Hittegolf en andere ellende,

We zijn inmiddels ruim 6 weken na de operatie en wàt is er veel gebeurd.... 3 ziekenhuisopnames, 2 operaties, 1 bloedtransfusie, 2 flinke littekens 1 op het borstbeen en 1 onder de oksel en dan nog de anderen van de drains. Morgen gaan de laatste hechtingen eruit, het harnas (corset) moet hij 3 maanden dragen, maar het irriteert. Van de week kwam de huisarts (vervanger dokter T. al jaren met pensioen, maar nog altijd even serieus en adequaat). Hij onderzocht Wim en stelde vast dat er nog steeds sprake is van een vochtophoping aan de linkerzijde in de long. Hij adviseerde een rontgenfoto te laten maken. In Neufchateau pas eind van de maand aan de beurt! Toen naar clinique Chaumont gebeld dat kon de volgende dag! Mooi, taxi vervoer met rolstoel geregeld, maar die wilde een transport bon. Secretaresse maakte dat de volgende dag in orde dmv een fax. Wim werd om 13.10 gehaald. Om 14.00 uur kwam E.M gezellig een bakkie doen en de spulletjes van habbekrats brenegn. Even gezellig bijgekletst, zij herkent de onmacht van een echtgenote die het af en toe even niet meer ziet zitten, want datzelfde maakte zij mee met G. Wim kwam om iets over 16.00 uur kapot thuis met de fotos en het verslag. Nu heeft zij via haar werk een prachtig vertaal programma en in no-time was het verslag ook voor ons als leek te begrijpen. Inderdaad zit er nog vocht, eindconclusie, dat alles zou vergeleken moeten worden met de laatste uitslagen en fotos. Maar ja wij hebben die niet. Huisartsenpraktijk is op woensdagmiddag gesloten, geen gehoor. Wat dan??? Ik waqs jl maandag in Bourbonne aan mijn kuur begonnen en stelde ik aan W voor om de spullen mee te nemen en de volgende dag op de terugweg langs de huisarts te rijden om te overleggen. Zo gezegd , zo gedaan! Secretaresse overlegde met dr K. die schreef een verwijzing voor een scan! en tegelijkertijd een bon voor transport naar de kliniek. Thuisgekomen zeiden we tegen elkaar dat dit natuurlijk gekkenwerk was, eerst een afspraak maken dan wachten op resultaat , dan weer naar huisarts en wat dan???? Ik vatte de koe bij de horens en belde naar Nancy, naar de afdeling Interne enlegde de situatie voor. Een vriendelijke dokteres die W kent vroeg of ik de morgelijkheid had de fotos en het verslag te kopieren en haar toe te sturen, dat deed ik via mms en whatspp. Anderhalf uur later belde een chinese dokteres op (wim had haar meerdere keren bij zijn bed gezien), ze had de fotos vergeleken en vertelde dat de situatie in de long stabiel is, dus aub geen paniek, medicijnen nemen en met het daemhalingsapparaat doorgaan!. Wat???? Apparaat? Welk apparaat? Die heeft mijn man niet meegekregen! Niet meegekregen? Iets klopte er dus niet, ik werd daarna door een dame opgebeld met allerlei vragen rondom het VNI apparaat. Die bleek dus tijdens het ontslag uit het ziekenhuis daar te zijn achtergebleven ipv meegegeven aan Wim! Het zou geregeld worden. Een meneer die flink nijdig was belde op, hij zou diezelfde middag nog langskomen met het VNI want vrijdag was het maria Hemelvaart vrije dag! Vanuit iets voorbij Troyes nota bene kwam hij en regeldde het VNI ding, dat moet 3 x per dag een uur. Dat vermindert de arbeid van de ademhalingsspieren en verbetert de gasuitwisseling. (betere zuurstofvoorziening en verlaging van het koolstofdioxydegehalte!) En in die fase zitten we dus nu. Nog steeds geen knip voor zijn neus waa rd, last van de littekens, pijn borstkas. geen fut. Ik weet het allemaal ook niet meer. De tuin is een puinhoop, zoek naar een "mannetje" maar een gelukkie miv volgende week 2 x 3 uur huishoudelijke hulp. en ME TIME in Bourbonne.

Wàt valt het tegen;

Donderdagochtend kwam de verpleegkundige om bloed te prikken, ze schrok van de vermoeiheid en zijn vale/grauwe gezicht en de uitslagen van het bloed onderzoek waren niet goed, meteen naar huisarts gegaan, daar concludeerde een jonge lieve vervangster dat hij onmiddelijk opgenomen moest worden, heel erge bloedarmoede. Ze deed in no-time al het nodige, paparassen, een uitgebreid verslag, regelde een ambulance. Dokter K. kwam nog even buurten en was heel erg te spreken over haar kordate manier van handelen. Wim ging met de ambulance naar neufchateau en daar kreeg hij vrij snel na allerlei onderzoekjes een bloedtransfusie. Ik bracht wat toiletspullen ed en kon niet anders dan blij zijn dat hij zo snel behandeld werd. Jammergenoeg houdt men geen kostgangers en hij kwam zaterdags terug naar huis. Inmiddels kwam mijn kookweek voor het koor steeds dichterbij en ik was even een beetje radeloos. Haalde vrijdags na het ziekenhuisbezoek al mijn bestelde boodschappen op en begon zaterdags aan het menu voor zondag. Heel fijn dat het nagenoeg hetzelfde week menu zou worden want ik wist van de hoeveelheden en kende de receptuur dat scheelde veel. Zondags reed ik om iets voor vier hier weg met een auto vol en kwam daar iets te vroeg aan. Werd hartelijk begroet door ES en haar dochter en drie al aanwezige zangers. De overigen mochten pas na 5 uur aankomen om E en S de tijd te gunnen alles in orde te maken. Ik zette alles klaar dronk een glas water en ging weer op huis aan. ES zei dat als het vanwege Wim niet zou lukken ik bijtijds aan de bel moest trekken dan bestelde ze pizza's. NOU ECHT NIET! Dit was voor mij een prachtige manier om even aan andere dingen te denken dan aan een oververmoeide zieke man. Natuurlijk kreeg hij mijn volle aandacht. Hij had steeds koortspieken die verdwenen met een paracetamol, en bloeddruk was erg laag. Woensdag (23/7) kwam de verpleegkundige om de hechtingen eruit te halen en bloed af te nemen, ook deze zuster vond dat Wim er niet goed uit zag ze belde in eerste instantie naar CR wim's huisarts. Ze overlegden telefonisch en CR stelde voor om meer bloed af te nemen en een recept naar het lab te sturen dat ze meer waardes wilde weten. Zuster handelde rap en bracht de bloedstalen meteen weg zodat het nog mee kon met de eerste rit naar het lab. Zodra de uitslagen binnen kwamen zou CR langskomen.Lab belde een paar uur later of er ook urine gebracht kon worden, Ik reed als een speer naar het lab in Neufchateau bracht de urine weg en daar vertelde de dame aan de balie dat er al een paar uitslagen bekend waren en dat W vast en zeker ergens een ontsteking had die waarden waren schrikbarend hoog. De nacht was niet echt fijn hij had weer heel hoge koort en zweette verschrikkelijk. Donderdagochtend kwam CR mét haar dochtertje Lea! Ook zij controleerde alles en was ongerust, ze ging weg met de medeling dat ze onmiddelijk de chirurg cardioloog zou bellen. Uiteindelijk stuurde ze een mail want dokter Lauria was er nog niet. Om een uur of half twaalf ging de telefoon: Dokter Lauria.... hij had mail gelezen en wilde weten wat er aan de hand was. Ik legde eea uit en vertelde dat het echt niet goed ging. Hij had echter geen plek op de afdeling, ik liet duidelijk weten dat ik niet nog zo'n nacht mee wilde maken en dat er echt iets moest gebeuren. Hij sloot af met:"mme Bos ik doe wat ik kan, ik bel u terug". Dat deed hij een uur later, Wim kon om 15.30 uur terecht. Meteen ambulance gebeld en om iets over een werd wim op de brancard gelegd en ging terug naar Nancy! Ik had snel een tas ingepakt allerlei paparassen erbij. Daar werd hij meteen door de scan en de echografie gehaald en wat bleek.... Er zat enorm veel vocht in zijn linkerlong, Vrijdagmiddag ging hij met spoed naar de ok. Weer met een enorme koortsaanval! Om 20.00 uur belde de zuqqster van de rea op , operatie was goed gegaan hij was weer uit de narcose. Wim belde om iets voor 10 zelf op, het was goed gegaan, hij had weer een drain en was weer terug op zijn kamer. Vrijdagavond was ook het concert, Hand en Debbie waren ook naar Serqueux gekomen met hen en GvB genoten we van het prachtige concert. Ik reed daarna snel naar de gite terug om de hartige taarten af te bakken (rot oven, boven verbrand onder nog klef) maar het ging erin als ,koek. Ik had ook deze keer een fles vin de sureau meegneomen en we hebben met elkaar getoast op Wim's gezondheid en mijn vergetarischekook prestatie Ze waren vol lof!!!! Ik ben zaterdag op bezoek gegaanbij Wim, nog steeds erg zwak Inmiddels is het dus de zesde augustus en is hij nog steeds in Nancy Het is en voor hem en voor mij zwaar. Dat heen en weer rijden kost me echt een dagdeel, maar er kan verder niemand op bezoek gaan en dan duurt een dag erg lang. M en E en de kindjes zijn vrijdagavond jl. aangekomen, druk maar wel heel fijn. Gisteren heeft Wim bezoek gekregen van W&H, zoo ontzettend aardig van hen. Ik had niets gezegd dus het was voor Wim een enorme verrassing. Emma was snotverkouden en zodoende zijn zij nog niet bij Opa geweest. Gisteren schreef W dat hij misschien als de scan goed is donderdag of vrijhdag naar huis mag. De chirurgen kunnen verder niet veel doen aan zijn vermoeidheid dat zal hij zelf moeten doen mbv revalidatie in Langres. Het is nu afwachten of de scan die zojuist gemaakt is geen afwijkingen meer vertoond.