Na 25 autorijlessen en 1 uur samen met de rijinstructrice en een van ons beiden als begeleider, mag Marieke achter het stuur. Ze had de afgelopen twee weken voorjaarsvakantie en die vakantie stond dus dit keer geheel in het teken van autorijden. Vanaf het moment dat ze carte blanche had om zelf te rijden, weliswaar met een van ons ernaast, rijden we nu iedere maandag en vrijdag van en naar Chaumont. Ze had altijd al een broertje dood aan de bus, sjouwen een zware tas met kleding, linnengoed en schoolboeken is volgens haar een regelrechte ramp! De bus komt ook op het nippertje bij school aan op maandagochtend en dan kan ze niet meer naar haar kamer in het internaat en sjouwt ze zich aan het eind van de maandag een bult van de ene kant van het terrein naar de ander. Het komt haar dus prima uit om niet meer van die bus gebruik te maken. Dat ik het verre van aangenaam vind, daar wordt niet naar gevraagd, maar op die manier gaat het maken van de verplichte 3000 kilometer best snel. Dan ook op vrijdagavond naar handbaltraining, dat is weer 25 km! We halen dus met gemak een 150km per week, zonder verdere aktiviteiten. Gedurende de vakantie hebben we de eerste 1500 km al overschreden, ik heb het gevoel dat ik in die weken niet veel meer heb gezien dan de departementale weggetjes, de nationaal en ook met Wim was ze via de tolweg naar Nancy op en neer. Moet eerlijk toegeven dat ze het best goed doet, alhoewel ik het af en toe niet helemaal kan volgen: ze rijdt over het algemeen best hard, maar af en toe verliest ze ineens snelheid. In het begin had ik het gevoel of ze overal het trottoir zou raken, de laatste dagen rijdt ze (vinden wij) te dicht tegen de streep in het midden van de weg. Ze wil het liefste de radio aan met flink volume, 's morgens om half zeven zit ik daar niet op te wachten. We moeten dus met z'n allen het juiste evenwicht vinden. Het is voor een bijrijder best gek, je kunt niets, we hebben geen dubbele pedalen en wij hebben natuurlijk na al die jaren dat je rijdt onze gewoontes!
Je moet het overgeven en dat valt niet mee. Marieke zou het liefste zo snel mogelijk haar rijbewijs halen. Begrijpelijk, want dan is ze niet meer afhankelijk van ons. Ze vergeet alleen dat diesel geld kost en dat ze van haar zakgeld net een volle tank kan betalen, nog geen idee hoe dat moet. Van later zorg denk ik. Hopelijk lukt het haar om een zomerbaantje te vinden, ze is aan het sollicteren. Duimen dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten