woensdag 15 september 2010

Per 8 september 2010 een nieuwe status.

11 september is intussen een datum die bij iedereen in het geheugen is gegrift. 8 september daarentegen zal ik zelf niet op de kalender zetten als zijnde te memoreren! Nee, want het is de datum van mijn definitieve ontslag bij de firma Disal!
Alle papieren zijn binnen, mijn aanvraag bij de Pole Emploi is ingediend en vanaf de 8ste ben ik dus niet meer in dienst, mag nog wel gedurende 9 maanden gebruik maken van de aanvullende verzekering via het bedrijf maar daar houdt het dan ook wel bij op. De "solde de tout compte" is binnen en ze heeft zich daadwerkelijk aan de afspraak gehouden! Dus dat is een meevaller. Verder gaat het dus als een kaarsje uit. Idioot hoor, niks getuigschrift of zo. Niets persoonlijk, ja in Frankrijk ben je als werknemer echt geen knip voor de neus van de werkgever waard! Helaas dus.
Sinds 15 mei dus thuis, eerst ziektewet, toen 15 dagen vakantie en nu dus de status van "stagaire/ demandeur d'emploi". Ik verveel me niet, ga me ook niet echt haasten om iets anders te zoeken. Kijk welregelmatig op de site van het arbeidbureau, maar zie tot nu toe niet echt iets wat me aanspreekt. Droom van een tweedehands winkeltje, huren vallen in Neufchateau erg mee. Een winkel tweedehands dameskleding (alias Kiek van vroeger) bestaat daar nog niet. Men kent wel een voor- en najaarbeurs tweedehands kleding maar dat is een Leger des Heils sfeertje. Ik ga het allemaal tijdens het intakegesprek kenbaar maken. Het is nu wachten op de uitnodiging. Intussen doe ik niet echt veel, er zijn dagen dat ik een heleboel aan zou willen pakken en uiteindelijk aan het eind van de dag denk: wat heb ik nu gedaan?, eigenlijk dus nauwelijks iets. We worden weer dikker en dat is niet de bedoeling. Heb met CD afgesproken een keer per week te gaan zwemmen. Gisteren hebben we een pittige wandeling van ca. 10km gemaakt. Voel de beentjes, maar dat kan geen kwaad. De gym is ook weer begonnen dus vanaf maandag er tegen aan, zal enorm tegenvallen, want ik ben zo stijf als een plank. Zal wel spierpijn worden. De wandeltochtjes met Floyd zijn nu nog niet erg lang, maar ook daar zal ik de nodige energie aan kunne wijden in de toekomst. Nu ben ik nog vooral bezig met plasjes in de kamer en de keuken opruimen, want zindelijk worden kost heel veel tijd en moeite.

Geen opmerkingen: