Toch even er tussenuit,

Aivy is inmiddels al 5 weken oud en we hadden nog geen gelegenheid om haar in het echt te zien. Tussen alle hectiek van doktersafspraken, bloedprikken en het feit dat Wim niet zonder toestemming ons "territorium" mag verlaten en voor het pré-operatiegesprek op 4 april hebben we toch alles op alles gezet om naar de Vendee te rijden. Ik schreef dinsdag de 12 de maart een brief naar de MSA met de vraag aan de arboarts of hij Wim toestemming wilde geven, kopie van de geboorteakte erbij gedaan en in de brievenbus gestopt. Ik vroeg aan Andé of hij eventueel op huis en dieren kon passen en wachtte op antwoord van MSA. Tot en met woensdag geen bericht terug. Opgebeld ze hadden diezelfde ochtend de brief ontvangen!!! bizar van hier naar Chaumont is 40 km de post had er een week over gedaan. Maar de telefoniste vertelde dat de aanvraag niet compleet was. Er ontbrak een schrijven van de huisarts.Vanaf een uur of 2 's middags tot een uur of half vijf probeerde ik de huisartsenpost te bereiken....... niet dus, rare beltoon en geen gehoor. Bleek stroomstoring te zijn. Eindelijk om iets over 5 de secretaresse aan de telefoon, ze ging ervoor zorgen maar onze huisarts werkte die dag niet. Hoe ze het gedaan heeft weet ik niet maar donderdagochtend zat er een mail in de mailbox, die stuurde ik door en twee uur later werd er opgebeld en kregen we groenlicht! André gebeld, die zou donderdag eind van de middag vertrekken zodat wij vrijdagochtend bijtijds konden gaan rijden. Ons vaste logeeradres gesms-d en dat was ook okay! Alles ingepakt en in de auto gezet helaas zat het bij Andre onderweg flink tegen, gevolg was dat hij pas om iets voor middernacht hier aan kwam. Maar geen probleem hij kent het huis en na een weltrusten besloten wij vrijdagochtend om 7 uur te vertrekken. Het was voor een vrijdag erg rustig op de weg. We waren om iets over 2 in Chambretaud, kregen dit keer helaas een kleine studio, niet echt ideaal en de trap naar boven was glibberig en niet verlicht. We maakte het bed op zetten de spullen neer en reden naar Les Herbiers. We maakten kennis met onze kleindochter; wat een humpie, nog zoo klein en teer. M&E wildden ook haar meenemen naar de school van Elio om hem op te halen, (geen goed idee in onze ogen) en reden we achter hen aan. Elio was opgewonden toen hij ons zag. Thuisgekomen was het A's huiluurtje, Wim bleek haar het beste te kunnen kalmeren, een taak die hij met veel liefde op zich nam.

We gingen daarna samen naar de Lidl om boodschappen te halen en hun voorraad een beetje aan te vullen, aten gezamelijk en wij reden bijtijds naar ons studiootje. Zaterdag gingen we met M en Elio naar babyrugby maar daar had E het al snel gezien en was het langs de lijn staan kwa weersomstandigheden ook niet echt aangenaam. Dus nog even naar de supermarkt voor water en ik met E naar de wc en naar de apotheek. Daar ging het even helemaal fout; Elio nam de benen tussen de schappen door en al snel was ik hem kwijt. Het kostte me een boel energie en moeite om hem weer in het gelid te krijgen, poehhhh. Weer terug verschoonde ik Aivy's luier, was wel weer even wennen hoor, zo'n klein frutseltje, gaf haar de fles en Wim nam haar weer bij zich. Na het avondeten reden we naar C terug. Zondagochtend regende het flink dus ook toen niet naar buiten, jammer. We speelden een paar spelletjes en ik deed wat kleine opvouwklusjes en hielp in de keuken. Na het avondeten namen we afscheid, reden naar de studio en gingen op tijd naar bed. Maandagochtend alles in de auto gezet en zijn we naar Chenonceau gereden naar het "Chateau des Dames". We kochten een entreebewijs en liepen langs het prachtige park en door een van de tuinen naar de ingang, daar stonden in elke ruimte fantastische bloemendecoraties van verse bloemen, zo beeldschoon. Het was druk er waren veel Italianen (waren zij in de sporen van Catherina di Medici?).

Het was een leuke onderbreking en het kasteel is echt prachtig van binnen, de moeite van de stop waard. We kochten een sandwich en reden (iets meer verkeer als vrijdag) naar huis waar we om 18 uur aankwamen, Andre was al vertrokken. Zo fijn om te weten dat hij de boel in de gaten houdt gedurende onze afwezigheid!

Uitslag consult cardioloog.

Vorige week maandag, eind van de dag hadden we de afspraak met de cardioloog, eenmaal in de wachtkamer leek het erop dat er niemand meer in het gebouw aanwezig was. We hadden een afspraak om 18.00 uur en er stonden ook erg weinig auto's op de parkeerplaats. Het werd later en later en er kwam nog een echtpaar, ook zij hadden een afspraak bij de cardioloog dus mijn zorg dat er een vergissing was was ongegrond. Om iets over zeven kwam Mme T. ons halen. Ze vroeg hoe het ging en hoe Wim zich voelde en gelukkig gaf hij ook zelf aan zich niet jofel te voelen en flink moe was. Ik zei dat ik me ernstig zorgen maakte en dat dit zo niet lang meer door moest gaan want ik zag hoe hij af en toe doodmoe thuis komt. Ze begon met hem te onderzoeken, maakte een ECG en daarna bekeek ze zijn hart op de monitor. Hartslag en bloeddruk normaal voor iemand met een "sporthart" maar de lekkage van de hartklep en zijn conditie was toch zorgwekkend genoeg om alles op de rit te zetten voor een operatie! We kregen heel uitgebreid tekst en uitleg, ze maakte alle paparassen in orde voor een eerste onderzoek met een moeilijke naam "coronarographie" wat hartkatheterisatie is in het ABN. Ze schreef ook een bon uit voor het taxivervoer naar de kliniek in Nancy (ik mag niet mee, of erbij zijn) en vertelde dat alles door de ziekenfonds vergoed zal worden omdat dit gezien wordt als een Affection Longue Durée ALD, dat zal de huisarts in orde maken. De kliniek belt ons voor een datum, lange wachttijden verwachtte ze niet. Met een dossier onder de arm verlieten we Clinique Saint Luc en reden terug naar huis. Toch allebei beetje stil en ondanks dat we dit min of meer verwacht hadden, was het toch wel even DE realtiteit. Thuisgekomen leek het ons beiden wenselijk dat we Wim's baas in zouden lichten en een moesten zorgen voor een arret de travail. Ik had dindsgaochtend een afspraak voor het vernieuwen van mijn medicijnen en sprak af dat ik zou proberen om Wim's huisarts hierom te vragen. Dinsdagochtend vroeg ik aan de balie of zij er was, maar helaas CR was die week vrij, maar ik kon het aan de vervangende huisarts vragen waar ik een afspraak mee had. Het was een interne, arts in opleiding, volgens mij een Spanjaard of Italiaan die ik moeilijk kon verstaan. Hij was onrustig, kreeg twee keer telefoon tijdens mijn aanwezigheid wat hij snel afkapte en toen ik hem vroeg oif hij eventueel een arret kon uitschrijven was hij verbaasd en gaf aan dat dat niet te doen gebruikelijk was. Hij onderzocht mij niet(?) geen bloeddruk meting en via de pc maakte hij mijn medicatie recept in orde, vulde een aanvraagformulier in voor mijn jaarlijkse kuur en pakte toen toch een formulier voor Wim, terwijl hij zei dat dit niet correct was, maar het toch in orde maakte miv die dinsdag wat ik raar vond want Wim was die dinsdag gewoon gaan werken. Hij verbeterde de datum en gaf mij het formulier, mijn recepten en zei me gedag. Bij de apotheek zag ik dat hij alle medicatie van het afgelopen halfjaar had uitgeprint zonder er verder naar te kijken, zo raar! Toen Wim thuis was hebben we zijn baas gebeld en de zaak uitgelegd en is hij die avond nog wel terug naar de boerderij gegaan, met zijn "arret" en hebben wij de andere helft opgestuurd. Hij is dus m.i.v. die woensdag met ziekteverlof tot 11 maart as. As. dinsdag hebben we een consult met CR in de hoop dat zij het verlengen zal. Donderdag jl was er een telefoontje dat de hartkatheterisatie 18 maart as zal plaatsvinden. Fijn dat het niet te lang meer duurt. De uitslagen gaan naar de hartchirurg en dan horen we tzt wat de procedure zal gaan worden. Eerst dit. Misschien moet hij een nachtje blijven, dus zullen we een tas klaarmaken met toiletartikelen, pyama en dergelijke. En hopen dat ze tijdens dit onderzoek verder geen gekke dingen tegenkomen.