donderdag 23 mei 2013

Kleine kinderen; kleine zorgen, grote kinderen;.............................

Soms zijn spreekwoorden en gezegden vaag en zet je er vraagtekens bij, maar deze uitspraak die ik als titel gebruik is wat ons betreft akelig van toepassing.
Ik zal er niet al te veel en breed over uitweiden, maar Marieke's toekomst baart ons zorgen!
Ze wil per 1 september op zichzelf en dat dat niet gemakkelijk zal zijn , daar wil ze niets over weten.
Maar ervaring zal het leren.
Je weet als ouder dat er een tijd komt dat je je kind(eren) los zal moeten laten, heb ooit eens gelezen dat men zegt: "je hebt ze slechts in bruikleen!" en dat is ook wel een soort van logisch. Er komt natuurlijk een moment dat ze hun eigen weg kiezen. Heel normaal vind ik dat. Ik was ook nog maar net achttien toen ik op mezelf ging wonen in een huisje onder de huurwaarde in Rotterdam Zuid in een achterstandswijk! Weet dat mijn ouders dat ook niet echt geweldig vonden, maar thuis ging het niet meer. ik had echter recht op kinderbijslag en dat was een leuk bedrag. Hier bestaat dat echter niet en is er slechts een kans op APL, dat wordt verstrekt als hulp voor de huur, dus zeg maar een vergelijkbaar iets als huurtoeslag voor studenten. Nadat ik stage had gelopen voor mijn opleiding en weer onder moeders vleugels terugkeerde, liep het spaak op alle fronten. Ik moest me weer aan regels houden en ik was weer terug in de rol van "kind" i.p.v. een zelfstandige tiener, die een jaar lang voor zichzelf had moeten zorgen. Dus de enige oplossing was: het nest verlaten!
Gelukkig hebben mijn vader en moeder me erg geholpen met het opknappen van het huisje e.d.. De relatie werd er uiteindelijk zelfs wat beter van.
Dus wat dat betreft vinden wij het ook redelijk normaal dat Marieke haar eigen weg wil gaan, maar hadden het fijner en reëler gevonden als ze haar lycée eerst had afgemaakt in Chaumont. Ze moet, als ze het dit jaar haalt, nog maar 1 jaar en dan als de keuze komt van een faculteit , moet ze so wie so naar een grote stad.
Ze is nu achttien en "volwassen" en kan niet wachten.
Financieel wordt het een zware dobber! Ons budget is beperkt en een appartement of zelfs een studio is al gauw 400 euro zonder bijkomende kosten per maand. Dus wij houden ons hart vast. de hamvraag is en blijft: wie is er verantwoordelijk als het mis gaat??????


Geen opmerkingen: