Hittegolf en andere ellende,

We zijn inmiddels ruim 6 weken na de operatie en wàt is er veel gebeurd.... 3 ziekenhuisopnames, 2 operaties, 1 bloedtransfusie, 2 flinke littekens 1 op het borstbeen en 1 onder de oksel en dan nog de anderen van de drains. Morgen gaan de laatste hechtingen eruit, het harnas (corset) moet hij 3 maanden dragen, maar het irriteert. Van de week kwam de huisarts (vervanger dokter T. al jaren met pensioen, maar nog altijd even serieus en adequaat). Hij onderzocht Wim en stelde vast dat er nog steeds sprake is van een vochtophoping aan de linkerzijde in de long. Hij adviseerde een rontgenfoto te laten maken. In Neufchateau pas eind van de maand aan de beurt! Toen naar clinique Chaumont gebeld dat kon de volgende dag! Mooi, taxi vervoer met rolstoel geregeld, maar die wilde een transport bon. Secretaresse maakte dat de volgende dag in orde dmv een fax. Wim werd om 13.10 gehaald. Om 14.00 uur kwam E.M gezellig een bakkie doen en de spulletjes van habbekrats brenegn. Even gezellig bijgekletst, zij herkent de onmacht van een echtgenote die het af en toe even niet meer ziet zitten, want datzelfde maakte zij mee met G. Wim kwam om iets over 16.00 uur kapot thuis met de fotos en het verslag. Nu heeft zij via haar werk een prachtig vertaal programma en in no-time was het verslag ook voor ons als leek te begrijpen. Inderdaad zit er nog vocht, eindconclusie, dat alles zou vergeleken moeten worden met de laatste uitslagen en fotos. Maar ja wij hebben die niet. Huisartsenpraktijk is op woensdagmiddag gesloten, geen gehoor. Wat dan??? Ik waqs jl maandag in Bourbonne aan mijn kuur begonnen en stelde ik aan W voor om de spullen mee te nemen en de volgende dag op de terugweg langs de huisarts te rijden om te overleggen. Zo gezegd , zo gedaan! Secretaresse overlegde met dr K. die schreef een verwijzing voor een scan! en tegelijkertijd een bon voor transport naar de kliniek. Thuisgekomen zeiden we tegen elkaar dat dit natuurlijk gekkenwerk was, eerst een afspraak maken dan wachten op resultaat , dan weer naar huisarts en wat dan???? Ik vatte de koe bij de horens en belde naar Nancy, naar de afdeling Interne enlegde de situatie voor. Een vriendelijke dokteres die W kent vroeg of ik de morgelijkheid had de fotos en het verslag te kopieren en haar toe te sturen, dat deed ik via mms en whatspp. Anderhalf uur later belde een chinese dokteres op (wim had haar meerdere keren bij zijn bed gezien), ze had de fotos vergeleken en vertelde dat de situatie in de long stabiel is, dus aub geen paniek, medicijnen nemen en met het daemhalingsapparaat doorgaan!. Wat???? Apparaat? Welk apparaat? Die heeft mijn man niet meegekregen! Niet meegekregen? Iets klopte er dus niet, ik werd daarna door een dame opgebeld met allerlei vragen rondom het VNI apparaat. Die bleek dus tijdens het ontslag uit het ziekenhuis daar te zijn achtergebleven ipv meegegeven aan Wim! Het zou geregeld worden. Een meneer die flink nijdig was belde op, hij zou diezelfde middag nog langskomen met het VNI want vrijdag was het maria Hemelvaart vrije dag! Vanuit iets voorbij Troyes nota bene kwam hij en regeldde het VNI ding, dat moet 3 x per dag een uur. Dat vermindert de arbeid van de ademhalingsspieren en verbetert de gasuitwisseling. (betere zuurstofvoorziening en verlaging van het koolstofdioxydegehalte!) En in die fase zitten we dus nu. Nog steeds geen knip voor zijn neus waa rd, last van de littekens, pijn borstkas. geen fut. Ik weet het allemaal ook niet meer. De tuin is een puinhoop, zoek naar een "mannetje" maar een gelukkie miv volgende week 2 x 3 uur huishoudelijke hulp. en ME TIME in Bourbonne.