat niet. Hij wilde ook niet meer starten. Kregen het Spaans benauwd, wat nu???? Eerst maar het huis van "picassiette" bezoeken, we zien wel wat er daarna gebeurt dat leek ons beter voor onze gemoedsrust.

Na ons bezoekje terug naar de auto, ik herinnerde mij dat ik wellciht de start en stop uit moest zeten, dat werkte de vorige keer bij een foutmelding en Ja hoor auto startte en ik kon weer "gewoon" schakelen! We hadden nog tijd om Chartres in te gaan voordat de verrassing voor Debbie zou beginnen. Dus de trappen opgeklommen naar de kathedraal die bekeken, een broodje gekocht en die op een bankje opgegeten en weer in de auto richting Aunneau voor.............................. Een atelier Macarons. Ik had van M & E een wonderbox gekregen en daar een coupon in gevonden voor een workshop koek en gebak. Met die dame overlegd en voor een kleine meerprijs was het mogelijk macarons te maken. Debbie wist van niks die mocht van mij tijdens het eten van het broodje op het bankje in C raden. Ze had het snel door. We belden aan, moesten een mondkapje op en kregen een plastic schort voor. Het vond plaats in de keuken van Mimi. Het huis was oud en was een compleet museum van juke-boxen, flipperkasten en spelautomaten. Het recept lag op de werktafel...... Neeeee chocolademacarons met chocolade vulling! Wat een teleurstelling, niet bij stilgestaan om in de mail te vermelden dat ik niet van chocolade houd. Ik vroeg of het mogelijk was daar iets aan te veranderen; nou nee helaas niet! Ze wilde wel de koekjes dan zonder cacao doen, maar ze had niets anders in huis voor een andere vulling(?) flauw en leek mij stug! Mimi was ook wel echt typisch "frans", zij had nl. een "diplome de l'état" en ik zou dus de cursus die zij bij de grand pattissier Lenotre heeft gedaan, nooit kunnen doen! Maar goed, we maakten de macarons en toen ze uit de oven waren en afgekoeld hebben we ze gevuld met de chocoladeganache. (ik de helft) de rest heb ik zondag thuis met een botercreme met witte chocolade gevuld Het was leuk. De auto had in de zon gestaan en die was erg warm van binnen, gelukkig koelde de airco snel de ruimte en reden we terug naar huis, we stopten even om te kijken waar we Hans konden ontmoeten, dat was even een gepuzzel maar dat lukte. Iets voor de afgesproken tijd waren we op de afrit van de tolweg bij Chaumont. D laadde alles over en we zeiden elkaar gedag. 3 heerlijke dagen,veel gelopen, veel gezien, veel gedaan, gelachen, paniek gekend, maar het was weer super leuk en gezellig. Wat heerlijk om dat zo te kunnen en mogen doen (ook van onze mannen) en zo leuk dat we dezelfde interesses delen en genieten kunnen van de kleine dingen die het doen. in het totaal 1012 kilometer op de teller! Merci infinément ma chere amie!